ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΣ ΤΟΠΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΩΝ

Όπως φαίνεται η κυβέρνηση αδυνατεί πια έστω και για τα προσχήματα να ισορροπήσει ανάμεσα στην ισχυρή λαϊκή αγανάκτηση και τις επιθυμίες της... 

του ΔΗΜΟΥ ΧΛΩΠΤΣΙΟΥΔΗ

Πιέζεται από βουλευτές, από οικονομικά συμφέροντα, από τους πολίτες που απειλούν να βγουν πάλι στο προσκήνιο, από την τρόικα που πιέζει όλο και περισσότερο και από την ανάληψη της Προεδρίας της Ένωσης και μάλιστα ενόψει των ευρωεκλογών του Μαΐου.

Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση πατώντας πάνω στο φόβο και την τρομοκρατία που καλλιεργούσε για το ενδεχόμενο χρεοκοπίας και τις επιπτώσεις μιας αριστερής κυβέρνησης ή εξόδου, κατάφερνε να κερδίζει χρόνο. Για να κερδίζει έστω και ημέρες, στηριζόταν ακόμα και...

σε ψέματα και επιπόλαιη προπαγάνδα, που μετά από λίγες ώρες αποκαλύπτονταν.

Αλλά στόχος ήταν όχι να πείσει, αλλά να κερδίσει χρόνο. Θέλει να κερδίσει χρόνο προκειμένου να περάσει όσα μέτρα μπορεί περισσότερα, εξυπηρετώντας έτσι την εθνική ελίτ και τους δανειστές. Η βεβαιότητα ότι ένας ΣΥΡΙΖΑ δε θα σεβαστεί τις επιθυμίες του κεφαλαίου και όσων κερδίζουν από την κρίση, τους κάνει να γίνονται πιο αυταρχικοί και βιαστικοί.
  Ωστόσο, ο χρόνος σώθηκε. Πλέον αδυνατούν να στηριχτούν τόσο εύκολα στα μέσα που μέχρι τώρα επιστρατεύονταν. Πετρέλαιο δεν έχουμε και τα επιδόματα είναι χάντρες σε ιθαγενείς και ο λαός το γνωρίζει. Η παλιά απειλή ότι η χρεοκοπία θα μας αφήσει χωρίς πετρέλαιο, μάλλον επιστρέφει στο δημιουργό της. Ομοίως και ο φόβος έλλειψης φαρμάκων.
  Η τρομοκρατία ότι θα χάσουμε τα σπίτια μας, δεν πείθει πια. Η κυβέρνηση επέλεξε το δρόμο της επικοινωνιακής σύγκρουσης με την τρόικα πάνω στο ζήτημα των στεγαστικών δανείων. Βέβαια η σύγκρουση είναι μόνο επιφανειακή, αφού ουσιαστικά επιχειρήματα δε φαίνεται να πέφτουν στο τραπέζι (τα στεγαστικά δεν οφείλονται σε τράπεζες, αλλά στο δημόσιο που ανακεφαλαίωσε τους τραπεζικούς κολοσσούς).
  Αντίθετα, διαδίδεται -για να το ακούσουμε εμείς- ότι η τρόικα θα ρίξει την κυβέρνηση και πως λειτουργεί επιπόλαια και εμμονικά. Ακόμα μία φορά επιστρατεύουν τη λογική της αποσταθεροποίησης. Προβάλλουν ένα κλίμα σύγκρουσης και ηρωικής μάχης, όπου ή θα χάσουν, θα ρίξει η τρόικα την κυβέρνηση, ή θα νικήσουν ως ήρωες και θα σώσουν για λίγους μήνες το σπίτια.

Οι βουλευτές, άλλωστε, -εκφράζοντας και την άποψη των ψηφοφόρων τους σε κάποιο βαθμό- ολοένα και περισσότερο πιέζουν. Αρνούνται να υπακούσουν τις άνωθεν εντολές για τα στεγαστικά. Και οι δηλώσεις του Βενιζέλου και του παρακείμενου σε αυτόν Τύπου περί αποστασίας αποκαλύπτει τον τρόμο τους. Δέσμιοι των πολιτικών τους επιλογών προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην πολιτική επιβίωση και την εξυπηρέτηση των οικονομικών ελίτ.

Εξάλλου, όπως ειπώθηκε καλύτερα να τους ρίξει η τρόικα παρά οι βουλευτές τους, οπότε γλιτώνουν και το χαρακτηρισμό της αποστασίας οι βουλευτές (αθωώνονται εκ των προτέρων από το φιλόδοξο και φιλελεύθερο Μητσοτάκη). Καλύτερα να φανούν ότι πολεμούν για το καλό των δανειοληπτών παρά να ξεσηκωθεί κάποιο κίνημα σε ένα ήδη εύφλεκτο πολιτικό σκηνικό (αγανάκτηση από τις δηλώσεις Στουρνάρα περί χαμηλής φορολογίας, διάλυση Υγείας, υποβάθμιση και απαξίωση της παιδείας, ανέχεια κλπ).
 
Το πολιτικό κλίμα για την κυβέρνηση είναι δηλητηριώδες. Την ίδια στιγμή η κρατική αυθαιρεσία, η συστημική και η οικονομία βία, οδηγούν τους πολίτες στα όρια της αγανάκτησης. Ασφυκτιούν κάτω από τις αναθυμιάσεις των αποκαλύψεων των οφειλών των δύο κομμάτωνσε δημόσιους φορείς, ειδικά όταν οι τελευταίοι εμφανίζονται κατ' εντολήν άτεγκτοι προς τους πολίτες, όταν σκοτώνουν ουσιαστικά ανθρώπους στο σπίτι τους, όταν φυλακίζουν ή δεσμεύουν συντάξεις για οφειλές.
 
Με την καλλιέργεια του φόβου και την εικόνα της ηρωικής εξόδου η κυβέρνηση προσπαθεί να αποδιώξει το αριστερό μονοδείξιο που την υπερφαλαγγίζει. Πιέζεται από τις δημοσκοπήσεις (ακόμα και του Πρετεντέρη), πιέζεται από την τρόικα, από τις εξαρτήσεις της. Το κλίμα για την κυβέρνηση είναι δηλητηριώδες. Το 23% των Ελλήνων το 2012 ζούσε λίγο πάνω ή λίγο κάτω από τα όρια της φτώχειας (ΕΛΣΤΑΤ). Την ίδια στιγμή μόνο οι μισές επιχειρήσεις είναι συνεπείς στις μηνιαίες μισθολογικές της υποχρεώσεις, ενώ οι καθυστερήσεις καταβολής μισθών φτάνουν και τους 12 μήνες (ΙΝΕ ΓΣΕΕ). Ουσιαστικά μιλάμε για ένα εκατομμύριο απλήρωτους εργαζόμενους.

Από την άλλη όμως η αριστερά ακόμα αδυνατεί να βρει το δρόμο προς τη βεβαιότητα της επιτυχίας. Οι πολίτες δε δείχνουν να εμπιστεύονται μία αριστερή προοπτική. Επικοινωνιακά φαίνεται να αδυνατεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην κυρίαρχη λογική επικοινωνίας και την κινηματική αντίληψη. Δεδομένης και της αρνητικής στάσης -λόγω διαπλεκομένων συμφερόντων- των μέσων επικοινωνίας, αδυνατεί η Αξιωματική Αντιπολίτευση να δείξει τον άλλο δρόμο. Παράλληλα, η κινηματική δράση φθίνει, ενώ διέξοδο -πλην διαδικτύου- να περνά τις απόψεις της δεν έχει. Εγκλωβισμένη επικοινωνιακά ανάμεσα στη διαπλοκή, τις μονταζιέρες και τα εγγενή αντισυστημικά και κινηματικά της στοιχεία, δεν καταφέρνει να πείσει.

TVXS