«Καταρτίζουμε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για την ενίσχυση της παρουσίας των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο. "Καλλιεργούμε" (we are cultivating) την Ελλάδα ως αγκυροβόλιο σταθερότητας στη Μεσόγειο και τα Δυτικά Βαλκάνια, και εργαζόμαστε για να ενισχύσουμε συστηματικά τη συνεργασία στον τομέα της Ασφάλειας και την ενεργειακή συνεργασία με την Κύπρο...
(...) Αυξάνουμε επίσης την εμπλοκή των ΗΠΑ στα Δυτικά Βαλκάνια. Μέσω της ενεργού διπλωματίας των ΗΠΑ και του στενού συντονισμού με την ΕΕ, υποστηρίξαμε τους οραματιστές πρωθυπουργούς Τσίπρα και Ζάεφ να επιτύχουν μια...
δυνητικά ιστορική πρόοδο στη διαμάχη του ονόματος μεταξύ Ελλάδας - "Μακεδονίας"».
Αυτά τόνισε την προηγούμενη Τρίτη ο Γουές Μίτσελ, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιος για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, μιλώντας στην αρμόδια υποεπιτροπή της Γερουσίας, όπου παρουσίασε τη «στρατηγική» της κυβέρνησης Τραμπ για την περιοχή και το ρόλο που επιφυλάσσουν οι ΗΠΑ στην ελληνική κυβέρνηση για την υλοποίησή της.
Ο ρόλος αυτός γίνεται ιδιαίτερα διακριτός τόσο στη συμφωνία με την ΠΓΔΜ, που απέσπασε τα εύσημα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, όσο και στις διαπραγματεύσεις με την Αλβανία, που έχουν κι αυτές τη σφραγίδα ΝΑΤΟ και ΕΕ, καθώς μια ενδεχόμενη συμφωνία θα ενισχύσει τις προϋποθέσεις ένταξης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση (είναι ήδη μέλος του ΝΑΤΟ).
Σε ό,τι αφορά την ΠΓΔΜ, θυμίζουμε ότι το άρθρο 2, για την ένταξή της σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, είναι αυτό που διαπερνά ολόκληρο το περιεχόμενο και το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης της συμφωνίας των Πρεσπών, όπως φάνηκε άλλωστε και από τη συζήτηση στο τελευταίο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ, όπου ανεξάρτητα από αντιθέσεις, αποφασίστηκε να προχωρήσει η ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ, στο έδαφος και της συμφωνίας με την Ελλάδα.
Θυμίζουμε ενδεικτικά ότι στο άρθρο 2, η Ελλάδα «συμφωνεί να μην αντιταχθεί στην υποψηφιότητα ή την ένταξη του Δεύτερου Μέρους (σ.σ. Βόρεια Μακεδονία) ...σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς Οργανισμούς και θεσμούς, όπου το Πρώτο Μέρος είναι μέλος».
Ευρωατλαντικός ...οίστρος
Υλοποιώντας τάχιστα το γράμμα και το πνεύμα της συμφωνίας, ενόψει και της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλη, η κυβέρνηση Ζάεφ ολοκληρώνει την έγκρισή της από τη Βουλή, ενώ ο Ελληνας ΥΠΕΞ, πέρα από τις επιστολές που έστειλε σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, υπερασπίστηκε με σθένος την ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ στην ΕΕ χωρίς καθυστερήσεις, κατά την ομιλία του στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων, ως προϋπόθεση για να προχωρήσει η «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» και να διασφαλιστεί η «σταθερότητα» στην περιοχή.
Σύμφωνα με τον Ν. Κοτζιά, η ένταξη της ΠΓΔΜ σε ΕΕ - ΝΑΤΟ, όπως και της Αλβανίας στην ΕΕ, αποτελεί «δικλίδα ασφαλείας για αποσόβηση κρίσεων», ενώ ενδεχόμενη αναβολή της ένταξής τους «σημαίνει ότι θέτουμε εν αμφιβόλω τη σταθερότητα και την ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, η οποία θα πρέπει να είναι πολύ σημαντική για ολόκληρη την ΕΕ».
Οπως γίνεται αντιληπτό, ο ...οίστρος του Ν. Κοτζιά ήταν τόσο μεγάλος, που ανάγκασε τον Ζάεφ να πει σε συνέντευξή του ότι ο Ελληνας ΥΠΕΞ «βοηθά σαν να εκπροσωπεί τη δική του χώρα»!
Σημειωτέον, με βάση το χρονοδιάγραμμα από εδώ και πέρα, μετά την άρνηση του Προέδρου της ΠΓΔΜ Ιβανόφ να επικυρώσει τη συμφωνία, η Βουλή της ΠΓΔΜ αναμένεται να την υπερψηφίσει εκ νέου στις 5 Ιούλη, για να ακολουθήσει ο προσδιορισμός του δημοψηφίσματος, που αναμένεται να διεξαχθεί στις 16 Σεπτέμβρη, αν και ακούγονται επίσης η 23η Σεπτέμβρη ή και μεταγενέστερες ημερομηνίες.
Το δημοψήφισμα δεν έχει ακόμα αποφασιστεί αν θα έχει δεσμευτικό ή αποφασιστικό χαρακτήρα, ενώ ανοιχτό παραμένει και το ακριβές ερώτημα, σύμφωνα με πληροφορίες πάντως θα παραπέμπει ευθέως στην ένταξη ή όχι της ΠΓΔΜ σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, επιβεβαιώνοντας κι από άλλη μπάντα το πραγματικό περιεχόμενο της συμφωνίας.
Σε κάθε περίπτωση, με την αναγνώριση «Μακεδονικής» ιθαγένειας και γλώσσας, η συμφωνία περιέχει το σπέρμα των αλυτρωτισμών, ενώ ερωτήματα προκαλεί και η επανάληψη του άρθρου που περιεχόταν στην «ενδιάμεση συμφωνία» του 1995 για το δικαίωμα της ΠΓΔΜ πάνω στην ελληνική ΑΟΖ, όταν αυτή καθοριστεί, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Σύμφωνα με τον συγκεκριμένο όρο της συμφωνίας, η ΠΓΔΜ, ως «περίκλειστο κράτος», αποκτά δικαιώματα στην ελληνική ΑΟΖ και συγκεκριμένα στο περίσσευμα της αλιείας.
Παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις της κυβέρνησης, τα ερωτήματα που παραμένουν είναι πολλά: Γιατί αναγνωρίζεται προκαταβολικά αυτό το δικαίωμα στην ΠΓΔΜ; Τα δικαιώματα εκμετάλλευσης που αποκτά θα περιοριστούν μόνο στην αλιεία; Και κυρίως, γιατί ο συγκεκριμένος όρος δεν έχει εφαρμοστεί σε άλλες γνωστές περιπτώσεις περίκλειστων κρατών (π.χ. Αυστρία και Ελβετία προς την Ιταλία), τα οποία ξεπερνούν τα 40 σε όλο τον κόσμο;
Με τα δικά τους λόγια
Για να γίνει καλύτερα κατανοητό το μέγεθος των μονοπωλιακών συμφερόντων και των ιμπεριαλιστικών σχεδίων που συγκρούονται στην περιοχή, θυμίζουμε το σχολιασμό που έκανε πρόσφατα σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στις Βρυξέλλες, Βλαντιμίρ Τσιζόφ.
Ο Ρώσος διπλωμάτης τάχθηκε ανοιχτά ενάντια στην ένταξη των Δυτ. Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ, προειδοποίησε με συνέπειες τα κράτη της περιοχής που ενισχύουν τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό τους και εξέφρασε με νόημα την «ελπίδα» να μην υπάρξει αποσταθεροποίηση της περιοχής τύπου Ουκρανίας!
Στην πραγματικότητα, οι δηλώσεις του αποτελούν μήνυμα και προειδοποίηση στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να παραιτηθεί από τα ζωτικά της συμφέροντα στην περιοχή και ότι θα τα υπερασπιστεί με κάθε μέσο, ιδιαίτερα όσο σφίγγει ο κλοιός γύρω από τη Σερβία, με την οποία διατηρεί ισχυρές οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις.
Αντίστοιχα, το σχέδιο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» οξύνει την αντιπαράθεση με την Κίνα και άλλα καπιταλιστικά κράτη, που προσπαθούν να πατήσουν πιο γερά το πόδι τους στη Βαλκανική.
Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ως προς αυτά ήταν και ο Αμερικανός υφυπουργός, Γ. Μίτσελ, κατά την ομιλία του στη Γερουσία την περασμένη Τρίτη, όπου είπε ανάμεσα σε άλλα: «Κατά μήκος των ανατολικών συνόρων, από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα και στην καρδιά της λεκάνης του Δούναβη, εργαζόμαστε για την οικοδόμηση προπυργίων ενάντια στους κινεζικούς και ρωσικούς διαύλους (...) Συνεργαζόμαστε με συμμάχους για να ενισχύσουμε την ανθεκτικότητα των πολιτικών συστημάτων τους και να καταπολεμήσουμε τη διαφθορά, να βελτιώσουμε τη στρατιωτική ετοιμότητά τους, να διαφοροποιήσουμε τον ενεργειακό εφοδιασμό μέσω έργων όπως ο Νότιος Αγωγός Αερίου».
Ολες αυτές οι εξελίξεις βάζουν την Ελλάδα στο «μάτι του κυκλώνα» επικίνδυνων ανταγωνισμών, καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναλαμβάνει αναβαθμισμένο ρόλο για την εμπέδωση της ευρωΝΑΤΟικής «ασφάλειας» και «σταθερότητας» στην περιοχή, για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης, η οποία θέλει να συμμετάσχει με καλύτερους όρους σε μεγάλα επενδυτικά σχέδια, στα Βαλκάνια και στην Αν. Μεσόγειο, κυρίως στους τομείς της Ενέργειας και των Μεταφορών.
Το περιεχόμενο της διαπραγμάτευσης με την Αλβανία
Μέσα στο ίδιο ευρωΝΑΤΟικό πλαίσιο, η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να κλείσει εκκρεμή ζητήματα και με την Αλβανία, πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησαν προηγούμενες κυβερνήσεις. Οπως διαβεβαίωνε ο Ελληνας ΥΠΕΞ κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Ρωσία, «βρισκόμαστε σε μια διαδικασία να λύσουμε τα ζητήματα που εκκρεμούν εδώ και 30 μέχρι 80 χρόνια με την Αλβανία».
Τα ζητήματα στα οποία αναφέρεται ο υπουργός και απασχολούν τις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση Ράμα είναι ο καθορισμός θαλάσσιων ζωνών (κρίσιμος για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο βόρειο Ιόνιο), η άρση της εμπόλεμης κατάστασης ανάμεσα στις δύο χώρες καθώς και θέματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας, η έκδοση εφαρμοστικών διατάξεων του νέου νόμου περί μειονοτήτων κ.ά.
Σε ό,τι αφορά τις θαλάσσιες ζώνες, σε ραδιοφωνική συνέντευξη την Πέμπτη, ο Ν. Κοτζιάς εκτίμησε ότι «θα υπερβούμε και θα τακτοποιήσουμε στο μέγιστο» τη «νομική δυσκολία», με την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Αλβανίας, που είχε κρίνει αντισυνταγματική την προηγούμενη σχετική συμφωνία το 2009. Προανήγγειλε επίσης «σταδιακή» επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια στο Ιόνιο, ως «βάση για την αιγιαλίτιδα ζώνη» και πρόσθεσε ότι αντίστοιχοι σχεδιασμοί υπάρχουν και για τη Νότια Κρήτη.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται έως τώρα ότι στη διαπραγμάτευση δεν υπάρχει θέμα Τσάμηδων, αλλά μόνο ζήτημα επιστροφής ή αποκατάστασης των περιουσιών που βρέθηκαν υπό μεσεγγύηση μετά τον πόλεμο.
Δίνοντας το στίγμα, ο Ν. Κοτζιάς είπε στην ίδια συνέντευξη ότι «είναι άλλο πράγμα οι περιουσίες των μεσεγγυήσεων και άλλο πράγμα οι "περιουσίες των Τσάμηδων" (...) Με την κήρυξη του πολέμου η χώρα μας προχώρησε στη μεσεγγύηση των ιδιοκτησιών του αλβανικού κράτους και Αλβανών ιδιωτών. Μόλις τελειώσει το εμπόλεμο, αυτές, μετά από δικαστικές αποφάσεις μπορεί να επιστραφούν, αλλά μπορεί και όχι. Αυτές είναι ιδιοκτησίες που τέθηκαν υπό τον έλεγχο του ελληνικού κράτους προσωρινά, μεταβατικά, ενόψει του πολέμου. Είναι πριν από τον πόλεμο (...) Οι "τσαμικές περιουσίες" είναι περιουσίες που αφορούν το τέλος του πολέμου και για τις οποίες υπάρχουν αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις».
Σε εξέλιξη βρίσκονται, τέλος, οι διαδικασίες αναζήτησης και εκταφής των Ελλήνων στρατιωτών που έπεσαν στο αλβανικό μέτωπο.
Η κυβέρνηση αξιοποιεί το εύλογο ζήτημα της άρσης της εμπολέμου με την Αλβανία, που ήταν στοιχείο αλυτρωτισμού από την πλευρά της Ελλάδας όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, ιδιαίτερα ενάντια στη ΛΔ Αλβανίας. Μέσα στο ευρωΝΑΤΟικό πλαίσιο, όμως, δεν θα αντιμετωπιστούν οι αλυτρωτισμοί, πολύ περισσότερο που ο αλβανικός εθνικισμός αποτελεί «Δούρειο Ιππο» για αλλαγές συνόρων στα Βαλκάνια (βλ. Κόσσοβο, ΠΓΔΜ).
Μόλις την Παρασκευή έγινε στην Αθήνα ο τρίτος γύρος συνομιλιών για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, σε επίπεδο τεχνικών ομάδων των ΥΠΕΞ Ελλάδας και Αλβανίας. Ο Ελληνας ΥΠΕΞ έκανε λόγο για «ένα μεγάλο βήμα», ενώ από αλβανικής πλευράς διαχέεται ότι σε επικείμενη επίσκεψη Τσίπρα στα Τίρανα, οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών αναμένεται να υπογράψουν κοινή Δήλωση για εγκαθίδρυση Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσηςμεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.
Σε κάθε περίπτωση, στις σχέσεις με την Αλβανία παραμένει το πρόβλημα των εθνικιστικών διεκδικήσεων, όπως δείχνουν οι θέσεις της κυβέρνησης Ράμα για το θέμα των Τσάμηδων, οι κορόνες για «Μεγάλη Αλβανία», ακόμα και οι «σκέψεις» πολιτικών παραγόντων της γείτονος για διαμόρφωση «κοινών θεσμών» με το Κόσσοβο, που δείχνει διάθεση, αν όχι σχέδιο, νέας αλλαγής συνόρων στην περιοχή, με ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Εξίσου επικίνδυνη είναι και η επίδραση που ασκεί η Τουρκία στην Αλβανία, αξιοποιώντας τις σχέσεις Αλβανίας - Ελλάδας για να προωθεί τα δικά της συμφέροντα στο παζάρι για τα Ελληνοτουρκικά.
Ολα αυτά ελάχιστα απασχολούν το ΝΑΤΟ, αλλά και την ΕΕ, η οποία, έστω και με αντιθέσεις, προωθεί την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας. Υπόσχεται μάλιστα να την επιταχύνει, αν η τελευταία δεχτεί να «φιλοξενήσει» πρόσφυγες, με τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης στο έδαφός της, προκειμένου αυτοί να μη διαχυθούν στην υπόλοιπη Ευρώπη!
Τέτοιο είναι το ευρωΝΑΤΟικό παζάρι, στο οποίο εντάσσεται και η διευθέτηση των εκκρεμοτήτων ανάμεσα σε Ελλάδα και Αλβανία με τη συμφωνία που ετοιμάζουν οι κυβερνήσεις των δύο κρατών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου