Υψηλή στρατηγική στο παρασκήνιο της Ρωσοουκρανικής κρίσης

Η Ρωσοουκρανική ένταση στο στενό του Κερτς, είναι μια εξέλιξη με ευρύτερο ενδιαφέρον, και προφανώς καμία σοβαρή ανάλυση δεν μπορεί να την υποβαθμίσει σε διμερές πρόβλημα μεταξύ και μόνο των άμεσα εμπλεκομένων…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

μέλους της ΠΓ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"

και της "Πανελλαδικής πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας"

Πριν απ’ όλα γιατί είναι στρατηγικής σημασίας η ίδια η γέφυρα του Κέρτς, στην απρόσκοπτη διασύνδεση της ηπειρωτικής Ρωσίας με την χερσόνησο της Κριμαίας. Απώλεια του ελέγχου της γέφυρας, σημαίνει ουσιαστικά και πλήρη κατάρρευση του εγχειρήματος για τον στρατηγικό έλεγχο της Κριμαίας.

Ομοίως στρατηγική βαρύτητα έχει και η Αμερικανονατοϊκή στόχευση που προσβλέπει στην αποδυνάμωση του ρωσικού ελέγχου στην περιοχή. Πρόκειται για μια επιλογή που επισφραγίζεται και με την ξεκάθαρη δήλωση των Αμερικανών στην πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ, και με την οποία επαναβεβαιώνεται η ‘’ανάγκη ανανεωμένης εστίασης στη Μαύρη Θάλασσα’’ ως κυρίαρχη στρατηγική προτεραιότητα.

Επομένως, η γέφυρα του Κερτς και ο ουσιαστικός έλεγχος της Αζοφικής θάλασσας, δεν αποτελούν μια ασήμαντη αποτύπωση στο γεωφυσικό χάρτη, αλλά ζωτικό στοιχείο υψηλής στρατηγικής, που… 

• Για μεν τη Ρωσία, σχετίζεται ευθέως με τη βιωσιμότητα του Ευρασιατικού της σχεδιασμού… 
• Για δε τους Αμερικανονατοϊκούς, αποτελεί σημαντικό στοιχείο, στο πλαίσιο της συνολικής τους επιδίωξης, για την αποδυνάμωση της Ρωσικής κυριαρχίας και για την πιεστική περικύκλωση της Ρωσίας συνολικότερα.

Υψηλή στρατηγική αναδεικνύεται και στο παρασκήνιο αυτής της ιστορίας, και η οποία είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτική, ΚΑΙ για τον τρόπο με τον οποίο ‘’χτίζεται’’ η επιθετική διπλωματία, αλλά ΚΑΙ για τη στρατηγική διαχείριση που επιχειρούν  να ασκήσουν όλοι οι περιφερειακοί πρωταγωνιστές σε ένα καταφανώς περιφερειακό πρόβλημα.

Η Ρωσία λοιπόν μετά την εκτόνωση της έντασης, το πρώτο πράγμα που επεδίωξε, ήταν να φέρει το ζήτημα στο ΣΑ του ΟΗΕ. Ο λόγος είναι ο προφανής. Θα μπορούσε απλώς να αγνοήσει κάθε αρνητική γι’ αυτήν απόφαση -εάν ελαμβάνετο- αλλά θα έκανε σημαία κάθε θετική απόφαση μιας και ουσιαστικά θα αποδυνάμωνε ΚΑΙ με όρους διεθνούς δικαίου, τη ρητορική των Αμερικανονατοϊκών που θέτουν ζήτημα επιστροφής της Κριμαίας στην Ουκρανία.

Η Ουκρανία από την άλλη μεριά, ανίκανη να αποκρύψει ότι η αιφνίδια ένταση που δημιούργησε ήταν καθ’ υπαγόρευση τρίτων, επιχειρεί να συντηρήσει μια κατάσταση έκρυθμη με την επιβολή στρατιωτικού νόμου, όχι μονάχα για εσωτερική κατανάλωση και χρήση, αλλά παράλληλα με αυτό, και για να εκχωρεί ένα ανατροφοδοτούμενο άλλοθι στην πολιτική των κυρώσεων που χορογραφείται από το αντιρωσικό μπλόκ στο σύνολό του.

Δεν έχει νόημα επί της παρούσης να αναφερθούμε εκτενέστερα για τη Γερμανική διαμεσολαβητική εμπλοκή στη ‘’διευθέτηση’’ της κρίσης, μιας και σε σχέση με αυτό τουλάχιστον, η ερμηνεία είναι μάλλον αυτονόητη.

Έχει όμως αξία να προσεχτεί περισσότερο η Τουρκική στάση, ΚΑΙ γιατί μέσα από τη διαχείριση που επιχειρήθηκε, αναδεικνύεται η σταθερά επιθετική κατεύθυνση πάνω στην οποία είναι δομημένη η Τουρκική εξωτερική πολιτική στο σύνολό της… 

Αλλά ΚΑΙ διότι αποδεικνύεται πως παρά την πολιτική των ανανεούμενων ‘’τελεσιγράφων’’ για την οποία έχουμε αναφερθεί εκτενέστερα προ  ημερών, η σχέση της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ, παραμένει αρμονική… παραμένει δυναμική… δείχνει να παραμένει και στρατηγικά ακλόνητη… και αυτό θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά τους επιπόλαιους θιασώτες του παρασιτικού προστατευτισμού, που ονειρεύονται συνολικότερες ανατροπές και άλλου είδους εξελίξεις.

Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών λοιπόν, (δηλαδή το Υπουργείο εξωτερικών της χώρας που τελεί υπό ‘’στρατηγική συμμαχία’’ με τη Ρωσία) όταν κλήθηκε να σχολιάσει το περιστατικό, εξέφρασε ανησυχία για το συμβάν στον Πορθμό Κερτς, που συνδέει την Αζοφική και την Μαύρη Θάλασσα και πιο συγκεκριμένα δήλωσε:

«Ως παράκτια χώρα της Μαύρης Θάλασσας, υπογραμμίζουμε ότι η διέλευση μέσω του Πορθμού Κερτς δεν πρέπει να αποκλεισθεί». 

Αυτό αναφέρεται στην ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, στην οποία απευθύνεται έκκληση για αποφευχθούν κινήσεις που θα θέσουν σε κίνδυνο τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή.

Αντιλαμβάνεται λοιπόν ο αναγνώστης ότι αυτή η διπλωματική διαχείριση, έχει μια τριπλή φυσιογνωμική αποτύπωση στη διεθνή στρατηγική σκακιέρα:

• Πρώτον: Υπενθυμίζει στους Ρώσους, ότι η ‘’στρατηγική συνεργασία’’ είναι εν δυνάμει ασταθής, και αυτό ουδείς δικαιούται να το παραβλέψει…
• Δεύτερον: Υπενθυμίζει στους Αμερικανούς, πως η Τουρκία είναι παρούσα, και στηρίζει αναφανδόν αλλά και με μπόλικη ανατολίτικη μπαμπεσιά, την Νατοϊκή ατζέντα στην περιοχή…
• Τρίτον: Υπενθυμίζει στους πάντες, πως δεν δικαιούνται να παραγνωρίσουν και να προσπεράσουν, την κεντρική ιδέα της δικής της στρατηγικής ατζέντας στην ΝΑ Μεσόγειο.

Και φυσικά, μόλις ελάχιστες μέρες νωρίτερα, φρόντισε να επαναδιατυπώσει αυτή τη στρατηγική ατζέντα, και το έπραξε δια χειλέων Τσαβούσογλου, λέγοντας τα εξής:

«Να προσέξουν οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες που θα κάνουν έρευνα στην Ανατολική Μεσόγειο… η Τουρκία ανά πάσα στιγμή θα απαντήσει σε τετελεσμένα που είναι ενάντια στα συμφέροντά της και τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων».

«Οπωσδήποτε, μα οπωσδήποτε, η ‘νότια Κύπρος’ πρέπει να συμφωνήσει με τη βόρεια για να γίνει εξόρυξη κάθε είδους υποθαλάσσιας πηγής στην περιοχή της ΑΟΖ της Κύπρου, συμπεριλαμβανομένων και των διεθνών υδάτων».

«Οι θάλασσες είναι κοινή περιουσία της ανθρωπότητας. Επομένως δεν συνάδει ούτε με το εθνικό ούτε το διεθνές δίκαιο μια χώρα, μια κοινότητα να το καρπούται και να το εκμεταλλεύεται μονομερώς».

Οι αφελείς (ή και εντεταλμένοι) γέλασαν με το απειλητικό θράσος του. Ξεχνούν όμως δυο πράγματα:

• Πρώτον: Ξεχνούν πως είναι άλλο πράγμα να συμπεριφέρεσαι ως φτηνό αναλώσιμο στο Νατοϊκό σχεδιασμό και εντελώς διαφορετικό να είσαι μέρος της πρωταγωνιστικής ομάδας. Και…
• Δεύτερον: Προσπερνούν πως ο προχθεσινός ‘’εκβιασμός’’ την επόμενη στιγμή αναβαθμίζεται σε πολύτιμη εκδούλευση, και κυρίως ξεχνούν πως οι Τουρκικοί ‘’εκβιασμοί’’ κατά κανόνα χτυπούν το γάιδαρο για ν ακούσει το σαμάρι. 

Και σε αυτόν τον ‘’εκβιασμό’’ προφανώς ο πραγματικός αποδέκτης, ΔΕΝ ΗΤΑΝ οι μεγάλοι κολοσσοί και οι κρατικοί προστάτες τους. Ο πραγματικός αποδέκτης ΗΤΑΝ ο φτωχός συγγενής που επιμένει να αυτοπαγιδεύεται και να αυτοακυρώνεται στο παραμύθι του παρασιτικού προστατευτισμού, που οδηγεί τη χώρα στον απόλυτο παροπλισμό και σε πλήρη στρατηγική αποδυνάμωση.

Εν κατακλείδι…

Το περιστατικό της έντασης στη γέφυρα του Κερτς και στην Αζοφική θάλασσα, δεν ήταν ένα αυτοτελές περιστατικό διακρατικής έντασης, αλλά θρυαλλίδα εξελίξεων που θα επαναπροσδιορίσουν ΚΑΙ τη φυσιογνωμία των στρατηγικών ισορροπιών, αλλά ΚΑΙ τους πραγματικούς όρους μιας ισχυρής σύγκρουσης στρατηγικών, που ακόμη βρίσκεται  στα πρώιμα στάδιά της.

Σε κάθε περίπτωση η Ρωσία οφείλει να είναι προσεκτική αναφορικά με την ποιότητα των στρατηγικών της συνεργασιών, και νομίζουμε πως έχει επίγνωση των πραγματικών όρων σ αυτή τη δύσκολη παρτίδα…

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Σχετικά μας άρθρα...

Το Barbaros ήρθε… Οι αυταπάτες μένουν… Οι ολέθριες εξελίξεις έπονται…

Στρατηγικές συγκρούσεις που αναζητούν γεωπολιτική Ιφιγένεια στο θέατρο της ΝΑ Μεσογείου