Μείζον ζήτημα οι διακοπές σε περίοδο
κρίσης. Οι Έλληνες δεν σκοπεύουν να εγκαταλείψουν τις πατροπαράδοτες
συνήθειές τους, τα περίφημα «μπάνια του λαού».
του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΣΚΙΑΔΑ
Στην προηγούμενη
οικονομική κρίση, στις αρχές της δεκαετίας του 1930, αφού δεν υπήρχε η
δυνατότητα πολυήμερων διακοπών έγιναν μόδα οι σαββατοκυριακάτικες
εξορμήσεις! Πλήθυναν οι ομάδες και οι όμιλοι εκδρομών, οι ορειβατικοί
σύνδεσμοι και οι φυσιολατρικοί σύλλογοι, ενώ πλημμύριζαν τα κέντρα
παραθερισμού γύρω από την Αττική. Η Πάρνηθα, το Δαφνί, το Μετόχι του
Σκαραμαγκά, το Μεγάλο Πεύκο, ο Αϊ-Γιάννης ο Κυνηγός, η Μαγκουφάνα και η
Πεντέλη γέμιζαν από κόσμο που διημέρευε κάτω από τα πεύκα. Κολυμπούσαν
και επέστρεφαν στην Αθήνα.
Στην προσπάθεια εκείνη συμμετείχε και ο αρτισύστατος Οργανισμός Τουρισμού, ο οποίος...
Υιοθέτησε διάφορες προτάσεις. Όπως η μείωση των
εισιτηρίων των λεωφορείων και των σιδηροδρόμων που εκτελούσαν
συγκοινωνίες στα χωριά της Αττικής τα Σαββατοκύριακα κατά 50%. Επίσης
αξιοποιήθηκαν διάφορα εγκαταλελειμμένα από δεκαετίες μικρά μοναστήρια,
τα οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, λειτούργησαν ως ξενώνες. Τότε άρχισαν,
δειλά δειλά στην αρχή, να ανακαλύπτονται και από τους πολλούς διάφοροι
προορισμοί, όπως η λαοφιλής Λούτσα και το περίζηλο Καβούρι. Εκεί, στις
περίφημες «κούρμπες», τα παραλιακά μέρη στα οποία σχημάτιζαν σκιά τα
γέρικα πεύκα, απολάμβαναν τις διακοπές τους οι οικογένειες με τα χαμηλά
εισοδήματα.
Ο
εξαιρετικός δημοσιογράφος Μήτσος Δειλινός, ο οποίος είχε τεθεί
επικεφαλής της εκστρατείας, ανήγαγε μάλιστα την κινητοποίηση σε ζήτημα
αξιοπρέπειας, συγκρίνοντας την κατάσταση που διαμορφωνόταν με τα αγγλικά
«γουικέντς»! Επισήμαινε δε ότι «οι Αθηναίοι υπό συνθήκας οικονομικής
κρίσεως κυριολεκτικώς καβουρδίζονται κάτω από το αττικό ηλιοπύρι και
οφείλουν τουλάχιστον να αντιγράψουν τους Άγγλους διά τους οποίους η
εβδομαδιαία ανάπαυσις αρχίζει από την 2 μ.μ. του Σαββάτου και λήγει την
Δευτέραν την 10 πρωινή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου