Η Απλή Αναλογική δίνει... ενισχυμένες αυτοδυναμίες

Πάμε λοιπόν από την αρχή…

Α. Η Ν.Δ θριάμβευσε στις εκλογές της 21^ης Μαΐου. Αυτό όμως, δεν συνιστά θρίαμβο της πολιτικής και των επιλογών της στην συνείδηση των πολιτών. Το έδειξαν οι οργανωμένες κοινωνικές αντιδράσεις που κλιμακώθηκαν ακόμη και τις παραμονές των εκλογών… Θα το επιβεβαιώσουν και οι κινητοποιήσεις που θα ακολουθήσουν, στο δύσκολο από οικονομική και εθνική άποψη μετεκλογικό τοπίο που ήδη διαμορφώνεται…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Στην εκλογική υπερενίσχυση της Ν.Δ, οδήγησαν η έκρηξη της ανασφάλειας, του φόβου, της αβεβαιότητας για την διαφαινόμενη πολιτική αστάθεια, αλλά και η καθολική πολιτική απαξίωση ενός πολιτικού εσμού που ενώ διέπρεψε για τον καιροσκοπισμό και την πολιτική ανικανότητά του ως αντιπολίτευση, εμφανίστηκε να διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στο μετεκλογικό σκηνικό, απειλώντας να επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την ήδη δεινή θέση της χώρας με τις ολέθριες επιλογές του.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, η απροσδόκητη υπερενίσχυση της Ν.Δ, αντικατοπτρίζει και το επίπεδο της συζητήσιμης πολιτικής ωριμότητας μιας κοινωνίας, που έκανε τις επιλογές της επηρεασμένη από την ρητορική της «κυβερνησιμότητας» και της πιθανής «μήνιδος των αγορών»  σε περίπτωση «ακυβερνησίας». Τις έκανε επηρεασμένη από την λαγνεία των επιδομάτων που απετέλεσαν πολύτιμο «εργαλείο» κατά την διάρκεια της ευρείας προεκλογικής περιόδου. Και φυσικά τις έκανε επηρεασμένη από την ρητορική «ασφαλείας» που...

Κυβέρνηση ειδικού σκοπού - Η επιθετική Ελληνική απάντηση στις περιφερειακές εξελίξεις

Οι εκλογές στην γειτονική Τουρκία, αντιμετωπίζονται ως ένα κρίσιμο ορόσημο με ευρύτερο γεωπολιτικό ενδιαφέρον, αφού τόσο η δυναμική του αποτελέσματός τους, όσο και οι διεργασίες που ενδέχεται να πυροδοτήσουν οι νέοι πολιτικοί συσχετισμοί, θα καθορίσουν εν πολλοίς ΚΑΙ την φυσιογνωμία αλλά ΚΑΙ το ειδικό βάρος που θα προσλάβουν οι γεωπολιτικοί της προσανατολισμοί στο σκηνικό της επόμενης μέρας…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτός είναι και ο λόγος που οι Τουρκικές εκλογές αλλά και οι συνακόλουθες εξελίξεις, συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον, όχι μονάχα των περιφερειακών μικρών και μεγαλύτερων δρώντων, αλλά και των κορυφαίων κέντρων ισχύος του πλανήτη.

Στην Ελλάδα, η προεκλογική διεργασία ολοκληρώνεται σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας το οποίο εγκαινιάστηκε με το άτυπο ελληνοτουρκικό μορατόριουμ που παραμέρισε προσωρινά τις εντάσεις, γεγονός που επεδίωξε και η Ελληνική αλλά και η Τουρκική πολιτική ελίτ.

Η Τουρκική πολιτική ελίτ το επεδίωξε προκειμένου να αξιοποιήσει την προεκλογική περίοδο, ασχολούμενη όχι με τις παραδοσιακές διμερείς εντάσεις και αντιπαραθέσεις κατατριβής, αλλά για να τονίσει στους ισχυρούς ότι είναι παρούσα, ότι ΔΕΝ είναι δεδομένη και ότι επιμένει να διεκδικεί αυξημένο ρόλο στην νέα Αρχιτεκτονική της Ισχύος.

Η Ελληνική πολιτική ελίτ από την άλλη, επεδίωξε να εξασφαλίσει αυτό το μορατόριουμ, για να μπορεί να επιδοθεί απερίσπαστη στην παραδοσιακή πολιτική Κατινιά, στην μικρότητα και στην κενολογία μιας φαιδρής πολιτικής αντιπαράθεσης που αποσκοπεί στο να φανατίσει και να συσπειρώσει κομματικά κουκιά με περιορισμένη έως ανύπαρκτη ικανότητα πολιτικής σκέψης, που...

"Φίλε μου Μεβλούτ"… "Αδελφέ μου Νίκο"...

Τα σαλιαρίσματα όπως ήταν αναμενόμενο έχουν κόστος και αυτό το κόστος θα είναι Εθνικό και δυσβάστακτο…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η Ελλάδα παγιδεύτηκε στο δίχτυ της μετασεισμικής αγαπησιάρικης ρητορικής την οποία εργαλειοποίησε τεχνηέντως η Τουρκία (χωρίς όμως να υποστείλει ούτε κατ’ ελάχιστο τις ευρύτερες αναθεωρητικές της διεκδικήσεις) και ακύρωσε πλήρως το συγκριτικό πλεονέκτημα της προηγούμενης περιόδου, τόσο στο περιβάλλον των αμφιλεγόμενων «συμμάχων» της, όσο και απέναντι σε μια Διεθνή κοινότητα η οποία δυσανασχετούσε από την διαρκή κλιμάκωση της Τουρκικής επιθετικής ρητορικής και τοποθετούταν ευνοϊκά έως και υποστηρικτικά απέναντι στην χώρα μας…

Τώρα, οι πάντες μιλούν για επικείμενη ανάληψη Αμερικανογερμανικής μετεκλογικής πρωτοβουλίας, που θα αποσκοπεί στην εδραίωση της αποκλιμάκωσης της έντασης μεταξύ των δύο χωρών και στην ενεργοποίηση ενός οδικού χάρτη «επίλυσης» των Ελληνοτουρκικών διαφορών. Όλοι αυτοί που πάσχιζαν να αποδυναμώσουν κάθε συζήτηση για επιβολή κυρώσεων σε βάρος της προκλητικά επιθετικής και θρασύτατης Τουρκίας, τρίβουν τα χέρια τους με αυτήν την απροσδόκητη εξέλιξη την οποία προφανώς τροφοδότησαν οι ανερμάτιστοι χειρισμοί της Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής.

Πρακτικά η Ελλάδα έχει διολισθήσει ανεπιστρεπτί σε μια λογική πολλαπλών συμβιβασμών, αλλά και έμπρακτων υπαναχωρήσεων, μέσα από τις οποίες είναι διάχυτη πλέον η πρόθεση του πολιτικού προσωπικού να...

Οι εκλογές… Ο Περικλής… Ο Αριστοτέλης… Και ο οπαδός…

Μια και έρχονται εκλογές, ας πάρω κι εγώ θέση. Πολίτης είμαι κι εγώ. Έχω άποψη. Και την εκφράζω όσο μου επιτρέπεται. Αν και, κατά την άποψή μου, μού επιτρέπεται στον βαθμό που δεν θίγω τα κατεστημένα…

γράφει ο Γιώργος Ιεροδιάκονος

Ας ξεκαθαρίσουμε όμως πρώτα. Είναι οι εκλογές δημοκρατική διαδικασία; Ναι ή όχι; Η απάντηση, όσο κι αν εκπλήσσει τους πολλούς είναι ΟΧΙ. Ακριβώς το αντίθετο ισχύει. Καθότι η ειδοποιός διαφορά της δημοκρατίας έναντι των αριστοκρατικών πολιτευμάτων είναι ακριβώς αυτές ταύτες οι εκλογές. Στην μεν δημοκρατία οι διοικούντες αναδεικνύονται με κλήρωση, ενώ στην αριστοκρατία με εκλογή. Αυτό μπορεί να σοκάρει τους απληροφόρητους ψηφοφόρους-τηλεθεατές, αλλά ο Αριστοτέλης ορίζει αυτή την ειδοποιό διαφορά μεταξύ των δύο πολιτευμάτων με τον πλέον σαφή ορισμό «Λέγω δ’ οίον δοκεί δημοκρατικόν μεν το κληρωτάς είναι τας αρχάς, το δ’ αιρετάς ολιγαρχικόν» : (Πολιτικά, Δ, 1294b, 8-9).

Ορίζεται ρητά και στον Επιτάφιο του Περικλή: «και όνομα μεν κέκληται δημοκρατία διά το μη οικείν εν ολίγους αλλ’ ες πλείονας», δηλαδή, το πολίτευμά μας ονομάζεται δημοκρατία επειδή η διοίκηση ασκείται από τους πολλούς και όχι από τους λίγους.

Με ποιο τρόπο επιτυγχάνεται αυτό; Το αποσαφηνίζει ο Ηρόδοτος στον διάλογο μεταξύ του Μεγάβυζου (υποστηριχτή της ολιγαρχίας), του Δαρείου (υποστηριχτή της μοναρχίας) και του... 

Το εθνικό πένθος και το «νέο Γουδί»

Είναι εφικτή η ανάταξη της πατρίδας και του Ελληνισμού;;;

Η μεταπολίτευση ιστορικά έχει χρεοκοπήσει. Η υποτιθέμενη αποκατάσταση της Δημοκρατίας, δεν αποτέλεσε το σημείο καμπής για την οριστική εγκατάλειψη του φαύλου μετεμφυλιακού καθεστώτος που οικοδομήθηκε στην πατρίδα μας, καρπός του οποίου υπήρξε μεταξύ άλλων ΚΑΙ η Δικτατορία αλλά ΚΑΙ οι εθνικές τραγωδίες που ακολούθησαν…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το πολιτικό προσωπικό που έσπευσε να καπηλευτεί την προσδοκία των πολιτών για περισσότερη Ελευθερία, για ουσιαστική Δημοκρατία, αλλά και για μια συνολικά καλύτερη ζωή, ασέλγησε με τρόπο αδίστακτο στις αυταπάτες τους αλλά και στην πολιτική ανοχή που επέδειξαν, προσβλέποντας στις καλύτερες ημέρες που τελικά δεν ήρθαν ποτέ. Έτσι…

• Η μετεμφυλιακή φαυλότητα διατηρήθηκε και επικαιροποιήθηκε…
• Οι ευκαιρίες για την συγκρότηση ενός σύγχρονου και σοβαρού κράτους, εκφυλίστηκαν σε επικοινωνιακά τερτίπια πάνω στα οποία δομήθηκαν οι πολιτικές καριέρες της νέας γενιάς των πρόθυμων πολιτικών διαχειριστών…

Και φυσικά, κάθε φορά που οι περιστάσεις απαιτούν να κάνουμε ταμείο σ αυτήν την χώρα, αυτό που καταγράφεται σταθερά είναι ελλείμματα. Ελλείμματα μέχρι να σβήσει ο Ήλιος.

Ελλείμματα τα οποία δεν είναι μονάχα δημοσιονομικά. Επεκτείνονται και αφορούν στα κρίσιμα δημοκρατικά διακυβεύματα που συρρικνώνονται σταθερά, στην σταθερά απαξιωνόμενη Εθνική μας κουλτούρα ως συνέπεια επιλογών που αναγορεύουν σε αρετή και προτέρημα την Εθνική αμορφωσιά, στην ανυπαρξία ολοκληρωμένης Εθνικής στρατηγικής σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά σύνθετων προκλήσεων και απειλών, στο μηδενικό περιφερειακό όραμα, στην φαιδρότητα της πολιτικής διαχείρισης, στην ανυπαρξία αναπτυξιακής φιλοδοξίας  στον προκλητικό τρόπο με τον οποίο...

Το βαρύ αποτύπωμα της διαχρονικής δουλοπρέπειας και τα κρίσιμα διλήμματα της επόμενης μέρας

Το πολιτικό σύστημα παραμένει πεισματικά προσκολλημένο στην επικοινωνιακή διαχείριση των συνεπειών και σε μια περί διαγραμμάτων συζήτηση για τα αίτια της σιδηροδρομικής τραγωδίας…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Την ίδια στιγμή, αρνείται επίμονα να αγγίξει τα πολυδαίδαλα διαχειριστικά καρκινώματα που το ίδιο δημιουργεί με πρόσχημα την εύρυθμη λειτουργία του κράτους, αλλά στην πράξη τα προορίζει για να ξεπλένει τα ανομήματά του, να εκβιάζει ή και να παραδίδει στην πυρά τους αναλώσιμους όταν τα προβλήματα οδηγούνται σε ένα σημείο οριακό και για να καθιστά «αποτελεσματικότερο» το νοσηρό πελατειακό καθεστώς το οποίο χρησιμοποιεί διαχρονικά ως λειτουργικό και πολιτικό του δεκανίκι.

Στο σκηνικό που διαμορφώνεται μετά το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών, η εικόνα που κυριαρχεί στο επίπεδο της πολιτικής και διαχειριστικής διεργασίας, δεν αφήνει τα περιθώρια για αισιόδοξες πολιτικές αναγνώσεις.

Η κυβέρνηση είναι εμφανώς θορυβημένη, διότι αντιλαμβάνεται ότι τα απόνερα της δικαιολογημένης οργής, θα επιδράσουν καταλυτικά στο εκλογικό αποτέλεσμα, αφού έχουν αποδομήσει πλήρως το αφήγημα με βάση το οποίο σχεδίασε τον εκλογικό της οδικό χάρτη. Η διερεύνηση των αιτιών, οι αποζημιώσεις και η στήριξη των οικογενειών των θυμάτων, η απονομή Δικαιοσύνης, το βάθος και το εύρος της ερευνητέας ύλης, είναι μερικές μόνο κρίσιμες παράμετροι που συνθέτουν μια δύσκολη εξίσωση, την οποία ουδείς είναι διατεθειμένος να επιλύσει οριστικά… Οι πάντες προσβλέπουν σε μια αποτελεσματική γι’ αυτούς επικοινωνιακή διαχείριση… Και ο χρόνος που έχουν στην διάθεσή τους, συνειδητοποιούν ότι «δεν χωρά» και εν τέλει δεν προσφέρεται για ευέλικτα πολιτικά τερτίπια.

Η «κυβερνώσα» αντιπολίτευση, κρατά προς το παρόν χαμηλούς τόνους, αλλά αυτό δεν το κάνει από...

Σε ολοκληρωτική κατάρρευση η εκλογική επικοινωνιακή ατζέντα του πρωθυπουργού – Και μετά τι;;;

Είναι απόλυτα κατανοητό το συναίσθημα της συλλογικής ικανοποίησης και της αποδοχής που έχουν οι πολύμορφες και σημαντικές κινητοποιήσεις– αντιδράσεις οι οποίες βρίσκονται σε εξέλιξη σε ολόκληρη την επικράτεια, μετά από την πολύνεκρη τραγωδία των Τεμπών…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Έχουμε όμως την υποχρέωση να μην αρκεστούμε σε αυτάρεσκους σχολιασμούς, αλλά να κοιτάξουμε κατάματα την μεγάλη εικόνα, πίσω από την «ρίμα» της νεότευκτης και επικαιροποιημένης συνθηματολογίας που διαπερνά απ’ άκρου εις άκρον την χώρα, είτε πρόκειται γι’ αυτήν που κυριαρχεί στα παραδοσιακό μπλοκ των κινητοποιήσεων, είτε για εκείνη την όψιμη συνθηματολογία, που «πουλά» ακραίο δήθεν «αντισυστημισμό», ψαρεύοντας στα θολά νερά της απολιτίκ οργής και της διογκούμενης κοινωνικής αγανάκτησης.

Ορισμένες κρίσιμες διαπιστώσεις... 

Α. Η αιφνίδια επανενεργοποίηση επαγγελματικών κλάδων και τμημάτων του πληθυσμού, επιβεβαιώνει την ύπαρξη συσσωρευμένης αγανάκτησης αλλά και μια έκρηξη οργής, με όλα όσα αποκαλύπτονται με αφορμή την πολύνεκρη τραγωδία.

Β. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον των κλιμακούμενων κινητοποιήσεων, αποσταθεροποιείται πλήρως ο κυβερνητικός εκλογικός σχεδιασμός, αφού έχει...

Το παλληκάρι από τα Σφακιά σε ένα αμφιλεγόμενο συστημικό παιχνίδι

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ακούστε κύριοι... Όταν κρίνουμε τις δηλώσεις ενός πολιτικού σαλτιμπάγκου, μέσα στο πλαίσιο της γενικής πολιτικής του στάσης και συμπεριφοράς, αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι βγάζουμε άγιους αυτούς που κατονόμασε στην επίμαχη ανάρτησή του. Και φυσικά δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε το φαύλο καθεστώς το οποίο κυριαρχεί και σαρώνει τα πάντα στην χώρα. Προσπαθήστε λοιπόν να καταλάβετε ότι δεν έχουμε όλοι αυτήν την απλουστευτική και επιπόλαια λογική…

Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε, είναι να καταδείξουμε ότι οι δηλώσεις από μόνες τους, ανήκουν στην σφαίρα του φαίνεσθαι. Η συνολική πολιτική συμπεριφορά και η συνέπεια ή η ασυνέπεια που καταγράφεται μεταξύ λόγων και έργων, είναι αυτή που αποτυπώνει την πραγματική εικόνα για την ποιότητα του πολιτικού ανδρός.

Άλλο πράγμα λοιπόν το φαίνεσθαι… Και εντελώς διαφορετικό ζήτημα είναι η ωμή πραγματικότητα την οποία οφείλουμε όλοι μας να κοιτάμε κατάματα, εάν δεν θέλουμε να είμαστε τα κορόϊδα της παρέας.

Ο Πολάκης με τις δηλώσεις του, οι οποίες μπορεί να είναι ακόμη και προϊόν παρασκηνίου ή και πολιτικής συναλλαγής, προσπάθησε να κεφαλαιοποιήσει την αντιπαράθεσή του με τον Τσίπρα, η οποία ουσιαστικά προδιέγραφε την αποπομπή του από το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και παράλληλα με αυτό, προσέφερε μια πρώτης τάξεως πολιτική και διαχειριστική υπηρεσία στο Σύστημα που διαμορφώνει έναν οδικό χάρτη πολιτικών συγκλίσεων, εν όψει κρίσιμων...

Κίνα: Συνολική στρατηγική αντεπίθεση χωρίς πολεμική εμπλοκή στην συγκρουσιακή εξίσωση της Ουκρανίας

Παρά τους περίεργους και σε κάθε περίπτωση αναπόδεικτους ισχυρισμούς των ΗΠΑ, η Κίνα δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να εμπλακεί σοβαρά στην τύποις Ρωσοουκρανική σύγκρουση και ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να αναμένεται την επόμενη περίοδο, η παροχή σοβαρής και υπολογίσιμης πολεμικής υποστήριξης στην Μόσχα…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Από τα κέντρα του Ευρωατλαντισμού, η δέσμη των προτάσεων την οποία δημοσιοποίησε η Κινεζική πολιτική ηγεσία, εκλαμβάνεται ως μια αιφνίδια παρέμβαση με αντιφατικά αφηγήματα και επιδιώξεις, ενώ δεν λείπουν εκείνοι που θεωρούν ότι η Κινεζική πρωτοβουλία, είναι ουσιαστικά η κατακλείδα των μυστικών διαπραγματεύσεων που έχουν ήδη συντελεστεί μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας, με απώτερο στόχο την ενεργή και ουσιαστικότερη Κινεζική εμπλοκή.

Πρόκειται για ερμηνείες αυθαίρετες, οι οποίες κατά την γνώμη του γράφοντος επιστρατεύονται για να διασφαλίσουν την βιώσιμη διαχείριση εσωτερικών ισορροπιών αλλά και αντιθέσεων που υποβόσκουν στο εσωτερικό της Δυτικής Συμμαχίας, μιας και η κατάσταση βαίνει σταθερά επιδεινούμενη, όχι μονάχα για τους τυπικά εμπολέμους, αλλά και για την ίδια την ικανότητα του Δυτικού υποστηρικτικού μηχανισμού να συνεχίσει να τροφοδοτεί χωρίς παράπλευρο κόστος και ευρύτερες συνέπειες, έναν πόλεμο κατατριβής με απροσδιόριστο μέλλον και καθ’ όλα ασαφή εξέλιξη.

Η Κίνα δεν έχει κανέναν λόγο αυτήν την στιγμή να γίνει μέρος του προβλήματος. Όχι γιατί θα πρέπει να υπολογίσει το κόστος από την πιθανή επέκταση των Δυτικών κυρώσεων σε βάρος της. Άλλωστε μια τέτοια απόφαση της Ευρωατλαντικής ηγεσίας, θα ήταν μια κατ΄ εξοχήν ανόητη απόφαση, αφού είναι φανερό ότι οι συνέπειές της, θα ήσαν καταστροφικές για την Αμερικανική αλλά και για τις Δυτικές οικονομίες συνολικά, ενώ παράλληλα θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου που θα μπορούσε τροφοδοτήσει ένα...

Παιδιά το τερματίσατε…

Είναι άλλο πράγμα η επίγνωση που οφείλουμε να έχουμε όλοι μας για τον τρόπο με τον οποίο η Δύση χρησιμοποιεί την Ουκρανία σε έναν πόλεμο «δι΄ αντιπροσώπου» προκειμένου να επιτύχει τις ευρύτερες στρατηγικές της επιδιώξεις, προσβλέποντας σε γενικότερες ανατροπές που σχετίζονται με το ισοζύγιο της Ισχύος στο πλαίσιο της κορυφαίας στρατηγικής σύγκρουσης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι σαφώς άλλο πράγμα η αυτονόητη όσο και θεμιτή προσπάθεια όλων μας, να προσεγγίζουμε τα γεωπολιτικά τεκταινόμενα με γνώμονα την άποψή μας για την διασφάλιση της αναγκαίας ισορροπίας ισχύος σε ένα Διεθνές Σύστημα πολλαπλά αποσταθεροποιημένο…

Και είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα, το να τολμούμε να αμφισβητήσουμε το δικαίωμα ενός λαού να υπερασπιστεί τα σύνορα της πατρίδας του, όταν αυτή δέχεται εισβολή από μια άλλη χώρα που επιδιώκει ομολογημένα να τροποποιήσει τον περιφερειακό χάρτη…

Και φυσικά είναι γελοία και από κάθε άποψη προκλητική για την νοημοσύνη και το συναίσθημα του μέσου ανθρώπου, η τακτική όλων εκείνων που θεωρούν ότι το δικαίωμα και η υποχρέωση ενός Έθνους στην υπεράσπιση των συνόρων της πατρίδας του, θα πρέπει να συναρτάται κάθε φορά από το πολιτικό πρόσημο της κυβέρνησης που διαχειρίζεται τις τύχες του τόπου του.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά;;;

Διότι μέσα σε όλα τα κωμικοτραγικά όσο και παράλογα που ακούσαμε και διαβάσαμε τον τελευταίο καιρό, είδαμε να διατυπώνεται και μια περισπούδαστη άποψη από κάποιους καθηγητές, η οποία...

Στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ - Η Ελλάδα προσέφερε την προθυμία της και μια συμβιβαστική στρατηγική αφωνία

Η επίσκεψη Μπλίνκεν στην Αθήνα και η συνάντηση του Αμερικανού ΥΠΕΞ με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ανατροφοδότησε - όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο - και μια σειρά από υπερφίαλες προσεγγίσεις για τον «στρατηγικό χαρακτήρα» που προσλαμβάνουν οι σχέσεις των δύο χωρών…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αναντίρρητα το ειδικό βάρος της Ελλάδας, στο πλαίσιο του περιφερειακού στρατηγικού σχεδιασμού των ΗΠΑ, εμφανίζεται να είναι εξαιρετικά αναβαθμισμένο σε σχέση με το παρελθόν. Αυτή όμως η διαπίστωση από μόνη της δεν αρκεί εάν δεν συνοδεύεται από την σωστή και απροκατάληπτη ανάγνωση των πραγματικών δεδομένων.

Για την οικοδόμηση αυτής της σχέσης και για την τοποθέτησή της σε μια βάση διαφορετική από αυτήν που γνωρίσαμε καθ’ όλη την διάρκεια της μετεμφυλιακής περιόδου, η Ελλάδα προσέφερε την προθυμία της και μια συμβιβαστική στρατηγική αφωνία (και αυτό δεν συνιστά μια αισιόδοξη διαπίστωση) σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ βρέθηκαν αντιμέτωπες με την ανάγκη να διαχειριστούν την στρατηγική τους ανασφάλεια, τους στρατηγικούς τους αναπροσανατολισμούς, αλλά και τις συνέπειες από συσσωρευμένες αστοχίες δεκαετιών στην ευρύτερη περιοχή.

Εάν λοιπόν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, αυτή η πολυδιαφημιζόμενη «στρατηγική σχέση» και ο συνακόλουθος «στρατηγικός διάλογος» μεταξύ των δύο χωρών, που είναι διαρκής και επικαιροποιούμενος, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια επιθετική διαχείριση την οποία ασκεί η Ουάσιγκτον σε μια πολυδύναμη περιφερειακή επένδυση που της προσφέρθηκε αφειδώς και με εξαιρετικά συμφέροντες όρους. Ενώ την ίδια στιγμή…

Για την χώρα μας, όλο αυτό το βαρύγδουπο και πομπώδες αφήγημα, είναι πρωτίστως μια διαχείριση φτηνής επικοινωνίας, στο πλαίσιο της οποίας...

Η Ρωσία... Οι στρατηγικές συμμαχίες... Πέντε περιφερόμενοι γραφικοί και πέντε- έξι πολιτικά αλαφροΐσκιωτοι

Η βιομηχανία των «αναλύσεων» που σχετίζονται με την ρωσοουκρανική σύγκρουση, είναι ιδιαίτερα «παραγωγική» αλλά και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ως προς την εμμονή σημαντικής μερίδας των πρωταγωνιστών της, με την αναπαραγωγή συγχύσεων αλλά και ανεπίτρεπτων μεθοδολογικών και ερμηνευτικών ατοπημάτων…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Από την μία μεριά, η προσοχή των περισσότερων αναλυτών, επικεντρώνεται (και σωστά) στο γεγονός ότι στο πλαίσιο αυτής της σύγκρουσης, απέναντι στην Ρωσία βρίσκεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και περισσότερο ή λιγότερο άμεσα, σύσσωμη η Δυτική συμμαχία, με την υλικοτεχνική και πολιτική στήριξη που προσφέρει στο καθεστώς Ζελένσκι, το οποίο με την σειρά του προσφέρει αφειδώς σε αυτόν τον πόλεμο τα πτώματα των Ουκρανών και τα ερείπια της Ουκρανικής επικράτειας.

Από την άλλη μεριά, οι παραπάνω αναλυτές (ή «αναλυτές»), την αμέσως επόμενη στιγμή «διαβλέπουν» πανηγυρίζοντας ότι η νίκη της Ρωσίας επί της Ουκρανίας θα είναι συντριπτική, ενώ οι περισσότερο «ρεαλιστές» εξ αυτών, σπεύδουν να προεξοφλήσουν πως με την λήξη αυτού του πολέμου, το 20% τουλάχιστον των Ουκρανικών εδαφών, θα περάσει οριστικά στην Ρωσική επικράτεια και κάπου εκεί τελειώνουν όλα στην απλοϊκή και κοντόφθαλμη συλλογιστική τους.

Όμως… Πέρα από την μπακαλίστικη λογική, η οποία ενδέχεται και να επιβεβαιωθεί στον ένα ή στον άλλο βαθμό από τα ίδια τα γεγονότα, υπάρχουν και ορισμένα κρίσιμα ζητήματα τα οποία ουδείς (πλην ίσως των ανωτέρω βαθυστόχαστων «αναλυτών») δικαιούται να προσπερνά αβασάνιστα.

Πρώτον: Από την στιγμή κατά την οποία σύσσωμη η Δυτική Συμμαχία βρίσκεται απέναντι στην Ρωσία στο περιβάλλον της συγκεκριμένης σύγκρουσης, δεν είναι αυτονόητο πως το στρατηγικό διακύβευμα δεν εξαντλείται σε ένα στοίχημα που αφορά στο μέλλον του 20% των Ουκρανικών εδαφών, αλλά έχει πολύ ευρύτερες προεκτάσεις που σχετίζονται ευθέως με την Αρχιτεκτονική και την ισορροπία ισχύος της νέας εποχής;;; Κατά την γνώμη μας είναι και παραείναι αυτονόητο. Εκτός πια εάν κάποιος πιστεύει στα σοβαρά, πως η γεωστρατηγική ανάταξη της μέχρι πρότινος παραπαίουσας Δυτικής Συμμαχίας, ενεργοποιήθηκε από...

Αυτά τα καραγκιοζιλίκια θα έχουν κόστος. Κρατήστε το...

Λάθος κίνηση η βεβιασμένη επίσκεψη του Έλληνα ΥΠΕΞ στην Τουρκία, η οποία το μόνο που έρχεται να τονώσει είναι τις απαράδεκτες και καταστροφικές Ελληνικές αυταπάτες... 

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι φανερό ότι αυτή η επίσκεψη επιβλήθηκε έξωθεν και όλα δείχνουν ότι στην συνέχεια την απαίτησε ο Έλληνας πρωθυπουργός από τον υφιστάμενο Υπουργό του. Είναι επίσης ολοφάνερη η εξαιρετικά αμφιλεγόμενη σκοπιμότητα της συγκεκριμένη πρωτοβουλίας...

Όχι γιατί είναι γενικά κακό να πραγματοποιούνται τέτοιες επισκέψεις σε περιόδους κατά τις οποίες η διαχείριση μιας ανθρωπιστικής κρίσης βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Αλλά διότι η Ελλάδα, όφειλε να είναι ιδιαίτερα προσεκτική με πρωτοβουλίες που την παγιδεύουν και αναπαράγουν τα αδιέξοδα...

Με την συγκεκριμένη επίσκεψη, δεν επιδεικνύεται το απαραίτητο πνεύμα ανωτερότητας εκ μέρους της χώρας μας, απέναντι στην μικρότητα των Τούρκων πολιτικών σαλτιμπάγκων. Η Ελληνική ανωτερότητα άλλωστε επεδείχθη στην πράξη και στον ύψιστο βαθμό, με την άμεση αποστολή της ΕΜΑΚ στον τόπο της καταστροφής και με την αυταπάρνηση των ανδρών της στις επιχειρήσεις διάσωσης. Δεν υπήρχε ούτε ένας πρόσθετος λόγος για περιττές και απερίσκεπτες κινήσεις επίδειξης ανωτερότητας που...

Το ΝΑΤΟ... Η Τουρκία... Η Ιδρυτική Συνθήκη... Οι ανοησίες του "δόγματος Λουνς"... Και τα παπαγαλάκια σε εργολαβία

Η κλιμάκωση της Τουρκικής επιθετικότητας απέναντι στην Ελλάδα, είναι ευθέως και άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανάδειξη της νεο-οθωμανικής αντίληψης σε κυρίαρχο στοιχείο της Τουρκικής Εξωτερικής πολιτικής…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Συνακόλουθα, ο επιθετικός αναθεωρητισμός, ως προσδιοριστικό στοιχείο με βάση το οποίο αντιλαμβάνεται η ηγεσία της Άγκυρας την συμπεριφορά αυτής της χώρας τόσο τα περιφερειακά όσο και στα διεθνή δρώμενα, είναι απόλυτα συνυφασμένος με την γενικότερη επιδίωξή της να διασφαλίσει την πλήρη γεωπολιτική της χειραφέτηση και να παγιώσει την ευρύτερη γεωστρατηγική της αυτονομία. Ως εκ τούτου, πρόκειται για μια μεταστροφή η οποία έχει μόνιμα συστημικά χαρακτηριστικά και όχι για έναν προσωρινό παροξυσμό που θα ατονήσει μετά την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση.

Στην πατρίδα μας, αλλά και στην Διεθνή κοινότητα, υπάρχει μια δυστοκία ως προς την αποδοχή αυτής της πραγματικότητας και οι πάντες περιχαρακώνονται μέσα σε ένα περιβάλλον από κίβδηλα άλλοθι και ανυπόστατες παραδοχές, προκειμένου να ερμηνεύσουν κατά το δοκούν αυτήν την συμπεριφορά την οποία καταφανώς αδυνατούν να χαλιναγωγήσουν.

Η ακραία πολεμικού χαρακτήρα ρητορική αλλά και οι δράσεις στις οποίες καταφεύγει η Τουρκία απέναντι στην χώρα μας, είναι μια σημαντική παράμετρος, ιδιαίτερα αποκαλυπτική των Τουρκικών επιδιώξεων, οι οποίες δεν συνθέτουν απλώς μια παράλογη αντίληψη για το «πακέτο» των διμερών διαφορών τις οποίες επιδιώκει με τρόπο αυθαίρετο να εντάξει στην συγκρουσιακή ατζέντα η πολιτική ηγεσία της γειτονικής χώρας. Αυτό που αποκαλύπτουν, είναι την επιδίωξη της Άγκυρας να...

ΗΠΑ - Τουρκία... Ο αδιέξοδος τακτικισμός και η στρατηγική ατολμία, ξυπνούν τα σύνορα του αίματος

Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι «αυστηρές» παρεμβάσεις των Αμερικανών επιτελών μέσα από τις οποίες επιδιώκεται να «συνετιστεί» η απείθαρχη και χειραφετημένη Τουρκία…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Την ίδια περίοδο, ένας ιδιότυπος μηχανισμός Ελλήνων «πανηγυριστών», ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, ο οποίος συναπαρτίζεται από πολιτικά και μιντιακά στελέχη, αναπαράγει διάφορες ανυπόστατες υπερβολές που εμφανίζουν τον Ερντογάν ως περίπου τελειωμένο, την Τουρκία ως περιθωριοποιημένη και απομονωμένη οντότητα και την Ελλάδα ως δυναμικά ανερχόμενο πουλέν, που καταλαμβάνει σταδιακά μια κυρίαρχη θέση στην καρδιά των Αμερικανών και στο “control panel” της ευρύτερης γεωπολιτικής σκακιέρας.

Πρόκειται για μια επιφανειακή προσέγγιση που αδυνατεί να διακρίνει τα πεπερασμένα όρια του τακτικισμού και επιμένει να επενδύει υπέρμετρα στην δύναμη της αυταπάτης. Ο εγκλωβισμός της κυρίαρχης στρατηγικής σκέψης της χώρας μας στην περιδίνηση αυτού του τοξικού και αδιέξοδου συνδυασμού, δεν μπορεί να παράξει Εξωτερική πολιτική με δυναμισμό και αυτοπεποίθηση. Αντιθέτως δημιουργεί και αναπαράγει μια νέα γενιά από παραλυτικά σύνδρομα, σε μια κρίσιμη ιστορική εποχή, κατά την οποία η πατρίδα μας μπορεί να διεκδικήσει έναν πραγματικά αναβαθμισμένο ρόλο, που θα εδράζεται σε μια ενεργητική παρουσία ικανή να ανοίγει καινούριους δρόμους στα περιφερειακά δρώμενα.

Πέρα από τους μύθους…

Αυτό που έχει αξία να καταγράψουμε, είναι το γεγονός πως όντως οι Αμερικανοί επιτελείς, είναι εξαιρετικά θυμωμένοι με την γεωστρατηγική αυτονόμηση της μέχρι πρότινος βολικής και χειραγωγούμενης Τουρκίας. Υπάρχουν όμως τρία ζητήματα τα οποία δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αγνοήσουμε.

Το πρώτο, σχετίζεται με την ίδια την φυσιογνωμία των Αμερικανικών αντιδράσεων. Αυτές οι αντιδράσεις ΔΕΝ είναι ενιαίες… ΔΕΝ διακατέχονται από την ίδια αποφασιστικότητα σε ότι αφορά στο αδιαπραγμάτευτο των όρων τους… Και κυρίως... 

Τα γεράκια του Πενταγώνου και οι Πολωνοί ρεβανσιστές ανοίγουν την πόρτα του φρενοκομείου

Το τελευταίο πράγμα που θα πρέπει να κάνουμε αποτιμώντας την φρίκη αυτού του πολέμου, είναι η καταγραφή και πολύ περισσότερο οι συγκρίσεις που σχετίζονται με τον αριθμό των ένθεν κακείθεν νεκρών…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Όχι γιατί είναι ήσσονος σημασίας ζήτημα οι χαμένες ζωές των ανθρώπων. Κάθε άλλο… Αλλά διότι είναι εκ των ων ουκ άνευ, πως μια συστημική σύγκρουση όταν διαδραματίζεται στο πεδίο και εργαλειοποιεί πληθυσμούς, αυτό που θα παράξει κατ’ εξοχήν είναι εκατόμβες νεκρών από την κρίσιμη μάζα των αναλωσίμων. Αλλά και διότι το ισοζύγιο των νεκρών, με όποιον τρόπο και αν αποτιμηθεί, δεν αρκεί από μόνο του για να προσδιορίσει την ταυτότητα του νικητή και του ηττημένου.

Από την άποψη αυτή, οποιαδήποτε προσπάθεια σοβαρής γεωπολιτικής αποτίμησης, δεν μπορεί να εξαντλείται στην διαχείριση αριθμών, πολύ δε περισσότερο όταν αυτοί οι αριθμοί σχετίζονται με τα θύματα μιας πολεμικής σύγκρουσης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Και προφανώς δεν μπορεί να αναπαράγει εμμονικές προσεγγίσεις και αναθέματα, που επιμένουν να παραβλέπουν τα αυτονόητα και να αναπαράγουν ασάφειες γύρω από κρίσιμα ζητήματα που απαιτούν ξεκάθαρες απαντήσεις.

Η σύγκρουση στο έδαφος της Ουκρανίας ήταν μαθηματικά βέβαιο πως κάποια στιγμή θα ξεσπούσε. Όχι απλά γιατί οι «κακοί» της μιας πλευράς προκάλεσαν τους «καλούς» της άλλης πλευράς και κάποιος θα έπρεπε να αναλάβει την πρωτοβουλία να δώσει ένα τέλος σε μια περιφερειακή αταξία. Αλλά διότι η Ουκρανία και η ευρύτερη περιοχή,  έχει προσλάβει μια ιδιαίτερη γεωστρατηγική φυσιογνωμία στην μεταψυχροπολεμική ισορροπία ισχύος, η οποία αποδείχτηκε εξαιρετικά ασταθής, και με «μεταβλητή» την παράμετρο της αντιπυραυλικής ασπίδας, οδήγησε στην...

Ένα περίεργο σιωπητήριο...

Το πρόβλημα κύριοι, δεν είναι εάν ο Ερντογάν θα πραγματοποιήσει τις απειλές του και θα προκαλέσει ευρύ ή περιορισμένης έκτασης θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα και κακώς η δημόσια συζήτηση περιστρέφεται γύρω από κίβδηλα διλήμματα και αμφιλεγόμενες παραδοχές…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το πρόβλημα είναι ότι οι απειλές της Τουρκικής ηγεσίας για στρατιωτική επέμβαση κλιμακώνονται, είναι διαρκείς και αναβαθμίζεται έτι περεταίρω το εύρος των παράνομων και αναθεωρητικών διεκδικήσεων σε βάρος της χώρας μας. Αυτό συνιστά προπαρασκευή πολεμικής επιχείρησης και δεν είναι μια απλή διαπίστωση που γίνεται στο πλαίσιο μιας χαλαρής φιλολογικής κουβέντας.

Η ρητορική των απειλών - ως ένα αναβαθμισμένο και απολύτως επικαιροποιημένο casus belli - και οι αναθεωρητικές διεκδικήσεις που συνθέτουν την Τουρκική επιθετική στρατηγική, ενσωματώνονται πλήρως στην πολιτική κουλτούρα των πολιτικών δυνάμεων και της τουρκικής κοινωνίας στο σύνολό της. Και φυσικά δομούν την σύγχρονη γεωστρατηγική αντίληψη της Τουρκικής πολιτικοστρατιωτικής ελίτ, η οποία εναρμονίζεται πλήρως με τις απαιτήσεις του ευρύτερου αναθεωρητικού της οράματος.

Έτσι… Οποιαδήποτε απόπειρα σοβαρής αποκλιμάκωσης και εάν επιχειρηθεί, για να είναι βιώσιμη και για να οριοθετήσει μια διαφορετική βάση στο επίπεδο των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, θα πρέπει να συνοδεύεται από ΣΟΒΑΡΑ και ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ αντισταθμίσματα μακράς πνοής, που θα μπορούν να ικανοποιήσουν επαρκώς την υστερική εθνικιστική βουλιμία που είναι κυρίαρχη στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας και...

Η τριπλή γεωπολιτική παγίδα για την Ευρώπη της αποβιομηχάνισης και του μαρασμού

Από κυρώσεις πάντως πάμε καλά. Η κρίσιμη λεπτομέρεια όμως, είναι πως αυτοί που πληρώνουν το μάρμαρο αυτής της περίεργης ιστορίας, είναι οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες οι πολιτικές ηγεσίες των οποίων πλειοδότησαν σε δουλοπρέπεια και παίζοντας το παιχνίδι των Αμερικανών, αυτό που κατάφεραν ήταν να ανοίξουν διάπλατα την πόρτα του φρενοκομείου…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ο αναγκαστικός περιορισμός της κατανάλωσης Φυσικού αερίου κατά 60 δισ κυβικά μέτρα και η συνακόλουθη μείωση των εισαγωγών από την Ρωσία κατά 70 δις κυβικά μέτρα, εκτίναξε στον Θεό τις δαπάνες για το πανάκριβο LNG, έθεσε εκτός τροχιάς τις τιμές των προϊόντων, οδήγησε τις βιομηχανίες σε κλείσιμο ή στην καλύτερη περίπτωση σε δραστική μείωση της παραγωγής και εγκαινιάζει μια επίπονη διαδικασία εκτεταμένης αποβιομηχάνισης με απρόβλεπτες προεκτάσεις. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι περιορισμοί των εισαγωγών σε ρωσικά προϊόντα πετρελαίου που ξεκινούν από τον Φλεβάρη, δεν έχουν αρχίσει ακόμη να επιβαρύνουν αυτό το ισοζύγιο της καταστροφής. Η συνέχεια λοιπόν αναμένεται να είναι δραματική…

Η Ευρώπη αυτήν την στιγμή στο επίπεδο της Οικονομίας τουλάχιστον, είναι το μεγάλο θύμα των επιλογών των πολιτικών της ηγεσιών, οι οποίες αγνόησαν θεμελιώδεις κανόνες που διέπουν την σκληρά ανταγωνιστική καπιταλιστική Οικονομία, υποτίμησαν τους αμείλικτους νόμους των καπιταλιστικών αντιθέσεων και έσυραν τις χώρες τους στην παγίδα που έστησαν οι Αμερικανοί οι οποίοι επιχειρούν να...

Από την γκλαμουριά του Νταβός, στην γκρίζα ζώνη της πρωθυπουργικής μυστικής διπλωματίας

Λοιπόν… Για να τελειώνουμε με τους εξυπνακισμούς και τις φτηνές επικοινωνιακές λαθροχειρίες. Όχι κύριοι… Η άλλη άποψη απέναντι στην ανεύθυνη όσο και επικίνδυνη τοποθέτηση του πρωθυπουργού περί ΜΗ πολέμου με την Τουρκία, ΔΕΝ είναι ο παιδαριώδης ισχυρισμός εκείνων που θεωρούν ότι αυτό που δήθεν περιμέναμε όλοι εμείς που αντιδρούμε σ αυτήν την κατάντια, ήταν να ακούσουμε τον Έλληνα πρωθυπουργό να επιδίδεται σε ένα πολεμοκάπηλο παραλήρημα που θα κήρυττε τον πόλεμο στην Τουρκία. Όχι… Δεν περιμέναμε αυτό…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτό που περιμέναμε, ήταν το απαραίτητο αίσθημα ευθύνης… Το αναγκαίο μέτρο… Την απαιτούμενη σοβαρότητα… Και φυσικά την επιβεβαίωση του αυτονόητου… Ότι δηλαδή ο πρωθυπουργός της χώρας, έχει απόλυτη επίγνωση του ρόλου του, της βαρύτητας του λόγου του, αλλά και των συνεπειών τις οποίες υφίσταται η πατρίδα μας.

Όχι… Ο πρωθυπουργός της χώρας, όταν διατύπωνε αυτές τις καθ’ όλα απαράδεκτες δηλώσεις, ΔΕΝ είχε απέναντί του μόνο επενδυτές (τους οποίους έπρεπε να μανιπουλάρει) και δη επενδυτές και «οίκους αξιολόγησης» που βυζαίνουν αμήχανα το δάκτυλο και είναι πρόθυμοι να καταπιούν αμάσητη την κάθε καθησυχαστική μπαλαφάρα που ήταν διατεθειμένος να τους σερβίρει.

Το ακροατήριό του, ήταν πρώτα απ’ όλα οι πολίτες αυτής της χώρας, που είδαν γι’ ακόμη μια φορά τον «τίγρη» της Αλεξανδρούπολης με τους πύρινους λόγους των προηγούμενων ημερών, να μεταμορφώνεται σε γατάκι Αγκύρας, προσαρμοσμένο απόλυτα στις προδιαγραφές ενός ρόλου που πιθανότατα του ανατέθηκε σε διαβουλεύσεις του παρασκηνίου…

Το ακροατήριό του, ήταν οι γεωπολιτικοί μας «σύμμαχοι» και οι θεσμικοί εκπρόσωποι φορέων και διεθνών οργανισμών, τους οποίους αίφνης άφησε σύξυλους με...