Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

Θέλει αρετήν και τόλμην και μιαν οκκάν αρτζιίθκια η ελευθερία

Έτσι ήταν και το 2004. Είκοσι εφτά άτομα σε μία υπόγα έδωσαν τον όρκο ότι δεν θα περάσει το σχέδιο Ανάν και έτσι έγινε... 

Αποτέλεσμα εικόνας για ενωση με την ελλαδα

Τι ντροπή... Δεν πρέπει να μας κυριεύσει ο θυμός και η απογοήτευση. Έτσι ήταν πάντα αυτός ο τόπος. Πενήντα χρόνια σκλαβιάς και αίφνης λίγο φως προβάλλει απ’ εκεί που δεν το περιμέναμε.

Φυσικά, είχαμε και τις μεγάλες στιγμές μας, όπου ανθρωπάκια τύπου σημερινών και παλαιότερων βουλευτών δεν μπορούσαν να επέμβουν ουσιαστικά, διότι τον λόγο τον πρώτο τον είχε ο λαός. Δες EOKA, δες 2004. Τις τελευταίες μέρες, γίναμε μάρτυρες ενός χυδαίου παιχνιδιού, ενός παιχνιδιού που ακόμα και η...
Κύπρος είχε καιρό να δει. Μέσα σε μία εβδομάδα το νέο που έφεραν οι βουλευτικές εκλογές σκόρπισε στους ανέμους για να επιστρέψει ό,τι χειρότερο γέννησε αυτή η γη. Δεν εννοώ μόνο την εκλογή Συλλούρη στην προεδρεία της Βουλής ούτε αναφέρομαι μόνο στην άγρια κοροϊδία που έχουμε υποστεί από τον Άντρο Κυπριανού, τον Αβέρωφ Νεοφύτου και τους υπόλοιπους (πούστηδες και παλληκάρια τα κάναμε μαλλιά κουβάρια) του ΔΗΣΑΚΕΛ. 

Μιλώ και για την ανικανότητα των υπόλοιπων κομμάτων να χαράξουν μία νέα πολιτική στο Κυπριακό για να περισώσουμε τουλάχιστον την αξιοπρέπειά μας, διότι την Κύπρο ΔΕΝ μπορεί να τη σώσει ο αρρωστημένος κοινοβουλευτισμός του νησιού. Την Κύπρο μπορεί να τη σώσει μόνο ο λαός της και μάλιστα αυτά τα τμήματά του που έχουν κάθε λόγο να αμφισβητούν την κυριαρχία των φαύλων, των τραπεζιτών και των τσογλανιών τους σε όλες τις υπηρεσίες. 

Μιλώ επίσης για τον Ομήρου και τον Νικολαΐδη, μιλώ για όσους έφυγαν από το ένα κόμμα και πήγαν με άνεση σε κάποιο άλλο, μιλώ για τις αντιπολιτεύσεις σε όλα τα κόμματα που δεν χάνουν ευκαιρία να υποσκάπτουν τους παλιούς συντρόφους τους. Μιλώ για όλα τα ερπετά που γλείφουν εκεί που έφτυναν, μιλώ και για τους πρόσφυγες της Κερύνειας που ψήφισαν ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ κορδόνι, ωσάν και είναι δυνατόν να εκπροσωπήσει τάχα ο κανίβαλος τους Κερυνειώτες που έχει στη στομάχα. 

Μιλώ και για τους Κυπραίους που καθημερινώς θα βρίσκονται στον Πρωταρά να κάνουν τα μπάνια τους, αφήνοντας τον Αναστασιάδη και τον Ακιντζί ανενόχλητους να τελειώνουν με τη δημοκρατία – και την Κυπριακή και την άλλην. 

Μιλώ και για μας που αντί να είμαστε ήδη στους δρόμους, κλαίμε τη μοίρα μας και μεμψιμοιρούμε. Μιλώ για μας που ακόμη ζούμε με ψευδαισθήσεις. 

Ας σκοτώσουμε τον ενδιάμεσο χώρο που έχουμε μέσα μας, ας προχωρήσουμε μόνοι στους δρόμους αφήνοντας πίσω μας και τα κόμματα και τις κινήσεις. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε. Θα είμαστε λίγοι στην αρχή, δεν πειράζει. Έτσι ήταν και το 2004. Είκοσι εφτά άτομα σε μία υπόγα έδωσαν τον όρκο ότι δεν θα περάσει το σχέδιο Ανάν και έτσι έγινε. 

Το ίδιο και με το Μαρί. Πέντε εικοσάχρονα είχαν την τόλμη να πουν το «παρών» και φούντωσε ένα από τα πιο μαζικά κινήματα στην ιστορία της Κύπρου. Όσοι πιστοί –και εννοώ στους αγίους μας, τους ήρωές μας και τους ποιητές μας– προσέλθετε. Θέλει αρετήν και τόλμην και μιαν οκκάν αρτζιίθκια η ελευθερία. Το λένε οι ποιητές μας, όχι εγώ.

vasosftohopoullos

1 σχόλιο: