Η "σύμβαση Κούπερ"... Οι εκτελέσεις της ντροπής... Το αληθινό κίνημα συμπαράστασης... Και το "ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ" της συνενοχής

Είναι τουλάχιστον αφελές, να επιχειρούν διάφοροι κοκορόμυαλοι της πολιτικής, να μας χρεώσουν δήθεν ασαφή θέση για τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς που είναι αιχμάλωτοι στις φυλακές της Ανδριανούπολης…



του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Και φυσικά είναι επικίνδυνη η επίσης επιπόλαια τακτική των κοκορόμυαλων, που νομίζουν, ότι το κίνημα υπεράσπισης των αιχμαλώτων στρατιωτικών, της αξιοπρέπειας και της αλήθειας, είναι ένα ταρατατζούμ, χωρίς σχέδιο και χωρίς σαφή οριοθέτηση της συνέχειάς του… Και το αντιμετωπίζουν ως ένα άθροισμα από κραυγές διατόντων, που ξεκινούν από ένα αμφιλεγόμενο χθες, και Κύριος οίδε πως αντιλαμβάνονται οι ίδιοι το δικό τους το αύριο.

Είναι αφελές και επικίνδυνο, αλλά και απολύτως ανειλικρινές, όλο αυτό που προσπαθούν ψευδώς να μας χρεώσουν, διότι υπήρξαμε οι πρώτοι που θέσαμε το πρόβλημα στη σωστή του βάση, χωρίς να μασάμε τα λόγια μας, όταν οι όψιμοι ανανήψαντες είτε σιωπούσαν, είτε...
απαξίωναν τη θέση των Ελλήνων στρατιωτικών.

Οι τοποθετήσεις μας επί όλων αυτών, είναι αποτυπωμένες σε γραπτά, σε ανακοινώσεις, σε δημόσιες συζητήσεις και ουδείς δικαιούται να παίζει κρυφτό με την αλήθεια.

Για ρωτήστε τους, πού ήταν, τι έλεγαν, και πως προσέγγιζαν την αυθεντική ανησυχία του λαού μας όλοι αυτοί, όταν εμείς υπήρξαμε καταλυτικοί, απόλυτοι και ασυμβίβαστοι στην τοποθέτησή μας.

Αδιάψευστος μάρτυρας από τις 21 Μαρτίου οι τοποθετήσεις μας στο βίντεο που ακολουθεί, από το 43.33 – 50.10 και από το 50.25 – 53.25… 

Για ρωτήστε τους που ήταν, τι έκαναν και τι έλεγαν ακριβώς όλοι αυτοί, όταν εμείς με επίσης κατηγορηματικό τρόπο θέταμε το πρόβλημα των Ελλήνων αιχμαλώτων από την πρώτη στιγμή στην πραγματική του βάση.

Αδιάψευστος μάρτυρας και εδώ και από τις 8 Μαρτίου οι τοποθετήσεις μας στο σχετικό βίντεο, από το 27.30 – 35.30. 

Είναι τέλος καταφανής απερισκεψία, που αγγίζει τα όρια της κακοήθειας, η πρακτική όλων εκείνων που επιχειρούν να ταυτίσουν τις επιφυλάξεις μας για τις πραγματικές προθέσεις των οργανωτών, με την αυθεντική αγωνία του λαού μας.

Έχει καμία σχέση όλο αυτό το κιτς που μετατρέπει σε ένα διαρκές event αυτοπροβολής, το κατά τα λοιπά προγραμματισμένο συλλαλητήριο, με την πραγματική επιθυμία των απλών καθημερινών ανθρώπων, που θέλουν ν αγωνιστούν για την αξιοπρέπειά τους και την πατρίδα τους;

Έχει καμία σχέση η πολιτική κριτική που ασκούμε  σε αυτόν τον αχταρμά, με την κουτοπονηριά αυτών που επιχειρούν να μας χρεώσουν πρόθεση να κρίνουμε την κοινωνία;;;

Όχι κύριοι… Από την αρχή υπήρξαμε ξεκάθαροι, και αυτό που κάναμε ήταν να δηλώσουμε πολιτικά την αντίθεσή μας, στην προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί ο ανυποψίαστος πολίτης σε παιχνίδια που δεν έχουν καμία σχέση με την ψυχούλα του.

Από την αρχή τονίσαμε πως όλο αυτό σκηνικό, ο τρόπος που στήνεται και το περιβάλλον που το πλαισιώνει, τελικά μόνο κακό κάνει στην υπόθεση των δυο Ελλήνων αιχμαλώτων. 

Για όποιον δεν θα ήθελε να συμβεί αυτό, είναι πραγματικά κρίμα αν δεν το αντιλαμβάνεται. Θα το αντιληφθούμε όλοι πάντως, όταν θα δούμε τον τρόπο με τον οποίο θα αξιοποιηθεί, και από την κυβέρνηση και κυρίως από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου.

Γι’ αυτό μιλήσαμε από την αρχή καθαρά για «ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ». Για "ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ" όχι της κοινωνίας αλλά των διοργανωτών. Για "ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ" αποτελούμενο από ακραίους, ακροδεξιούς, παρεκκλησιαστικούς και λοιπούς αμφιλεγόμενους κύκλους. 

Θα διαψεύσουν την αφίσα τους... ή μήπως τα δημοσιεύματα που τους προπαγανδίζουν;;; Ας το κάνουν... Να τους συγχαρούμε...

Αλλά μέχρι να το κάνουν ας κάνουμε μια πρώτη ερώτηση μιας και υπάρχουν πολλές ερωτήσεις...

Έχει καμία σχέση για παράδειγμα, ο "Πατριωτικός Σύλλογος Λακωνίας" που μοστράρει στην αφίσα που βλέπετε...

Με αυτόν τον "Πατριωτικό Σύνδεσμο Λακωνίας" που μοστράρει στη φωτό που ακολουθεί;;;

Εάν δεν έχει θα πρόκειται για διαβολική σύμπτωση. Αν έχει όμως;;; Μήπως θα πρέπει να το συνυπολογίσουμε με το υπόλοιπο... Πάνθεον;;;

Γι αυτό και προσπαθήσαμε από την αρχή να εξηγήσουμε πολιτικά την άποψή μας, ακόμη και σε σχόλια αναγνωστών.

Γιατί όπως λέει και ένας φίλος: "Ο καθένας έχει το δικαίωμα να λέει την άποψή του". Αλλά είναι έντιμο να την λέει χωρίς υπεκφυγές, και χωρίς να καπηλεύεται το βαρύ συμβολισμό δυο Ελλήνων αιχμαλώτων, θα προσθέταμε εμείς.

Όσοι αντιδρούν σ αυτή την πρακτική, ούτε όργανα του καθεστώτος είναι... ούτε από φθόνο διακατέχονται φίλτατε.

Απλώς λατρεύουν λίγο παραπάνω τη Δημοκρατία, την μπέσα και την ειλικρίνεια.

Να ένα δείγμα στη συνέχεια, από σχετική ανάρτηση στο διαδίκτυο.

«Δεν νομίζω κ. τάδε (δεν έχει σημασία το όνομα) ότι η υπόθεση των δυο αιχμαλώτων Ελλήνων στρατιωτικών, έχει ανάγκη από τόση γκλαμουριά και τέτοιο κιτς για να στηριχτεί αποτελεσματικά και στοχευμένα. Και το πρόβλημα προφανώς δεν είναι αυτές η εκείνες οι φωτογραφίες της κυρίας. Κανέναν μας δεν αφορούν αυτού του είδους οι προτιμήσεις. Άλλωστε δεν είναι talent show η πολιτική.

Το πρόβλημα είναι όλο αυτό σκηνικό που μόνο κακό κάνει στην υπόθεση των δυο Ελλήνων αιχμαλώτων, και λυπάμαι που δεν το αντιλαμβάνεστε. Θα το αντιληφθείτε ίσως όταν θα δείτε τον τρόπο με τον οποίο θα αξιοποιηθεί, και από την κυβέρνηση και κυρίως από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου.

Και μην μπερδεύετε όλο αυτό το κιτς που στήνεται, με την επιθυμία και την ανησυχία του λαού μας. Η επιθυμία του λαού μας θα μπορούσε να γίνει κίνημα και όλο αυτό το θεατράλε απλώς την αδικεί.

Τα κινήματα δεν γεννιούνται έτσι… Δεν δυναμώνουν έτσι… Δεν ενεργοποιούν έτσι την κοινωνία… Κάπως έτσι απλά «καίγονται» ακόμη και τα σπουδαιότερα αιτήματα. Φροντίζει το ίδιο το κιτς περιβάλλον για να τα αφυδατώσει από το ουσιαστικό τους περιεχόμενο.

Το «όχι στα κόμματα» γενικώς, είναι χαρακτηριστική φασιστική αποστροφή. Αλλά ακόμη και αν δεν την αισθάνεστε ως τέτοια… Ακόμη και αν την περιβάλλετε με την μεγαλύτερη αγνότητα… Για πείτε μας… Από που κι ως που το «όχι στα κόμματα» σημαίνει αγκαλιά με τους αποτυχημένους πολιτευτές συγκεκριμένων κομμάτων ή με τους υπασπιστές ματαιόδοξων ηγετίσκων;;;

Είδατε εσείς να συγκληθεί καμία σύσκεψη φορέων;;; Είδατε εσείς να συγκροτείται κάποια οργανωτική επιτροπή για ν αναλάβει τη διαχείριση αυτής της πρωτοβουλίας;;;

Σας είπε κανείς ότι οι μιμητισμοί προηγούμενων συλλαλητηρίων, είναι ο κατάλληλος τρόπος για να στήνεις τέτοιο κίνημα με τέτοια αιτήματα;;;

Έχει υπ όψιν του κάποιος από τους συμμετέχοντες, πως στήθηκαν στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου κινήματα με αίτημα την απελευθέρωση ακόμη και πολιτικών κρατουμένων;;;

Σας βεβαιώνω πως κανείς δεν έχει. Γιατί αν είχε δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του να συμμετέχει σ αυτό το event, αφού για event πρόκειται και όχι για κινητοποίηση που έχει επίγνωση του φορτίου που καλείται να σηκώσει.

Λυπάμαι κ. τάδε, αλλά όταν κάποιος αποφασίζει να πάρει την πρωτοβουλία να σηκώσει ένα κίνημα που βάζει απέναντί του την Ελληνική δουλοπρέπεια και την Τουρκική φασιστική στρατοκρατία, οφείλει να ξέρει ότι αυτό είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, και δεν εξαντλείται στο πρόσωπο μιας κυρίας που δίνει συνεντεύξεις τύπου και φωτογραφίζεται όπως συμβαίνει στην περίπτωσή μας. Αν δεν μπορεί λοιπόν να το κάνει σοβαρά και μετρημένα, είναι προτιμότερο να μην το κάνει καθόλου, γιατί έτσι κάνει μεγαλύτερο κακό.

Και αυτό που σας λέω είναι πολιτική εκτίμηση. Δεν αφορά στο πρόσωπο κανενός. Αναλογιστείτε μόνο τι αντιπαραβάλει αυτό το event απέναντι στους στρατοκράτες της Άγκυρας…

Προσπαθήστε να φανταστείτε τον τρόπο με τον οποίο θα αξιοποιήσει η προπαγάνδα της άλλης πλευράς αυτό το κιτς…

Και τότε θα καταλάβετε αν κάνει καλό ή κακό στην υπόθεση των δύο Ελλήνων αιχμαλώτων, ανεξάρτητα από τις προθέσεις σας».

Θα προσθέταμε σ αυτό, πως καλό θα ήταν οι φίλοι αναγνώστες, ν αναζητήσουν τι κρύβεται πίσω από μερικούς τουλάχιστον από τους «τίτλους» των στηριζόντων που φαίνονται στην αφίσα.

Οι απαντήσεις που θα δοθούν θα εκπλήξουν…

Πάμε να δούμε τώρα ένα παράδειγμα από την ιστορία, για το πως χτίζονταν τα πραγματικά κινήματα συμπαράστασης, σε εποχές που όλοι οι στηρίζοντες, αναδείκνυαν σε ύψιστη αξία το υποψήφιο θύμα και όχι την προβολή της αφεντιάς τους…

Λένε λοιπόν οι σελίδες της ιστορίας:

«Όταν οι φύλακες άνοιξαν το κελί του, οι σύντροφοί του δεν κατάλαβαν τι συνέβαινε, καθώς εκτελέσεις δεν γίνονταν ποτέ τις Κυριακές. Ο Μπελογιάννης όμως, το κατάλαβε και ρώτησε το φύλακα: «Πάμε για καθαρό αέρα ε»;...

Η εκτέλεση του Ν. Μπελογιάννη, ήταν η μοναδική εκτέλεση που έγινε νύχτα Κυριακής για να προλάβει το καθεστώς τις διεθνείς αντιδράσεις...

Πριν από εξήντα πέντε χρόνια, την Κυριακή 30 Μαρτίου του 1952, στις 4.12’ τα ξημερώματα, πίσω από το νοσοκομείο Σωτηρία, εκτελούνται δια τουφεκισμού ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Δημήτρης Μπάτσης, ο Νίκος Καλούμενος και ο Ηλίας Αργυριάδης.

Την Κυριακή δεν εκτελούσαν ούτε οι Ναζί, ούτε συνηθίζονταν εκτελέσεις υπό το φως των προβολέων, όπως έγινε με τους τέσσερις.

Γιατί λοιπόν επιλέχθηκε αυτή η ημέρα και αυτή η ώρα για να τουφεκιστούν οι συγκεκριμένοι καταδικασθέντες;

Ένας βάσιμος λόγος είναι πως ο κόσμος δεν έπρεπε να γνωρίζει την ημέρα, τον τόπο και την ακριβή ώρα, ώστε να αποφευχθούν οι διαδηλώσεις.

Κι αυτό γιατί είχε προηγηθεί μεγάλη εσωτερική αντίδραση αλλά και τεράστια διεθνής κινητοποίηση εναντίον των εκτελέσεων.

Ακόμη και ο αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων είχε χαρακτηρίσει τον Μπελογιάννη που πεθαίνει για τις ιδέες του χωρίς να πιστεύει στη μετά θάνατο ζωή, «ανώτερο» σε πίστη κι από τους πρώτους χριστιανούς.

Παράλληλα εκατοντάδες Άγγλοι και Ιταλοί βουλευτές και γερουσιαστές, ο Τσόρτσιλ, ο Ντε Γκολ, το ζεύγος Κιουρί, ο Αϊνστάιν, ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο Ζαν Πολ Σαρτρ, ο Ελιάρ, ο Αραγκον, ο Νερούντα και πλήθος άλλων μαζί με τον Πικάσο που είχε ζωγραφίσει το σκίτσο του Μπελογιάννη με το γαρύφαλλο, είχαν ζητήσει να μην γίνουν οι εκτελέσεις.

Όμως, η επιλογή της Κυριακής έγινε και για έναν άλλο σοβαρό λόγο που σχετίζεται με τον Δημήτρη Μπάτση. Διότι απάλλασσε τον βασιλιά Παύλο από τη πολύ δύσκολη συνάντηση με τον ναύαρχο Αντώνιο Μπάτση, τον πατέρα του Δημήτρη, τον οποίο θα δεχόταν σε ορισμένη ακρόαση την Τρίτη, 1η Απριλίου, στις 9 το πρωϊ.

Ο εξαφανισμένος βασιλιάς

Ο βασιλιάς Παύλος ήταν αυτός που είχε τον τελευταίο λόγο για τις εκτελέσεις καθώς μετά το Συμβούλιο Χαρίτων, μπορούσε να δώσει χάρη στους καταδικασθέντες ή σε κάποιους από αυτούς.

Η κυβέρνηση Πλαστήρα, η οποία δεν είχε συμφέρον να γίνουν εκτελέσεις, είχε παραδώσει τον φάκελο με την εισήγησή της το Σάββατο 29 Μαρτίου στον βασιλιά Παύλο, μέσω του υπουργού Δικαιοσύνης, Δημήτρη Παπασπύρου.

Η εισήγηση ζητούσε να δοθεί χάρη και οι εκτελέσεις να μετατραπούν σε ισόβια δεσμά.

Ο βασιλιάς πήρε τον φάκελο και είπε ότι θα πήγαινε, με τη βασίλισσα Φρειδερίκη μία βόλτα στη Χαλκίδα όπως της είχε υποσχεθεί και όταν επέστρεφε το απόγευμα θα τον μελετούσε. Πήγε, βέβαια, τη βόλτα του στη Χαλκίδα αλλά μετά ούτε φωνή ούτε ακρόαση.

Στην κυριολεξία ούτε ακρόαση, καθώς εξαφανίστηκε για να μην αναγκαστεί να συναντήσει την Τρίτη, 1η Απριλίου, στις 9 το πρωϊ, τον πατέρα του Δημήτρη, τον υπέργηρο ναύαρχο ε.α. Αντώνιο Μπάτση, ο οποίος, όταν κατάλαβε ότι θα εκτελέσουν τον γιο του, προσέφυγε, ως δηλωμένος φιλομοναρχικός που είχε υποστεί διώξεις για τους βασιλείς, στο παλάτι.

Η συνάντηση που δεν έγινε ποτέ

Ο Αντώνιος Μπάτσης γνώριζε τον Παύλο προσωπικά από μικρό γιατί μετά το δημοψήφισμα του 1920, ως κυβερνήτης του θωρηκτού Αβέρωφ είχε μεταφέρει στην Ελλάδα τον πατέρα του, τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α’, μαζί με τη βασιλική οικογένεια από την εξορία.

Έτσι, την Τρίτη το πρωϊ τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα για τον βασιλιά Παύλο, όταν θα βρισκόταν πρόσωπο με πρόσωπο με τον πατέρα του Μπάτση.

«Δώδεκα χρόνια έκανα στις εξορίες και στα ξερονήσια για το Βασιλιά, δεν μπορεί να μην μου κάνουν τούτη τη χάρη. Έχω δουλέψει την πατρίδα μια ζωή, δεν ήμουνα ξέρεις από τους κουραμπιέδες αξιωματικούς που θέλανε να μείνουνε στην Αθήνα στα γραφεία του Υπουργείου. Όλο στη θάλασσα με τα καράβια, σ’ όλους τους πολέμους πολέμησα για την Ελλάδα και τον Βασιλιά. Έχω κι εγώ το δικαίωμα να ζητήσω τη ζωή του μονάκριβου παιδιού μου, δεν το έχω; Έχω μονάχα ένα γιο και αυτόν θέλετε να μου τον πάρετε; Σκοτώστε εμένα καλύτερα, ζωή για τη ζωή», έλεγε στη νύφη του τη Λίλιαν κλαίγοντας ο γερο-ναύαρχος. (Λίλιαν Καλαμάρο, «Βαρύτατο τίμημα-Η ζωή μου με τον Δημήτρη Μπάτση», Δωδώνη, 1981, σελ.167 ).  

Ο Παύλος θα αντίκριζε το ικετευτικό βλέμμα του φιλομοναρχικού γέρου ναύαρχου, ο οποίος θα του ζητούσε να σώσει τον μονάκριβο γιο του αλλά δεν θα τολμούσε να του δώσει χάρη, διότι είχε απειληθεί από τους Αμερικανούς ότι θα κινδυνεύσει ο θρόνος του αν δεν επισπευτούν οι εκτελέσεις.

Με την «εξαφάνισή» του στη Χαλκίδα, προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από τους «ανεξέλεγκτους» δολοφονικούς μηχανισμούς του μετεμφυλιακού κράτους τους οποίους εν γνώσει του άφησε να δράσουν ελεύθερα.

Η ενοχή του δεν μπορεί να παραγραφεί, γιατί αν ήθελε και δεν δείλιαζε θα είχε σώσει τη ζωή ενός νέου λαμπρού επιστήμονα που αγαπούσε την πατρίδα του και σίγουρα δεν ήταν κατάσκοπος.

Το μνημειώδες έργο του Δημήτρη Μπάτση «Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα» που δημοσίευσε το 1947, στο οποίο καταγράφει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μας με στόχο την ακηδεμόνευτη ανάπτυξή της, το αποδεικνύει.

Ο Μπάτσης έπρεπε να πεθάνει Κυριακή…

Ο Μπάτσης εκτελέστηκε για μία ψήφο που του αρνήθηκε το Συμβούλιο Χαρίτων.

Έπρεπε να πεθάνει Κυριακή για να μην μπορέσει να εκμεταλλευτεί την ύστατη δυνατότητα που είχε να του δοθεί χάρη από τον βασιλιά. Έτσι συνέβαλε ώστε και η εκτέλεση των άλλων τριών να γίνει την Κυριακή.

Έπρεπε να πεθάνει, όχι μόνο γιατί δεν πρόδωσε τον Πλουμπίδη που ήξεραν ότι συναντούσε και δεν τον είχαν ακόμη συλλάβει, αλλά γιατί ήξεραν ότι παρά τη «μεταμέλεια» που επέδειξε στη δίκη για χάρη της γυναίκας του Λίλιαν, δεν πρόδωσε ουσιαστικά τις ιδέες του.

Γιατί θα συνέχιζε να ήταν ο αστικής καταγωγής αριστερός διανοούμενος, ο «συνοδοιπόρος», που η πατριωτική αποκαλυπτική αρθρογραφία του (σύμβαση Κούπερ κ.λπ.) θα αποτελούσε την αιχμή του δόρατος ενάντια στους ξένους επικυρίαρχους και την ντόπια εξυπηρετική ολιγαρχία.

Αυτά προς το παρόν… Θα επανέλθουμε…

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"