Τα "κίτρινα γιλέκα" και οι αφανείς πλευρές μιας κινητοποίησης με πολλαπλούς συντελεστές

Την βάφτισαν αδέσποτη εξέγερση, και προφανώς ο προσδιορισμός της «αδέσποτης», ισχύει για μια κινητοποίηση της οποίας την πολιτική πατρότητα, ουδείς κατάφερε να διασφαλίσει…

του Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

μέλους της ΠΓ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"

και της "Πανελλαδικής πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας"

Επιμένουν να την αποκαλούν «εξέγερση», παρασυρμένοι από την πραγματικά πρωτοφανή έκταση που έχουν προσλάβει οι κινητοποιήσεις και τα επεισόδια στη Γαλλία.

Η πολιτική ανάλυση ωστόσο, ΔΕΝ είναι και ΔΕΝ πρέπει να μιμείται τη δημοσιογραφία… Οφείλει να συνυπολογίζει, αλλά υποχρεούται να ΜΗΝ εγκλωβίζεται στο ιδιότυπο μάρκετινγκ με το οποίο περιβάλλονται ενίοτε και οι κοινωνικοί αγώνες… Και προφανώς υπάρχει για να αξιολογεί τα τεκταινόμενα, αλλά ΔΕΝ έχει δικαίωμα να τα αποσπά από την δυναμική τους σχέση με το χρόνο…

Και όλα τούτα γιατί, υπευθυνότητα στην ανάλυση, υφίσταται μόνο όταν το αξιολογικό της αποτέλεσμα, δεν το παρκάρουν στα αζήτητα οι διαφαινόμενες εξελίξεις την επόμενη μέρα.

Ας είμαστε λοιπόν νηφάλιοι στις αξιολογήσεις μας…

Οι κινητοποιήσεις στη Γαλλία, και λόγω της μαζικότητάς τους, αλλά και εξ αιτίας της έκτασης των επεισοδίων με τα οποία συνοδεύονται, προσλαμβάνουν εξεγερσιακά χαρακτηριστικά, αλλά...
σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν εξέγερση, που να επιβεβαιώνεται από τα πολιτικά και οργανωτικά θεμελιώδη τους.

Οι κινητοποιήσεις, όταν συμβεί να ενσωματώσουν και στοιχεία πολιτικού μάρκετινγκ, το ειδικό τους βάρος μεγιστοποιείται περιστασιακά. Και αυτή είναι μια σημαντική πλευρά την οποία δυστυχώς δεν έχει καταφέρει να ενσωματώσει στις δράσεις του το οργανωμένο μαζικό και συνδικαλιστικό κίνημα, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται πρακτικά ότι υστερεί σε δυνατότητα έμπνευσης, αν και υπερτερεί σε δομημένη πλατφόρμα αιτημάτων και δυνατότητα οργανωτικού σχεδιασμού.

• Η επωνυμία «ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ» για παράδειγμα, προσέδωσε αυτό το στοιχείο στις κινητοποιήσεις του Ελληνικού λαού στις αρχές της δεκαετίας.
• Ομοίως και οι «PODEMOS» το ενσωμάτωσαν συγκυριακά και με συγκεκριμένα αποτελέσματα στην Ισπανία.
• Το αντανακλαστικό «je suis» είχε τη δική του συμβολή στην αποτελεσματικότητα της διαδικτυακής ομαδοποίησης, και προφανώς δεν είναι διόλου τυχαίο το κατευθυνόμενο της σχετικής «έμπνευσης»…

Τα «ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΙΛΕΚΑ» επομένως, ενσωματώνουν αποτελεσματικά αυτόν τον επικοινωνιακό κανόνα μέσα σε ένα αυθόρμητο ξέσπασμα, αλλά όπως σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση έτσι και εδώ, τα όρια είναι ασαφή ανάμεσα στο σημείο που αυτή η επιλογή λειτουργεί αντικειμενικά ως ατού, και σε εκείνο που θα αποδειχτεί ότι αποτελεί και το αδύνατο σημείο της υπόστασής του.

Με δυο λόγια, ένα κίνημα που για κάποιον λόγο ενσωματώνει και στοιχεία πολιτικού μάρκετινγκ κατά την ανάπτυξή του, έχει αντικειμενικά το προνόμιο να καθίσταται για πεπερασμένη χρονική περίοδο και ανατροφοδοτούμενο.

Αυτά σε σχέση με τη μορφή, την επικοινωνιακή φυσιογνωμία και την ταυτοποίηση της συγκεκριμένης κινητοποίησης. Ας περάσουμε τώρα και στην ουσία των εξελίξεων που σηματοδοτεί.

Προφανώς κλυδωνίζεται την προεδρία Μακρόν. Νομίζουμε όμως, πως παραμένει υπό διερεύνηση, αν αυτό που την κλυδωνίζει είναι η κινητοποίηση αυτή καθ εαυτή, ή αν είναι τα εκτεταμένα επεισόδια και οι καταστροφές που την συνοδεύουν.

Προφανώς η κινητοποίηση οριοθετείται από ένα πλαίσιο αιτημάτων. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να αποκτήσει υπόσταση χωρίς αυτά…

Προφανώς τα αιτήματα είναι σημαντικά και αγγίζουν εκατομμύρια Γάλλους πολίτες και όχι μόνο…

Προφανώς μεταξύ των δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών, που δεν κατευθύνονται από ένα ενιαίο «κέντρο συντονισμού», υπάρχουν και φωνές που θέτουν γενικότερα πολιτικά ζητήματα (παραίτηση Μακρόν, περισσότερη δημοκρατία κλπ) αλλά ΔΕΝ είναι αυτά που έδωσαν το έναυσμα για τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.

Οι πρωταγωνιστές της Γαλλικής πολιτικής σκηνής, σπεύδουν να καρπωθούν ωφελήματα με αφορμή την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων (δείτε περισσότερα ΕΔΩ)… 

Η αδυναμία τους ωστόσο να θέσουν συνολικά το πολιτικό πρόβλημα της Γαλλίας, και μέσα από αυτό το συνολικό πρόβλημα της Ευρώπης, είναι πασιφανής.

Στην αξιολόγηση των παραμέτρων που συνθέτουν το όλο σκηνικό, αυτό που έχει υποτιμηθεί κατάφωρα, είναι μια σειρά από παράπλευροι παράγοντες που συνεπιδρούν στη διαμόρφωσή του. 

• Από την ανεξέλεγκτη δράση συμμοριών μέχρι την παρουσία ελεύθερων σκοπευτών… 
• Και από τους πρωταγωνιστές των πράξεων καταστροφής, που ουδόλως σχετίζονται με τις προθέσεις των αγωνιζόμενων ανθρώπων, μέχρι τους ενεργούς γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς αλλά και τις ενεργές αντιθέσεις δομημένων κέντρων συμφερόντων μέσα στη Γαλλική κυρίαρχη τάξη.

Όλα τα παραπάνω, δεν αποδεικνύουν μονάχα ότι το ευρωενωσιακό οικοδόμημα βαλτώνει μέσα στα αδιέξοδα και τις εγγενείς αντιθέσεις του…

Αλλά κυρίως προειδοποιούν για το πόσο ευάλωτο είναι ένα κίνημα με μηδενική πολιτική και οργανωτική συνεκτικότητα, και με απέραντες ανοχές σε φαινόμενα πολιτικού διεμβολισμού, και σε επιδιώξεις εκτροπής της αγωνιστικής συμπεριφοράς του.

Το ίδιο το κίνημα από την άλλη, όσο διαχέεται -συνεπεία και της επικοινωνιακής του δυναμικής- τόσο ενσωματώνει και αιτήματα που τροποποιούν στη μια ή στην άλλη κατεύθυνση τη φυσιογνωμία του.

Έτσι… Οι πληροφορίες για τη διάχυσή του και στις Βρυξέλλες, συνοδεύονται από την είδηση ότι υιοθετεί και συνθήματα που σχετίζονται με την κυρίαρχη μεταναστευτική πολιτική στο χώρο της Ευρώπης. Και αυτό είναι μόνο η αρχή…

Η άλλη πλευρά σχετίζεται με την επιλογή του Μακρόν… Δηλαδή του τραπεζικού υβριδίου που συγκεντρώνει επάνω του και πλείστες όσες – ακόμη και ενδοσυστημικές – αντιθέσεις… Να ενεργοποιήσει διαδικασία διαλόγου – άρα και με πρόθεση να σύρει τα πράγματα σε συμβιβασμό – με εκπροσώπους των «ΚΙΤΡΙΝΩΝ ΓΙΛΕΚΩΝ»…

Βρίσκεται λοιπόν σε πλήρη εξέλιξη μια διαδικασία μέσα από την οποία, αυτό που έσπευσαν να χαρακτηρίσουν ως «εξέγερση» ορισμένοι με όρους καθαρά αντιεπιστημονικούς, υπάρχει η βεβαιότητα πλέον, πως θα υιοθετήσει αύριο μια πολιτική συνθηματολογία που θα τους αναγκάσει να το αφορίζουν. Και αυτό θα συνιστά την επιβεβαίωση της πολιτικής χρεοκοπίας, αλλά και της ανιστόρητης στάσης τους απέναντι στα τεκταινόμενα…

Ενώ η πιθανότητα να συρθεί αυτή η «εξέγερση» σε έναν συμβιβασμό (με το ανάλογο αντίδωρο βεβαίως) μετά τις συναντήσεις των εκπροσώπων του με το Γάλλο πρωθυπουργό, θα έχει σπρώξει στον εκφυλισμό την ίδια την έννοια της «εξέγερσης», αφού ως τέτοια όφειλε να διαθέτει πολιτικές άμυνες απέναντι σε ανάλογες επιδιώξεις.   

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πόσο επιζήμιο είναι να μας παρασύρει σε υπερβολές και πολιτικές αστοχίες η «δίψα» από την έλλειψη κινήματος πολιτικής ανατροπής στη χώρα μας;;;

Αντιλαμβανόμαστε πόσο επιζήμιο είναι να οδηγούμαστε σε μονομερείς και οικονομικίστικες προσεγγίσεις που να παραμορφώνουν την πραγματική φυσιογνωμία σύνθετων διεργασιών που έχουν σχέση ΚΑΙ με την Οικονομία… ΚΑΙ με τη γεωπολιτική… Αλλά ΚΑΙ με τις ίδιες τις δομικές αντιθέσεις ενός συστήματος και των μηχανισμών του;;;

Και τέλος έχουμε συνειδητοποιήσει, πως η Γαλλική κοινωνία, έχοντας ενσωματώσει και μια κινηματική κουλτούρα στο DNA της, είναι συγκριτικά με άλλες κοινωνίες, και περισσότερο ευάλωτη σε επιδράσεις με προέλευση ΚΑΙ εξωγενή.

Επομένως… Ο απόηχος της «συγκρουσιακής» διαχείρισης που επιχειρεί ο Σαλβίνι, και την οποία φροντίζει επιμελώς να διατηρεί μακριά και έξω από τη δομική συγκρότηση του σκληρού πυρήνα της ΕΕ, προφανώς επιδρά σε κύκλους που ενσωματώνονται στα «ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΙΛΕΚΑ» και εδραιώνει ή ενισχύει συγκεκριμένη βεντάλια πολιτικής συνθηματολογίας, και προσδίδει αισιοδοξία στο όλο εγχείρημα.

Αυτό δεν θα είναι κατ ανάγκη μια καλή εξέλιξη, αν τελικά εγκλωβίσει ένα κίνημα εντός των ορίων μιας ενδοσυστημικής αντιπαράθεσης, γιατί τότε αυτό το κίνημα αντί να καταστεί ατμομηχανή της λύσης, θα γίνει μέρος του προβλήματος, και η αφετηρία των μεταγενέστερων αγώνων  θα επιδεινωθεί δραματικά.

Οι Γάλλοι επομένως αποδεικνύουν για πολλοστή φορά πως δεν έχουν ερωτική σχέση με τον καναπέ τους, αλλά η πολιτική ανάλυση οφείλει να παρατηρεί προσεκτικά μια διεργασία στην οποία εκτός από την κοινωνία και την οργή της, συνυπάρχουν και οι λοιποί παράπλευροι πρωταγωνιστές, οι οποίοι καιροφυλακτούν να την εντάξουν ως χρηστικό εργαλείο, στη σύγκρουση δομημένων συμφερόντων και εξουσιών, ώστε μεταξύ άλλων να ακυρώσουν πλήρως και την όποια ανατρεπτική της δυναμική.

Παρατηρούμε λοιπόν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα με τα «ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΙΛΕΚΑ» αλλά σε ότι αφορά την εγχώρια πολιτική διεργασία, θα τονίσουμε και πάλι πως οφείλουμε ως κοινωνία να επιλέξουμε αν θέλουμε πολιτική με «Π» κεφαλαίο ή αν είμαστε διατεθειμένοι να συμβιβαστούμε με μια πολιτική με ολίγην από γιουβέτσι, που ανακυκλώνει τη φαυλότητα και δεν οδηγεί πουθενά.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Σχετικό μας άρθρο...

Ο κώδικας που ΔΕΝ έσπασαν τα "Κίτρινα γιλέκα"

Μια στο καρφί και μια στο πέταλο η ΛΑΕ