Πως γίνεται κάποιος να νομίζει ότι μπορεί να λέει όποια μαλακία του κατέβει και στη συνέχεια να χαρακτηρίζει τον εαυτό του «ανένταχτο διανοούμενο» προκειμένου να αποφύγει τη χλεύη που του αξίζει;...
Ο… «διανοούμενος» και το κόμμα…
Nίκος Δήμου: «Τι γίνεται όταν… ένας «ανένταχτος διανοούμενος» , που δρα και μιλάει δημόσια, έχει...
διαμορφώσει δικό του αξιακό σύστημα, τρόπο σκέψης και γραφής, και ενταχθεί σε ένα νέο κόμμα που τώρα διαμορφώνει το δικό του προφίλ;
Το κόμμα αυτό, που θέλει να είναι δημοκρατικό και ανοιχτό, όμως που από την άλλη μεριά, μπορεί να το ταυτίσουν με τις απόψεις του νέου μέλους του οι οποίες δεν είναι οι δικές του;…Πάλι, ο «διανοούμενος», από τη στιγμή που συντάσσεται με κόμμα, γίνεται στόχος των αντιπάλων παρατάξεων.
Αυτά που έλεγε χωρίς συνέπειες, τώρα μετράνε τριπλά.
Αν πάλι πάψει εντελώς να τοποθετείται, ή επιλέγει μόνο ανώδυνα θέματα, θα φανεί παράξενο…»
σ.σ: Πως γίνεται κάποιος να αυτοπροσδιορίζεται… «διανοούμενος»;
Πως γίνεται κάποιος να γίνεται «σημαία» ενός κόμματος ενώ έχει αντίθετες απόψεις απ’αυτό;
Tέλος πως γίνεται κάποιος να νομίζει ότι μπορεί να λέει όποια μαλακία του κατέβει και στη συνέχεια να χαρακτηρίζει τον εαυτό του «ανένταχτο διανοούμενο» προκειμένου να αποφύγει τη χλεύη που του αξίζει;
A να μου χαθείς «ανένταχτε διανοούμενε»…
Κonstantinos Antarakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου