Δεν είναι η πρώτη φορά, που διάφοροι ρεσαλταδόροι και νταβέληδες, φοράνε την ροζουλί προβιά της ξεδιαντροπιάς προκειμένου να λειτουργούν αποτελεσματικότερα ως Δούρειος Ίππος σε μια εποχή που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει ακόμη και Δούρεια Μουλάρια για να επιτελέσουν τη βρώμικη δουλειά...
Πολλές και ιδιαιτέρως ετερόκλητες οι επιθέσεις που δέχεται το μέτωπο «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ», κι αυτό σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει τα εξής:- Α. Μας διαβάζουν… Και μας διαβάζουν ανελλιπώς...
- Β. Δυσκολεύονται να μας αντικρούσουν κι αυτό τσούζει... Γι’ αυτό και τους δικαιολογούμε που αναζητούν εναγωνίως αλοιφές αυτοϊκανοποίησης και προσωπικής ανακούφισης σε κακοήθεις και ανυπόστατες επιθέσεις…
- Γ. Αναγκάζονται να διαβάσουν και να ξαναδιαβάσουν στην προσπάθειά τους να σταθούν απέναντί μας αξιοπρεπώς, κι αυτό αποτελεί την κοινωνική μας συνεισφορά, στην προσπάθεια βελτίωσης του κάθε τσαλαβούτα…
- Δ. Οι πολιτικές μας προσεγγίσεις χαρακτηρίζονται από συνέπεια, συνέχεια, και απόλυτο σεβασμό στη διαλεκτική σχέση των γεγονότων με το πολιτικό περιβάλλον που τα αφορά, αλλά και την ιστορική επιβεβαίωση σε τελευταία ανάλυση.
- Ε. Η πολιτική μας δικαίωση είναι μόνιμη, διαρκής, απόλυτη και αυτό είναι που πονά περισσότερο τους ετερόκλητους επικριτές μας.
Τελευταίο εφεύρημα των κάθε λογής Θύμιων αλλά και των
θυμιατών, είναι η τζούφια προσπάθεια να εμφανίσουν...
- Τη γεωπολιτική προσέγγιση των γεγονότων ως «παίγνιο» (κι έλεγα που την βρήκαν και την έκλεψαν τη λέξη οι κλασικοί αντιγραφάκηδες)…
- Τις αναλύσεις μας ως δήθεν αποστασιοποιημένες από τον... αναγκαίο συνυπολογισμό του λαϊκού παράγοντα στη διαμόρφωση των εξελίξεων…
Και όλα τούτα τα φοβερά και τρομερά, έρχονται να τα γαρνίρουν με
μεγαλοκουβέντες περί ξεσηκωμών, ταξικών αγώνων, ιερατείων, καθεστώτων… κλπ… κλπ…
κλπ…
Προφανώς υπάρχουν και φαιδρότερες κατηγορίες που μας έχουν αποδοθεί,
αλλά τούτη εδώ επιχειρεί να μοστράρει στο νυφοπάζαρο της ανάλυσης με στοιχεία
επιστημοσύνης. Δυστυχώς για τους ίδιους όμως, μέχρι εκεί που σκεπάζει ο μπερντές.
Διότι αν τραβήξουμε τον
μπερντέ, θα συνειδητοποιήσουμε πως πίσω από τα κάθε λογής θυμιατά, υπάρχει μια
σέχτα περιθωριακής σκέψης, που περιστασιακά επιδοκιμάζεται από διάφορους
κοκορόμυαλους και εμμονικά εμπαθείς, και
που έχει μπερδέψει τη βούρτσα με το μαντολάτο. Γι αυτό και…
- Όταν εμείς οριοθετήσαμε το χαρακτήρα της εξουσίας, που χωρίς αυτήν δεν μπορεί να θεμελιωθεί πολιτική ανατροπή, αυτά τα ραμολιμέντα της πολιτικής «ανάλυσης» μάζευαν παπαρούνες στους αγρούς…
- Όταν εμείς θέσαμε από την πρώτη στιγμή το ζήτημα της «αντισυστημικής» φυσιογνωμίας των πολιτικών πρωταγωνιστών στην Ιταλία, αυτά τα υπέροχα μυαλά άλλαζαν πλευρό, μπας και ζωντανέψει ξαφνικά το επαναστατημένο τους όνειρο…
- Όταν εμείς επιμέναμε και θα συνεχίσουμε προφανώς να επιμένουμε πως η λαϊκή οργή χωρίς αποφασισμένο και ικανό πολιτικό υποκείμενο δεν γεννά στις μέρες μας επαναστάσεις αλλά λειτουργεί ως θερμοκοιτίδα αναπαραγωγής καινούριων συστημικών ανδρεικέλων και ταυτόχρονα δημιουργεί ένα ιδανικό περιβάλλον αυτοεκτόνωσης, όλοι τούτοι απλώς απαριθμούσαν τσιτάτα.
- Όταν εμείς αναδείξαμε πως ακριβώς η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, μέσα σε ένα περιβάλλον έντονων γεωστρατηγικών συγκρούσεων, ήταν η αιτία που ενεργοποιήθηκαν σχέδια σοκ, ελεγχόμενης εκτόνωσης και εν τέλει χαλιναγώγησης των εξελίξεων, όλα αυτά τα θυμιατά συνέχιζαν να ασχολούνται με το προσφιλές σπορ της απαγγελίας τσιτάτων. Με την ίδια γλώσσα… το ίδιο ύφος… το ίδιο πνεύμα αόριστης τιποτολογίας που δεν οδηγεί πουθενά.
Βέβαια, οι νεόκοποι στην πολιτική, ανακαλύπτουν τώρα ίσως τις
επιδόσεις των κάθε λογής «ΡΕΣΑΛΤΑΔΟΡΩΝ» στην διαστρέβλωση και στην
τσιτατολογία. Το συγκεκριμένο φρούτο ωστόσο δεν είναι καινουργές κι ας επιχειρεί
να καμαρώσει σαν γύφτικο σκεπάρνι για την «ολοκαίνουρια» επαναστατημένη
επαναστατικότητά του.
Αυτοί οι τύποι δεν κατάλαβαν ποτέ πως Λενινιστική προσέγγιση
των ιστορικών προκλήσεων, δεν γίνεται τσιμπολογώντας αποσπάσματα κατά το
δοκούν, αλλά μόνο με συνεκτικά ενιαίο τρόπο που δεν θα αφαιρεί, που δεν θα
βιάζει, που δεν θα διαστρεβλώνει, που δεν θα επιχειρεί να προσαρμόσει την πραγματικότητα
στα μυαλά των «αναλυτών»… αλλά θα τους προτρέπει να σκύψουν ευλαβικά επάνω της για
να την κατανοήσουν με εντελώς πραγματικούς όρους.
Και επειδή ποτέ δεν μιλάμε με κατηγορηματικότητα χωρίς να
μπορούμε να αποδείξουμε και το αληθές των ισχυρισμών μας, στο σύνδεσμό που
ακολουθεί, υπάρχει ένα άρθρο του 2014 που γράφτηκε από άλλον συντάκτη, και το οποίο συνδυάζεται με δική μου απάντηση που συντάχτηκε το 2009, και που καταδεικνύει έναν αχταρμά αντιλήψεων
μέσα στον οποίο εμπλέκουν ΚΚΕ, Θεοδωράκη, πράκτορες, και ότι άλλο τους έρθει
στο μυαλό και τα εμπλέκουν από το πουθενά, διαστρεβλώνοντας, παραμορφώνοντας,
αποδίδοντας κομματικές ταμπέλες κλπ…
Η εμμονική επιθετικότητά τους όπως θα δείτε, είναι για να ξεκαρδίζονται ακόμη και τα πόμολα, αφού εγώ το 2009 σε σχετικό μου άρθρο με τίτλο: «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΦΙΛΟΥΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΕΧΘΡΟΥΣ.» ασκώ πολύ σοβαρή πολιτική κριτική για την απομονωτική τακτική που ακολουθούσε ΚΑΙ εκείνη την εποχή το ΚΚΕ, και τούτοι οι περίεργοι τύποι σε μια εμφανή προσπάθεια εμμονικού ετεροπροσδιορισμού τους, επιδίδονται σε ένα -αναλόγου με το τωρινό- ύφους και ήθους παραλλήρημα.
Δείτε το… Απολαύστε το… Θαυμάστε τετραγωνισμό της πολιτικής σκέψης των Νταβέληδων... Και έτσι θα γίνει κατανοητό γιατί σε
εποχές πολιτικής ρευστότητας, κάνουν πάρτι οι κάθε λογής τυχάρπαστοι και
καιροσκόποι…
Δείτε και το σχετικό αφιέρωμα φίλου blogger στις 16 Οκτωβρίου 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου