Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνεχίζει να εκπλήσσει και τους πλέον επιεικείς για τον αδιάντροπο τρόπο με τον οποίο καταπατά όλα όσα άλλοτε διακήρυττε και συνιστούσαν το πολιτικό της είναι και το περίφημο ηθικό της πλεονέκτημα...
του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Μετά από μια διαρκή ομοβροντία πολιτικών εξαπατήσεων όπου πράττουν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έλεγαν προέκυψε και θέμα ηθικής εξαχρείωσης με τις ιστορίες που αφορούν τα αδέλφια του πρωθυπουργού και...
την κρατικοδίαιτη εργολαβική τους επιχείρηση.
Κανένα στενό συγγενικό πρόσωπο πρωθυπουργού του παρελθόντος δεν έχει κατηγορηθεί με τόσο βαριές κατηγορίες για πλαστογραφίες σε βαθμό κακουργήματος οι οποίες φέρεται να μετατράπηκαν σε πλημμελήματα, οι ποινές των οποίων παραγράφονται λόγω της γνωστής αργοπορίας της δικαιοσύνης.
Και όμως στου Μαξίμου και την αριστερά συνεχίζουν να "σφυρίζουν” αδιάφορα, μη δυνάμενοι να αντιληφθούν πως τα βραχυπρόθεσμα τακτικά οφέλη αυτού του είδους συνιστούν μακροπρόθεσμες ζημιές στρατηγικού χαρακτήρα.
Παρ΄ όλα αυτά η πλειοψηφία των πολιτικών αναλυτών και των όσων εκφέρουν δημόσια γνώμη διατείνεται πως ο κ. Τσίπρας είναι ένα πρόσωπο που ήρθε για να μείνει στην πολιτική σκηνή του τόπου, σαν ο καταλύτης του υπό διαμόρφωση πόλου που φιλοδοξεί να καλύψει το ένα σκέλος του υπό διαμόρφωση νέου διπολισμού.
Η στήλη συνεχίζει να διατηρεί τις επιφυλάξεις της για τούτο καθώς δεν βλέπει τον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσει να διαβρώσει έστω και μετά την αργή ή γρήγορη φθορά της επερχόμενης διακυβέρνησης Μητσοτάκη, το μπλοκ των 2/3 της κοινής γνώμης που σταθερά πλέον διαμορφώνει μια υγειονομική ζώνη γύρω από το μερίδιο επιρροής που διατηρεί ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που συμβαίνει μετά το 2016 στις μετρήσεις της κοινής γνώμης είναι μοναδικό: η δυνητική πολιτική επιρροή του πρωθυπουργού (του ενός εκ των δυο πόλων διακυβέρνησης) δεν πλησιάζει το 30%.
Η δυνητική επιρροή εκτός του μεριδίου άμεσης επιρροής συμπεριλαμβάνει και το κομμάτι εκείνο από όμορους και αντίπαλους χώρους που δείχνει ανοχή (ουδετερότητα).
Πριν τη χρεοκοπία του 2010 όσοι εναλλάσσονταν στην εξουσία κέρδιζαν τις εκλογές με ποσοστά περί το 40% και είχαν την ανοχή των 2/3 της κοινωνίας. Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας μόλις κέρδισε τις εκλογές με 35 (+ 5% των ΑΝΕΛ)εξασφάλιζε την ανοχή των 2/3 της κοινωνίας. Μετά το 2016 η απευθείας επιρροή κινείται στο 20-25% και αν προστεθεί και η ζώνη ανοχής η δυνητική επιρροή προσεγγίζει πάνω κάτω το 30%.
Το 'χουμε ξαναγράψει πως οι "έρωτες” της κάλπης μοιάζουν με τις καθημερινές ερωτικές περιπτύξεις των ανθρώπων. Όσο διαρκούν (από βαθύτερη γονιδιακή έλξη ή από πεζό οικονομικό συμφέρον) ο ένας βλέπει μόνο τα προτερήματα του άλλου παραβλέποντας τα ελαττώματα. Μόλις διαρραγούν οι δεσμοί αμφότεροι ανακαλύπτουν και ελαττώματα που δεν υπήρχαν.
Σε αυτήν τη φάση βρέθηκε ο κ. Τσίπρας με το ήμισυ του κόσμου που γοητεύτηκε άμεσα και έμμεσα πριν το 2015 μετά την "κωλοτούμπα” του δεύτερου εξαμήνου της ίδιας χρονιάς.
Όσοι νιώθουν προδομένοι συνιστούν πλέον πιο συμπαγές και αδιαπέραστο μέτωπο απ’ όσους δεν είχαν γοητευτεί ποτέ από τον κ. Τσίπρα. Οι πιστοί ελλείψει συνεκτικού πολιτικού αφηγήματος και προοπτικής εξόδου από το τέλμα συνθέτουν μια σχέση που μοιάζει με γάμο συμφέροντος, οι δεσμοί της οποίας θα εξαντληθούν μόλις χάσει την εξουσία και τον χειρισμό της "κουτάλας” με την οποία ανακατεύει τα "καλούδια” του κρατικού προϋπολογισμού.
Όποιος θέλει να αντιληφθεί με περισσότερο αντικειμενικό τρόπο πως αντιλαμβάνονται στα πέριξ του κυβερνητικού στρατοπέδου τους υπό διαμόρφωση συσχετισμούς δυνάμεων δεν έχει παρά να κοιτάξει την τελευταία συνέντευξη του δημοσκόπου αναλυτή και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ηλία Νικολακόπουλου στην εφημερίδα "ΕΠΟΧΗ" η οποία διάκειται φιλικά προς το κυβερνών κόμμα.
"Ποιο θα είναι το κύριο ζήτημα της πολιτικής αντιπαράθεσης κατά τη γνώμη σου στο εξής;
Το διακύβευμα της πολιτικής αντιπαράθεσης, και εκεί είναι το σημείο αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ, θα επιδιώξει η αντιπολίτευση να είναι το "φύγετε". Είναι ένα αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα που, δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε, υπάρχει έντονο στην κοινωνία.
Στο λόγο των ΜΜΕ, της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ επαναλαμβάνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια παρέα που διαχειρίζεται την εξουσία και δεν τον θέλουμε. Αν αυτό δεν σπάσει, ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί σε δύσκολη θέση. Θα έπρεπε να είναι το πρώτο του μέλημα, να σπάσει το παγιωμένο, σε μεγάλο βαθμό, αίσθημα του "φύγετε"....
...ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε την δοκιμασία της κυβέρνησης, έφτιαξε ευρωπαϊκή εικόνα και αρκεί να αποτελεί το κυρίαρχο αριστερό κόμμα στην Ελλάδα. Εδώ είναι και έχει προοπτική για τα περαιτέρω. Δηλαδή, δεν πειράζει να χάσει τις επόμενες εκλογές, αρκεί να κρατηθεί γερό το κόμμα, ενώ όλα τα άλλα δίπλα θα είναι συντρίμμια.
Το ΚΙΝΑΛ ηττημένο, το ΚΚΕ παρωχημένο. Όμως το άνοιγμα στην κοινωνία με στόχο να σπάσει η περιχαράκωση, αυτή η "υγειονομική ζώνη" που απωθεί τον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει ακόμα χρόνος να τεθεί ως στόχος. Δεν είναι εύκολος, ούτε οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι σε ένα κλίμα ανοίγματος στον ευρύτερο κόσμο.
Το πιο εύκολο άνοιγμα που φαντάζεται κανείς, πχ, είναι σε πρώην ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ, αλλά και εκεί υπάρχει δυσπιστία, πολλές φορές δικαιολογημένη. Άλλωστε υπάρχει δυσκολία στο άνοιγμα, αφού μετά το 2012 δεν έχει προκύψει κάποιο άλλο κοινωνικό κίνημα στο οποίο να απευθυνθεί ή άλλος κόσμος δίπλα του, καινούργια πρόσωπα, να εμπιστευτεί...”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου