Εμείς δεν αμφισβητούμε τη φυσική "μακεδονικότητά" τους. Αυτοί
αμφισβητούν την πολιτισμική "μακεδονικότητα" της Μακεδονίας...
του ΚΩΣΤΑ ΤΣΑΚΝΗ
Βεβαίως,
για εμάς τους Έλληνες είναι Μακεδόνες. Ήταν και θα είναι για πάντα
Μακεδόνες. Μακεδόνας είναι αυτός ο οποίος βλέπει για πρώτη φορά το φως
του ηλίου στη Μακεδονία. Οι ίδιοι όμως δεν μπορούν αυτό να το δηλώσουν
ως εθνική τους ταυτότητα. Οι ίδιοι δεν μπορούν να δηλώσουν στους ξένους
ότι είναι Μακεδόνες. Για εμάς τους Έλληνες...
είναι πάντα Μακεδόνες, παρ'
όλο που δεν είναι Έλληνες με την ίδια λογική που οι σημερινοί Τούρκοι
για τους Έλληνες είναι Μικρασιάτες. Υπάρχει ένας λογικός άνθρωπος που να
αμφισβητεί ότι οι σημερινοί Τούρκοι είναι σχεδόν στο σύνολό τους
Μικρασιάτες; Γιατί να αμφισβητεί κάποιος ότι οι βόρειοι γείτονές μας
είναι ως άνθρωποι Μακεδόνες;
Ως εκ τούτου θεωρούμε ότι αυτοί οι
Μακεδόνες έχουν "δικαίωμα" στη μακεδονική κληρονομιά. Κληρονομιά όμως
σημαίνει και αποδοχή των όρων του κληροδότη. Όποια γλώσσα κι αν μιλούν
αυτοί οι οποίοι γεννιούνται και ανδρώνονται στην περιοχή της Μακεδονίας,
θα πρέπει να την αλλάξουν και να υιοθετήσουν την ελληνική, για να
μπορούν να δηλώνουν Μακεδόνες. Γιατί; Για να μπουν στην "οικογένεια"
αυτών των "πατέρων" κληροδοτών. Για να κατανοούν τι σημαίνει "Μακεδονία"
και τι σημαίνουν τα ονόματα των "πατέρων". Αν καταφεύγει κάποιος σε
μεταφραστές, για να καταλάβει τι σημαίνει το όνομα της οικογένειάς του ή
τι σημαίνει το όνομα του πατέρα του, υπάρχει πρόβλημα.
Αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα. Είτε ότι δεν ανήκει στην οικογένεια είτε ότι ανήκει στην οικογένεια, αλλά σε κάποια στιγμή —για λόγους που πρέπει να εντοπίσει ο ίδιος— έχασε τον οικογενειακό του "προσανατολισμό".
Αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα. Είτε ότι δεν ανήκει στην οικογένεια είτε ότι ανήκει στην οικογένεια, αλλά σε κάποια στιγμή —για λόγους που πρέπει να εντοπίσει ο ίδιος— έχασε τον οικογενειακό του "προσανατολισμό".
Όταν η
μητρική σου γλώσσα δεν μπορεί να εξηγήσει το περιεχόμενο της λέξης
"Φίλιππος", αλλά το καταλαβαίνεις σε μετάφραση ως "Κόινο πριάτελ", αυτό
είναι λίγο περίεργο. Υπήρξε ποτέ βασιλιάς της Μακεδονίας ονόματι
"Κοϊνοπριατέλσκι"; Όταν υψώνεις ένα άγαλμα του Φιλίππου, πρέπει να
σέβεσαι τον Φίλιππο. Πρέπει, αν μη τι άλλο, να σέβεσαι αυτόν τον οποίο
τιμάς, σε βαθμό μάλιστα που να του στήσεις ανδριάντα. Πρέπει να σέβεσαι
αυτόν που ήθελε από τα παιδιά του να "θυμούνται" ότι σύμφωνα με το όνομά
του "αγαπούσε τα άλογα". Αυτό το όνομα τον έκανε διάσημο. Αυτό το όνομα
ήθελε να θυμούνται τα παιδιά του, όταν θα έβλεπαν το άγαλμά του και
αυτά τα παιδιά είναι μόνον τα ελληνόπουλα. Διαφορετικά θα πρέπει να
υψώσεις το άγαλμα του "Κοϊνοπριατέλσκι", για να καταλαβαίνουν κάποιοι
—έστω και μέσω μετάφρασης— την ουσία της "επιθυμίας" του.
Απλά
πράγματα. Το "Αλέξανδρος" είναι μια σύνθετη ελληνική λέξη. Όταν
χρησιμοποιείται ως όνομα, κάτι σημαίνει. Τι σημαίνει όμως; Ποιος
γνωρίζει τι σημαίνει; Ένας Έλληνας. Όταν είσαι Σλάβος και τη
χρησιμοποιείς στην αυθεντική της μορφή, τι θα πεις στο παιδί σου στο
σχολείο όταν το διδάσκεις; Ότι χρησιμοποιούμε το αυθεντικό όνομα του
"πατέρα" μας, αλλά μόνον οι γείτονες είναι σε θέση να το ερμηνεύσουν;
Μήπως ο "πατέρας" μας είναι πιο πολύ συγγενής με τους γείτονες απ' ό,τι
είναι με εμάς; Τι θα πεις στο μικρό παιδί στο σχολείο; Να αγαπάς την
πατρίδα σου, αλλά το όνομα του κράτους της μόνον οι γείτονες είναι σε
θέση να το ερμηνεύσουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου