Το φορτίο της έντασης που συσσωρεύεται στην Κυπριακή ΑΟΖ και
διαχέεται αντικειμενικά στο Αιγαίο και στην ΝΑ Μεσόγειο, ΔΕΝ είναι ένα παροδικό φαινόμενο και φυσικά ΔΕΝ είναι παράγωγο μιας πολιτικής ανάγκης της Τουρκικής ηγεσίας, για
εξαγωγή κρίσης, προκειμένου να διαχειριστεί αποτελεσματικότερα εσωτερικές
πολιτικές ισορροπίες, αντιπαραθέσεις και προστριβές...
Είναι μέρος της Τουρκικής
στρατηγικής… Είναι η πεμπτουσία της επιθετικής
της διαχείρισης… Είναι μια επιλογή
πολλαπλών στοχεύσεων, και ως τέτοια…
- ΔΕΝ είναι αναστρέψιμη…
- ΔΕΝ θα παραδώσει την σκυτάλη στην Διπλωματία, αν προηγουμένως δεν έχει «κλειδώσει» αμετάκλητες ανατροπές στο γεωπολιτικό αποτύπωμα της άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, και ενδεχομένως καθοριστικές ανατροπές, ακόμη και στο αποτύπωμα της άσκησης πλήρους κυριαρχίας. Και φυσικά…
- ΔΕΝ αποσυνδέεται από τους ευρύτερους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς της Τουρκικής ηγεσίας, η οποία στο πλαίσιο του IMPERIUM που οικοδομεί, διεκδικεί έναν διαφορετικό ρόλο ΚΑΙ αυτοτελώς αλλά ΚΑΙ στις σχέσεις της με άλλους ισχυρούς παίκτες, μηδέ εξαιρουμένων και των παραδοσιακών συμμάχων της.
Μιλάμε επομένως για την κλιμάκωση μιας επιθετικότητας, που δεν συνιστά σύμπτωμα μιας συγκεκριμένης
πολιτικής συγκυρίας, ούτε απλά μια
προσωρινά αδόκιμη τακτική που παραβιάζει κανόνες, και που αρκεί η άσκηση
φραστικών ή άλλων πιέσεων για να επανέλθει στο δρόμο της σύνεσης.
Η κλιμάκωση αυτής της επιθετικότητας, συνιστά ταυτοτικό στοιχείο της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, το
οποίο ενσωματώνεται πλήρως στην...
φυσιογνωμία της ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη, και θα καθορίσει εν πολλοίς την συμπεριφορά της για τις επόμενες
δεκαετίες.
Αυτή λοιπόν η επιθετική διαχείριση της Τουρκικής στρατηγικής,
δεν είναι περίπατος στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
- Προϋποθέτει σχέδιο…
- Ενσωματώνει δυναμισμό και διορθωτικές παρεμβάσεις επί αυτού του σχεδίου…
Και πάνω απ’ όλα
είναι μια ενεργητική διαχείριση που αποβλέπει στην δημιουργία νομικοπολιτικών
και άλλων τετελεσμένων.
Ενεργητική διαχείριση στο πλαίσιο αυτού του στρατηγικού σχεδίου,
σημαίνει πριν απ’ όλα διεκδίκηση ρόλου σε όλα τα στάδια της υλοποίησης. Και ο
ρόλος τον οποίο διεκδικεί η Τουρκία, είναι μόνον ο ρόλος του πρωταγωνιστή.
Πρωταγωνιστικός ρόλος βέβαια, νοείται μόνον μεταξύ
συμπρωταγωνιστών και άλλων στο πλαίσιο μιας σύνθετης, πολυσυμμετοχικής αλλά και
πολυεπίπεδης σκακιέρας. Επομένως αυτός ο ρόλος πρακτικά δικαιώνεται, στο βαθμό
που διασφαλίζει…
- Λάφυρα…
- Παροχές…
- Θύματα…
- Επενδύσεις στην Γεωπολιτική της επόμενης μέρας.
Το κρίσιμο ερώτημα βέβαια, είναι τι απ’ όλα αυτά
αντιλαμβάνεται και κυρίως πόσο επαρκώς το αντιλαμβάνεται η Ελληνική αλλά και η
Κυπριακή πολιτική ηγεσία.
Η πρόθεσή μας, δεν είναι να δώσουμε απάντηση προσβλέποντας
στην απαξίωση και στον μηδενισμό. Πρόκειται άλλωστε για μια πρόκληση η οποία αφορά
στη χώρα… Ενδιαφέρει σύμπαντα τον Ελληνισμό… Και κυρίως πρόκειται για μια
απάντηση η οποία δίνεται σε μια ιστορική συγκυρία, που επαναδιατυπώνονται πολλά.
Από τους όρους της αναγκαστικής γεωπολιτικής συγκατοίκησης, έως τις αναμορφούμενες
γεωστρατηγικές συμφύσεις, και από την γεωπολιτική φυσιογνωμία ευρύτερων
περιφερειών, μέχρι ακόμη και αυτά τα σύνορα στον χάρτη.
Η τακτική της Τουρκίας, είναι γνωστή, είναι διαχρονική,
είναι αποτελεσματική μέσα στην απλότητά
της. Συνδυάζει κατά κανόνα τρία πράγματα:
- Επιθετική και ασυμβίβαστη ρητορική στο πλαίσιο της αναπόφευκτα αναθεωρητικής της ατζέντας…
- Ανυποχώρητη επιχειρησιακή
πίεση πολλαπλών μετώπων και με πολλούς αποδέκτες…
- Επένδυση στην διπλωματία προσβλέποντας να διασφαλίσει μέσω αυτής, την απαραίτητη νομιμότητα στην αναθεωρητική της ατζέντα…
Στα παραπάνω έρχεται
να προσθέσει, αξιοποιώντας στο έπακρο τα πλεονεκτήματα της προσαυξημένης της
ισχύος, τέσσερα ακόμη στοιχεία που
δεν επιτρέπεται να παρερμηνευτούν:
- Την ντε φάκτο επιβολή του αναβαθμισμένου ρόλου που διεκδικεί ως ισχυρός περιφερειακός παίκτης…
- Τον εκβιαστικό επανακαθορισμό του τρόπου με τον οποίο επιδιώκει να αντιμετωπίζεται από ανταγωνιστές αλλά και παραδοσιακούς συμμάχους. Και…
- Το συστηματικό ροκάνισμα μέχρι και την πλήρη ακύρωση του παραδοσιακού οπλοστασίου πιέσεων, που έχουν στην διάθεσή τους οι «σύμμαχοι» προκειμένου να απαιτήσουν την συμμόρφωσή της στον ανεκτό γι’ αυτούς γεωπολιτικό καθωσπρεπισμό.
- Την ελαστική ερμηνεία του Διεθνούς Δικαίου από το κλάμπ των ισχυρών, διεκδικώντας η ίδια και επιβάλλοντας ταυτόχρονα, ανοχή από τους πάντες, που θα την καταστήσει ετσιθελικά, μέλος του κλαμπ της γεωπολιτικής ανομίας.
Σε αυτό το περιβάλλον
στραγγαλίζεται γεωπολιτικά η Ελλάδα και η Κύπρος. Και το μεγάλο πρόβλημα
είναι πως τόσο η Ελλάδα όσο ΚΑΙ η Κύπρος,
αποδεικνύεται πως δεν έχουν επίγνωση της
πραγματικής σύνθεσης των δημίων – στραγγαλιστών.
Αποδεικνύεται επίσης πως δεν έχουν επίγνωση του τρόπου και των εργαλείων που οφείλουν να
χρησιμοποιήσουν προκειμένου να
δραπετεύσουν από την δολοφονική λαβή που τις καθηλώνει ανησυχητικά.
Η δημιουργία αυτού του περιβάλλοντος του δολοφονικού γεωπολιτικού
στραγγαλισμού, αποδεικνύει πως τόσο η Ελλάδα όσο ΚΑΙ η Κύπρος, θυματοποιήθηκαν
εξ αιτίας στρατηγικών στις οποίες επένδυσαν και οι οποίες κατέρρευσαν σαν
χάρτινος πύργος τροφοδοτώντας την βουλιμία και το θράσος ενός αδίστακτου
γεωπολιτικού τυχοδιώκτη.
Για την πατρίδα μας,
η ώρα του ταμείου πλησιάζει, και όλα δείχνουν πως το τίμημα που θα πειθαναγκαστεί να πληρώσει ως συνεπακόλουθο της πολιτικής των
εξευμενισμών και της αθλιότητας των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, θα
είναι βαρύτατο.
Βαρύτατο ομοίως θα
είναι το τίμημα του Κυπριακού μικρομεγαλισμού, μέσα από τον οποίο οι εμπορικοί σύμμαχοι εξελήφθησαν ως
πραγματικοί, διαχρονικοί και παντός καιρού «στρατηγικοί» εταίροι.
Και αυτή η προοπτική δείχνει να είναι μη αναστρέψιμη πλέον,
αφού η μεγάλη εικόνα… Η πραγματική εικόνα δηλαδή, έχει ως εξής:
Η Τουρκία οριοθέτησε πλήρως την αναθεωρητική της ατζέντα,
πρώτα απ’ όλα με την επιθετική της ρητορική…
Επιχειρεί στη συνέχεια να θεμελιώσει δικαιώματα ενσωματώνοντας
σταδιακά στην στρατηγική της διαχείριση, ΚΑΙ κλιμακούμενη επιχειρησιακή δράση.
Ανεξαρτήτως του εύρους που θα προσλάβει τελικά η επιχειρησιακή δράση της, το βέβαιο
είναι πως λειτουργεί ήδη ως αποτελεσματικός αντιπερισπασμός, εξόχως
λειτουργικός στο διπλωματικό πεδίο αφού:
- ΚΑΙ την διπλωματική διαχείριση του Κυπριακού έχει οδηγήσει σε επωφελές για την ίδια αδιέξοδο…
- ΚΑΙ οι θέσεις που επιχειρεί να χτίσει στο επίπεδο του ΟΗΕ, λειτουργούν εποικοδομητικά για την προώθηση των αναθεωρητικών της διεκδικήσεων. Αλλά…
- ΚΑΙ η διεθνής κοινότητα (μηδέ εξαιρουμένης και της κοινότητας των «στρατηγικών» μας συμμάχων) αναζητεί εξισορροπητική περπατησιά προετοιμάζοντας το έδαφος για συμψηφιστικούς συμβιβασμούς μέσα ΚΑΙ από ανώδυνες φραστικές καταδίκες.
Και ο κύκλος των ολέθριων σφαλμάτων για την Ελληνική και την
Κυπριακή πολιτική τάξη, ολοκληρώνεται, με την απέλπιδα "επένδυση" που αναζητεί
την διέξοδο στην Αμερικανοτουρκική κρίση.
- Προσλαμβάνεται - και προσλαμβάνεται λαθεμένα – ως κρίση που μπορεί να μετεξελιχθεί σε διαδικασία απονομής Δικαίου, ενώ στην ουσία είναι καταδικασμένη να παραμείνει μια επικαιροποιημένη διαδικασία διαχείρισης ισορροπιών και επαναπροσδιορισμού της φυσιογνωμίας της στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ.
- Συνδυάζεται - και συνδυάζεται επίσης λαθεμένα – με τις φραστικές «καταδικαστικές» δηλώσεις των Ευρωπαίων Ζεσουήδων, ενώ στην ουσία αυτό που συντελείται είναι η αξιοποίηση της ατίθασης Τουρκίας ως εργαλείο διαχείρισης ενδοευρωπαϊκών ισορροπιών αλλά και ανταγωνισμών, και η οποία προσαρμόζεται στις απαιτήσεις ΚΑΙ της προεκλογικής περιόδου.
- Αποθεώνονται - και αποθεώνονται λαθεμένα – οι «προειδοποιήσεις» και οι «απειλές» των Αμερικανοευρωπαίων, που αποσπώνται αφελώς από το πραγματικό περιβάλλον, είτε για να συντηρήσουν τις ολέθριες αυταπάτες μας, είτε για να λειτουργήσουν ακόμη μια φορά ως εργαλείο που σπρώχνει το πρόβλημα κάτω από το χαλί, αδιαφορώντας ωστόσο για την δυναμικότερη επανεμφάνισή του την επόμενη μέρα.
Η πραγματικότητα ωστόσο είναι αμείλικτη, ακόμη και για τη
στάση των «στρατηγικών» μας φαφλατάδων…
- Όταν οι ισχυροί μας «σύμμαχοι», αναγκάζονται να προσαρμόσουν στα βίτσια της Τουρκίας, ακόμη και τους «εκβιασμούς» τους, τις «προειδοποιήσεις» τους και τις «απειλές» τους, τότε ο πραγματικός πρωταγωνιστής είναι η Τουρκία και ΔΕΝ είναι οι αυταπάτες μας…
- Όταν οι ισχυροί μας «σύμμαχοι», αναγκάζονται να προσαρμόζουν ακόμη τις «προειδοποιήσεις» τους στα βίτσια του πρωταγωνιστή, τότε το επόμενο πράγμα που αναζητείται, είναι η Ιφιγένεια στην οποία θα επιχειρήσουν να μετακυλήσουν το κόστος…
Και το κόστος της ασφάλειας των επενδύσεων και της επιτυχούς
έκβασης της επικαιροποιημένης γεωπολιτικής ανασύνταξης, είναι μεγάλο… είναι
διακριτό ως προς την προέλευση και τον προορισμό του… Και προφανώς κανενός
είδους συμψηφισμός με αυταπάτες και χατηράκια δεν νοείται από κανέναν και για
κανέναν.
Η Τουρκία πιέζεται ΟΧΙ για να οδηγηθεί στην κατάρρευση, ΑΛΛΑ
για να ενσωματωθεί σε μια κατά το δυνατόν λειτουργικότερη σχέση με τους παραδοσιακούς
της συμμάχους. Και πιέζεται ακριβώς επειδή αποφάσισε πως δεν πρέπει να
θεωρείται δεδομένη για κανέναν…
Οι Ιφιγένειες ωστόσο στις οποίες θα μετακυληθεί το κόστος αυτής της εξισορρόπησης, ΔΕΝ
ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ με κλήρωση…
ΑΝΑΣΥΡΟΝΤΑΙ από το κλαμπ των προθύμων, των
δεδομένων, των άτολμων και των φοβικών, γιατί αυτήν την μοίρα κληροδοτούν στο DNA τους.
Η κλεψύδρα αδειάζει επικίνδυνα... Η Ελλάδα και η Κύπρος,
οφείλουν να προσγειωθούν στην δυσάρεστη πραγματικότητα, και οφείλουν να το
κάνουν τώρα…
Η Ελλάδα και η Κύπρος οφείλουν να αξιοποιήσουν το
εναπομείναν γεωπολιτικό τους κεφάλαιο, πριν ακυρωθεί οριστικά μαζί με εκείνο που
παραδόθηκε στον εκφυλισμό των αυταπατών και του παραπλανητικού χτυπήματος στην
πλάτη, από τις μαλαγάνες των ισχυρών, που τις ταΐζουν φούμαρα «στρατηγικής»
κολεγιάς, μέχρι να βάλουν στο χέρι τα πάντα.
Η Ελλάδα και η Κύπρος οφείλουν να δραπετεύσουν άμεσα από το
μονοπάτι των «δεδομένων» που σύρονται άβουλες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων
του Προσκρούστη, που θα σηματοδοτήσει τον γεωπολιτικό τους ακρωτηριασμό.
Η Ελλάδα και η Κύπρος, οφείλουν αυτή την στιγμή να χύσουν
την καρδάρα της αποβλάκωσης και να αναγορευτούν σε παράγοντα ικανό να χαλάσει
τη σούπα στους πάντες, αν δεν διασφαλιστεί οριστικά και αμετάκλητα ο απόλυτος και
αδιαπραγμάτευτος γεωπολιτικός τους σεβασμός.
Η Ελλάδα και η Κύπρος, οφείλουν να μην εξαντλήσουν το Γεωπολιτικό
και επιχειρησιακό τους Κεφάλαιο, σε έναν ολέθριο συμβιβασμό, που θα σηματοδοτήσει
μονάχα την οριστική και αμετάκλητη καταστροφή τους…
Οι «σύμμαχοι» έχουν δείξει προκαταβολικά που εξαντλούνται οι
συμβουλευτικές τους διαθέσεις… Είναι καιρός να πάρουμε τα μηνύματα, πριν πέσουν οι τίτλοι του τέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου