Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

ΟΙ ΓΛΙΤΣΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΣΑΛΙΑΡΗΔΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Όταν ένα εθνικό σύμβολο αποκαθηλώνεται, στις ψυχές των ανθρώπων δεν πρέπει να περισσεύει χώρος για μνημόσυνα, αλλά μονάχα για οργή έτοιμη να ξεσπάσει και να εμπνεύσει πανεθνικό ξεσηκωμό…


Όταν συντελείται ένα έγκλημα… Όταν αυτό το έγκλημα συμβολίζει μια κορυφαία εθνική ταπείνωση σηματοδοτώντας πως η επικράτεια πλέον τελεί υπό καθεστώς κατοχής...

Τότε όλοι αυτοί που μπήκαν πρόθυμα στη δούλεψή της και βούτηξαν τα χέρια τους στη βρωμιά, είναι απόλυτα συνένοχοι και άδικα οι γλίτσες του διαδικτύου επιχειρούν να εμφανίσουν ως λιγότερο ένοχα τα ανδρείκελα του τσίρκου των Καραμανληδών από τις μαριονέτες του καραγκιοζοθέατρου των Παπανδρέου. Το έγκλημα με τον έντονο αντεθνικό συμβολισμό δεν παρέχει σε κανέναν την πολυτέλεια των ελαφρυντικών, αλλά με βάση το εθνικό Σύνταγμα, απαιτεί την παραδειγματική τιμωρία όλων των συνενόχων.

Την ΕΡΤ τη δολοφόνησαν, όχι γιατί κοκκίνισαν οι λογιστικές τους καρτέλες, αλλά γιατί ήταν ένα ακόμη εθνικό σύμβολο που έπρεπε να αποκαθηλωθεί. Και σήμερα επέλεξαν να την αποτελειώσουν με μια βρώμικη γκεσταπίτικη μέθοδο που παραπέμπει ευθέως σε καθεστώς κατοχής.

Τι νόημα λοιπόν έχει οι κάθε λογής τσουτσεκοφόροι του πληκτρολόγιου, να επιχειρούν...
Διάκριση ευθυνών ανάμεσα σ αυτούς που συναπαρτίζουν και συνεταιρίστηκαν σε μια κατάπτυστη πολιτική συμμορία που δολοφονεί την Ελλάδα???


Όταν η μισή συμμορία συγκαλύπτει και εξασφαλίζει άφεση αμαρτιών στην υπόλοιπη μιση, προκειμένου να εξασφαλίσει για λογαριασμό της την πολυπόθητη στήριξη για να ολοκληρώσει το εθνικό έγκλημα, τότε δεν υπάρχουν λιγότερο και περισσότερο ένοχοι, αλλά μια ομοούσια πολιτική συμμορία με επικίνδυνους εφιάλτες.

Σήμερα εκτέλεσαν και τυπικά την ΕΡΤ. Ένα φόρουμ που θα μπορούσε τους μήνες που μεσολάβησαν, να αναδειχτεί σε καθοριστικό εργαλείο που θα μπορούσε να στηρίξει την εξέγερση αυτού του λαού. Να αποτελέσει τη μαχητικότατη φωνή της.

Σήμερα κι αυτή η φωνή σίγησε για πάντα… Γονάτισε κάτω από την μπότα των ελληνόφωνων που έταξαν εαυτούς στη δούλεψη των κατοχικών. Τόσο ξεφτιλισμένοι υπήρξαν…

Εμείς γι ακόμη μια φορά θέλουμε να είμαστε σαφείς και ξεκάθαροι. Όταν ένα εθνικό σύμβολο αποκαθηλώνεται, στις ψυχές των ανθρώπων δεν πρέπει να περισσεύει χώρος για μνημόσυνα, αλλά μονάχα για οργή έτοιμη να ξεσπάσει και να εμπνεύσει πανεθνικό ξεσηκωμό…

Στα πλαίσια αυτής της πεποίθησης αναδημοσιεύουμε σχετικό άρθρο μας, που θεωρούμε ότι διατηρεί στο ακέραιο την απόλυτη επικαιρότητά του…  

ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΘΑ ΜΕΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΔΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ...

Η εξαθλίωση ολοκληρώνεται… Οι μηχανισμοί καταστολής οργανώνουν την «άμυνά» τους… Οι πόρτες της κολάσεως ανοίγουν διάπλατα… Αλλά οι αμετανόητοι πολιτικοί τενεκέδες, δε δείχνουν διατεθειμένοι να αποχωριστούν την ατέρμονη και αδιέξοδη πολιτική φλυαρία…


Κι όμως… Ο αγώνας δεν μπορεί να είναι μονάχα πολιτικός. Με την έννοια ότι, τόσο οι πολιτικές αναλύσεις που περιγράφουν την ταυτότητα του προβλήματος, όσο και εκείνες που καταδεικνύουν την πολιτική φυσιογνωμία της αντιμετώπισής του ή της επιδιωκόμενης λύσης, δεν μπορεί να εξαντλούνται στο να συμπληρώνουν απλά ένα ιδιότυπο πάζλ, που μπορεί να αποδεικνύεται χρήσιμο μεν για τις σελίδες της πολιτικής ιστορίας,  αλλά παραμένει ανίκανο να παρέμβει δραστικά στον καθορισμό του ρόλου των πολιτικών και κοινωνικών της πρωταγωνιστών.

Κατοχικοί και ανδρείκελα υλοποιούν πολιτικές. Δεν αμπελοφιλοσοφούν… Δεν καταγίνονται με βαθυστόχαστες αναλύσεις… Τις εντάσσουν αυτές τις πολιτικές σε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα… Τις ενσωματώνουν σε συνολικότερες στρατηγικές επιδιώξεις των ισχυρών…

Και η απάντηση σ αυτόν τον οδοστρωτήρα εθνών, κοινωνιών, πατρίδων και δικαιωμάτων, δεν μπορεί να είναι οι αναλύσεις και οι πολιτική διαξιφισμοί των καρεκλοκένταυρων, για την ορθότητα των πολιτικών προσεγγίσεων και την «καθαρότητα» των επικοινωνιακών πολιτικών συνθημάτων.

Το πολιτικό σκηνικό πρέπει να πάρει φωτιά, πριν μετατραπεί η κοινωνία σε κόλαση που θα την απειλήσει με τον καθολικό της αφανισμό.
Η φωτιά πρέπει να μπει κατ ευθείαν στο φυτίλι του δυναμίτη, και όχι...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου