Τι κρύβεται πίσω από την καινούρια βερσιόν της εκφυλιστικής πολιτικής διεργασίας

Η απόπειρα να εγκλωβιστεί η πολιτική ζωή άρα και η προεκλογική ατζέντα στην ρητορική μιας αντιπαράθεσης που σχετίζεται με το αντισυνταγματικό η μη του διορισμού των ανωτάτων δικαστών, είναι εξόχως ανησυχητική και φυσικά δεν είναι διόλου τυχαία...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι κυρίαρχοι κύκλοι, επιχειρούν -και το επιχειρούν για πολύ συγκεκριμένους λόγους- να καταστήσουν πρωταγωνιστικό, ένα κλίμα που «σκοτώνει» την ουσία της πολιτικής… Ένα κλίμα που επιδιώκει να συγκρατήσει την Ελλάδα σε μια διακριτή αναντιστοιχία από τα πολιτικώς διαδραματιζόμενα στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση… Ένα κλίμα που ουσιαστικά στραγγαλίζει κάθε δυνατότητα να υπάρξει πολιτική αντιπαράθεση για την ουσία της  πραγματικής πολιτικής ανατροπής που έχει ανάγκη ο τόπος.

Βρισκόμαστε δηλαδή αντιμέτωποι με μια συνειδητή προσπάθεια γενικευμένης πολιτικής εκτροπής, η οποία αφορά…

• Στο πολιτικό επίδικο…
• Στο περιεχόμενο του πολιτικού διαλόγου…
• Στην ατζέντα της πολιτικής επικαιρότητας…
• Στον ρόλο που θα κληθούν να διαδραματίσουν οι πολιτικοί πρωταγωνιστές την επόμενη μέρα…
• Στον εκφυλισμό της πολιτικής διεργασίας η οποία βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Και εν τέλει…

Στον πολιτικό αφοπλισμό της κοινωνίας ολόκληρης, εν όψει εξελίξεων, και μπροστά σε μια αδήριτη πραγματικότητα που σύντομα θα την επισφραγίσει η διαδικασία εκμαίευσης κρίσιμων υπογραφών εθνικής μειοδοσίας, για...
τα μεγάλα κεφάλαια που παραμένουν ανοικτά, και για τα οποία οι υψηλοί επικυρίαρχοι δρομολογούν κατεπείγουσες λύσεις.

Σε αυτήν την καινούρια βερσιόν της εκφυλιστικής πολιτικής διεργασίας, σύρεται να εμπλακεί ηρωοποιούμενος και ο καθ’ όλα πρόθυμος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο άνθρωπος ο οποίος στα δύσκολα και στα κρίσιμα, ενεχυρίασε τον θεσμικό του ρόλο, λειτουργώντας ουσιαστικά ως λευκή επιταγή στις απαιτήσεις των δυναστών, αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες.

Είναι προφανές ότι απέναντί μας δεν έχουμε έναν ήρωα. Και προφανώς δεν έχουμε τον θεσμικό ηγέτη που αίφνης θυμήθηκε ότι υπάρχει Σύνταγμα και διαχειριστική αξιοπρέπεια που πρέπει να διαφυλαχτούν.

Απέναντί μας έχουμε αυτό που είχαμε πάντα και καθ’ όλην την διάρκεια της θητείας του. Μια πολιτική προσωπικότητα, πρόθυμη να εργαλειοποιηθεί, διεκπεραιώνοντας ρόλο στο πλαίσιο  του επικοινωνιακού ρεφενέ και τίποτε πέραν αυτού.

Και ο κύκλος αυτής της βίαιης απόπειρας προσαρμογής της πολιτικής ατζέντας, σε ένα περιβάλλον που αν και παραμένει εξόχως πολιτικό εν τούτοις η επικοινωνιακή του διαχείριση τροφοδοτεί την παραπολιτική και τον μαζικό πολιτικό αποπροσανατολισμό των ψηφοφόρων, έρχεται να κλείσει με το ιδιότυπο μπρα ντε φερ Βενιζέλου – Φώφης.

Αρκετοί βιάστηκαν να χαρούν γιατί το εξέλαβαν ως δικαίωση της οργής τους, για τον αδίστακτο υπηρέτη των μνημονιακών επιταγών και εμπνευστή του ΕΝΦΙΑ...

Άλλοι πάλι το είδαν ως επιλογή εξόντωσης της ανασφαλούς Φώφης απέναντι στον πανίσχυρο πρώην αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης.

Τίποτε από αυτά δεν ισχύει. Και προφανώς δεν πρόκειται για μια απλή προσωπική διαφορά μεταξύ των δύο, η οποία διαθέτει και πολιτική προέκταση. 

Το πραγματικό παρασκήνιο ΔΕΝ το ξέρουμε, και αρκετά πράγματα θα αρχίσουν να ξεκαθαρίζουν στο μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό, εκτός εάν ο υπερφιλόδοξος κ. Βενιζέλος, φροντίσει να τα "κάψει"  πολύ νωρίτερα. 

Αυτό που είναι βέβαιο,είναι πως οι εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ, το οποίο διεκδικεί ρυθμιστικό ρόλο στο περιβάλλον των συστημικών δυνάμεων που διαχειρίστηκαν μνημόνια και κρίσιμες εθνικές υπογραφές, είναι μέρος του πολιτικού πάζλ της επόμενης μέρας.

Και φυσικά ο Βενιζέλος, δεν μετατρέπεται αίφνης σε αναλώσιμο επειδή αυτό απαιτεί η ματαιοδοξία της Φώφης. Ο Βενιζέλος ήταν και παραμένει κρίσιμο πολιτικό μέγεθος που υπηρέτησε συγκεκριμένες πολιτικές και συμφέροντα. 

Οι εξελίξεις που αφορούν στις σχέσεις του με το ΚΙΝΑΛ και με το λοιπό πολιτικό στερέωμα, σχετίζονται με τα σχέδια αυτών που διαχειρίζονται τις εφεδρείες και την εργονομία του πολιτικού συστήματος, μπροστά σε κρίσιμες πολιτικές και εθνικές εξελίξεις.

Είναι φανερό πως έχουν απασφαλίσει εξελίξεις οι οποίες θα επιδράσουν καταλυτικά στην φυσιογνωμία της προεκλογικής περιόδου, ενώ προϊδεάζουν ήδη για την ταυτότητα των πραγματικών πολιτικών προκλήσεων, που θα εισβάλουν βίαια στην καθημερινότητα των πολιτών, μετά την 7^η Ιουλίου.

Η κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές, θα είναι μια μοιραία κυβέρνηση… Θα είναι μια κυβέρνηση που θα συνδέσει την παρουσία της με πολύ δυσάρεστες εξελίξεις… Θα είναι μια κυβέρνηση περιορισμένης διάρκειας ζωής που θα συρθεί σε απρόσμενη κατάρρευση… (Δείτε περισσότερα ΕΔΩ)

Κι αυτή η δυναμική που προσλαμβάνουν τα γεγονότα, δεν είναι παρά ο προθάλαμος σημαντικών πολιτικών ανατροπών, που σχετίζονται… Με την γεωπολιτική υπόσταση της χώρας… Με την περαιτέρω εργαλειοποίηση της δεινής οικονομικής της θέσης, προκειμένου να επιβληθεί ο συνολικός φυσιογνωμικός και παραγωγικός της μεταμορφισμός… Με την απόλυτη αποσύνδεσή της από τις πολιτικές διεργασίες που όλα δείχνουν ότι θα ενεργοποιηθούν στο χώρο της Ευρώπης με καταλύτη την ήδη τροποποιημένη  ήδη πολιτική Γεωγραφία της…

Σχετικό μας άρθρο...

Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχει επί της ουσίας καταρρεύσει πριν ακόμη σχηματιστεί…