Γαλλικές εκλογές: Τοξικό αποτέλεσμα με οσμή πολυμερούς "πορτοκαλί" παρέμβασης

Όπως ήταν αναμενόμενο, υπάρχει μια σημαντική μερίδα αναλυτών που έχει επενδύσει πολλά στην εκλογική συμπεριφορά των Γάλλων ψηφοφόρων. Αυτή η προσέγγιση βέβαια, μπορεί να διευκολύνει σημαντικά την ανάδειξη ποικίλων επιθυμητών - ρεαλιστικών και μη - πολιτικών σεναρίων σε σχέση με τα αναμενόμενα τόσο στην Γαλλία όσο και στην Ευρώπη συνολικά…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Εμφανίζει όμως σοβαρό πολιτικό έλλειμμα ως προς την αποτίμηση των πραγματικών δεδομένων και με αυτήν την έννοια καλό θα είναι να επανεξεταστεί ως αντίληψη, έτσι ώστε να μην ματαιοπονούμε αναπαράγοντας επιφανειακές και αδιέξοδες προσεγγίσεις.

Ορισμένες κρίσιμες επισημάνσεις…

Η εκλογική συμπεριφορά κάθε κοινωνίας (επομένως και της Γαλλικής κοινωνίας) είναι πρωτίστως πολιτική συμπεριφορά. Ως τέτοια λοιπόν, δεν προκύπτει αιφνίδια και με καταλύτη την προσφυγή στην κάλπη. Αντιθέτως… 

• Διαμορφώνει τους όρους που οδηγούν στις εκλογές και τους διαμορφώνει είτε με την δράση της είτε με την παθητικότητά της… 
• Υπαγορεύει την κατάταξη των διεκδικητών της ψήφου με διακριτό ρόλο μέσα στο συστημικό πολιτικό στερέωμα… 
• Επιδρά καθοριστικά, με τις ανοχές της ή με τις αντιστάσεις της, στις απαραίτητες προσαρμοστικές διορθωτικές πολιτικές παρεμβάσεις στις οποίες καταφεύγουν τα πολιτικά κόμματα, προκειμένου να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη εκλογική στήριξη… 

Και προφανώς πιστοποιεί, μέσα από την διαδικασία ενός ιδιότυπου πολιτικού face control, ότι αποδέχεται τα νέα πολιτικά «φρούτα» που της σερβίρουν, για να «κλειδώσει» ΚΑΙ με την ψήφο της, την παρουσία τους στα πολιτικά πράγματα του τόπου.

Η Γαλλική κοινωνία λοιπόν οδηγήθηκε στις εκλογές και είχε να επιλέξει πολιτικά προϊόντα από έναν συγκεκριμένο και απολύτως συστημικό πολιτικό καμβά, ο οποίος προέκυψε ως συνισταμένη των δικών της πολιτικών ανοχών από την μια και των...

Σκακιέρα προκλήσεων… Αδιέξοδοι πειραματισμοί... Μοντέλα που καταρρέουν...

Η εξέλιξη της Ρωσο-Ουκρανικής σύγκρουσης, επιβεβαιώνει καθημερινά την ιδιότητα που αποδώσαμε από την πρώτη στιγμή σε αυτήν την αντιπαράθεση, όταν πρώτοι και ίσως μόνοι, σπεύσαμε να την προσεγγίσουμε ως γενικευμένη συστημική ρήξη πολλαπλών επιπέδων και απρόβλεπτων διαστάσεων εις το διηνεκές…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Επιβεβαιώνει επίσης ότι, τόσο κατά την κορύφωση των πολεμικών επιχειρήσεων, όσο και κατά την διάρκεια της επιθετικής εργαλειοποίησής τους, στην οποία επιδόθηκε σύσσωμη η Δυτική Συμμαχία προκειμένου να προσδώσει «στρατηγικό βάθος» στον αντιρωσσικό της προσανατολισμό, όσο βεβαίως και σήμερα που βρίσκεται σε εξέλιξη μια εναγώνια προσπάθεια όλων των ισχυρών δρώντων, οι οποίοι επιδιώκουν να την οδηγήσουν σε φάση ελεγχόμενης αποκλιμάκωσης, η διαχείριση αυτής της σύγκρουσης ΔΕΝ είναι γραμμική, ενώ οι προσδοκίες του συνόλου των εμπλεκομένων ΔΕΝ αντιστοιχίζονται με τα αποτελέσματα που καταγράφονται, ΟΥΤΕ στο πεδίο των επιχειρήσεων, ΟΥΤΕ βεβαίως ως γεωπολιτικό μέρισμα των επιλογών κανενός.

Στην αποτίμηση των πρώτων ημερών του πολέμου, η Δυτική συμμαχία φάνηκε να κερδίζει το στοίχημα της αποκατάστασης της κλονισμένης της συνοχής και οι ΗΠΑ το στοίχημα της ηγεμονικής πρωτοκαθεδρίας στο περιβάλλον της ανασυγκροτημένης συμμαχίας. Ωστόσο, είχαμε προειδοποιήσει ότι ΚΑΙ αυτό το στοιχείο, καλό θα είναι να μην εκλαμβάνεται ως αδιασάλευτο κεκτημένο αφού ο τρόπος με τον οποίο συντελέστηκε αυτή η διεργασία, εμφανίστηκε να αγνοεί επιδεικτικά μια σειρά από συστημικά αδιέξοδα και ανατροφοδοτούμενες αντιθέσεις, ενώ δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι «επένδυσε» συνειδητά σε αυτά τα αδιέξοδα και τις αντιθέσεις, στο πλαίσιο μιας κοντόφθαλμης προσπάθειας των Αμερικανών να επαναβεβαιώσουν την...

Ατζέντα πολέμου…

Η αναβάθμιση των προκλήσεων είναι διαρκής… Οι παράτολμες - πειρατικές πρακτικές στο πεδίο και οι κατευθυνόμενες προβοκάτσιες που κινούνται ακόμη και πέρα από τα όρια της κόκκινης γραμμής, τείνουν να καταστούν ρουτίνα στην αποτίμηση της Ελληνοτουρκικής καθημερινότητας…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Στην πατρίδα μας όμως, δυστυχώς συνεχίζουμε να καταγινόμαστε με τα αυτονόητα, σε μια προσπάθεια να προσαρμόσουμε τις ειδήσεις αλλά και τις κρίσιμες αξιολογικές προσεγγίσεις, στα μέτρα αυτών που θέλουμε να ακούμε, ενώ αυτό που οφείλουμε να κάνουμε ως κοινωνία, είναι να απαιτούμε ύψιστη ετοιμότητα, πολιτική αποφασιστικότητα, σχέδιο και φυσικά την καθημερινή επιβεβαίωση ενός ρόλου για την πατρίδα μας, που θα αποπνέει τον αέρα του πρωταγωνιστή, αρνούμενη να καταστεί φτηνό παρακολούθημα των εξελίξεων και των σχεδιασμών τρίτων.

Ας επανέλθουμε όμως στα αυτονόητα, μιας και στον τόπο μας συμπεριφερόμαστε ωσάν να υπάρχει μια αόρατη αρχή, στην οποία θα πρέπει να καταθέτουμε κάθε φορά τα διαπιστευτήριά μας, πριν επιχειρήσουμε να αξιολογήσουμε δεδομένα, εξελίξεις και συμπεριφορές…

Α. Προφανώς ΔΕΝ θέλουμε πόλεμο. Η πατρίδα μας όμως, είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ανοικτή ατζέντα πολέμου, το περιεχόμενο της οποίας ΔΕΝ το διαμορφώνουμε εμείς. Και αυτήν την πραγματικότητα, είναι φανερό ότι ΔΕΝ μπορούμε να την αγνοήσουμε.

Β. Το περιεχόμενο αυτής της ατζέντας είναι συγκεκριμένο και δυναμικά διευρυνόμενο, ενώ σε ότι αφορά στην ουσία του, αποτελείται από δυο θεμελιώδη «πακέτα» επιδιώξεων. 

• Το πρώτο από αυτά σχετίζεται με όλα όσα η Τουρκία απαιτεί να της παραχωρήσουμε, διότι απλώς… έτσι γουστάρει. 
• Και το δεύτερο, αφορά σε όλα όσα η Τουρκία απαιτεί να μην διεκδικήσουμε, διότι απλώς και εδώ… έτσι γουστάρει.

Όταν λοιπόν, σε συνθήκες κλιμακούμενου παροξυσμού, δηλώνουμε με περισσή βεβαιότητα ότι η Τουρκία τελικά ΔΕΝ θα επιχειρήσει το απονενοημένο, αυτό σημαίνει πως...

Με ενορχηστρωτή το ΕΛΙΑΜΕΠ και με πράξεις αυτοπεριορισμού της Εθνικής αξιοπρέπειας στα 6 νμ

Η Τουρκική επιθετικότητα έχει περάσει σε μια φάση πρωτοφανούς κλιμάκωσης και αυτή η κλιμάκωση έχει πάψει πλέον είναι μόνο ρητορική…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι δηλώσεις των τούρκων επιτελών και ο συνδυασμός τους με τους διαρκείς τυχοδιωκτισμούς οι οποίοι εκδηλώνονται στο πεδίο, αποτελούν μέρος μιας ενιαίας στρατηγικής που στην παρούσα φάση απέναντι στην χώρα μας, δεν οριοθετεί απλώς το εύρος μιας απαράδεκτης αναθεωρητικής ατζέντας, αλλά ισοδυναμεί στην πράξη με μια διαρκή προπαρασκευστική πολεμική ενέργεια που βρίσκεται σε εξέλιξη και είναι απλώς ζήτημα χρόνου το πότε ακριβώς θα ανάψει και τυπικά το φυτίλι του δυναμίτη.

Σημαντική παράμετρος σε αυτήν την κρίσιμη ιστορική συγκυρία, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το ποιος θα χρεωθεί με την «ρετσινιά» του επιτιθέμενου, όπως εσφαλμένα επιμένουν να αναμασούν κορυφαίοι Έλληνες πολιτικοί αλλά και οι «στρατηγικοί» μας σύμμαχοι, με προεξάρχοντες τους Αμερικανούς, συντηρώντας έτσι μια επικίνδυνη και καθαγιαστική για τον ρόλο τους αντίληψη μέσα στην Ελληνική κοινωνία. Άλλωστε η «ρετσινιά» του επιτιθέμενου, με το όποιο ηθικά απαξιωτικό φορτίο την συνοδεύει, εξανεμίζεται γρήγορα την επόμενη μέρα κατά την διάρκεια του επαναπροσδιορισμού των ισορροπιών και αυτό που μένει για να προσμετρήσει τελικά στην επαναδιατύπωση της περιφερειακής εξίσωσης, είναι το...

Το Ελληνοτουρκικό σύστημα σύρεται αμετάκλητα σε μια σύγκρουση σκληρής ισχύος

Μιντιακά αλλά και πολιτικά στελέχη, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο Δυτικοευρωπαϊκό γεωπολιτικό στερέωμα, επιμένουν να αποδίδουν την κλιμάκωση της Τουρκικής επιθετικότητας, στις καθεστωτικές ανάγκες του Τουρκικού κατεστημένου το οποίο επιδιώκει να ισχυροποιήσει περαιτέρω την θέση του εν όψει εξελίξεων και φυσικά στις εκλογικές ανάγκες του ιδίου του συστήματος Ερντογάν, που επιδιώκει να αντιστρέψει το κλίμα της πολιτικής αβεβαιότητας εν όψει των προεδρικών εκλογών του Ιουνίου του 2023…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Πρόκειται για μια κατάφορα εσφαλμένη προσέγγιση, που υποβαθμίζει ένα κρίσιμο γεωπολιτικό στοίχημα στο επίπεδο του διαχειριστικού τακτικισμού και συνακόλουθα υποτιμά και το μέγεθος των κινδύνων με τους οποίους βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα μας αλλά και η ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου.

Η επιθετική κλιμάκωση εκ μέρους της Τουρκίας, ΔΕΝ είναι απλώς μια κλιμάκωση στο επίπεδο της ρητορικής και όλα δείχνουν πως η εξέλιξη αυτής της κλιμάκωσης, ΔΕΝ πρόκειται να περιοριστεί σε μια διευρυμένη - σε σχέση με το παρελθόν - αλληλουχία επιχειρησιακών τυχοδιωκτισμών στο πεδίο, που θα μπορούσε να ενσωματωθεί στα πεπερασμένα όρια ενός «θερμού επεισοδίου», προκειμένου έτσι να καταστεί διαχειρίσιμη.

Η Τουρκία δεν έχει σηκώσει απλώς ψηλά τον πήχη των παράλογων διεκδικήσεων που απαριθμεί στο πλαίσιο του ευρύτερου αναθεωρητικού της παραληρήματος. Η Τουρκία προωθεί μεθοδικά την ατζέντα ενός στρατηγικού διμέτωπου, με την οποία ουσιαστικά αμφισβητεί δυο πράγματα:

• Α. Τα ισχύοντα σύνορα, άρα το εύρος του ΔΙΚΟΥ ΤΗΣ γεωπολιτικού αποτυπώματος το οποίο επιδιώκει να μετατοπίσει ΚΑΙ προς τα Δυτικά ώστε να έχει διαφορετικό ρόλο και πολλαπλά αναβαθμισμένο λόγο στην σχέση ισχύος που διαφαίνεται ότι θα διαμορφωθεί ανάμεσα στην Ευρώπη ως συμπαγή βραχίονα της Δυτικής συμμαχίας από την μια και στην Ρωσία ως μέρος του όποιου διάδοχου Ευρασιατικού σχήματος θα μπορούσε να διαμορφωθεί στο ρευστό μεταπολεμικό σκηνικό. Και…

• Β. Τον γεωπολιτικό ρόλο της Ευρώπης, στο βαθμό που θα μπορούσε να της ανατεθεί ένας τέτοιος ρόλος, στο πλαίσιο του επικαιροποιημένου Νατοϊκού σχεδιασμού.

Δεν είναι λοιπόν διόλου τυχαίο το γεγονός, ότι αυτή η ακραία κλιμάκωση έρχεται να διαψεύσει πλήρως τις προσδοκίες των αφελών που θεωρούσαν ότι η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, θα...

Ας μην χάσουμε και πάλι το μέτρο με τους υπερφίαλους πανηγυρισμούς

γράφει ο Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Καλές οι δηλώσεις. ΚΑΙ του εκπροσώπου της Γερμανικής κυβέρνησης, αλλά ΚΑΙ η απαντητική δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αναφορικά με το καθεστώς κυριαρχίας στα Ελληνικότατα νησιά, όπως επίσης και με την καταδίκη της κλιμακούμενης Τουρκικής επιθετικότητας…

Είναι καλές, διότι αποτελούν ένα καινούριο, χρήσιμο εργαλείο στα χέρια μιας έξυπνης και σωστά στοχευμένης Εξωτερικής πολιτικής (την οποία ειρήσθω εν παρόδω ΔΕΝ διαθέτουμε) που θα μπορούσε να μεγιστοποιήσει την προστιθέμενη αξία τους. Καλό θα είναι πάντως να μην χάσουμε και πάλι το μέτρο με το εύρος των πανηγυρισμών και κυρίως καλό θα είναι να μη μας διαφεύγουν δυο πράγματα…

Πρώτον: Τα παραπάνω συνιστούν δηλώσεις που διατυπώνονται σε συγκεκριμένο χρόνο και κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις και ΔΕΝ συνιστούν σαφείς και ξεκάθαρες δεσμεύσεις που προεξοφλούν την...

Η επιθετική συνιστώσα του Ολοκληρωμένου Αμυντικού Αρχιπελαγικού Δόγματος

Ας είμαστε ξεκάθαροι. Η Τουρκία ΔΕΝ προκαλεί απλώς την Ελλάδα. Και η προσπάθεια όλων αυτών που επιμένουν να πετάνε την μπάλα στην εξέδρα προκειμένου να εξασφαλίσουν επικοινωνιακά άλλοθι στις αδιέξοδες έως και καταστροφικές επιλογές της Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής τις οποίες πρόχειρα και απερίσκεπτα υιοθετεί η κυβέρνηση, επιδεινώνοντας με πραγματικούς όρους την διεθνή θέση της χώρας, συνιστούν στάση συνενοχής στην επιεικέστερη των περιπτώσεων…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η Τουρκία κλιμακώνει την επιθετικότητά της με βάση έναν πολύ συγκεκριμένο, ολιστικό σχεδιασμό κι αυτό παράγει σαφή αποτελέσματα τα οποία όμως επείγει να ανατραπούν πριν δημιουργήσουν μια νέα γενιά επικίνδυνων τετελεσμένων. Η κλιμάκωση αυτής της επιθετικότητας συντελείται σε μια περίοδο κατά την οποία η Τουρκία ενισχύει δραματικά το ειδικό περιφερειακό της βάρος έναντι πάντων. Είναι φανερό ότι δεν μιλάμε πλέον για κλιμάκωση μιας αδόκιμης και απαράδεκτης ρητορικής. Μιλάμε για την ουσιαστική αναβάθμιση ενός ξέφρενου γεωπολιτικού τυχοδιωκτισμού ο οποίος μετουσιώνεται σε έναν σταθερά αναθεωρητικό βηματισμό που θα πρέπει να θεωρείται ΜΗ αναστρέψιμος. Πολύ δε περισσότερο που η Τουρκική πολιτική ηγεσία δεν διστάζει πλέον να ομολογήσει ανοικτά ότι η ευρεία τυχοδιωκτική της ατζέντα, υποστηρίζεται πλήρως κι από την απαραίτητη επιχειρησιακή επιμελητεία. Κι αυτό με απλά λόγια σημαίνει προετοιμασία για πόλεμο.

Η περίοδος που η πατρίδα μας είχε την πολυτέλεια να ενεργοποιήσει ένα «αφήγημα ανατροπής» της Τουρκικής διπλωματικοπολιτικής αθλιότητας, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Το πολιτικό προσωπικό στο σύνολό του, αρνήθηκε να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που του δόθηκαν, αρκέστηκε σε φλύαρες νουθεσίες που δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν πουθενά και τελικά εξαργύρωσε το όποιο Εθνικό απόθεμα αξιοπιστίας και το εξαργύρωσε επιδιδόμενο σε άθλιες, απαράδεκτες και ανεπίτρεπτες εξευμενιστικές ανοησίες.

Το «ΑΦΗΓΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ» πλέον δεν αρκεί. Η Τουρκική επιθετικότητα έχει αλλάξει πίστα και αυτό που επιδιώκει μέσα από αυτήν την μεταστροφή, είναι να αποδεχτούν οι πάντες ότι η οποιαδήποτε λύση προσωρινής ειρήνευσης (ή εάν θέλετε συντήρησης του καθεστώτος «ΜΗ ΠΟΛΕΜΟΥ») μπορεί να διασφαλιστεί μόνον εάν η Ελλάδα αποδεχτεί να απωλέσει κυριαρχικά δικαιώματα και να ευνουχίσει δραματικά την...

Εθνικό Αφήγημα Νίκης και νέο Εθνικό Αμυντικό Δόγμα στο περιβάλλον μιας σύγκρουσης πολυπαραμετρικής

Επειδή γράφονται σημεία και τέρατα από μια σειρά παραδοσιακούς συστημικούς «αναλυτές» τα οποία επιστρατεύονται για να στηρίξουν το σαθρό αφήγημα μιας αμφιλεγόμενης παντοδυναμίας, θα ήταν χρήσιμο να αποσαφηνίσουμε τα εξής:...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Πρώτον: Προφανώς οι Αμερικανοί κατάφεραν να βάλουν στο χέρι τους Ευρωπαίους με εργαλείο την εκβιαστική πολιτική των αντιρωσικών κυρώσεων. Πρόκειται για μια εξέλιξη απόλυτα ερμηνεύσιμη και εν πολλοίς αναμενόμενη, η οποία επιβεβαιώνει πως οι ΗΠΑ διατηρούν το συγκριτικό πλεονέκτημα στην στρατηγική διαχείριση έναντι της γεωπολιτικά ανώριμης και νηπιακά συμπεριφερόμενης Ευρώπης των χαρτογιακάδων, που παραδόθηκε σούμπητη στην περιδίνηση αδιέξοδων και αυτοκτονικών πολιτικών. Αυτό όμως είναι η μια όψη του νομίσματος…

Δεύτερον: Η διάχυση των συνεπειών που αναμένεται να σαρώσουν τις Ευρωπαϊκές κοινωνίες, σύντομα θα προσλάβει ανεξέλεγκτη δυναμική και το τίμημα θα είναι ιδιαίτερα βαρύ ΚΑΙ για την Αμερικανική Οικονομία και Κοινωνία. Και αυτή βεβαίως είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος, την οποία ουδείς δικαιούται να υποτιμήσει.

Τρίτον: Η αδυναμία ελέγχου αυτής της ανατροφοδοτούμενης λαίλαπας, είναι συστημική και επιβεβαιώνει ότι το πολυδιαφημισμένο μοντέλο του σύγχρονου Δυτικού κόσμου, δεν είναι κυρίως ένα σύνολο από επιτεύγματα και από ανυπέρβλητες δυνατότητες που θα πρέπει να αποθεώνονται σε κάθε ευκαιρία. Είναι πρωτίστως ένα νοσηρά ανταγωνιστικό και αυτοκαταστροφικό περιβάλλον, το οποίο την κρίσιμη στιγμή επιβεβαιώνει με τρόπο εκρηκτικό πως τα πραγματικά του όρια είναι αυστηρά πεπερασμένα και τα εσωτερικά του αδιέξοδα είναι...

Βάστα Τούρκο να γιομίσω...

Γίνεται πλέον αντιληπτό αυτό για το οποίο επιμέναμε από την πρώτη στιγμή, σε πείσμα όλων εκείνων που θεωρούν ότι το αισιόδοξο αφήγημα μπορεί να στήνεται αυθαίρετα και κυρίως ανέξοδα στο μυαλό των ανθρώπων, ανεξάρτητα από τους χειρισμούς και τις επιλογές της πολιτικής ηγεσίας, η οποία σε κάθε περίπτωση εντέλλεται να το υπηρετεί με συνέπεια και αποφασιστικότητα. Τι μας έλεγαν λοιπόν οι παπαγάλοι της πολιτικής και οι καιροσκόποι της υποτιθέμενα «νηφάλιας και συνετής» στρατηγικής σκέψης…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Μας έλεγαν – και επέμεναν ως προς αυτό – ότι ο πρωθυπουργός της χώρας, είχε την μοναδική ευκαιρία κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στην Ουάσιγκτον, να θέσει ενώπιον της Αμερικανικής πολιτικής ηγεσίας και των Αμερικανών νομοθετών, όλο το φάσμα των προβλημάτων τα οποία αντιμετωπίζει η χώρα μας εξ αιτίας των ανορθόδοξων και επιθετικών πρακτικών του «κακού γείτονα», προκειμένου να αποσπάσει έτσι την συμπάθεια, την εύνοια, την κατανόηση και την αμέριστη υποστήριξή τους. Και όταν το έκανε, έστω και με κουτσουρεμένο και ημιτελή τρόπο, αφού κρίσιμα προβλήματα ζωτικής σημασίας έμειναν έξω από την πρωθυπουργική αφηγηματική ατζέντα, όλοι αυτοί οι κύριοι πανηγύρισαν ξέφρενα, μιλώντας για απροσδόκητη "επιτυχία" του πρωθυπουργικού ταξιδιού. Ποια είναι όμως η αλήθεια…

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η ευκαιρία μπορεί να ήταν όντως «μοναδική» για να αφηγηθούμε προβλήματα και να αποσπάσουμε χειροκρότημα "παίζοντας" με τις εντυπώσεις, αλλά ο συγκεκριμένος χειρισμός, ΔΕΝ ήταν αυτό που χρειαζόταν αυτήν την στιγμή η πατρίδα μας, πράγμα που ψευδώς ισχυρίστηκαν οι θιασώτες του εξευμενισμού και του παρασιτικού προστατευτισμού, οι οποίοι κατέφυγαν σε αυτό το ευφυολόγημα προκειμένου να... 

Υπολογίσιμο μέρος του αθροίσματος ή κρατούμενο στην μπακαλίστικη πρωθυπουργική αριθμητική;

γράφει ο Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι… Δεν μας ευχαριστεί καθόλου που αναγκαζόμαστε να διακωμωδήσουμε την αδιέξοδη και εξευτελιστική φλυαρία του Έλληνα πρωθυπουργού, η οποία επιστρατεύεται για να πιστοποιήσει τον εμμονικό και αυτοκαταστροφικό Ατλαντισμό του…

Προειδοποιήσαμε άλλωστε από την πρώτη στιγμή για τον εφήμερο και πυροτεχνηματικό χαρακτήρα των συμβολισμών και για το ότι ουδείς μπορεί να επενδύσει με σοβαρότητα στην λαγνεία τους, διότι όταν θα σβήσει και το τελευταίο πυροτέχνημα, η πραγματικότητα θα είναι ακόμη πιο αμείλικτη και ακόμη πιο οδυνηρή σε σχέση με το παρελθόν.

Κατά την άποψή μας το τελευταίο πυροτέχνημα έσβησε χθες στην Αλεξανδρούπολη και η σιωπή των Αμερικανών απέναντι στην Τουρκική προκλητικότητα πάνω από μια Ελληνική πόλη την οποία υποτίθεται ότι έχουν θέσει υπό την προστασία τους (τρομάρα μας)  φρόντισε να θυμίσει στους πάντες πως τα χειροκροτήματα στην Ουάσιγκτον, ήταν μέρος της Αμερικανιάς και όχι συστατικό στοιχείο της σοβαρής συμμαχικής σχέσης που έχει ανάγκη η χώρα.

Οι εξελίξεις αυτό που επιβεβαιώνουν καθημερινά, είναι πως η πατρίδα μας δεν μπορεί να συνεχίσει να αναζητά περιβάλλον προστασίας, πλειοδοτώντας σε...

Ο πρωθυπουργός σ ένα ταξίδι χωρίς ταυτότητα και η ευρηματική εκβιαστική τρίπλα της Τουρκίας

Η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, είναι από μόνη της ένα σημαντικό γεγονός, αφού σε κάθε περίπτωση - και κάθε ξεχωριστή φορά - επισφραγίζει αποφάσεις κρίσιμες τόσο για την χώρα μας, όσο και για την ευρύτερη γεωπολιτική μας γειτονιά…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Προφανώς υπάρχει ξεχωριστή βαρύτητα ΚΑΙ στο επίπεδο των συμβολισμών, πρωτίστως για τις ΗΠΑ που έχουν στοχεύσεις ευρύτερες και δευτερευόντως βέβαια και για το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό το οποίο κατά κανόνα σπεύδει να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά και δι’ ίδιον όφελος το «φωτογραφικό αποτύπωμα» του γεγονότος. 

Θεωρούμε λοιπόν πως δεν έχει ιδιαίτερη χρησιμότητα το να παραμείνει η δημόσια συζήτηση καθηλωμένη στα αυτονόητα και στα ταρατατζούμ, για τους συμβολισμούς και τα events, αν και ως κοινωνία έχουμε την απολύτως δικαιολογημένη ανάγκη να αισθανθούμε ότι η όποια πολιτική αποταμίευση του Έλληνα πρωθυπουργού, μεταφράζεται αυτόματα και σε γεωστρατηγική ισχυροποίηση της χώρας. Οφείλουμε όμως παράλληλα με αυτό να έχουμε και επίγνωση πως ο ίδιος ο πυροτεχνηματικός χαρακτήρας των συμβολισμών, δεν επιτρέπει μακροχρόνιες "επενδύσεις" στην λαγνεία τους από κανέναν.

Αυτός είναι και ο λόγος που επιμένουμε να λέμε από την πρώτη στιγμή, ότι η πολιτική αποτίμηση του αποτελέσματος της συνάντησης του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο, θα πρέπει να γίνεται με νηφαλιότητα, με την επιβεβλημένη γεωπολιτική αυστηρότητα και κυρίως με βάση το εύρος της συμβολής την οποία μπορεί να...

Βιομηχανικό συγκρότημα «AZOVSTAL»στην Μαριούπολη - Ιστορία - Επιτεύγματα

Σε καθημερινή βάση, οι πολεμικές ανταποκρίσεις από τη Μαριούπολη έχουν στο επίκεντρο το Αζόφσταλ (Azovstal), όπου κατέφυγαν οι εναπομείναντες στην πόλη στρατιώτες του νεοναζιστικού Τάγματος Αζόφ, όπως και ορισμένοι άμαχοι. Τι είναι όμως το Αζόφσταλ, που ακούμε τόσο συχνά τον τελευταίο καιρό; Ποια είναι η ιστορία του;;;

Το Αζόφσταλ είναι ένα από τα μεγαλύτερα χαλυβουργεία της Ουκρανίας, με ιστορία 90 και πλέον χρόνων.  Αποτέλεσε μια από τις πιο πρωτοπόρες χαλυβουργίες της εποχής.

Ιδρύθηκε μέσα σε πανηγυρικό κλίμα το 1930 με απόφαση του Ανώτατου Σοβιέτ της Εθνικής Οικονομίας της ΕΣΣΔ και ξεκίνησε την παραγωγή σιδήρου το 1933. Τον Γενάρη του 1935 ξεκίνησε την παραγωγή χάλυβα, βάζοντας σε λειτουργία τον πρώτο ανακλινόμενο κλίβανο ανοιχτής εστίας 250 τόνων στη Σοβιετική Ενωση.

Οταν ολοκληρώθηκε ήταν από τα πιο σύγχρονα εργοστάσια στη Σοβιετική Ενωση. Παράλληλα με τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις, χτίστηκαν σχεδόν 12.000 σπίτια, σχολεία, κινηματογράφοι, ένα νοσοκομείο με μαιευτική κλινική και δύο πάρκα για τους εργάτες του εργοστασίου και για τις οικογένειές τους.

Αλλεπάλληλες πρωτιές στην παραγωγή

Στις 5 Απρίλη του 1939, η πρώτη παρτίδα πυροσυσσωματώματος σιδηρομεταλλεύματος (hotsinter) έφτασε στο λιμάνι του Αζόφσταλ με το ατμόπλοιο «Sudkom», η πρώτη φορά στον κόσμο που μεταφέρονταν με πλοία πυροσυσσωμάτωμα. Ορισμένες ακόμα πρωτιές που κατέγραψε το βιομηχανικό συγκρότημα ήταν οι εξής:... 

Τριπλό αυτοκτονικό πλήγμα - Η Ευρώπη σε καθεστώς πολλαπλής γεωπολιτικής ομηρίας

Η Ευρώπη έχει εισέλθει αμετάκλητα στην περιδίνηση των συνεπειών μιας σφοδρής συστημικής σύγκρουσης που κλιμακώθηκε ραγδαία με καταλύτη το Ρωσοουκρανικό και μαίνεται ανεξέλεγκτη συμπαρασύροντας ολόκληρη την Ευρασία στα αχαρτογράφητα νερά μιας ευρύτατης και κυρίως μιας πολυδιάστατης αναθεωρητικής ατζέντας…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ο αδόκιμος τρόπος με τον οποίον ουσιαστικά επεβλήθη η βίαια ενσωμάτωση των Ευρωπαϊκών χωρών στην χορογραφία αυτής της σύγκρουσης, ακύρωσε πλήρως το έτσι κι αλλιώς αναιμικό γεωπολιτικό κεφάλαιο της οικονομικοπολιτικής τους ενοποίησης και αντικαθιστά ταχύτατα το επίπλαστο συγκριτικό πλεονέκτημα της Οικονομικής τους ευμάρειας, με ένα καθεστώς παραλυτικής ομηρίας το οποίο αποδομεί σταδιακά μια σειρά από κρίσιμες παραμέτρους που συνέθεσαν την φυσιογνωμία της μεταπολεμικής Ευρωπαϊκής ισχύος.

Σε αυτό το Ευρωπαϊκό περιβάλλον, που ορίζεται πλέον ως χώρος συνύπαρξης πολλαπλών, σύνθετων, στρατηγικών αλλά και υβριδικών απειλών, η ανισομέρεια διευρύνεται, οι υποβόσκοντες ανταγωνισμοί αναμένεται να προσλάβουν συγκρουσιακό χαρακτήρα και οι πανηγυρισμοί των πρώτων ημερών για την υποτιθέμενη Ευρωπαϊκή αποφασιστικότητα προκειμένου να σφυρηλατηθεί μια ενιαία στάση απέναντι στο «τέρας του Βορρά», παραχωρούν σταδιακά την θέση τους σε ένα ιδιότυπο «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», που εμφανίζεται πλέον αμείλικτο, όσο απομυθοποιείται η ευκολία με την οποία χτίστηκαν οι προσδοκίες για την υποτιθέμενη αποτελεσματικότητα του συντονισμένου Δυτικού «αντιπολεμικού» εκβιασμού. 

Κατά τα λοιπά... Μετά από 80 ημέρες πολέμου, ένας πρώτος απολογισμός αν μη τι άλλο επιβεβαιώνει ότι:

Πρώτον: Η Ουκρανία καταστράφηκε μεν, αλλά στρατιωτικά δεν της επέτρεψαν να καταρρεύσει, ενώ το κεφάλαιο του εδαφικού της διαμελισμού δεν θα ανοίξει και τυπικά, όσο μπορεί ακόμη, με...

Μόνον έτσι η γεωπολιτική μπίζνα μπορεί να είναι win – win. Διαφορετικά απλώς ψάχνετε για κορόιδα

Στις 10 Μαΐου προγραμματίζεται να συζητηθεί στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, το κείμενο της νέας Συμφωνίας για τις Αμερικανικές βάσεις στην χώρα μας (MDCA), ενώ δυο μέρες μετά, στις 12 Μαΐου δηλαδή, η συγκεκριμένη συμφωνία μπαίνει για συζήτηση στην ολομέλεια της Ελληνικής Βουλής.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Εν τω μεταξύ… Οι εξελίξεις στην Ουκρανία… Ο δυναμισμός με τον οποίο ενεπλάκησαν οι Αμερικανονατοϊκοί ΚΑΙ στην περαιτέρω κλιμάκωση των συγκρούσεων… Η επαπειλούμενη γενίκευση του πολέμου με την πυρηνική απειλή να καταλαμβάνει εξέχουσα θέση στην ρητορική των εμπλεκομένων. Και φυσικά… Η εξευτελιστική εργαλειοποίηση των προθύμων - με προεξάρχουσα την πολιτική τάξη της χώρας μας - στην προβολή ισχύος την οποία σταδιακά ξεδιπλώνουν οι Αμερικανοί στον χώρο της Βαλκανικής αλλά και ευρύτερα στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης, είναι μερικές μόνο από τις αιτίες που επαναφέρουν με κατεπείγοντα τρόπο στον δημόσιο διάλογο το ζήτημα των Αμερικανικών βάσεων και γενικότερα της συμμετοχής της πατρίδας μας στις Νατοϊκές δομές.

Η γενική εκτίμηση, είναι ότι αυτή η συμμετοχή και φυσικά η αυξημένη Αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο Ελληνικό έδαφος, είναι παράγοντες που επιβαρύνουν το ειδικό βάρος των κινδύνων απέναντι στους οποίους εκτίθεται καθημερινά η πατρίδα μας, σε μια εποχή ξέφρενου και ανεξέλεγκτου μιλιταριστικού παροξυσμού. Την ίδια στιγμή, είναι διάχυτη η πεποίθηση ότι αυτός ο εξαιρετικά επιβαρυντικός συνδυασμός, ΔΕΝ αντισταθμίζεται ούτε καν από τις αυτονόητες εγγυήσεις ασφαλείας έναντι των...

Γεωπολιτική αντεπίθεση με τα Ιστορικά Δίκαια του Ελληνισμού από τον Εύξεινο Πόντο έως την ΝΑ Μεσόγειο

Η Τουρκική επιθετικότητα καταγράφει ραγδαία κλιμάκωση και όλα δείχνουν ότι η πατρίδα μας υφίσταται ήδη τον εκβιασμό των ισχυρών της «συμμάχων», προκειμένου να ολοκληρώσει το μετέωρο βήμα της ασαφούς έως ανύπαρκτης Εθνικής της στρατηγικής, προβαίνοντας σε απαράδεκτες Εθνικές υπαναχωρήσεις…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η αυξημένη διπλωματικοπολιτική κινητικότητα που περισφίγγει την χώρα, η κλιμάκωση της πολεμικής ρητορικής στην οποία καταφεύγουν όλο και πιο συστηματικά οι Τούρκοι επιτελείς, τα αμφιβόλου αξίας αντισταθμίσματα τα οποία προκαταβάλλονται προκειμένου να ικανοποιήσουν επικοινωνιακές ανάγκες του πολιτικού της προσωπικού (βλέπε πολιτική αναβαθμίσεων που υιοθετούν οι γνωστοί «οίκοι») και το σταδιακό ροκάνισμα της επίπλαστης δυναμικής των περιφερειακών συνευρεύσεων, για το οποίο εμείς τουλάχιστον είχαμε προειδοποιήσει έγκαιρα πως δεν ήταν γραφτό να μακροημερεύσει από την στιγμή που το στρατηγικό τους βάθος ήταν μηδενικό, αποκαλύπτουν ότι την ώρα που η πολιτική τάξη της χώρας μας συνεχίζει να φλυαρεί για την «προσήλωσή» της στο Διεθνές Δίκαιο, τα ισχυρά πολιτικά κέντρα της Δυτικής Συμμαχίας, στις επιλογές των οποίων έχει δηλώσει τυφλή και αδιαπραγμάτευτη υποταγή, προετοιμάζονται να «αγοράσουν» περιφερειακή σταθερότητα και ελεγχόμενη ενεργειακή ασφάλεια, προσφέροντας…

• Στην μεν αναθεωρητική Τουρκία, το πολυπόθητο καθεστώς της μειωμένης Ελληνικής κυριαρχίας που θα λειτουργήσει στην πράξη ως προάγγελος της πλήρους ανατροπής των Συνθηκών, ικανοποιώντας έτσι την ανεξέλεγκτη αναθεωρητική της βουλιμία…
• Στο δε κατεξευτελιζόμενο και απολύτως χειραγωγούμενο Ελληνικό πολιτικό προσωπικό, ένα παρατεταμένο καθεστώς ΜΗ πολέμου, δηλαδή ένα καθεστώς πολιτικής καριέρας και απρόσκοπτης εξυπηρέτησης πολιτικών φιλοδοξιών, για να μπορεί να κατατρίβεται διαχειριζόμενο μια ήπια διεκπεραιωτική ατζέντα, μακριά από τις απαιτήσεις της υψηλής στρατηγικής και έξω από αυστηρά πρωτόκολλα της πραγματικής Εθνικής ευθύνης.

Είναι φανερό ότι αυτή η εξέλιξη συνιστά από μόνη της ήττα…

Ήττα στρατηγική και σε τελευταία ανάλυση ήττα ΚΑΙ στο πεδίο, αφού η υλοποίηση αυτού του «συμμαχικού» πακέτου, θα έχει τροποποιήσει αμετάκλητα τα κυριαρχικά δεδομένα, ανοίγοντας τον δρόμο για την ολοκληρωτική ανατροπή των δεδομένων και των προβλέψεων των Διεθνών Συνθηκών.

Εδώ που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, είναι φανερό πως...

Πράξη κορυφαίας γεωπολιτικής εξαπάτησης με ενορχηστρωτή τον ίδιο τον πρωθυπουργό

γράφει ο Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Να σοβαρευτούμε λίγο… «Κεφαλαιοποίηση των καλών σχέσεων» με τις ΗΠΑ, δεν σημαίνει ικανοποίηση της κυβέρνησης εάν απελευθερώσουν οι ΗΠΑ τα εξοπλιστικά προγράμματα τα οποία ενδιαφέρουν την Αθήνα. Η Αθήνα προσαρμόζει - τουλάχιστον προσχηματικά - τα εξοπλιστικά της προγράμματα, με βάση την διαρκή Τουρκική απειλή που αμφισβητεί ευθέως τα σύνορά της…

«Κεφαλαιοποίηση των καλών σχέσεων», ειδικά μετά από το τρομακτικά μεγάλο πακέτο «παροχών» το οποίο έχει προσφέρει η Αθήνα σε αυτόν τον γεωπολιτικό «έρωτα» με του Αμερικανούς, σημαίνει πως οι ΗΠΑ, οι οποίες καμώνονται την σοβαρή υπερδύναμη που νοιάζεται για την σταθερότητα στην ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ, θα πρέπει να εγγυηθούν ρητά, δια παντός και χωρίς περιστροφές, ότι στο Αιγαίο και στην ΝΑ Μεσόγειο η εφαρμογή του διεθνούς Δικαίου θα επιβληθεί άμεσα…Θα είναι πλήρης και χωρίς αστερίσκους… Και τα εθνικά σύνορα απαραβίαστα χωρίς την παραμικρή ανοχή σε πρακτικές αμφισβήτησης και αναθεωρητισμού. Ενώ παράλληλα με αυτό, θα πρέπει να ξεκινήσει μια ραγδαία...

Το ισοζύγιο ενός πολέμου

γράφει ο Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Παιδιά μην το κουράζετε… Κλακαδόρους μεταξύ των πολιτών και των κυβερνήσεων που να αρκούνται στην επιφανειακή προσέγγιση των γεγονότων και να αναφωνούν ένα «καταδικάζω την εισβολή των Ρώσων» ψάχνει και ο Ζελένσκι... 

Γι’ αυτό και πήρε σβάρνα τις κοινοβουλευτικές ρούγες κατ’ εντολή των Αμερικανών. Άλλωστε η βρώμικη δουλειά, ιστορικά πάντα χτίζεται στο έδαφος της ανοχής των «θλιμμένων», που ΔΕΝ κουράζουν ιδιαίτερα την σκέψη τους και ΔΕΝ αναζητούν τις κρίσιμες απαντήσεις, εκεί που επιβάλλεται να δοθούν. Εάν θέλετε να ανήκετε σε αυτήν την συμπαθή κατά τα λοιπά κατηγορία, κάντε το. Είναι δικαίωμά σας…

Αλλά μην νομίζετε ότι υπάρχει σοβαρός άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη, που να μένει στο ανάθεμα για όλα τούτα και να μην κάνει σοβαρή δουλειά με την διαχείριση των αιτιών που οδηγούν στον πόλεμο και στην καταστροφή. Και κυρίως μην νομίζετε ότι υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που μένει στο ανάθεμα χωρίς να σκέφτεται σοβαρά τις παραμέτρους που θα προσδιορίσουν την φυσιογνωμία της επόμενης μέρας.

Και φυσικά βγάλτε από το μυαλό σας την ψευδαίσθηση, πως...

Συνδυασμένο «πορτοφόλι» πλούτου και γεωπολιτικής ισχύος – Το βρώμικο σχέδιο των Οθωμανών

Η κατάσταση ξεφεύγει πλέον από κάθε έλεγχο. Κι αυτή η διαπίστωση δεν αφορά μονάχα στα σχετιζόμενα με το μέτωπο των συγκρούσεων τα οποία έτσι κι αλλιώς προδιαγράφονται ανησυχητικά. Αφορά πρωτίστως στην έκταση και στην σοβαρότητα των δευτερογενών συνεπειών του πολέμου, από τις οποίες κυρίαρχη θέση καταλαμβάνει η ατζέντα των κυρώσεων και μέσω αυτών  η περαιτέρω ανεξέλεγκτη διάχυση της αποσταθεροποιητικής δυναμικής σε ολόκληρη την Ευρασία…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Όχι γιατί δεν ήταν αναμενόμενη η επιβολή των όποιων κυρώσεων. Αλλά διότι το εύρος, η σύνθεση και η βαρύτητα των επιπτώσεων των συγκεκριμένων και αλλεπάλληλων κυρωτικών πακέτων, μας υποχρεώνει να μην μιλούμε πλέον για κυρώσεις, αλλά για μια παράλληλη πολεμική ατζέντα, στο περιβάλλον μιας σύνθετης και ενίοτε αυτοκαταστροφικής εξίσωσης που είναι πρακτικά αδύνατον να επιλυθεί έξω από το οδυνηρό πλαίσιο ενός νέου γενικευμένου και ακόμη πιο καταστροφικού πολέμου.

Η βεβιασμένη και κυριολεκτικά εκβιαστική ενσωμάτωση του Δυτικού κόσμου στα γρανάζια αυτής της παράλληλης πολεμικής ατζέντας, επιβεβαιώνει ότι το συγκρουσιακό σκηνικό ανακατανομής της ισχύος, αποτυπώνεται σε μια διευρυμένη γεωπολιτική σκακιέρα πολλών ταχυτήτων, στο πλαίσιο της οποίας μπορεί οι ρόλοι των μικρών κυρίως δρώντων να μην θεωρούνται διακριτοί, είναι όμως απολύτως διακριτό το μέλλον που τους επιφυλάσσεται.

Ένα κρίσιμο ερώτημα…

Το οποίο επείγει να απαντηθεί, είναι το εάν τελικά η καταφυγή σε αυτήν την παράλληλη πολεμική ατζέντα - η οποία διπλωματικά και καθ’ όλα υποκριτικά προσδιορίζεται ως «κυρώσεις» - ήταν μια βιαστική, εν θερμώ και απερίσκεπτη απόφαση που αναμένεται να ανακληθεί, ή εάν πρόκειται για μια απολύτως συνειδητή επιλογή στην οποία κατέφυγε το Αμερικανικό πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο, έχοντας πλήρη επίγνωση του καταστροφικού ντόμινο το οποίο θα ενεργοποιούσε.

Οι εξελίξεις που δρομολογήθηκαν είναι αποκαλυπτικές και δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο για αμφιβολίες ως προς την ταυτότητα της απάντησης. Οι κυρώσεις που υιοθετήθηκαν για το συντριπτικά μεγάλο τμήμα της Δυτικής Συμμαχίας λειτουργούν αυτοκαταστροφικά. Παρ’ όλα αυτά υιοθετήθηκαν. Η αποδοχή τους, οδηγεί στην αιφνίδια ανατροπή του λειτουργικού χρηματοπιστωτικού status, στην αιφνίδια ανακοπή φιλόδοξων παραγωγικών projects που ταυτίστηκαν με τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά της μεταμοντέρνας καπιταλιστικής ανάπτυξης, στην αιφνίδια εμφάνιση δυσκολοξεπέραστων προβλημάτων που σχετίζονται με...

Μια κάστα πολιτικά ανόητων που παριστάνουν τους ηγέτες

γράφει ο Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Σ’ αυτόν τον βρώμικο δι’ αντιπροσώπων πόλεμο που διεξάγεται ήδη στο Ουκρανικό έδαφος, υπάρχουν τρία τουλάχιστον πράγματα που επιβεβαιώνονται και των οποίων η σοβαρότητα θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να αναδειχτεί…

Επιβεβαιώνεται πρώτον ότι αυτή η σύγκρουση είναι συστημική και ότι οι προεκτάσεις της έχουν ευρύτερη στρατηγική σημασία…

Επιβεβαιώνεται δεύτερον ότι αυτή η σύγκρουση είναι πολυεπίπεδη (αν και η πλέον αποκρουστική εικόνα της είναι οι εκτοπισμένοι, είναι τα θύματα, αλλά και οι εκτεταμένες καταστροφές που συντελούνται στο πεδίο)…

Τέλος, αυτή η σύγκρουση είναι αποκαλυπτική για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται η Δυτική Συμμαχία τις έννοιες της στήριξης, της αλληλεγγύης, της ανθρωπιστικής καταστροφής και του σεβασμού των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου…

Ένας ματαιόδοξος τσαρλατάνος, φάνηκε ότι αρκεί για να μετατραπεί το παραλήρημά του σε άλλοθι, προκειμένου να...

Είναι εθνικιστική ή αυθεντικά πατριωτική η στάση των Ρώσων κομμουνιστών;;;

Εκτεταμένο αφιέρωμα έχει εκπονήσει το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, με προφανή στόχο να καταδείξει τις ουσιώδεις διαφορές που καταγράφονται ανάμεσα στις προσεγγίσεις του ιδίου από την μια και του ΚΚ της Ρωσίας από την άλλη, σε μια σειρά από ζητήματα που αφορούν, από τις γενικότερες ιδεολογικοπολιτικές προσεγγίσεις για τα τεκταινόμενα, έως και τα προβλήματα που σχετίζονται με την πολιτική διακυβέρνηση της Ρωσίας…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Όπως ήταν αναμενόμενο, η καταγραφή αυτών των διαφορών επεκτείνεται και στα αφορώντα τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο ο οποίος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Δυο λόγια να πούμε απλώς, επειδή κάποια στιγμή σε αυτόν τον τόπο θα πρέπει επιτέλους να συνεννοηθούμε…

Πρώτον: Η καταγραφή των όποιων διαφορών στις ιδεολογικοπολιτικές προσεγγίσεις δυο διαφορετικών κομμάτων τα οποία δρουν σε δυο εντελώς διαφορετικά εθνικά και γεωγραφικά περιβάλλοντα, είναι μια διαδικασία θεμιτή, ανοικτή, ελεύθερη, διαρκής, ενίοτε και με έκδηλη την φιλολογική της διάσταση και ως τέτοια μπορεί να αποτυπώνεται σε μια λίστα όπου οι εκπρόσωποι και των δύο, μπορούν να προσθέτουν αδιάλειπτα κάθε καινούριο επεισόδιο που θα εντοπίζεται και θα τελειοποιεί την «ωδή στην διαφορετικότητά» τους. 

Άλλωστε από την στιγμή που τα πολιτικά τους επιτελεία αισθάνονται την ανάγκη να ομφαλοσκοπούν σταθερά και να καταδεικνύουν αυτήν την διαφορετικότητα, όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν παρά να...