Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

Κανένας Έλληνας πολίτης δεν μπορεί να είναι περήφανος με τον ξεπεσμό αυτού του πρωθυπουργού

Ώστε λοιπόν, κατά τη συνάντησή του με τον κ. Ερντογκάν στη Νέα Υόρκη, ο κ. Τσίπρας είπε «γενικώς» και αορίστως, παρεμπιπτόντως και ειρήσθω εν παρόδω, και φυσικά,… «χωρίς να αναφέρεται στους οκτώ», ότι «οι εμπλεκόμενοι σε πραξικοπήματα δεν είναι καλοδεχούμενοι στην Ελλάδα»... 
Και κατά διαβολική σύμπτωση (!), αυτή τη «γενική» του θέση αρχών, ο κ. Τσίπρας την έκανε γνωστή στον κ. Ερντογκάν την ίδια ακριβώς ημέρα που η ελληνική Επιτροπή Ασύλου απέρριπτε την... πρώτη από τις αιτήσεις ασύλου που έχουν υποβάλλει οι οκτώ φυγάδες Τούρκοι στρατιωτικοί.  Μικρή εύγλωττη λεπτομέρεια: Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, «Η Υπηρεσία Ασύλου υπάγεται...
απευθείας στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Προΐσταται αυτής Διευθυντής, σε επίπεδο Ειδικού Γραμματέα, ο οποίος ορίζεται από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, ύστερα από δημόσια πρόσκληση ενδιαφέροντος, με θητεία τριών ετών.»

Μπροστά σε αυτή την πρωθυπουργική επίδειξη ακραίου αμοραλισμού, θα ήταν βέβαια αφελές να απορήσουμε γιατί ο κ. Τσίπρας δεν είπε λέξη στον Τούρκο πρόεδρο για τις συλλήψεις, τις φυλακίσεις και τα βασανιστήρια δεκάδων χιλιάδων Τούρκων πολιτών, μεταξύ των οποίων και πολλών αριστερών, από το βάρβαρο κράτος του κ. Ερντογκάν. Παραδόξως, ο κ. Τσίπρας που «θυμήθηκε» να αποκαλύψει στον κ. Ερντογκάν ότι  «οι εμπλεκόμενοι σε πραξικοπήματα δεν είναι καλοδεχούμενοι στην Ελλάδα», και  να τον διαβεβαιώσει ότι «εμείς από την πρώτη στιγμή  πήραμε ξεκάθαρη θέση, εκφράσαμε την αλληλεγγύη της ελληνικής κυβέρνησης και του ελληνικού λαού στον τούρκικο λαό και στην νόμιμη εκλεγμένη κυβέρνηση της Τουρκίας», απώλεσε εντελώς τη μνήμη του και κατάπιε τη γλώσσα του όταν θα έπρεπε να θυμηθεί να του ζητήσει να σταματήσει την άγρια παραβίαση των πιο στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων εκατοντάδων χιλιάδων Τούρκων πολιτών…
Δεν πρόκειται να καμωθούμε ότι αγνοούμε το γιατί αυτού του άθλιου πρωθυπουργικού μείγματος υποκρισίας και κυνισμού. Ο κ. Τσίπρας και οι υπουργοί του ελπίζουν ότι έτσι θα εξευμενίσουν τον κ. Ερντογκάν. Μάταιος κόπος. Η ιστορία διδάσκει ότι τα κέρδη που προσφέρει η Ρεαλπολιτίκ αυτού του είδους, είναι πρόσκαιρα και ότι οι μαθητευόμενοι μάγοι της πληρώνουν τελικά στο ακέραιο το λογαριασμό του αμοραλισμού τους. Και δυστυχώς, δεν τον πληρώνουν μόνον αυτοί αλλά μαζί τους και όλοι οι άλλοι, δηλαδή εμείς οι πολλοί αμέτοχοι και αθώοι του εγκλήματος, που θα πληρώσουμε τα σπασμένα της κοντόφθαλμης Ρεαλπολιτίκ μιας ανήθικης κυβέρνησης.
Ωστόσο, τίποτα δεν είναι μοιραίο να συμβεί αν κάνουμε τα πάντα για να αποτραπεί αυτό που ήδη ονομάζαμε «έγκλημα» πριν από δυο μήνες. Και σίγουρα, πρέπει να κάνουμε τα πάντα επειδή αν αφήσουμε να εκδοθούν οι «οκτώ φυγάδες στρατιωτικοί», τότε θα πρέπει να ετοιμαστούμε να δούμε όχι μόνο να παραδίδονται στο βάρβαρο σημερινό καθεστώς της γείτονος και οι μη στρατιωτικοί φυγάδες της αλλά και να καταρρέει ό,τι έχει απομείνει στην Ελλάδα -αλλά και στην Ευρώπη- από τις αρχές και τις δημοκρατικές ελευθερίες ενός στοιχειωδώς ανθρώπινου κόσμου. Και αυτό επειδή, όπως το γράφαμε πριν από δυο μήνες,  Αν εκδοθούν οι οκτώ, τότε «κινδυνεύει άμεσα η ζωή τους!  Και αυτό αρκεί και με το παραπάνω για να μην εκδοθούν, οπουδήποτε στο κόσμο και όποια κι αν είναι η κατηγορία που τους βαραίνει».
Με άλλα λόγια, το ζήτημα δεν είναι αγαπητέ κ. Τσίπρα αν οι οκτώ στρατιωτικοί φυγάδες είναι ή όχι πραξικοπηματίες, αλλά αν παραδίνοντάς τους στον κ. Ερντογκάν, βάζετε ή όχι σε υπαρκτό κίνδυνο τη ζωή τους. Το διεθνές δίκαιο, που δεσμεύει και την ελληνική κυβέρνηση, είναι σαφέστατο όταν απαγορεύει ρητά την έκδοση ενός πολίτη σε μια χώρα στην οποία κινδυνεύει η ζωή του. Θα τολμούσε άραγε ο κ. Τσίπρας να ισχυριστεί δημόσια ότι ο κ. Ερντογκάν και οι συνεργάτες του δεν κάνουν εδώ και τρεις μήνες τα πάντα, με τα λόγια και με τις πράξεις τους, για να μας πείσουν ότι  πνίγουν στο αίμα κάθε αντίθεση και αντίσταση στο καθεστώς τους;
Επειδή είχαμε ήδη πάμπολλες ευκαιρίες να γνωρίσουμε τον απύθμενο κυνισμό αυτής της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού της, δεν μπορούμε να τρέφουμε αυταπάτες για την ικανότητά της να ανακρούσει πρύμνα σε αυτό το ζήτημα ζωής και θανάτου ανθρώπων με σάρκα και οστά έστω και την ύστατη στιγμή. Για αυτό και εναποθέτουμε τις όποιες ελπίδες μας στους προοδευτικούς ανθρώπους και στην «άλλη» αριστερά αυτού του τόπου, που πρέπει να κινητοποιηθούν πριν είναι πολύ αργά. Επειδή δεν πρόκειται μόνο για τους άμεσα κινδυνεύοντες οκτώ φυγάδες. Και επειδή, όπως το γράφαμε ήδη στα τέλη του περασμένου Ιουλίου, πρέπει… «Να προλάβουμε το κακό! Να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση για να μην γίνει το ανεπανόρθωτο «λάθος», να μην διαπραχθεί το έγκλημα και μάλιστα από την «πρώτη αριστερή κυβέρνηση» της χώρας μας. Γιατί αν συμβεί το κακό τότε δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι θα ακολουθήσουν και πολλά άλλα. Ακόμα χειρότερα…»

1 σχόλιο:

  1. Αν δεχτούμε ότι δεν υπάρχουν αυτόβουλες ενέργειες του
    συγκεκριμένου πρωθυπουργού, τότε και οι αποφάσεις όπως αυτή
    (που παίζουν ιδιαίτερο ρόλο) είναι αποτέλεσμα προειλημμένων
    αποφάσεων άλλων.
    Ποιών άλλων;
    Ε...καλά τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή