ΝΕΡΟΒΡΑΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΟΥΠΑ Σ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΠΟΥ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ

Οι μάζες αντιλαμβάνονται ότι δεν αρκούν σήμερα οι ορθές διαπιστώσεις, αν δεν συνοδεύονται από πολιτικές πρακτικές που να δίνουν ελπίδα και προοπτική...

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΛΑΚΑ 

Έχουμε κατ’ επανάληψη σημειώσει – όπως και πολλοί άλλοι – ότι η κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα...

δεν περιορίζεται στο οικονομικό επίπεδο. Η κρίση, ταυτόχρονα με την οικονομία, έχει διαλύσει τον κοινωνικό ιστό και έχει τινάξει στον αέρα το πολιτικό σύστημα.
Το ΠΑΣΟΚ, ένας από τους δύο πυλώνες του συστήματος, εξαφανίζεται. Η Νέα Δημοκρατία, ο έτερος ισχυρός πυλώνας του μεταδικτατορικού πολιτικού κατεστημένου, αντιλαμβάνεται ότι θα καταβάλει το κόστος της γερμανικής διαχείρισης που ανέλαβε να επιτελέσει. Η αιμορραγία της Ν.Δ. προς την Ακροδεξιά είναι χαρακτηριστική και, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν αναστέλλεται. Οι πειραματισμοί της Κεντροαριστεράς με τις μεταμφιέσεις της Ελιάς, του απροσδιόριστου Ποταμιού ή της επίμονης ΔΗΜ.ΑΡ. δεν φαίνεται να μπορούν να αναπληρώσουν την απουσία ελπίδας από τεράστια κομμάτια της κοινωνίας.
Το ΚΚΕ, από την πλευρά του, ανεβασμένο στον «θρόνο» της αυθεντίας, δύσκολα μπορεί να πείσει ακόμα και τους πεισμένους στη δεδομένη ακρίβεια των λόγων και αναλύσεών του. Οι μάζες αντιλαμβάνονται ότι δεν αρκούν σήμερα οι ορθές διαπιστώσεις, αν δεν συνοδεύονται από πολιτικές πρακτικές που να δίνουν ελπίδα και προοπτική. Όμως, ποια προοπτική μπορεί να προσφέρει η πολιτική του «απομονωτισμού», η οποία καλεί τον Μωάμεθ (λαό) να ανέβει στο βουνό της ιδεολογικής καθαρότητας;
Και ερχόμαστε στην προβαλλόμενη εναλλακτική, τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία υπάρχει ως τέτοια διότι, όπως είναι γνωστό, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Όμως, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει μονομερώς στην απελπισία του κόσμου για να εξασφαλίσει τις καρέκλες του γκουβέρνου, τόσο υπονομεύει την προοπτική του.
Η διάλυση του πολιτικού σκηνικού ολοκληρώνεται χωρίς να κάνει προς το παρόν την εμφάνισή της η εναλλακτική πρόταση, αυτή που θα συσπειρώσει και θα εμπνεύσει με ελπίδα την κοινωνία. Οι ευθύνες, προφανώς, αφορούν πρωτίστως αυτήν, την κοινωνία, η οποία παραμένει ακίνητη να κοιτά τις τεχνικές των media να αναπαράγουν ή να αναστηλώνουν το καθεστώς. Κάπως έτσι, όλοι μαζί κολυμπάμε στη δύσοσμη σούπα, η οποία ήδη βρίσκεται σε σημείο βρασμού…

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ