ΗΠΑ - Από την στρατηγική ανεπάρκεια στον γενικευμένο στρατηγικό εκφυλισμό

Το αλαλούμ με την Αμερικανική στάση στο Συριακό συνεχίζεται. Τα στοιχεία κυκλοθυμικότητας που προσδίδει στην πολιτική συμπεριφορά των Αμερικανών η διαχείριση Τραμπ, είναι υπαρκτά, αλλά δεν αρκούν για να ερμηνεύσουν αυτό που πραγματικά συντελείται στις ΗΠΑ…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Φιλότιμη επίσης είναι και η προσπάθεια των απολογητών του Αμερικανικού ονείρου, που αρνούνται να αποδεχτούν πως η φυσιογνωμία του σύγχρονου κόσμου αλλάζει δραματικά, και επιμένουν να προσδίδουν στο αλαλούμ στοιχεία στρατηγικής σοβαρότητας, ισχυριζόμενοι πως τα πάντα είναι υπό έλεγχο, και πως η έξυπνη Αμερικανική στρατηγική διαχείριση, μετατρέπει το θέατρο της Συρίας σε μυλόπετρα κατατριβής των ανταγωνιστών.

Αυθαίρετες και ανυπόστατες ερμηνείες. Ανεπίτρεπτο να υιοθετούνται από σοβαρούς αναλυτές, διότι κάθε σοβαρή ανάλυση έχει υποχρέωση να αξιολογεί πραγματικά δεδομένα, τάσεις και δυναμικές, και όχι να αναγορεύει τον καημό των ανθρώπων σε αξίωμα.

Η Αμερική, έχει χάσει τον έλεγχο των διεθνών εξελίξεων, ΚΑΙ στα σημεία αλλά ΚΑΙ στις θεμελιώδεις στρατηγικές της επιλογές. Αυτή η πορεία φθοράς, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες συγκεκαλυμένης διαχείρισης, υπήρξε εμφανής ήδη από τις πρώτες μέρες της Διοίκησης Ομπάμα και...
δεν αποτελεί «καινούριο φρούτο» που έκανε την εμφάνισή του επί προεδρίας Τραμπ.

Από το ναυάγιο του Αφγανιστάν και την κόλαση της «Αραβικής Άνοιξης» στο επίπεδο το επιχειρησιακό, μέχρι την στρατηγική ενδυνάμωση της Ρωσίας, την «επιθετική» διείσδυση της Κίνας και τις πολλές «ήσσονος» σημασίας μικρές αποτυχίες στην Κορέα, στην Βενεζουέλα, στον Κόλπο και αλλού, η διαδικασία της αποκαθήλωσης των ΗΠΑ από την πλανηταρχική πρωτοκαθεδρία κλιμακώνεται και ήδη έχει προσλάβει αμετάκλητα χαρακτηριστικά.

Το καινούριο στοιχείο που προσέθεσε η Διοίκηση Τραμπ, ήταν η επίγνωση αυτής της κατάστασης και η ομολογουμένως άτσαλη και αποσπασματική αλλά σε κάθε περίπτωση στοχευμένη απόπειρα να προλάβει τα χειρότερα για λογαριασμό της Υπερδύναμης.

Σε αυτήν την προσπάθεια, είχε απέναντί του, τους παραδοσιακούς αντιπάλους των ΗΠΑ, τις ανερχόμενες και ενδυναμούμενες νέες ισχυρές περιφερειακές δυνάμεις που διεκδικούν απογαλακτισμό και στρατηγική πορεία με απαιτήσεις, και φυσικά το παραδοσιακό κατεστημένο της Αμερικανικής πολιτικής και στρατιωτικής ελίτ, που επιμένει μαξιμαλιστικά, παραβλέποντας τις ισχυρές, δομικές, συστημικές αλλαγές που συντελούνται.

Αυτή ακριβώς η σύγκρουση βρίσκεται σε εξέλιξη στο εσωτερικό των ΗΠΑ, και είναι σύγκρουση κέντρων εξουσίας, η οποία διαθέτει ισχυρό στρατηγικό αποτύπωμα. Η εναγώνια αναζήτηση ισορροπιών προκαλεί απίστευτο στρατηγικό αλαλούμ στην διαχείριση κρίσιμων διεθνών ζητημάτων.

Κυρίως όμως δημιουργεί περιβάλλον κατατριβής, ΟΧΙ των αντιπάλων, ΑΛΛΑ των ίδιων των συντελεστών εξουσίας που ενυπάρχουν στην Αμερικανική υπερδύναμη. 

Αυτό όμως, ούτε που περνά από το μυαλό των «αναλυτών» που προσπερνούν την πραγματικότητα και αναγορεύουν σε αξίωμα τον καημό και τις γεωπολιτικές εμμονές τους.

Και για να επιστρέψουμε στο Συριακό…

Το ποια αντίληψη τελικά θα κυριαρχήσει αναφορικά με την παραμονή ή όχι των Αμερικανών στο θέατρο της Συρίας, και το εάν και κατά πόσον θα διευκολυνθεί η εγκληματική πρακτική των Τούρκων μακελάρηδων απέναντι στον Κουρδικό πληθυσμό, από στρατηγική άποψη έχει πλέον ελάχιστη σημασία.

Η Αμερικανική Υπερδύναμη έχει καταντήσει πλέον περίγελος του πλανήτη, όχι εξ αιτίας της κυκλοθυμικότητας του προέδρου της, αλλά εξ αιτίας της καταφανούς στρατηγικής της ανεπάρκειας, να διαχειριστεί αξιοπρεπώς ακόμη και τα αυτονόητα. Και αυτή είναι μια πραγματικότητα που την γνωρίζουν πλέον ΚΑΙ οι πέτρες. Αυτή η εξέλιξη, δεν έχει μονάχα την αστεία της πλευρά. Στο επίπεδο της Γεωστρατηγικής οι επιπτώσεις της είναι ασύλληπτες. 

Οι ΗΠΑ έχουν χάσει το όποιο πλεονέκτημα θα μπορούσαν θεωρητικά να διαθέτουν, ώστε να «παγιδεύσουν» στρατηγικά αντιπάλους και ανταγωνιστές στο θέατρο της Συρίας, μετατρέποντάς το σε γήπεδο κατατριβής.

Καμία απολύτως σοβαρή δύναμη που διαθέτει στρατηγικό όραμα, δεν πρόκειται να το θυσιάσει για να παγιδευτεί σε λογικές κατατριβής, και μόνο αφελείς μπορούν να διαθέτουν ανάλογες προσδοκίες.

Ούτε η Ρωσία… Ούτε το Ιράν… Ούτε βεβαίως και η Τουρκία θα προκαλέσει σε αυτήν την φάση τουλάχιστον ρήγματα στην σχέση της με τους «στρατηγικούς» της εταίρους… Ούτε καν η Συρία δεν πρόκειται να κινηθεί βεβιασμένα και απρόσεκτα μέσα στην ίδια της της επικράτεια.

Ακόμη και το Ισραήλ, συνειδητοποιεί πως αν θέλει να επιβιώσει, θα πρέπει να ανασχεδιάσει την στρατηγική του, συνυπολογίζοντας πως η παντοδυναμία των ΗΠΑ είναι πλέον παρελθόν, και θα πρέπει να επαναξιολογήσει μια σειρά από καινούρια δεδομένα που θα διαμορφώσουν τις νέες γεωστρατηγικές ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή.

Αυτή η εκφυλιστική στρατηγική διεργασία στην οποία έχουν περιέλθει οι ΗΠΑ, είναι φανερό πως συρρικνώνει δραματικά και την λίστα των σοβαρών συνομιλητών της Υπερδύναμης, στην οποία απ’ ότι φαίνεται, παραμένουν να φιγουράρουν χώρες σύμβολα της αφωνίας και της υποτέλειας, όπως είναι τα Σκόπια, η Ελλάδα και η Κύπρος.

Και αν αυτή η εξέλιξη σηματοδοτεί κατάντια για την Αμερικανική Υπερδύναμη, ο καθένας αντιλαμβάνεται τι ακριβώς σηματοδοτεί για την λίστα των σοβαρών της συνομιλητών.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"