Αποχή: Πράξη συνενοχής με φερετζέ αντίστασης

Ο τόπος σύρεται σε βουλευτικές εκλογές, και οι πολιτικοί πρωταγωνιστές προσπαθούν  εναγωνίως να προσαρμόσουν την τακτική τους…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Για την ακρίβεια αναζητούν αποκούμπι σε κραυγές χωρίς περιεχόμενο, σε ανούσια πυροτεχνήματα και θορυβώδεις επικοινωνιακές τιποτολογίες, προκειμένου να διατηρήσουν όπως – όπως το όποιο συγκριτικό πλεονέκτημα, αποφεύγοντας ωστόσο επιμελώς να αποκαλύψουν την τραγική τους ομοιότητα στα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα που ταλανίζουν τον τόπο.

Η διαφαινόμενη προκήρυξη πρόωρων εκλογών για την 7^η Ιουλίου, ΔΕΝ είναι μέρος της νίκης, μιας μάχης που επί της ουσίας ΔΕΝ δόθηκε από την Ελληνική κοινωνία, με αφορμή τις Δημοτικές, τις Περιφερειακές και φυσικά τις Ευρωεκλογές της 26^ης Μαΐου. Η προκήρυξη αυτών των εκλογών, είναι ένας συνδυασμός…

• Αδιεξόδων για μια κυβέρνηση που πλέον δεν διαθέτει πολιτικό καύσιμο προκειμένου να διαχειριστεί την κρίσιμη ατζέντα που σχετίζεται με την χρήση μιας χώρας που παραχωρήθηκε για να διευκολύνει τους σχεδιασμούς των ισχυρών…
• Αλλά ΚΑΙ πιέσεων, από τα εξωθεσμικά και εξωχώρια κέντρα, που επείγονται για την ολοκλήρωση των «εκκρεμοτήτων» που σχετίζονται με αυτήν την κρίσιμη ατζέντα.

Κάθε κουβέντα λοιπόν για πολιτικά ή άλλα διακυβεύματα αυτών των εκλογών, είναι μια υποκριτική προσχηματολογία. Στον προσδιορισμό των πραγματικών διακυβευμάτων, δεν εμπλέκονται οι διεκδικητές ρόλου στην πολιτική διαχείριση. Αυτά προσδιορίζονται πρωτίστως από τις απαιτήσεις των ισχυρών, και τις υπογραφές ταπείνωσης που...

έχουν προηγηθεί, και οι οποίες δεσμεύουν αμετάκλητα τους πάντες.

Η χώρα λοιπόν σύρεται σε βουλευτικές εκλογές, υπό το βάρος όλων των παραπάνω. Και στην επόμενη «διαχειριστική περίοδο», όποια και αν είναι η σύνθεση της διαχειριστικής πλειοψηφίας την οποία είθισται να αποκαλούμε «κοινοβουλευτική», αυτά που της έχουν  κληροδοτηθεί είναι…

• Μια κρίσιμη εθνική ατζέντα επενδεδυμένη με απατηλά συνθήματα που σχετίζονται με το ενεργειακό παραμύθι, και το μεγάλο φιάσκο του «πυλώνα της σταθερότητας»…
• Αλλά  και ένα σημαντικό πακέτο απαιτήσεων που προβλέπεται να ολοκληρώσει ευρύτατες αντικοινωνικές ανατροπές και τον καθολικό φυσιογνωμικό μεταμορφισμό της χώρας, αναφορικά με τα οικονομικά και κυρίως τα παραγωγικά της χαρακτηριστικά.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, και όσο αφαιμάσσεται κάθε πραγματική δυνατότητα παραγωγής πραγματικών συνθηκών ανταγωνισμού, στο επίπεδο της παραγωγής πραγματικού πολιτικού έργου…

• Τόσο θα εισβάλουν στην ειδησεογραφία, τα εκφυλιστικά πολιτικά υποκατάστατα, τα οποία κατεξευτελίζουν την πολιτική διεργασία. Φαιδρές ειδήσεις, παραπολιτική και ο κάθε ταξιδιάρης εμποράκος της ψήφου και της πολιτικής αξιοπρέπειας, χρησιμοποιούνται και αναγορεύουν τα μετακινούμενα πολιτικά υποπροϊόντα σε σοβαρά πολιτικά μεγέθη που προσδίδουν ταυτότητα σε αυτόν τον τρισάθλιο πολιτικό χυλό…

Σε αυτό το περιβάλλον… Και όσο αυτή η αφαίμαξη ομογενοποιεί τις παραδοσιακές πολιτικές μήτρες, που γέννησαν πέτσινους ανταγωνιστές και επίπλαστες αντιπαραθέσεις…

• Τόσο θα εκλείπουν ακόμη και τα στοιχειώδη πολιτικά προσχήματα. Και το μοναδικό που απομένει ως «πολιτικό υλικό», είναι ένας ψευδής ανταγωνισμός με βάση τον βαθμό της ικανότητας του καθενός να εφαρμόζει καταστροφικές πολιτικές επιλογές, με τρόπο, μεθόδους και περιτύλιγμα που να τον εμφανίζει ως συγκριτικά ολιγότερο ξεφωνημένο σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Σε αυτό το μοτίβο… Και έχοντας αυτό ως πρώτιστη στόχευση… Βρίσκεται σε εξέλιξη και μια διεργασία ευρύτερης πολιτικής ανασύνταξης, με σχηματισμούς να αφανίζονται… Με καινούρια μορφώματα ευκαιρίας να δημιουργούνται… Και με μια ατελείωτη πασαρέλα μετακινήσεων, όπου γνωστοί, παραδοσιακοί αλλά και σύγχρονοι γυρολόγοι, παίρνουν θέση και μορφοποιούν τον πολιτικό μπερντέ της επόμενης μέρας.

Οι πρωταγωνιστές των κυρίαρχων σε αυτόν τον ρευστό πολιτικό αχταρμά, Τσίπρας, Μητσοτάκης, Γεννηματά, προσπαθούν να διατηρήσουν το δικαίωμα της παρέμβασης, πουλώντας πέτσινο πολιτικό ηγεμονισμό στα πιο καθυστερημένα πολιτικά τμήματα των ψηφοφόρων.

Στην ουσία αυτό που διαχειρίζονται, είναι μιζέρια, ανέχεια, καταφανή πολιτική ανικανότητα, και ασταθείς εσωκομματικές ισορροπίες σε ένα περιβάλλον που τους αμφισβητεί, μέσα όμως σε μια συνολική μετριότητα από την οποία είναι αδύνατον να αποδράσει.

Οι πραγματικοί χορογράφοι ωστόσο, προφανώς επενδύουν στην ματαιοδοξία των μετρίων, και οργανώνουν το περιβάλλον της επόμενης μέρας, με πρώτη ύλη τους δικούς τους σχεδιασμούς, στους οποίους βεβαίως ενσωματώνονται και ικανοί διαχειριστές από το Ελληνικό πολιτικό παρασκήνιο.

Καλό είναι λοιπόν να μην παίρνει κανείς όρκο αν αυτός που παγιδεύτηκε ήταν ο Βενιζέλος ή η Φώφη, στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης που αίφνης ξέσπασε στο χώρο του ΚΙΝΑΛ… ή αν η πιθανή αμφισβήτηση Τσίπρα μέσα στο ίδιο του το κόμμα, δεν θα προκύψει ως μια απολύτως ελεγχόμενη διαδικασία, ενταγμένη στην λογική της αναδιάρθρωσης του πολιτικού χαρτοφυλακίου, που έχουν στην διάθεσή τους οι στρατηγικοί «ιδιοκτήτες» του τόπου.

Η αποχή συνιστά πράξη συνενοχής με φερετζέ αντίστασης…

Κρίσιμη παράμετρος σε αυτήν την διεργασία, μέρος της οποίας είναι ΚΑΙ οι εκλογές, είναι η κοινωνία… Οι διαθέσεις της… Η στάση της… Η εκλογική της συμπεριφορά… Η πολιτική της δράση… Η ενεργητική της εμπλοκή ή ο κατευθυνόμενος παροπλισμός της, που επιδιώκει να την βγάλει έξω από το πολιτικό τερέν, παραμυθιάζοντάς την με ψευδείς δήθεν «πρωταγωνιστικές» αυταπάτες.

Η μειωμένη συμμετοχή στις εκλογές που προηγήθηκαν, άνοιξε ορέξεις… Παρά τους όποιους προσχηματικούς αφορισμούς της αποχής, η αλήθεια είναι πως άνοιξε ορέξεις. Τα επιτελεία των στρατηγικών – πολιτικών σχεδιασμών, γνωρίζουν καλά πως ο δείκτης της αποχής, παραπέμπει σε «μάζα» χειραγωγίσιμη, η οποία εργαλειοποιείται εύκολα και μόνο σε κατεύθυνση αυτοκαταστροφική για την ίδια και για την πατρίδα.

Οι γνωστές γραφικές φωνές, άλλοτε επενδεδυμένες με ακαδημαϊκό μανδύα και άλλοτε ως οργίλες εκδηλώσεις εξυπνακισμού, έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους, σε μια προσπάθεια να ηρωοποιήσουν το φαινόμενο, και  να αναδείξουν την ύψιστη πολιτική αξία του στην οποία μας καλούν να υποκλιθούμε.

Ψευδής, προκλητική, κατάφορα αντιεπιστημονική και ιδιαιτέρως επικίνδυνη αντίληψη, που λειτουργεί αποδομητικά επενδύοντας στο θυμικό και στην φτηνή δημαγωγία, επιχείρησε για μια ακόμη φορά να αναβαθμίσει μια στάση ζωής η οποία υπαγορεύεται από τα σκοτεινά επιτελεία του συστήματος, σε υπεύθυνη πολιτική στάση. Ας είμαστε όμως ξεκάθαροι… Επιβάλλεται στην πολιτική μας απάντηση απέναντι σε αυτήν την πρόκληση, να είμαστε κατηγορηματικοί.

• Η αποχή από τις εκλογές... ΔΕΝ είναι και ΔΕΝ θα γίνει ποτέ ΥΠΕΥΘΥΝΗ πολιτική στάση, απέναντι στις σοβαρές προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει κάθε φορά η πατρίδα μας και ο λαός της.
• Η αποχή από τις εκλογές… Είναι κουλτούρα αποχής από την πολιτική διεργασία στο σύνολό της. Αν ταυτοποιήσει κανείς τους κατά κανόνα απέχοντες, με την συνολική πολιτική τους στάση και τις υπόλοιπες 1459 ημέρες της τετραετίας, δεν θα βρει πολλά πράγματα για τα οποία να αισθάνεται περήφανος και να μπορεί να καμαρώνει γι’ αυτά.
• Η αποχή έχει συνέπειες... Συνέπειες οριζόντιες που διαχέονται σε ολόκληρη την κοινωνία, και δεν είναι διόλου υπεύθυνη και διόλου ουδέτερη πράξη. Η αποχή μεταφράζεται σε θετική ψήφο, και μάλιστα στην πιο αποκρουστική της μορφή, αφού στηρίζει από το παράθυρο, τις πιο καταστροφικές πολιτικές σε βάρος του τόπου. Είναι το εργαλείο μετατροπής των μειοψηφιών σε πλειοψηφίες. 

Είναι το εργαλείο που προσαυξάνει κατακόρυφα το ειδικό βάρος της ψήφου ανοχής ή αποδοχής και καθηλώνει… Υποπολλαπλασιάζει… Και εν τέλει ακυρώνει πλήρως, το ειδικό βάρος της ψήφου αντίστασης.

Η κουλτούρα της αδιαφορίας, δεν είναι δυνατόν να επιβραβεύεται. Όποιος αδιαφορεί, και το δικαίωμά του στην αδιαφορία το υπερασπίζεται ως Δημοκρατικό δικαίωμα, ας βρει τον τρόπο να το κάνει χωρίς να ευλογεί πρακτικές που ακυρώνουν ή υποπολλαπλασιάζουν την ψήφο των πολιτών.

Όποιος ισχυρίζεται πως δεν βλέπει να υπάρχει κάτι ενδιαφέρον για να το στηρίξει εκλογικά, οφείλει να το δημιουργήσει με την δράση και με την στάση του.

Το "δεν γαμιέται" δεν είναι πολιτική... 

Έχει όμως οριζόντιες πολιτικές συνέπειες. Το ότι ακύρωσε η κυβέρνηση την ψήφο των πολιτών, ακόμη και στην κορυφαία δημοψηφισματική ετυμηγορία του 2015, δεν συνιστά λόγο για  ν αποποιηθεί ο πολίτης το πολιτικό - κυριαρχικό δικαίωμα της ψήφου. Αντιθέτως… Συνιστά λόγο ν αγωνιστούμε για περισσότερη δημοκρατία, και όχι πρόφαση για να καταργήσουμε και την υπάρχουσα, κάνοντας ευκολότερη και κυρίως "δημοκρατική" την δουλειά των βιαστών της λαϊκής ετυμηγορίας.

Κυρίως συνιστά λόγο για να δυναμώσει η πολιτική αντίσταση των πολιτών. Αυτή και μόνον αυτή θα απέτρεπε τις πολιτικές μαριονέτες από την κατάπτυστη πράξη ακύρωσης της δημοψηφισματικής ετυμηγορίας… Και φυσικά αυτή και μόνο αυτή θα είχε δημιουργήσει ένα περιβάλλον πραγματικής πολιτικής αντίστασης με πολίτες αποφασισμένους να υπερασπιστούν την Δημοκρατία, και όχι να χαραμίζουν ΚΑΙ πάλι την ψήφο τους, χαρίζοντάς την στους αδίστακτους βιαστές της.

Εκλογικό σώμα που αποδέχεται να το καταδυναστεύουν άρχοντες που τους νομιμοποίησε μόλις το 20% του εαυτού του, και μάλιστα σε μια εποχή που στήθηκε εμπόριο ντροπής, ακόμη και με το πολιτικό δικαίωμα της ψήφου, είναι παράμετρος που επιβεβαιώνει μια πολύ αρνητική εξέλιξη, απέναντι στην οποία δεν επιτρέπεται να υπάρχει εφησυχασμός.

Η αποχή ως πολιτική πράξη επομένως, δεν υφίσταται για να καταδεικνύει απλώς μια συμπεριφορά απέχθειας του πολίτη απέναντι στο πολιτικό σύστημα, και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να εξαντλείται σε αυτή την προσέγγιση, η υπευθυνότητα στην πολιτική της ερμηνεία. Η αποχή είναι μια ανατροφοδοτούμενη συμπεριφορά, η οποία εύκολα εργαλειοποιείται από το σύστημα και τους μηχανισμούς του, για να εγκλωβίσει σε αδιέξοδα τον «πρωταγωνιστή» λαό της μίας και μόνον ημέρας.

Είναι προτιμότερο λοιπόν οι όψιμοι αναλυτές, και κάθε λογής πολιτικοί αυθαιρετούντες, από όποιον χώρο και αν προέρχοναι (μιντιακό, ακαδημαΙκό κλπ) αντί να λιβανίζουν την αποχή αναγορεύοντάς της ψευδώς σε κορυφαία πράξη αντίστασης, να επιστρατεύσουν κύρος, γνώσεις, επιχειρήματα, και εμπειρίες, προκειμένου να μεταλαμπαδεύσουν στην κοινωνία κουλτούρα ευθύνης… Κουλτούρα πραγματικής πολιτικής αντίστασης… Κουλτούρα πραγματικού πρωταγωνιστή.

Επίλογος…

Δεν είναι της παρούσης να επεκταθούμε περισσότερο επ’ αυτού.  Γι’ αυτό και θα αρκεστούμε τελειώνοντας, στην καταγραφή των κρίσιμων παραμέτρων που σχετίζονται με την φυσιογνωμία των επερχόμενων εκλογών….

Δεν πρέπει να υποτιμηθούν.  Θα αναβαθμίσουν την πολιτική εμπιστοσύνη σε διαχειριστές τους οποίους θα αναδείξει μια σύγκρουση, πέτσινη, προσχηματική και η οποία σε κάθε περίπτωση διεξάγεται έξω από τα κρίσιμα ζητήματα που σχετίζονται με το σκληρό πυρήνα της πολιτικής της επόμενης μέρας…

Αυτή η αναβαθμισμένη πολιτική εμπιστοσύνη, στην συνάντησή της με τα κλασικά κινδυνολογικά προσχήματα, θα εργαλειοποιηθεί προκειμένου να οδηγήσει σε νέες απαράδεκτες υπαναχωρήσεις, με καταστροφικές συνέπειες ΚΑΙ για την οικονομία… ΚΑΙ για την κοινωνία… ΚΑΙ για την εθνική ατζέντα στο σύνολό της…

Η μεγάλη εικόνα του εφιάλτη, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να αποκρυβεί πίσω από ψευδοπροσδοκίες που σχετίζονται με την υποτιθέμενη πολιτική ανασύνταξη της άρχουσας και τμημάτων της μεσαίας τάξης. Ένα πρόσθετο εργαλείο χαλιναγώγησης τους θα είναι αυτή η εξέλιξη, σε όποιο βαθμό δρομολογηθεί, και φυσικά ουδόλως σχετίζεται με τα πραγματικά συμφέροντα ΟΥΤΕ της ίδιας της τάξης ΟΥΤΕ της πατρίδας μας.

Σε αυτές τις εκλογές, η κοινωνία πρέπει να δηλώσει μαζικά ΠΑΡΟΥΣΑ και ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΗ… ΑΠΡΟΘΥΜΗ να παραχωρήσει επιταγές… ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ να υπερασπιστεί αξίες… ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΗ να επιβάλει αλήθειες… ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ απέναντι στην πέμπτη φάλαγγα των νεολογισμών που ενσωματώθηκαν στην θεσμική κουλτούρα του τόπου με την συνενοχή των περισσοτέρων… ΙΚΑΝΗ να θέσει διλήμματα σε όλους… Και ΑΔΙΣΤΑΚΤΗ ΤΙΜΩΡΟΣ αποφασισμένη να αφανίσει οποιονδήποτε αρνηθεί να απαντήσει σε αυτά τα διλήμματα με τρόπο που να την ικανοποιεί.

Στις φιλοδοξίες των πολιτικών ανδρεικέλων και στους σχεδιασμούς των ισχυρών «προστατών»… Η Ελληνική κοινωνία… Σε αυτές τις εκλογές… Οφείλει να αντιτάξει τα δικά της οράματα, και την αποφασιστικότητά της να τα υπερασπιστεί χωρίς συμβιβασμούς και ταλαντεύσεις…

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"