Λάθη στρατηγικής των ΗΠΑ απέναντι στην Κίνα και ο… Κινέζος Μακιαβέλι

Ανησυχίες προκάλεσε η δημοσιοποίηση της κινεζικής Λευκής Βίβλου του 2015. Η αναφορά στην ενεργητική άμυνα που εμπεριέχεται, αποτελεί μεγαλύτερη απειλή για την σταθερότητα στην περιοχή Ασίας – Ειρηνικού, από τη νέα ερμηνεία του Άρθρου 9 του ιαπωνικού Συντάγματος. Φαίνεται, σε συνδυασμό με τις λοιπές εξελίξεις στην περιοχή, πως η Κίνα είναι πρόθυμη να χρησιμοποιήσει τη βία ως μέσο επίλυσης των διαφορών...

ΠΗΓΗ: Center for International Maritime Security (CIMSEC)

ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας

Τον Ιούλιο του 2015, κατά την συνεδρίαση της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής, ανακοινώθηκε πως η Κινεζική Αεροπορία αναζητά ένα βομβαρδιστικό stealth με ακτίνα δράσης 8.000 χλμ. και την ικανότητα μεταφοράς 10 τόνων οπλικού φορτίου, προς ...

αντικατάσταση του υπάρχοντος στρατηγικού βομβαρδιστικού τους Xian H-6K.

Παρόλα αυτά το νέο κινεζικό βομβαρδιστικό θα μπορεί να μεταφέρει λιγότερο οπλικό φορτίο από το αμερικανικό B-2 Spirit, το οποίο σχεδιάστηκε δύο δεκαετίες πριν. Η μεγάλη ακτίνα δράσης του νέου κινεζικού βομβαρδιστικού θα του επιτρέπει να πλήττει στόχους μέχρι το Γκουάμ και τις ιαπωνικές Κουρίλες νήσους.

Η νέα στρατηγική σχεδίαση της Κίνας σχετίζεται με τη νέα πολιτική ηγεσία της χώρας, η οποία βασίζει την πολιτική της σκέψη, όχι πλέον στον Κομφούκιο, αλλά στον Χαν Φεϊζί, τον ιδρυτή της αξιοκρατικής σχολής σκέψης της Κίνας, που έζησε τον 3ο αι. π.Χ.

Ο Φεϊζί, γνωστός και ως ο Κινέζος Μακιαβέλι, ενδιαφέρεται περισσότερο για την αποτελεσματικότητα του κράτους, πέραν των ηθικών ζητημάτων, ενώ για τον Φεϊζί ισχύει, αποκλειστικά, ο νόμος του ισχυρότερου και η ισχύς ενός κράτους, κατ’ αυτόν, εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την στρατιωτική του ισχύ.

Η μνήμη των ταπεινώσεων της Κίνας από τους ξένους παραμένει ισχυρή. Η Κίνα στην εκατονταετία 1940-1940 υπέστη μεγάλες ταπεινώσεις και ταλαιπωρίες από Ευρωπαίους και Ιάπωνες. Βάσει της σκέψης του Φεϊζί υπέστη όλα αυτά γιατί ήταν στρατιωτικά ανίσχυρη σε σχέση με μεγάλες δυνάμεις, όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Ρωσία, οι ΗΠΑ και άλλες.

Αν λοιπόν η Κίνα υστερεί σε στρατιωτική ισχύ έναντι των ΗΠΑ, αυτό που οφείλει να πράξει, είναι να καλύψει την απόσταση που την χωρίζει, στον τομέα αυτό, από την υπερδύναμη. Αυτό το σκεπτικό εκφράστηκε κατά την συνεδρίαση της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής. Ο επείγον χαρακτήρας για την κάλυψη του κενού αυτού έχει επανειλημμένως εκφραστεί.

Ήδη από το 2013 ο αντιπρόεδρος της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής είχε μιλήσει για την ανάγκη άμεσου εκσυγχρονισμού των Κινεζικών ενόπλων δυνάμεων. Αν και η Κίνα διαθέτει ήδη όλα τα μέσα αποτροπής εναντίον της επίθεσης, αυτό που η λεγόμενη «πέμπτη γενιά» της ηγεσίας εξακολουθεί να θεωρεί την Κίνα ευάλωτη, εκτός και αν φτάσει στο σημείο να διαθέτει ανάλογα όπλα για κάθε όπλο που διαθέτουν οι ΗΠΑ.

Φαίνεται πως χωρίς νέα στρατηγικά βομβαρδιστικά, η κινεζική ηγεσία δεν θεωρεί ότι η χώρα θα ενταχθεί στη λέσχη των χωρών όπου ανήκουν οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Βρετανία, δηλαδή οι χώρες που διαθέτουν στρατηγική αεροπορία.

Όπως αποκαλύπτει η Λευκή Βίβλος το δόγμα της ενεργητικής άμυνας, εκφράζεται και μέσω της δέσμευσης της Κίνας να συμμετέχει σε ειρηνευτικές επιχειρήσεις του ΟΗΕ, αλλά και η συμμετοχή της Κίνας σε επιχειρήσεις κατά της πειρατείας, στο Άντεν. Οι κινήσεις έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον των αναλυτών παγκοσμίως, για το είδους παίκτης, στο διεθνές σύστημα, θα γίνει η Κίνα, τον 21ο αι.

Και η κινεζική ηγεσία γνωρίζει το ενδιαφέρον αυτό, περνώντας το μήνυμα πως και άλλες χώρες μπορούν να ωφεληθούν από την εξυπηρέτηση των κινεζικών εθνικών συμφερόντων, μέσω επενδύσεων και ανάπτυξης ενός περιβάλλοντος ασφάλειας, όπως συνέβη με το Τζιμπουτί, το οποίο παραχώρησε βάση στην Κίνα.

Είναι ζωτικής σημασίας για όσους μελετούν ή αντιδρούν με τους Κινέζους σχεδιαστές πολιτικής να αναλογισθούν το ιστορικό υπόβαθρο της κινεζικής πολιτικής. Οι οπαδοί της θεωρίας περί κινεζικής απειλής, βλέπουν την κινεζική στρατηγική μέσα από ένα αυστηρά νεορεαλιστικό πρίσμα που θεωρεί πως η πόλωση καταλήγει σε σύγκρουση. Αντίθετα οι κινεζικές ενέργειες μπορούν καλύτερα να γίνουν κατανοητές μέσω του Χαν Φεϊζί.

Η αμερικανική στρατηγική σκέψη όμως, όσον αφορά την Κίνα, δεν φαίνεται να κάνει την ορθή ανάγνωση, θεωρώντας πως αφού οι ΗΠΑ είναι η ισχυρότερη δύναμη, θα εξακολουθούν να καθορίζουν το αποτέλεσμα στη διαμάχη με την Κίνα στη Νότια και Ανατολική Κινεζική Θάλασσα, για όσο το ισοζύγιο ισχύος είναι υπέρ τους.

Ωστόσο, οι σχέσεις ΗΠΑ – Κίνας θα μπορούσαν να βασιστούν στην συνεργασία, χωρίς να αποξενωθούν από τις ΗΠΑ οι σύμμαχοί τους στην περιοχή. Στο σημείο αυτό οι ΗΠΑ φαίνεται πως προσπαθούν ισορροπήσουν μεταξύ της κριτικής τους κατά της Κίνας, με τη διαβεβαίωσή τους πως επιθυμούν την άνοδο της Κίνας.

Το δόγμα αυτό εκφράζεται στην Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική των ΗΠΑ που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2015. Και μπορεί σε άλλες επίσημες αναφορές οι ΗΠΑ να χρησιμοποιούν σκληρότερη γλώσσα για την Κίνα, αλλά αυτό γίνεται για να πειστούν άλλες χώρες να συμμετάσχουν στο αμερικανικό σχέδιο Global Maritime Partnership.

Όμως, η συμμετοχή της Κίνας στην άσκηση RIMPAC, μαζί με τους Αμερικανούς, καθώς και η συμμετοχή της σε άλλες ανάλογες ασκήσεις, σε τακτικό και επιχειρησιακό επίπεδο, δείχνει πως η ασφάλεια στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού δεν θα επιτευχθεί αν οι εκεί δρώντες στέλνουν αμφίσημα μηνύματα.

http://www.defence-point.gr