Η ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ... ΤΟ ΝΕΟ ΕΑΜ... ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Οι εξελίξεις στον πλανήτη προδιαγράφονται εφιαλτικές, και για αιτίες που είναι απόλυτα ερμηνεύσιμες, η Ευρώπη έχει καταστεί ο κυρίαρχος – όσο και απρόβλεπτος – αντιδραστήρας μέσα στον οποίο κυοφορούνται...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η μια αιτία γι αυτό, είναι πως η Ευρώπη αποτελεί μια κορυφαία γεωπολιτική μήτρα, με ατζέντα πολυεπίπεδη, και ταυτόχρονα αποτελεί ένα θέατρο εφαρμοσμένης πολιτικής ενοποίησης κορυφαίων επιλογών για το κυρίαρχο σύστημα στον πλανήτη.

Μια άλλη αιτία είναι οι πολιτικές διεργασίες που έχουν συντελεσθεί, μέσα από τις οποίες οδηγηθήκαμε σε μια ιδιότυπη πολιτική τερατογένεση όπου, η Λερναία Ύδρα των πολιτικών διαχειριστών, επιχειρεί μέσα από μια πλασματική πολυμορφία, να συγκαλύψει το νεοταξίτικο DNA της που διαπερνά το σύνολο των πολιτικών της σχηματισμών. (Αλλά δεν είναι της ώρας επ αυτού να προβούμε σε πιο εκτεταμένη ανάλυση).

Η Ελλάδα, για εντελώς συγκεκριμένους λόγους, και με προεξάρχουσα βαρύτητα στη γεωπολιτική της υπόσταση, δυναμική και φυσιογνωμία, έχει βρεθεί...
στο μάτι του Κυκλώνα εξελίξεων, διεργασιών και λοιπόν αλλαγών και αναδιατάξεων, που δε συνθλίβουν απλά την κοινωνία στις Συμπληγάδες μιας κρισιακής κατάστασης που πλέον λειτουργεί ανεξέλεγκτα, αλλά χορογραφούν με στόχο συστηματικό και απόλυτα μεθοδευμένο, ανατροπές που επεκτείνονται και στη γεωγραφία της ευρύτερης περιοχής.

Η πολιτική γεωγραφία της Ευρώπης…

Το πολιτικό αλεστήρι που επί τέσσερις δεκαετίες δούλεψε ασταμάτητα στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, ξέρασε τα  θλιβερά του απόβλητα στις πλάτες των λαών. Έτσι…

• Τα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα απώλεσαν και το τελευταίο ίχνος του εθνισμού τους και έθεσαν εαυτόν αμαχητί στην υπηρεσία μιας «μεγάλης ιδέας» που δεν είναι τίποτε περισσότερο από το σχέδιο – Εφιάλτης που μετατρέπει με γρήγορους ρυθμούς την Ευρωπαϊκή Ήπειρο σε νεοταξίτικο κολαστήρι.

• Η σοσιαλδημοκρατία εξελίχτηκε σε ξεφωνημένη πόρνη που ιστορικά υπηρέτησε – ευνουχίζοντας συνειδήσεις και προσδοκίες – με τον καλύτερο τρόπο αυτή την ολέθρια πολιτική.

• Η παραδοσιακή Αριστερά επί της ουσίας αφανίστηκε, και στη θέση της αυτό που απέμεινε είναι μια τρύπα στην πολιτική γεωγραφία της Ευρώπης, και το τίμημα για τις κοινωνίες, είναι βαρύτατο από αυτή την εξέλιξη.

• Τα ακροδεξιά γκρουπούσκουλα, έπαψαν πια να είναι γκρουπούσκουλα, και καπηλευόμενα τον απαξιωμένο εθνισμό των λαών, αναγορεύονται σε κυρίαρχη δύναμη του ευρωσκεπτικισμού, προσκυνούν όμως δουλικά το αξιακό σύστημα της εκμετάλλευσης και δηλώνουν πρόθυμα να το υπηρετήσουν.

• Τέλος η πολιτική παράμετρος που ακούει στο όνομα ΜΚΟ, κάνει πλέον επιβλητική την εμφάνισή της, με διακριτό ρόλο στις εξελίξεις και σε κορυφαίους χειρισμούς, λειτουργώντας ουσιαστικά ως κράτος εν κράτει, μέσα σ αυτή την απίστευτη φαυλότητα.

Η Ελλάδα παραμένει η ελπίδα των λαών…

Και ο λόγος δεν είναι κάποια υπεραισιόδοξη «ελληνοκεντρική» προσέγγιση του γράφοντος. Η αιτία δεν είναι μονάχα ότι η κοινωνία της εμφανίζεται αυτή τη στιγμή ως το πλέον συμπιεσμένο ελατήριο της Ευρώπης που αργά η γρήγορα θα αναζητήσει τη διέξοδο για να εκτονωθεί.

Η πρωταρχική αιτία, είναι οι ραγδαίες εξελίξεις που δρομολογούνται στην ευρύτερη περιοχή, και που επιδιώκουν να ανασυνθέσουν δραματικά την γεωπολιτική γεωγραφία της.

Μια παράπλευρη αλλά ισοδύναμη σε καταλυτικότητα αιτία, είναι πως η Ελλάδα μπορεί μεν να χαρακτηρίζεται από την υπερσυσσώρευση των πολιτικών απόβλητων που κυριαρχούν στο πολιτικό στερέωμα ολόκληρης της Ευρώπης, διαθέτει όμως δυο στοιχεία με ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα που κάνουν τη διαφορά, μέσα σε αυτόν τον απίστευτο κοινωνικοπολιτικό χυλό.

• Το ένα είναι ένα κίνημα εργατικό που επιμένει να αντιστέκεται και δεν έχει απωλέσει τον ταξικό προσανατολισμό του.

• Και το δεύτερο είναι μια κρίσιμη μάζα του πληθυσμού με κομμουνιστική ταυτότητα, οργανωμένη, πειθαρχημένη και τοποθετημένη στον αντίποδα των κυρίαρχων εφαρμοζόμενων πολιτικών.

Κυρίαρχο ζητούμενο είναι η εξεγερσιακή ατζέντα…

Είναι αυτό που τρέμουν πραγματικά οι χορογράφοι των επικίνδυνων εξελίξεων, και ταυτόχρονα είναι το πεδίο στο οποίο αποδείχτηκε ανεπαρκέστατη η πολιτική ηγεσία της παραδοσιακής Αριστεράς. Και ο λόγος είναι ξεκάθαρος.

Ο εμμονικός αυτοεγκλωβισμός της σε αντιλήψεις που αφυδατώνουν την ιδεολογία από το ουσιαστικό περιεχόμενό της και την μετατρέπουν σε ιδεολόγημα, εμπόδισε και συνεχίζει να εμποδίζει την πολιτική ηγεσία της Αριστεράς, στο να προσδώσει τη σωστή ταυτότητα στο χαρακτήρα των δρομολογούμενων εξελίξεων.

Η πολιτική ηγεσία της Αριστεράς δεν κατάφερε να διακρίνει, πως ο ταξικός χαρακτήρας της αντιπαράθεσης ουδέποτε ιστορικά υπήρξε αυτοτελής, και ούτε και σήμερα έχει αυτοτελή υπόσταση, αλλά συνυπάρχει σε ένα πολυσύνθετο πλέγμα επιδιώξεων, που μπορεί μεν να τον υπηρετούν (τον ταξικό χαρακτήρα), αλλά δε του δίνουν το δικαίωμα να τις παραμερίζει ή να τις αποσιωπά.

Η εξεγερσιακή ατζέντα λοιπόν, οφείλει να έχει στοχευμένη πολιτική ταυτότητα…

Διότι χωρίς αυτή, η δε θα έρθει ποτέ, ή θα περιμένει εναγωνίως στο σημείο εκκίνησης με κατεστραμμένα ρολόγια.

Οι χορογράφοι του σχεδίου – Εφιάλτης, ξέρουν καλά πως η «επιτυχής» έκβαση των επιδιώξεών τους, εν πολλοίς θα κριθεί όχι μονάχα από τις πολιτικές κοινωνικής εξαθλίωσης, αλλά από την αποτελεσματικότητα του σχεδίου τους που συν-προϋποθέτει τον εθνικό ευνουχισμό της Ελληνικής κοινωνίας.

Επομένως…

Εξεγερσιακή ατζέντα, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ξεκάθαρα πατριωτικά χαρακτηριστικά…

Πατριωτικά χαρακτηριστικά δεν μπορούν να αναδεικνύονται όσο στον αγώνα δεν προσδίδεται και σαφής εθνικοαπελευθερωτικός χαρακτήρας…

Και εθνικοαπελευθερωτικός χαρακτήρας δεν μπορεί να οριοθετηθεί, όσο η πολιτική ηγεσία της Αριστεράς αναλώνεται και αυτό-εγκλωβίζεται σε διεθνικά νεφελώματα ιδεοληπτικού χαρακτήρα, και λοιπές πολιτικές ατολμίες…

Και όσο αυτό το στάτους δεν ανατρέπεται, τότε η Αριστερά, ανεξάρτητα από τις προθέσεις της, στην πράξη θα λειτουργεί ως αποτελεσματικός καταλύτης για την επίτευξη του εφιαλτικού σχεδίου σε βάρος του λαού και της πατρίδας μας.

Με αυτή την έννοια η ανάγκη να αντιμετωπίζεται η κοινωνική απελευθέρωση των καταπιεζομένων και καταδυναστευομένων μαζών, όχι αποκομμένα, αλλά στοχεύοντας ευθέως την καρδιά του νεοταξίτικου σχεδίου της παγκόσμιας διακυβέρνησης, ιεραρχώντας τα ζητήματα που σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, είναι εκ των ουκ άνευ, για την αφύπνιση της κοινωνίας και την εξεγερσιακή έμπνευση ολόκληρου του λαού.

Συμπερασματικά…

Η ανάγκη συγκρότησης ενός κινήματος, η ανάγκη διαμόρφωσης ενός φορέα της πατριωτικής Αριστεράς, δεν αναγορεύεται πλέον εκ των πραγμάτων σε ιστορική ανάγκη, αλλά αποτελεί και τον αποτελεσματικότερο αντίπαλο στους νεοταξίτικους σχεδιασμούς γιατί, και τον ταξικό χαρακτήρα της πάλης ξέρει και μπορεί αποτελεσματικά και ασυμβίβαστα να οργανώσει, αλλά και ο συνεπέστερος πρωταγωνιστής του εθνικοαπελευθερωτικού του αγώνα μπορεί εκ των πραγμάτων να αναδειχτεί, μετατρέποντας έτσι τον αγώνα του λαού μας, σε ντόμινο για δραματικές ανατροπές σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Αυτή η Αριστερά, που δε θα ντρέπεται αλλά θα καμαρώνει για τον εθνισμό της, δε θα καταγίνεται με κοινωνικές νουθεσίες, και δε θα αντιμετωπίζει την κοινωνία ως σχολιαρόπαιδα που χρήσουν διδαχών, αλλά ως εν αναμονή πρωταγωνιστή δραματικών εξελίξεων που με την κατάλληλη έμπνευση, περιμένει το σύνθημα για να σαρώσει τα πάντα.

Αυτή η Αριστερά, θα έχει εκ των πραγμάτων τη δυνατότητα, όχι να σύρεται την ατζέντα των άλλων, αλλά να διαμορφώνει τη δική της ατζέντα. Μια ατζέντα εξέγερσης και ανατροπής, ικανή να βάλει φωτιά στην Ευρώπη....

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"