Μικρομεγαλισμοί και αυταπάτες

Στους πολίτες πουλάνε φούμαρα περί δήθεν «στρατηγικής αναβάθμισης» και περί δήθεν «αυξημένου ρόλου της χώρας» στις εξελίξεις που σχετίζονται με το ενεργειακό πακέτο της ΝΑ Μεσογείου…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το περιτύλιγμα μέσω του οποίου τα φούμαρα επιχειρείται να καταστούν περισσότερο εντυπωσιακά, είναι η προοπτική «παγώματος» του ρόλου της Τουρκίας, από τις συντελούμενες εξελίξεις…

Αυτό που συμβαίνει πραγματικά, είναι η θεσμοθέτηση του αναβαθμισμένου ρόλου του τοποτηρητή – επιδιαιτητή, τον οποίον κλειδώνουν οι ΗΠΑ για λογαριασμό τους, μέσα από το «Νομοσχέδιο για την Ασφάλεια και την Ενεργειακή Συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο του 2019».

Θεσμοθετώντας την υποκρισία και την δυνατότητα απρόσκοπτης επέμβασης μέσα από έναν αναβαθμισμένο ρυθμιστικό ρόλο, προβλέπεται πως  ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών θα πρέπει να υποβάλει έκθεση στη Βουλή με τον...
αριθμό των παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου και της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Μέσα από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο απαιτείται επίσης να συμπεριληφθούν επιπλέον, KAI οι τελευταίες εξελίξεις στις ειρηνευτικές συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού.

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω στην πράξη;;;

• Με δόλωμα την αναβάθμιση, η Ελλάδα και η Κύπρος αποδέχονται ως περιβάλλον γεωπολιτικής υπόστασης, την απόλυτη επικυριαρχία των ΗΠΑ…
• Με δόλωμα την «στενότερη συνεργασία» και την υποτιθέμενη «ενεργή» εμπλοκή της Ελλάδας και της Κύπρου στα τεκταινόμενα στην περιοχή, νέες συμβάσεις υποτέλειας με παραχώρηση τμήματος εθνικού εδάφους για στρατιωτικές εγκαταστάσεις και καινούριες εκτεταμένες «χορηγίες» σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλιστικά προγράμματα, θα ματώσουν και πάλι τις κατεστραμμένες και υποθηκευμένες οικονομίες των δύο χωρών.
• Με δόλωμα την δήθεν απομόνωση ή «πάγωμα» της Τουρκίας από αυτές τις διεργασίες, θα διασφαλιστεί η μεγαλύτερη δυνατή αφαίμαξη τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου, μέσα από συμβάσεις μακροχρόνιες και δεσμευτικές. Την ίδια στιγμή το εντελώς προσωρινό και διόλου δεσμευτικό «πάγωμα» της Τουρκίας, υπάρχει για να της διασφαλίσει την δυναμική επαναφορά στο επίκεντρο των εξελίξεων, με πραγματικά αναβαθμισμένο ρόλο και ιδιαιτέρως απαιτητική ατζέντα.

Σε κάθε περίπτωση, για την Αμερικανική Γεωστρατηγική, η «απείθαρχη» Τουρκία ήταν και παραμένει ένα ισχυρό και υπολογίσιμο γεωπολιτικό μέγεθος που γνωρίζει να διεκδικεί και να αποσπά ρόλους στο πλαίσιο ενός γενικότερου σχεδιασμού…

Ενώ η «δεδομένη» Ελλάδα, είναι ένας χώρος πρόθυμος να παραχωρηθεί για υποδομή και λειτουργική χρήση, πλήρως αναλώσιμος, με μηδενικές διεκδικήσεις, και μόνο ως τέτοιος αντιμετωπίζεται πρωτίστως από τους ίδιους της τους «συμμάχους»…

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"