Τα παραμύθια τελείωσαν… Οι πληρωμένες απαντήσεις υπάρχουν όχι
για να αποταμιεύονται αλλά για να προσφέρονται εκεί που πρέπει να προσφερθούν…
Και όλοι όσοι υποκρίνονται ότι αγάπησαν τόσο πολύ την «εθνική
ενότητα», ας μάθουν να ζητούν ευθύνες από αυτούς που την πυροδοτούν, και ας σταματήσουν
να την επικαλούνται προσχηματικά, προκειμένου να τις συγκαλύψουν.
Ακούστε κύριοι για να συνεννοηθούμε. ΔΕΝ είμαστε όλοι μια ωραία παρέα και ΔΕΝ θα γίνουμε ποτέ μια υπέροχη συντροφιά. ΚΑΜΙΑ ενότητα ΚΑΝΕΝΟΣ
έθνους, δεν μπορεί να είναι εργαλείο κυριαρχίας στα χέρια του, αν δεν είναι ΚΑΙ
σωστά προσανατολισμένη, αλλά ΚΑΙ με οριοθετημένη πολιτική στόχευση.
Τα ευτράπελα λοιπόν που ενίοτε σερβίρονται ότι «η
πατρίδα χάνετε κι εσείς έχετε τις αντιπαραθέσεις σας», δεν είναι μόνο
ρηχές και αφελείς… Ενίοτε είναι και επικίνδυνες προσεγγίσεις.
Η Πατρίδα χάνεται
όχι γιατί εξατμίζεται από τη ζέστη του καλοκαιριού, αλλά γιατί εφαρμόστηκαν συγκεκριμένες πολιτικές που δημιουργούν μια τέτοια
εξέλιξη.
Οι πολιτικές αυτές κατά κανόνα εφαρμόστηκαν στο όνομα της Πατρίδας και
οι περισσότερο δολοφονικές από αυτές εφαρμόστηκαν με...
πρόσχημα την «Σωτηρία» της.
Η Πατρίδα επομένως δεν είναι φερετζές πίσω από τον οποίο
μπορεί να κρύβεται η κάθε αθλιότητα, ούτε βεβαίως η επίκλησή της μπορεί να
είναι πλυντήριο εξαγνισμού των πολιτικών και άλλων ανομημάτων.
Η Πατρίδα επίσης δεν
θωρακίζεται με έναν τρόπο ουδέτερο και ερμαφρόδιτο πολιτικά. Η Πατρίδα αναδεικνύεται ως σύστημα αξιών που απαιτεί
συγκεκριμένο σύστημα αντιλήψεων να την στηρίζει, μέσα από μια διαρκή
πολιτική σύγκρουση που δεν θα συγκαλύπτει τον εθνικό μας αχταρμά, αλλά θα
συμβάλει έτσι ώστε οι πολίτες να μπορούν να ξεχωρίζουν την ήρα από το στάρι,
και να στοιχίζονται πίσω από αυθεντικούς και μαχητικούς όρους «εθνικής ενότητας»
και όχι πίσω από μια πέτσινη και αδιέξοδη συνθηματολογία.
Καλό είναι λοιπόν να λείπουν οι εξυπνακισμοί των δήθεν «αγανακτισμένων» που στέκονται
επιλεκτικά απέναντι στην πολιτική κριτική, όταν αισθάνονται ότι αυτή αγγίζει το
κατασκευασμένο τους πολιτικό παραμύθι, και ζητούν να πάψει η κριτική γιατί η «πατρίδα
χάνεται».
Τι λέτε καλέ;;;
Με το πρόσχημα ότι η «πατρίδα
χάνεται» να τοποθετηθεί υπεράνω κριτικής το ΠΑΣΟΚ που εγκαινίασε την κόλαση
των μνημονίων…
- Υπεράνω κριτικής η Νέα Δημοκρατία που συνέχισε με τον ίδιο φανατισμό της κόλαση των μνημονίων…
- Και φυσικά υπεράνω κριτικής ο ΣΥΡΙΖΑ που οδήγησε σε χρεοκοπία απόλυτη, το πολυτιμότερο όνειρο του λαού μας και βγάζει με τρόπο πρωτοφανή, ακόμη και για τους νταβατζήδες που υπηρετεί, στο σφυρί ακόμη και την ίδια μας την πατρίδα…
Όχι κύριοι…
Καμία επιείκεια στην
κριτική δεν μπορεί να έχει καμία πολιτική δύναμη, κίνηση ή προσωπικότητα, από τη στιγμή που διεκδικεί το δικαίωμα να
έχει πολιτικό λόγο και πολιτική δράση…
Καμία επιείκεια στην
κριτική δεν μπορούν να έχουν τα δημοσιογραφικά φερέφωνα που αναπαράγουν την δόλια και διχαστική επιχειρηματολογία των
σκοτεινών κέντρων, προετοιμάζοντας το έδαφος για τον πολιτικό εκφασισμό,
προκειμένου να εξασφαλίσουν ανοχή σε επιλογές εθνικής μειοδοσίας…
Καμία επιείκεια στην
πολιτική κριτική δεν μπορούν να έχουν οι
κρυφοπουτ@νίτσες που αναπαράγουν αντίστοιχες αθλιότητες από τα παραμάγαζα του
μιντιακού συστήματος που διαπλέκονται κάτω από το τραπέζι με συγκεκριμένα
πολιτικά και άλλα κέντρα…
Καμία ασυλία από την
κριτική δεν μπορούν να απολαμβάνουν επίδοξοι
ηγετίσκοι και διάφορες γραφικές φιγούρες του περιθωρίου, που επιδιώκουν να
έχουν το δικαίωμα της παρέμβασης άρα και του επηρεασμού έστω και ενός Έλληνα
πολίτη…
Η εθνική ενότητα δεν
χτίζεται στην ψευδαίσθηση του κουκουλώματος και της συγκάλυψης των
ευθυνών.
Η εθνική ενότητα
είναι κάτι που οφείλει να οικοδομείται με μαχητικό τρόπο και καθαρό
προσανατολισμό, διότι πρέπει να απαντά και με απόλυτη σαφήνεια στο κυρίαρχο
διακύβευμα.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι… Δεν θα γίνουμε ποτέ… Και δεν θα
εξαπατήσουμε κανέναν ότι είμαστε όλοι ίδιοι, κουκουλώνοντας, συγκαλύπτοντας και
αποσιωπώντας.
Η πατρίδα δεν σώζεται συγκαλύπτοντας τσαρλατάνους, καιροσκόπους, τυχοδιώκτες και προβοκάτορες. Και όσοι ενστερνίζονται αυτή τη νοσηρή λογική, είναι βέβαιο πως δεν θα έχουν τα κότσια να είναι παρόντες στους πραγματικούς αγώνες για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.
Η ιστορία έχει αποφανθεί αμετάκλητα, για όλους αυτούς που στο διάβα της αναζητούσαν εναγωνίως φερετζέδες.
Όσους λοιπόν τους πήρε
ο πόνος για την «εθνική ενότητα», ας ζητήσουν ευθύνες όχι από την πολιτική
κριτική, αλλά από εκείνους που την
αρνούνται…
- Εκείνους που την υπονομεύουν…
- Εκείνους που την αντιλαμβάνονται ως εργαλείο που θα υπηρετεί την ματαιοδοξία τους…
- Εκείνους που επιμένουν να καταγίνονται με διαχείριση εσωτερικών ισορροπιών, και στην ουσία δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για την πατρίδα την οποία επικαλούνται.
Και όλοι όσοι υποκρίνονται ότι αγάπησαν τόσο πολύ την «εθνική
ενότητα», ας μάθουν να ζητούν ευθύνες από αυτούς που την πυροδοτούν, και ας σταματήσουν
να την επικαλούνται προσχηματικά, προκειμένου να τις συγκαλύψουν.
Σχετικό μας άρθρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου