ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΓΗ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ, ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΚΚΟΛΑΠΤΗΡΙΑ ΒΡΩΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΤΙΣ "ΧΑΡΙΣΤΙΚΕΣ" ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ... 

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΑ ΛΕΦΤΑ, ΟΙ ΙΔΙΩΤΕΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Μια πρώτη παρατήρηση: Που ακούστηκε όταν μια επιχείρηση δεν πάει καλά και οι μέτοχοι της δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τη στηρίξουν, να έρχεται το κράτος να βάζει από την τσέπη των φορολογουμένων και με δανεικά, ζεστό χρήμα, χωρίς μάλιστα να αποκτά την ιδιοκτησία και τη διαχείριση της επιχείρησης; Δυστυχώς, αυτό το διέπραξαν δύο τουλάχιστον φορές πρόσφατα οι κυβερνήσεις με τις τράπεζες. Τη μία με...
την αγορά «προνομιούχων» μετοχών και τη δεύτερη με την καταβολή μετρητών, προερχόμενων από τα δάνεια του δημοσίου από το ευρωσύστημα ύψους 26,5 δις, για την ανακεφαλαιοποίηση των αυθαίρετα ονομασθεισών «συστημικών» τραπεζών.

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Δεύτερη παρατήρηση: Τραπεζικοί παράγοντες λένε ότι οι τράπεζες ειδικά στη χώρα μας δεν είχαν ευθύνη για την κρίση αλλά παρασύρθηκαν στη δίνη της εξαιτίας των δημοσιονομικών προβλημάτων. Άρα το κράτος που «εισήγαγε» την κρίση στις τράπεζες, όφειλε να βοηθήσει τους βασικούς μετόχους τους. Κατ’ αρχήν αυτός ο συλλογισμός θα μπορούσε να ισχύσει για όλες τις επιχειρήσεις που εξαιτίας της κρίσης βάζουν «λουκέτο». Δεν εφαρμόζεται, όμως, για καμμια επιχείρηση. Ο συλλογισμός, ακόμα, είναι λάθος, ειδικά για τις τράπεζες. Πρώτα απ΄όλα το πρόβλημα της χώρας δεν ήταν και δεν είναι δημοσιονομικό αλλά κυρίως παραγωγικό και αποδοτικότητας της οικονομίας και από κει και πέρα κατανομής του πλούτου. Πέραν τούτου οι τράπεζες είναι κατ΄εξοχήν συνυπεύθυνες για την κρίση, την οποία τροφοδότησαν με την απεριόριστη απληστία τους και τον ανεξέλεγκτο και αλόγιστο δανεισμό που προέβαιναν, οχυρωμένες πίσω από το ευρώ, ιδιαίτερα απέναντι στο δημόσιο, ο οποίος δανεισμός δεν είχε σχέση με την ανάπτυξη και γινόταν μάλιστα σε μια κατάσταση κλιμακούμενης και πρωτοφανούς ανισορροπίας στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών της χώρας. Οι τράπεζες όφειλαν να γνωρίζουν που οδηγεί η απίστευτη βραχυχρόνια κερδοσκοπία τους.

ΧΑΡΙΣΑΝ ΜΕ "ΠΡΟΙΚΑ" ΑΤΕ ΚΑΙ ΤΤ ΣΕ ΙΔΙΩΤΕΣ

Τρίτη παρατήρηση: Κυβέρνηση και ΤτΕ άσκησαν μια πρωτοφανή μεθόδευση για την εκχώρηση των δύο αποκλειστικά δημόσιων τραπεζών, της Αγροτικής Τράπεζας (ΑΤΕ) και του ΤΤ, στο ιδιωτικό τραπεζικό κεφάλαιο. Ούτε η ΑΤΕ ούτε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ήταν σε χειρότερη θέση από τις αυθαίρετα ονομασθείσες «συστημικές» τράπεζες. Το αντίθετο. Κι όμως τόσο η ΑΤΕ όσο και το ΤΤ, αφού διαχωρίσθηκε το προβληματικό κομμάτι του ενεργητικού τους ( bad banks), εκχωρήθηκαν καθαρές και στην ουσία άνευ τιμήματος, στην Πειραιώς και τη Eurobank αντίστοιχα, μόνο και μόνο για να στηρίξουν τις τελευταίες και μάλιστα εκχωρήθηκαν με ανέλπιστη «προίκα»! Πως ήταν μη βιώσιμο το ΤΤ και κρίθηκε βιώσιμη η Eurobank, όταν οι μέτοχοι της τελευταίας δεν βρήκαν ούτε το 10% για να καλύψουν την ανακεφαλαιοποίηση, ενώ τώρα η Eurobank θα χρειαστεί και νέα κεφαλαιακή ένεση; Όσον αφορά την «προίκα» των 7,5 δις μετρητά που έλαβε από το δημόσιο η Πειραιώς και η αντίστοιχη 4,5 δις που έλαβε η Eurobank για να ενσωματώσουν την ΑΤΕ και το ΤΤ, αντίστοιχα, ασφαλώς δόθησαν με δικαιολογία την κάλυψη του “funding gap”, δηλαδή της διαφοράς ενεργητικού-παθητικού της ΑΤΕ και του ΤΤ αντίστοιχα. Με πολύ λιγότερα κεφάλαια, όμως, θα μπορούσε να γίνει η ανακεφαλαιοποίηση και στήριξη της ΑΤΕ και του ΤΤ ως δημόσιων τραπεζών, ενώ τα 12 δις ευρώ υπήρξαν μια ανέλπιστη και πρωτοφανής σε μέγεθος άμεση στήριξη σε μετρητά για Πειραιώς και Eurobank, η οποία συνιστά μιας μορφής «δωρεά» του χειμαζόμενου δημοσίου προς τις εν λόγω τράπεζες.

ΧΑΡΙΣΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΩΡΟ ΤΑ WARRANTS

Τέταρτη παρατήρηση: Που ακούστηκε, επίσης, να βάζει το δημόσιο το 90% της ανακεφαλαιοποίησης, να εκχωρεί αυτό το 90% στο "ανεξάρτητο" τροϊκανό δημιούργημα που λέγεται Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), το τελευταίο να αποκτά έτσι τη τη μεγάλη πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου (84,3% Εθνική, 81,01% Πειραιώς, 83,71% Alpha, 93,5% Eurobank) των «συστημικών» τραπεζών και η διοίκηση τους να ασκείται από τους ιδιώτες μετόχους τους που είχαν την υποχρέωση να βάλουν μόνο το 10%; Που αλλού εφαρμόζονται τέτοιοι κανόνες; Που αλλού ακόμα δίνονται δωρεάν, παγκόσμια πρωτοτυπία, στους ιδιώτες μετόχους που μετείχαν στην επανακεφαλαιοποίηση δικαιώματα επαναγοράς των μετοχών (warrants) στη διάρκεια 4,5 ετών και στην τιμή που έγινε η επανακεφαλαιοποίηση;

Που αλλού, επίσης, το δημόσιο δανείζεται, ναι δανείζεται(!), για να βάλει τα λεφτά της επανακεφαλαιοποίησης και αντί έτσι να πάρει δικαιωματικά στα χέρια του το μετοχικό κεφάλαιο και τη διαχείριση των τραπεζών για την ανασυγκρότηση τους και την άσκηση μιας νέας αναπτυξιακής και παραγωγικής χρηματοπιστωτικής πολιτικής (μόνο μια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να ασκήσει αυτή τη νέα πολιτική), παραδίδει τη διαχείριση τους για ένα κομμάτι ψωμί στους ιδιώτες που τις έφεραν στα σημερινά χάλια και στην ουσία χρηματοδοτικά τις εγκατέλειψαν. Που αλλού, επίσης, μπορεί το δημόσιο να εκχωρεί το πακέτο των δικών του μετοχών, αντί να το διαχειρίζεται το ίδιο, «ανεξάρτητο», στην πραγματικότητα «τροϊκανό» κατασκεύασμα, που καλείται ΤΧΣ; Πουθενά στον κόσμο και ποτέ δεν έχουν συμβεί αυτά τα ανήκουστα.

ΣΥΜΦΕΡΕΙ Η ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ;

Πέμπτη παρατήρηση: Δηλώνεται τώρα η πρόθεση να πωλήσει άρον-άρον το ΤΧΣ τα πλειοψηφικά μετοχικά του πακέτα στις «συστημικές» τράπεζες με δημόσια τοποθέτηση σε ιδιώτες και αυτό με ειδική νομοθετική ρύθμιση που θα παρακάμπτει με ένα τρόπο τα warrants, τα χαρακτηριστικά της οποίας περιγράφονται εδώ και παρακάτω, στο κείμενο του bankingnews.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς που υιοθετεί και το bankingnews η πώληση του πακέτου των μετοχών του ΤΧΣ στους ιδιώτες με δημόσια προσφορά, θα αποφέρει 15 δις, αν τελικά θα εισπραχθούν και αυτά, από τα 39,5 δις που έχει βάλει μέχρι στιγμής το δημόσιο στις τράπεζες με την ανακεφαλαιοποίηση.

Και θέτει το ερώτημα το bankingnews: τι προτιμά η Αριστερά, την εθνικοποίηση των τραπεζών όπου θα «χαθούν» όλα τα λεφτά που έχει βάλει το δημόσιο για την ανακεφαλαιοποίηση, δηλ. 39,5 δις ή να πάρει έστω, πίσω το πολύ 15 δις;

Ο συλλογισμός είναι παράλογος. Πρώτα, διότι η κυβέρνηση και η ΤτΕ διαβεβαίωναν ότι το δημόσιο θα πάρει εντόκως πίσω όλα τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης. Τώρα από τα 39,5 δις, που μπορεί να φτάσουν τα 50 δις και παραπάνω για την ανακεφαλαιοποίηση, θα επιστραφούν στο δημόσιο το πολύ 15 δις, με  το πέρασμα των τραπεζών στους ιδιώτες.

Αν το δημόσιο, όμως, προχωρήσει στην εθνικοποίηση, τη δημόσια διαχείριση των τραπεζών και ταυτόχρονα στη ανασυγκρότηση τους και την άσκηση μιας νέας χρηματοπιστωτικής πολιτικής, (αυτό τουλάχιστον εξαγγέλει με την κεντρική του απόφαση ο ΣΥΡΙΖΑ (αλλά όχι όλα τα στελέχη του) υπάρχει βέβαια ένα θέμα για το εάν και κατά πόσο θα το τηρήσει), μπορεί να μην πάρει πίσω άμεσα το πολύ 15 δις, θα έχει όμως στη διάθεση του ένα μεγάλο περιουσιακό στοιχείο που συνεχώς η αξία του θα αυξάνει με την ανάκαμψη της οικονομίας, θα προσπορίζεται κατ’ έτος αξιόλογα κέρδη από τα πλειοψηφικά πακέτα των μετοχών στις τράπεζες και κυρίως θα έχει πολλαπλάσιο όφελος το ίδιο, η οικονομία και ο ελληνικός λαός από την άσκηση μιας νέας αναπτυξιακής, παραγωγικής, επενδυτικής και κοινωνικής χρηματοπιστωτικής πολιτικής που θα προωθήσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς.

Άλλωστε, χωρίς μια νέα δημόσια αναπτυξιακή χρηματοπιστωτική πολιτική, που θα ασκείται από ένα νέο σύγχρονο ανασυγκροτημένο δημόσιο τραπεζικό σύστημα και η οποία θα βασίζεται σε μια νέα εθνική νομισματική πολιτική και επομένως σε ένα γιγάντιο πρόγραμμα ρευστότητας, δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να ξεκολλήσει από το τέλμα, να σταθεί όρθια και να προχωρήσει. Διότι αυτό το γιγάντιο για τα ελληνικά δεδομένα, προοδευτικό πρόγραμμα ρευστότητας για να στηριχτεί ένα μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων παραγωγικών επενδύσεων και ένα πρόγραμμα άκρως ευνοϊκής χρηματοδότησης των πολύ μικρών επιχειρήσεων είναι το κλειδί για τη διέξοδο της οικονομίας από την κρίση.

ΙΣΚΡΑ