Κατά τη γνώμη μας ωστόσο, το απόστημα που άνοιξε για πολλοστή φορά, αυτή τουλάχιστον τη φορά δεν πρέπει να κλείσει με τα πολιτικά κόμματα να αρκούνται σε αφορισμούς αφήνοντας στο απυρόβλητο το εκτροφείο πρακτόρων που είναι το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή...
Το τουρκικό προξενείο πρέπει να ξηλωθεί άμεσα από τη Θράκη, και οι κατα καιρούς αγαπητικοί του - γενίτσαροι του Ελληνισμού - θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με τον τρόπο που αρμόζει σε κάθε γενίτσαρο.
Πάντως, από τις μέχρι τώρα προσεγγίσεις των πολιτικών κομμάτων, θεωρούμε ξεχωριστή και βεβαίως άκρως πατριωτική...
τη θέση του ΚΚΕ, γι αυτό και σας την παραθέτουμε στη συνέχεια. Διαβάζουμε λοιπόν στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ...
Γράφαμε, χτες, ότι ο Δ. Χριστόπουλος, υποψήφιος ευρωβουλευτής του
ΣΥΡΙΖΑ, εξέφρασε κοσμοπολίτικες θέσεις ανάλογες με αυτές που είχε
εκφράσει ο Γ. Παπανδρέου περί «συλλογικού αυτοπροσδιορισμού»...
Ο κ.
Χριστόπουλος εκφράζει ένα κοσμοπολίτικο αστικό ρεύμα που ενισχύθηκε τη
δεκαετία του 1990, προωθώντας κάτω από τη σημαία της δήθεν
«αντιπαράθεσης με τον εθνικισμό» όλη την... επιχειρηματολογία των
ιμπεριαλιστικών οργανισμών, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, δικαιολογώντας
ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και σχέδια. Στην πραγματικότητα στήριζαν τον
έναν εθνικισμό ενάντια στον άλλον (π.χ., τον αλβανικό ή βοσνιακό ενάντια
στο σερβικό κ.λπ), αυτόν που βόλευε περισσότερο τους σχεδιασμούς για το
μοίρασμα των αγορών.
Αυτό το ρεύμα «ευρωατλαντικού» προσανατολισμού
δικτυώθηκε μέσω διαφόρων τύπων ΜΚΟ άμεσα στηριζόμενων ή
χρηματοδοτούμενων από διαφόρων τύπων διεθνή ευαγή ιδρύματα. Είναι
χαρακτηριστικό ότι ο Δ. Χριστόπουλος, όπως και άλλοι από άλλα κόμματα,
ήταν ανάμεσα σε αυτούς τους καθηγητές πανεπιστημίου που υπέγραφαν
δηλώσεις στήριξης στο διχοτομικό «σχέδιο Ανάν». Αλλοι στήριζαν τους
βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία κ.λπ.
Το πρόβλημα είναι όταν αυτή η στάση προσπαθεί να πλασαριστεί ως
διεθνιστική ιδιαίτερα από τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα της
σοσιαλδημοκρατίας! Ο Διεθνισμός, ο Διεθνισμός δηλαδή της εργατικής τάξης
δεν έχει καμία σχέση με τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου, αντίθετα τον
αντιμάχεται, δεν είναι απολογητής των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και των
συμμαχιών καπιταλιστικών κρατών.
Δεν ενισχύει τις εθνοτικές,
πολιτιστικές και θρησκευτικές διαφορές στο όνομα της δήθεν προστασίας
των μειονοτήτων, αντίθετα παλεύει οι εργαζόμενοι να κατανοήσουν ότι πριν
και πάνω απ' όλα αυτό που τους ενώνει είναι ότι είναι εργαζόμενοι
ανεξάρτητα αν είναι Ελληνες, Τσιγγάνοι, Πομάκοι ή Τούρκοι, μουσουλμάνοι ή
χριστιανοί και ότι απέναντί τους έχουν το κεφάλαιο είτε είναι ελληνικό,
είτε τούρκικο, είτε χριστιανικό είτε μουσουλμανικό. Οπως ο εθνικισμός
προτάσσει την εθνική καταγωγή στην ταξική θέση προσπαθώντας να πείσει
τον Ελληνα εργάτη ότι έχει πιο πολλά κοινά με τους Ελληνες μεγιστάνες
του κεφαλαίου, τους εφοπλιστές απ' ό,τι με τον αλλοεθνή συνάδελφό του.
Ετσι και ο κοσμοπολιτισμός προτάσσει τη «διαφορετική ταυτότητα» που
μπορεί να ενοποιείται π.χ. σε ευρωπαϊκό επίπεδο λανσάροντας την έννοια
του «Ευρωπαίου πολίτη». Εθνικισμός και κοσμοπολιτισμός είναι δηλητήρια
για τους εργαζομένους...
Σχετικά μας άρθρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου