Αν ζούσαμε σε αληθινή μοναρχία και όχι
στην κληρονομική δημοκρατία που ζούμε, δεν θα αναφερόμασταν στον Γιώργο
Παπανδρέου, αλλά στον Παπανδρέου τον 3ο (ή στον Γεώργιο τον 2ο)...
του Γ. ΜΑΛΟΥΧΟΥ
Κι αν ζούσαμε στο Βυζάντιο (από το οποίο η δημόσια ζωή μας έχει αντιγράψει δυστυχώς τα χειρότερα) ένα θα λέγαμε: Γιώργος ο Μοιραίος. Το πόσο μοιραίος υπήρξε ο Γιώργος Παπανδρέου για...
την Ελλάδα το κατανοούν πια οι πάντες: έχει πλέον και με διεθνείς άμεσες μαρτυρίες πιστοποιηθεί ο τρόπος με τον οποίο ο πρώην πρωθυπουργός του “λεφτά υπάρχουνε” έθεσε ο ίδιος ζήτημα πτώχευσης της χώρας στα διεθνή όργανα, την ώρα μάλιστα που η Ελλάδα μπορούσε ακόμα να δανείζεται από τις αγορές.
Ο Γιώργος Παπανδρέου με τον συνεργάτη του Γιώργο Παπακωνσταντίνου ήταν οι δύο άνθρωποι που μας οδήγησαν στο διεθνή οικονομικό έλεγχο, την ώρα που γύριζαν τον κόσμο και δυσφημούσαν την Ελλάδα ως “τιτανικό” και ως διεφθαρμένη χώρα, προσκαλώντας τα σύννεφα της καταστροφής σε αυτό τον τόπο.
Σήμερα, ο Γιώργος Παπανδρέου καθίσταται, όπως όλα δείχνουν, μοιραίος για μία ακόμη φορά, εν προκειμένω για το ίδιο του το κόμμα, το ΠαΣοΚ – ενδεχομένως και για την κυβέρνηση ΝΔ ΠαΣοΚ.
Αυτό δεν είναι και πολύ παράδοξο: στην πραγματικότητα ουδέποτε “αγάπησε” το κόμμα του πατέρα του – άλλωστε, όταν το... “κληρονόμησε” το πρώτο που επιχείρησε ήταν να του αλλάξει το όνομα και τα σύμβολα, αν και τελικά, όσο κι αν το ήθελε, ούτε κι αυτό το κατάφερε.
Μέσα σε όλα αυτά ένα μόνο είναι κρίμα: που Γιώργος ο Μοιραίος δεν έκανε τα πράγματα ανάποδα.
Αν είχε διαλύσει πρώτα το κόμμα του, με τον ίδιο επικεφαλής, ίσως δεν θα είχε την “ευκαιρία” να διαλύσει και τη χώρα.
Αλλά, δυστυχώς, ενώ πάρα πολλά τα έκανε ανάποδα σε αυτή την τραγική για την Ελλάδα πρωθυπουργία του, το μόνο που έπρεπε να κάνει ανάποδα, τελικά δεν το έκανε.
ΤΟ ΒΗΜΑ
του Γ. ΜΑΛΟΥΧΟΥ
Κι αν ζούσαμε στο Βυζάντιο (από το οποίο η δημόσια ζωή μας έχει αντιγράψει δυστυχώς τα χειρότερα) ένα θα λέγαμε: Γιώργος ο Μοιραίος. Το πόσο μοιραίος υπήρξε ο Γιώργος Παπανδρέου για...
την Ελλάδα το κατανοούν πια οι πάντες: έχει πλέον και με διεθνείς άμεσες μαρτυρίες πιστοποιηθεί ο τρόπος με τον οποίο ο πρώην πρωθυπουργός του “λεφτά υπάρχουνε” έθεσε ο ίδιος ζήτημα πτώχευσης της χώρας στα διεθνή όργανα, την ώρα μάλιστα που η Ελλάδα μπορούσε ακόμα να δανείζεται από τις αγορές.
Ο Γιώργος Παπανδρέου με τον συνεργάτη του Γιώργο Παπακωνσταντίνου ήταν οι δύο άνθρωποι που μας οδήγησαν στο διεθνή οικονομικό έλεγχο, την ώρα που γύριζαν τον κόσμο και δυσφημούσαν την Ελλάδα ως “τιτανικό” και ως διεφθαρμένη χώρα, προσκαλώντας τα σύννεφα της καταστροφής σε αυτό τον τόπο.
Σήμερα, ο Γιώργος Παπανδρέου καθίσταται, όπως όλα δείχνουν, μοιραίος για μία ακόμη φορά, εν προκειμένω για το ίδιο του το κόμμα, το ΠαΣοΚ – ενδεχομένως και για την κυβέρνηση ΝΔ ΠαΣοΚ.
Αυτό δεν είναι και πολύ παράδοξο: στην πραγματικότητα ουδέποτε “αγάπησε” το κόμμα του πατέρα του – άλλωστε, όταν το... “κληρονόμησε” το πρώτο που επιχείρησε ήταν να του αλλάξει το όνομα και τα σύμβολα, αν και τελικά, όσο κι αν το ήθελε, ούτε κι αυτό το κατάφερε.
Μέσα σε όλα αυτά ένα μόνο είναι κρίμα: που Γιώργος ο Μοιραίος δεν έκανε τα πράγματα ανάποδα.
Αν είχε διαλύσει πρώτα το κόμμα του, με τον ίδιο επικεφαλής, ίσως δεν θα είχε την “ευκαιρία” να διαλύσει και τη χώρα.
Αλλά, δυστυχώς, ενώ πάρα πολλά τα έκανε ανάποδα σε αυτή την τραγική για την Ελλάδα πρωθυπουργία του, το μόνο που έπρεπε να κάνει ανάποδα, τελικά δεν το έκανε.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου