Όλες οι κρίσεις δρομολογούνται το καλοκαίρι, όταν ο καιρός είναι καλός, γράφει ο Steve Forbes στο τελευταίο τεύχος του ομώνυμου περιοδικού.
Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος ο οποίος απείλησε να καταστρέψει το δυτικό πολιτισμό ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1914.
Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος ο οποίος απείλησε να καταστρέψει το δυτικό πολιτισμό ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1914.
Ακόμη και το κραχ του
’29 που οδήγησε στη μεγάλη ύφεση, ακολούθησε το τέλος του καλοκαιριού. Ο
δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησε επίσης καλοκαίρι. Το 2001, λίγες
εβδομάδες μετά το πέρας του θέρους, έγινε η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου. Ακόμη και το τελευταίο ρήγμα στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2007.
Είναι πάλι καλοκαίρι φέτος και υπάρχουν δυο απειλές που αιωρούνται: οι οικονομίες της Ευρώπης και το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν...
Ο κύριος Forbes είναι φειδωλός στα αρνητικά μηνύματα του φετινού καλοκαιριού. Δεν αναφέρει τίποτα για την ξηρασία που πιέζει προς τα πάνω τις τιμές των τροφίμων, απειλώντας με σιτοδεία πληθυσμούς που ζουν κοντά στο όριο, όπως και για τα ιδιαίτερα αποθαρρυντικά σημάδια που εμφανίζει η οικονομία της Κίνας για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια.
Κάποιος προληπτικός με τις αρχαίες δοξασίες και τις προαιώνιες συνωμοσίες θα μπορούσε να αναφέρει και το ημερολόγιο των Ίνκας που τελειώνει το Δεκέμβριο του 2012 και αρκετοί το ερμηνεύουν πως τελειώνει τότε γιατί προμηνύει το τέλος του κόσμου.
Κάνεις δεν μπορεί να γνωρίζει αν το θέρος του 2012 με τον πλέον θερμό Ιούλιο για το βόρειο Ημισφαίριο από το 1880, κατά τους ειδικούς θα προμηνύει ένα «σεισμό» ανάλογο με εκείνον του ’29 με το επίκεντρο στην Ελλάδα, την αρχή του τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου ή το τέλος του σύμπαντος...
Όπως έλεγε όμως ο Φίλοστρατος στα ες Τυανέα Απολλώνιον: «Θεοί μεν γαρ μελλόντων, άνθρωποι δεν γιγνομένων σοφοί δε προσιόντων αισθάνονται»...
Όπερ, οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα. Τα μελλούμενα τα γνωρίζουν οι θεοί, και επειδή στην εποχή μας έχουμε ξεμείνει από Θεούς πρέπει να πορευτούμε με την άγνοιά μας στα μελλούμενα και την επίγνωση του επιμερισμού των προσδοκιών και των κινδύνων ανάλογα με το σθένος του καθείς, ψυχικόν τε και υλικόν...
Από την πλευρά των αγορών βεβαίως, όπου τα πάντα προλέγουν και προεξοφλούν συνήθως καθ΄ υπερβολήν- η οποία υπερβολή κάνει τους «μονόφθαλμους» προφήτες και τους «τυφλούς» έρμαια του μαγνητισμού της τυχαίας παλινδρόμησης του εκκρεμούς-, τα μηνύματα θα μπορούσαν να είναι άκρως ενθαρρυντικά.
Σπανίως στα ήθη των αγορών τόσες πολλές αρνητικές ειδήσεις μαζεμένες δεν οδήγησαν σε άνοδο.
Αυτό που κάνει δυσκολότερες τις όποιες εικασίες όμως είναι πως οι διεθνείς αγορές δεν «ακούνε» τις αρνητικές ειδήσεις εδώ και πολύ καιρό...
Στηρίζονται στα κέρδη...
Τα ισχυρά κέρδη των διεθνών επιχειρήσεων υποστηρίζουν την διατήρηση των υψηλών τιμών. Τα κέρδη αποτελούν μια ισχυρή και χειροπιαστή αιτιολόγηση των υψηλών τιμών. Ο προβληματισμός που τίθεται έχει να κάνει με τη διαπίστωση πως τα κέρδη αυτά, κατά ένα σημαντικό ποσοστό αποτελούν αποτέλεσμα μιας τεχνικής κατάστασης χαμηλών επιτοκίων που διατηρούν οι κεντρικές τράπεζες προκειμένου να διευκολύνουν την αποπληρωμή του υψηλού χρέους, ιδιωτικού και δημοσίου που βαρύνει τον ανεπτυγμένο κόσμο.
Οι αισιόδοξοι υποστηρίζουν πως ποτέ δεν πρέπει να κινείται κανείς αντίθετα με τις βουλές της FED που δίνει το στίγμα των κεντρικών τραπεζών.
Πολλές φορές στο παρελθόν, όταν οι οικονομίες και οι κοινωνίες βρεθήκαν σε παρόμοια ή χειρότερα αδιέξοδα και καταστροφές, οι αγορές προείδαν την έξοδο προτού αυτή καταστεί κοινή διαπίστωση. Συμβαίνει και τώρα το ίδιο ή απλά τα υψηλά πρόσκαιρα κέρδη «τυφλώνουν» την προεξοφλητική δεινότητα των αγορών;
Αν αυτά συμβαίνουν διεθνώς, στην Ελλάδα η μαντική εργασία των επενδυτών μοιάζει ευκολότερη, καθώς η αγορά έχει προεξοφλήσει σε μεγάλη έκταση και αυτό το χειρότερο των σεναρίων της συγκυρίας που είναι η ολοσχερής κατάρρευση μετά τη χρεοκοπία και η επιστροφή στη δραχμή.
Οι περισσότερες επιχειρήσεις έχουν περιλάβει το σενάριο αυτό στις πιθανές μελλοντικές εξελίξεις και γι΄αυτό ίσως οι μετοχές τους να αποτελούν κατά μια εκδοχή ασφαλέστερα καταφύγια διαφύλαξης περιουσίας από καταθέσεις, μετρητά στο σεντούκι ή υπερφορολογουμένα ακίνητα.
Τέτοιες εποχές όμως όποιος αποτολμά χρηματιστηριακές προβλέψεις μοιάζει με κάποιον που πριν την κρίσιμη μάχη με τους Ρωμαίους μοιράζει προσκλήσεις για το επινίκειο πάρτι στους στρατιώτες του Πύρρου...
Στην Ελλάδα παραμένει ανοιχτό το ζήτημα του μέλλοντος της χώρας αν αυτό θα είναι με ή χωρίς ευρώ.
Όσο δεν ξεκαθαρίζει οριστικά το μέλλον της χώρας, η οικονομία θα συνεχίζει να βυθίζεται αργά και βασανιστικά, αφού κανείς ντόπιος ή ξένος δεν ρισκάρει να επενδύσει τα χρήματά του και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και οικονομική ανάκαμψη.
Υπάρχουν δυο βασικοί πυλώνες ανασφάλειας για όσους παρατηρούν τις εξελίξεις στη χώρα μας με σκοπό να επενδύσουν σε αυτή όταν οι προσδοκίες να αποκομίσουν οφέλη θα είναι μεγαλύτερες από το να υποστούν απώλειες κεφαλαίου.
Η μια έχει να κάνει με τη διφορούμενη στάση των Ευρωπαίων εταίρων, αν θα αποκλείσουν το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το ευρώ ή να αποδεχτούν τις προτροπές αυτών που προτείνουν αποπομπή για παραδειγματισμό.
Η άλλη έχει να κάνει με την αντίσταση που συναντούν στο εσωτερικό οι μεταρρυθμίσεις εξευρωπαϊσμού της οικονομίας και της κοινωνίας μέσω της αναδημιουργίας του σκωληκόβρωτου κράτους. Σοβαρή αναστολή για την προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα αποτελεί και η σημαντική άνοδος των εκλογικών ποσοστών κομμάτων της άκρας αριστεράς και δεξιάς, παρατάξεων με ολοκληρωτικές αντιλήψεις και ροπή στις αντιδημοκρατικές πρακτικές, μέσω και της επιδεικτικής ανοχής σε αυτές.
Τους προσέχεις μήνες θα κριθεί τόσο το μέλλον της Ελλάδας εντός ή έκτος ευρώ, όσο (αν και σε μικρότερο ποσοστό) η επιβίωση του κοινού νομίσματος. Για το μέλλον της Ελλάδας η απόφαση των Ευρωπαίων θα είναι για άλλη μια φορά μια πολιτική απόφαση, όπως ήταν και η απόφαση της εισόδου της χώρας στην ευρωζώνη.
Είναι πάλι καλοκαίρι φέτος και υπάρχουν δυο απειλές που αιωρούνται: οι οικονομίες της Ευρώπης και το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν...
Ο κύριος Forbes είναι φειδωλός στα αρνητικά μηνύματα του φετινού καλοκαιριού. Δεν αναφέρει τίποτα για την ξηρασία που πιέζει προς τα πάνω τις τιμές των τροφίμων, απειλώντας με σιτοδεία πληθυσμούς που ζουν κοντά στο όριο, όπως και για τα ιδιαίτερα αποθαρρυντικά σημάδια που εμφανίζει η οικονομία της Κίνας για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια.
Κάποιος προληπτικός με τις αρχαίες δοξασίες και τις προαιώνιες συνωμοσίες θα μπορούσε να αναφέρει και το ημερολόγιο των Ίνκας που τελειώνει το Δεκέμβριο του 2012 και αρκετοί το ερμηνεύουν πως τελειώνει τότε γιατί προμηνύει το τέλος του κόσμου.
Κάνεις δεν μπορεί να γνωρίζει αν το θέρος του 2012 με τον πλέον θερμό Ιούλιο για το βόρειο Ημισφαίριο από το 1880, κατά τους ειδικούς θα προμηνύει ένα «σεισμό» ανάλογο με εκείνον του ’29 με το επίκεντρο στην Ελλάδα, την αρχή του τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου ή το τέλος του σύμπαντος...
Όπως έλεγε όμως ο Φίλοστρατος στα ες Τυανέα Απολλώνιον: «Θεοί μεν γαρ μελλόντων, άνθρωποι δεν γιγνομένων σοφοί δε προσιόντων αισθάνονται»...
Όπερ, οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα. Τα μελλούμενα τα γνωρίζουν οι θεοί, και επειδή στην εποχή μας έχουμε ξεμείνει από Θεούς πρέπει να πορευτούμε με την άγνοιά μας στα μελλούμενα και την επίγνωση του επιμερισμού των προσδοκιών και των κινδύνων ανάλογα με το σθένος του καθείς, ψυχικόν τε και υλικόν...
Από την πλευρά των αγορών βεβαίως, όπου τα πάντα προλέγουν και προεξοφλούν συνήθως καθ΄ υπερβολήν- η οποία υπερβολή κάνει τους «μονόφθαλμους» προφήτες και τους «τυφλούς» έρμαια του μαγνητισμού της τυχαίας παλινδρόμησης του εκκρεμούς-, τα μηνύματα θα μπορούσαν να είναι άκρως ενθαρρυντικά.
Σπανίως στα ήθη των αγορών τόσες πολλές αρνητικές ειδήσεις μαζεμένες δεν οδήγησαν σε άνοδο.
Αυτό που κάνει δυσκολότερες τις όποιες εικασίες όμως είναι πως οι διεθνείς αγορές δεν «ακούνε» τις αρνητικές ειδήσεις εδώ και πολύ καιρό...
Στηρίζονται στα κέρδη...
Τα ισχυρά κέρδη των διεθνών επιχειρήσεων υποστηρίζουν την διατήρηση των υψηλών τιμών. Τα κέρδη αποτελούν μια ισχυρή και χειροπιαστή αιτιολόγηση των υψηλών τιμών. Ο προβληματισμός που τίθεται έχει να κάνει με τη διαπίστωση πως τα κέρδη αυτά, κατά ένα σημαντικό ποσοστό αποτελούν αποτέλεσμα μιας τεχνικής κατάστασης χαμηλών επιτοκίων που διατηρούν οι κεντρικές τράπεζες προκειμένου να διευκολύνουν την αποπληρωμή του υψηλού χρέους, ιδιωτικού και δημοσίου που βαρύνει τον ανεπτυγμένο κόσμο.
Οι αισιόδοξοι υποστηρίζουν πως ποτέ δεν πρέπει να κινείται κανείς αντίθετα με τις βουλές της FED που δίνει το στίγμα των κεντρικών τραπεζών.
Πολλές φορές στο παρελθόν, όταν οι οικονομίες και οι κοινωνίες βρεθήκαν σε παρόμοια ή χειρότερα αδιέξοδα και καταστροφές, οι αγορές προείδαν την έξοδο προτού αυτή καταστεί κοινή διαπίστωση. Συμβαίνει και τώρα το ίδιο ή απλά τα υψηλά πρόσκαιρα κέρδη «τυφλώνουν» την προεξοφλητική δεινότητα των αγορών;
Αν αυτά συμβαίνουν διεθνώς, στην Ελλάδα η μαντική εργασία των επενδυτών μοιάζει ευκολότερη, καθώς η αγορά έχει προεξοφλήσει σε μεγάλη έκταση και αυτό το χειρότερο των σεναρίων της συγκυρίας που είναι η ολοσχερής κατάρρευση μετά τη χρεοκοπία και η επιστροφή στη δραχμή.
Οι περισσότερες επιχειρήσεις έχουν περιλάβει το σενάριο αυτό στις πιθανές μελλοντικές εξελίξεις και γι΄αυτό ίσως οι μετοχές τους να αποτελούν κατά μια εκδοχή ασφαλέστερα καταφύγια διαφύλαξης περιουσίας από καταθέσεις, μετρητά στο σεντούκι ή υπερφορολογουμένα ακίνητα.
Τέτοιες εποχές όμως όποιος αποτολμά χρηματιστηριακές προβλέψεις μοιάζει με κάποιον που πριν την κρίσιμη μάχη με τους Ρωμαίους μοιράζει προσκλήσεις για το επινίκειο πάρτι στους στρατιώτες του Πύρρου...
Στην Ελλάδα παραμένει ανοιχτό το ζήτημα του μέλλοντος της χώρας αν αυτό θα είναι με ή χωρίς ευρώ.
Όσο δεν ξεκαθαρίζει οριστικά το μέλλον της χώρας, η οικονομία θα συνεχίζει να βυθίζεται αργά και βασανιστικά, αφού κανείς ντόπιος ή ξένος δεν ρισκάρει να επενδύσει τα χρήματά του και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και οικονομική ανάκαμψη.
Υπάρχουν δυο βασικοί πυλώνες ανασφάλειας για όσους παρατηρούν τις εξελίξεις στη χώρα μας με σκοπό να επενδύσουν σε αυτή όταν οι προσδοκίες να αποκομίσουν οφέλη θα είναι μεγαλύτερες από το να υποστούν απώλειες κεφαλαίου.
Η μια έχει να κάνει με τη διφορούμενη στάση των Ευρωπαίων εταίρων, αν θα αποκλείσουν το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το ευρώ ή να αποδεχτούν τις προτροπές αυτών που προτείνουν αποπομπή για παραδειγματισμό.
Η άλλη έχει να κάνει με την αντίσταση που συναντούν στο εσωτερικό οι μεταρρυθμίσεις εξευρωπαϊσμού της οικονομίας και της κοινωνίας μέσω της αναδημιουργίας του σκωληκόβρωτου κράτους. Σοβαρή αναστολή για την προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα αποτελεί και η σημαντική άνοδος των εκλογικών ποσοστών κομμάτων της άκρας αριστεράς και δεξιάς, παρατάξεων με ολοκληρωτικές αντιλήψεις και ροπή στις αντιδημοκρατικές πρακτικές, μέσω και της επιδεικτικής ανοχής σε αυτές.
Τους προσέχεις μήνες θα κριθεί τόσο το μέλλον της Ελλάδας εντός ή έκτος ευρώ, όσο (αν και σε μικρότερο ποσοστό) η επιβίωση του κοινού νομίσματος. Για το μέλλον της Ελλάδας η απόφαση των Ευρωπαίων θα είναι για άλλη μια φορά μια πολιτική απόφαση, όπως ήταν και η απόφαση της εισόδου της χώρας στην ευρωζώνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου