Όπως ακριβώς είχαμε προειδοποιήσει δηλαδή. Αυτή η φορά η επιβεβαίωση έρχεται από τους New York Times...
Η κλιμακούμενη αμερικαιο-τουρκική κρίση με τη φυλάκιση του ιερωμένου Andrew Brunson, αποτελεί την κορύφωση μακροχρόνιας διαμάχης αναφορικά με τη φύση της σχέσης των δύο χωρών, αναφέρει σε άρθρο γνώμης στην εφημερίδα New York Times, ο αρθρογράφος Nick Danforth, πολιτικός αναλυτής στο...
πρόγραμμα εθνικής ασφάλειας του Bipartisan Policy Center.
Τίτλος του άρθρου: How to Save the U.S.-Turkey Relationship (Πώς να σώσουμε τις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις). Γράφει: Η Ουάσιγκτον αγωνίζεται να εξασφαλίσει ορισμένους σταθερούς κανόνες που θα της επιτρέψουν να υποχρεώσει τον τούρκο πρόεδρο Ερντογάν να πληρώσει το τίμημα για τις συλλήψεις αθώων αμερικανών πολιτών, την αγορά ρωσικών οπλικών συστημάτων και την αρνητική της στάση για τις αμερικανικές κυρώσεις εναντίον του Ιράν. Από την άλλη, η Άγκυρα επιδιώκει να προκαλέσει την «ασύμμετρη» ισορροπία στους κόλπους της Ατλαντικής Συμμαχίας, επιμένοντας ότι η Ουάσιγκτον δεν μπορεί πλέον να υπαγορεύει τις οικονομικές σχέσεις της Τουρκίας με τους γείτονες, να αγνοεί τα στρατηγικά της συμφέροντα εναντίον των κούρδων μαχητών στη Συρία ή να εκθέτει την τουρκική κυβέρνηση για θέματα διαφθοράς και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Από τις αρχές τους κατά την έναρξη του ψυχρού πολέμου, οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας δεν ήταν ισότιμες.
Παρόλα αυτά, η συμμαχία της Τουρκίας με την Ουάσιγκτον, δεν ήταν πότε τόσο ανισομερής, όσο πολλοί πιστεύουν τώρα στην Άγκυρα. Οι αμερικανικές προσπάθειες να εμποδίσουν ή να τιμωρήσουν την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, για παράδειγμα, προκάλεσαν γενικευμένο θυμό. Ωστόσο, η Τουρκία τελικά εισέβαλε και η συμμαχία επιβίωσε. Σήμερα ο Ερντογάν στοιχηματίζει ότι θα βρει μια θέση σε μια νέα μετα-αμερικανική παγκόσμια τάξη, καθώς πιστεύει ότι η Ουάσιγκτον αποδείχθηκε πιο αποτελεσματική στην αποξένωση των συμμάχων απ’ ό,τι ο ίδιος και παράλληλα, θεωρεί ότι η παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ θα καταρρεύσει πριν από την τουρκική οικονομία. Καλώντας σε μια ενισχυμένη συμμαχία τις χώρες που πλήττονται από τους αμερικανικούς δασμούς και τις κυρώσεις εναντίον του Ιράν, η Άγκυρα εισέπραξε άμεσα θετική ανταπόκριση.
Ο γάλλος πρόεδρος Εμάνουελ Μακρόν αλλά και ο γερμανός υπουργός εξωτερικών υπογράμμισαν ότι η Ευρώπη πρέπει να συγκεκριμενοποιήσει την απάντησή της στα μέτρα του Ντόναλντ Τραμπ. Χωρίς να αποτελεί έκπληξη, στο πλευρό της Τουρκίας στάθηκε και η Ρωσία δηλώνοντας έτοιμη να χρησιμοποιήσει τα εθνικά νομίσματα στις εμπορικές συναλλαγές των δύο χωρών. Παράλληλα, η Άγκυρα έλαβε δάνειο 3,6 δισ. δολάρια από την κινεζική τράπεζα Industrial and Commercial Bank αλλά και υπόσχεση για επενδύσεις ύψους 15 εκατ. δολάρια από το Κατάρ. Ακόμα και απελευθερωθεί ο Μπράνσον, οι ΗΠΑ και η Τουρκία θα συνεχίσουν να βρίσκονται αντιμέτωπες αναφορικά με τη σχέση τους. Η Άγκυρα θα ανακαλύψει σίγουρα το υψηλό κόστος της επιλογή της να ακολουθήσει μια περισσότερο ανεξάρτητη και ανταγωνιστική πολιτική απέναντι στην Ουάσιγκτον και οι ΗΠΑ το υψηλό κόστος που είναι διατεθειμένη να υποστεί η Τουρκία. Ο κίνδυνος ελλοχεύει στην απόφαση του Λευκού Οίκου να προχωρήσει σε δραστικά και αποσταθεροποιητικά βήματα για περισσότερη πίεση προς την Τουρκία, ζητώντας ακολούθως από τους συμμάχους τους να τα ενστερνισθούν. Με αυτή τη συμπεριφορά θα τους αποξενώσει έτι περισσότερο.
Ωστόσο, μια σταθερή και μετρημένη προσέγγιση που θα κρατήσει τον κόσμο στο πλευρό της Ουάσιγκτον είναι περισσότερο πιθανό να διατηρήσει τις διεθνείς συνθήκες στις οποίες η Άγκυρα προφανώς θα αναγνωρίζει τα πλεονεκτήματα μιας σχέσης μεγαλύτερης συνεργασίας με τις ΗΠΑ.
Σχετικό μας άρθρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου