Γιατί πρέπει να συντριβεί το "ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ" της πατριδοκαπηλείας και του εθνομηδενισμού

Στην Ελληνοτουρκική αντιπαράθεση, τα πράγματα έχουν οδηγηθεί σε σημείο οριακό, και η ραγδαία τροποποίηση της Τουρκικής ρητορικής, μοιραία τροποποιεί και τους ίδιους τους όρους αυτής της αντιπαράθεσης στην πράξη και σε όλα τα επίπεδα, μηδέ εξαιρουμένου ακόμη και αυτού της διεθνούς διπλωματίας…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ο «επιθετικός» προσανατολισμός της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, είναι πλέον στο σύνολό του πολλαπλά αναβαθμισμένος, όχι μονάχα στο επίπεδο της ρητορικής, αλλά ΚΑΙ στην επιχειρησιακή του διάσταση. Ενώ όπως ήταν αναμενόμενο, ένα καινούριο πλέγμα επιθετικών και παράνομων διεκδικήσεων, επιχειρείται να ενσωματωθεί στην Ημερήσια Διάταξη ακόμη και της Διεθνούς Διπλωματίας.

Την ίδια στιγμή, η Ελληνική εξωτερική πολιτική αναζητεί τη δική της περπατησιά, αδυνατώντας ωστόσο να δραπετεύσει από αδιέξοδες αντιλήψεις και φοβικά σύνδρομα, που ανατροφοδοτούν αυτογκόλ, διπλωματική περιθωριοποίηση, και αλλεπάλληλες γκάφες.

Η Τουρκική εξωτερική πολιτική, κινείται σε λογικές που ροκανίζουν Ελληνικά δικαιώματα, επιβάλουν τετελεσμένα και εν τέλει παράγουν αποτελέσματα, ενώ η Ελληνική ατολμία, αναπαράγει αδιέξοδα, ανατροφοδοτεί φαινόμενα εθνικού διχασμού και ...

εν πολλοίς συνηγορεί στην συστηματική αποδόμηση κεκτημένων.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη, παραμερίζει προσωρινά από το κάδρο το εξ ίσου σημαντικό ναυάγιο της Βαλκανικής διάστασης της Εξωτερικής πολιτικής της χώρας, αλλά αυτό ουδόλως μειώνει τις βλαπτικές επιδράσεις των ανεπίτρεπτων υπαναχωρήσεων που συντελέστηκαν, και που θα επανέλθουν σύντομα στο προσκήνιο με τρόπο δραματικό.

Μέσα σε αυτό το δυναμικό και εξόχως αντιφατικό περιβάλλον, ήταν απλά θέμα χρόνου και η εμφάνιση  ενός ιδιότυπου πολιτικού περιθωρίου που λειτουργεί συμπληρωματικά και με την ανοχή του πολιτικού συστήματος, αλλά και με σαφή αποστολή να διεμβολίσει τα μυαλά των ανθρώπων, να ευνουχίσει την εποικοδομητική ανησυχία τους, να εκτρέψει, και εν τέλει να ακυρώσει τη δυνατότητα ενός αυθεντικού γνήσια λαϊκού πατριωτικού κινήματος, από την υποχρέωσή του να ανακόψει την πορεία προς την καταστροφή, και να δρομολογήσει μια άλλη πορεία για τον τόπο.

Πρόκειται για το «μαύρο μέτωπο» που κλιμακώνει τις "διαδηλώσεις" του, και το οποίο συγκροτούν σε μια συνεργατικά «αντιφατική» σχέση, οι καρικατούρες του εθνομηδενισμού από τη μια και οι «φουστανελάτοι» της πατριδοκαπηλίας από την άλλη.

Πρόκειται για μια σχέση δόλια και αλληλοσυμπληρούμενη, σε ένα περιβάλλον νοσηρό, όπου ό ένας ευδοκιμεί μέσα στα απόνερα του άλλου, «χτίζοντας» και οι δυο από κοινού ένα πολιτικό γαϊτανάκι που επιδιώκει… 

• Να οδηγήσει στον εκφυλισμό την πολιτική σκέψη… 
• Σε τυχοδιωκτισμούς την πολιτική δράση… 
• Στο εδώλιο την αυθεντική κοινωνική αντίσταση… 
• Να νομιμοποιήσει φαινόμενα πολιτικής εκτροπής… 
• Να διευκολύνει πρακτικές πολιτικού εκφασισμού… 
• Να «κατασκευάσει» περιβάλλον πολιτικής παραφροσύνης, προλειαίνοντας το έδαφος ακόμη και για εθνικές τραγωδίες… 

Κι αυτό είναι κάτι που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Και αν η Ελληνική κοινωνία κατάφερε – εξ αιτίας της παρέλασης του εθνομηδενισμού στα κυβερνητικά σαλόνια – να είναι περισσότερο ψυλλιασμένη απέναντι σε ψευτοδιεθνιστικά κηρύγματα και πανηγυρτζήδικους δικαιωματισμούς, είναι προφανές πως δεν έχει αναπτύξει τις ίδιες άμυνες, απέναντι στα νοσηρά φαινόμενα αγοραίας πατριδοκαπηλίας.

Στη συγκεκριμένη ιστορική εποχή λοιπόν, που οι μέρες είναι ιδιαιτέρως πονηρές και οι νύχτες παραμένουν επικίνδυνα γκαστρωμένες, το αυθεντικό και γνήσια λαϊκό πατριωτικό κίνημα, δεν αρκεί να γνωρίζει καλά την ταυτότητα των δεδηλωμένων εχθρών που επιβουλεύονται την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.

Επιβάλλεται παράλληλα με αυτό, να είναι και επαρκώς ψυλλιασμένο και για τα εν δυνάμει δεκανίκια που λειτουργούν ως πέμπτη φάλαγγα μέσα στην κοινωνία, και επιδίδονται σε ένα παιχνίδι επιθετικής επικοινωνίας, με κυρίαρχα χαρακτηριστικά… 

• Το βερμπαλισμό στη ρητορική… 
• Την καταφανή πολιτική ρηχότητα στη σκέψη… 
• Την ανυπαρξία πολιτικής επεξεργασίας. Και... 
• Την ακατάσχετη πλειοδοσία σε κραυγές και συνθηματολογία που δεν οδηγεί πουθενά.

Όχι… Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να είμαστε ανεκτικοί απέναντι σε αυτές τις φωνές. Η στάση μας απέναντι σε αυτό το νοσηρό περίγυρο, θα πρέπει να είναι σαφής, απόλυτη, κατηγορηματική, αποκλειστικά και μόνο πολιτική και διαχρονικά ασυμβίβαστη. 

Η πολιτική ανοχή, η πολιτική συνύπαρξη, οι πολιτικές συμπεριφορές που καλλιεργούν συγχύσεις στην κοινωνία για το πραγματικό διακύβευμα, έχουν κόστος, βαρύτατο τίμημα, και συνιστούν κορυφαία πολιτική ευθύνη που δεν μπορεί να αναλαμβάνεται αβασάνιστα.

Αυτό το «ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ», χτίζεται και με περίεργα κομπρεμί, από όλα τα καλά παιδιά του συστήματος, δομείται μακριά από διαδικασίες συλλογικές στην επεξεργασία και στη λήψη των αποφάσεων, με πρωτεύοντα υλικά τη ματαιοδοξία, τον εγωκεντρισμό των πρωταγωνιστών, και επενδύσεις σε προσωπικές καριέρες. 

Διάφορες σκοτεινές πολιτικά φιγούρες, επιχειρούν να κεφαλαιοποιήσουν τον απόηχο της συμμετοχής ανυποψίαστων πολιτών σε διαδηλώσεις, αποκρύπτοντας επιμελώς, πραγματικές προθέσεις, στόχους και επιδιώξεις.

Ενίοτε προσπαθεί να χαλιναγωγήσει το διχαστικό λόγο του, αλλά αδυνατεί να συγκαλύψει το διχαστικό πνεύμα από το οποίο εμφορούνται οι πρωταγωνιστές του, κι αυτό είναι προφανές πως σε καμία περίπτωση δεν παραπέμπει σε υγιείς προθέσεις, γι’ αυτό και δεν μπορεί καμία απολύτως υγιή προοπτική.

Οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι. Στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, που διακυβεύεται ακόμη και αυτή η υπόσταση της πατρίδας μας, η Ελληνική κοινωνία δεν πρέπει να παγιδευτεί σε παιχνίδια καιροσκόπων, με κραυγές εκτόνωσης, χωρίς πολιτική σκέψη, με διάχυτη πολιτική ρηχότητα και ασαφές πολιτικό στίγμα. 

Το «ανεμομαζώματα – διαβολοσκορπίσματα» είναι από αυτά που διαπρέπουν στην πολιτική, και είναι αυτό που κατά κανόνα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, στον πλήρη, απόλυτο και οριστικό εκφυλισμό του κινήματος και των αγώνων.

Με κραυγές εκτόνωσης χωρίς σαφή πολιτική στόχευση στήθηκαν οι «αγανακτισμένοι»… 

• Ποιος θυμάται σήμερα ποιος ήταν ο οργανωτής;;; 
• Ποιος μπορεί να μας περιγράψει σήμερα το αποτέλεσμά τους, εκτός από το ότι λειτούργησαν ως μήτρα κατασκευής μιας νέας γενιάς από «πολιτικές φίρμες», που παρήχθησαν με την ανοχή του συστήματος, και που τελικά δούλεψαν για το σύστημα;;; 

Αυτά όμως είναι φαινόμενα που ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ και ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ, και όταν σβήσουν τα φώτα της χορογραφίας, αποδεικνύεται πως «κατασκευάζονται» για να ΕΔΡΑΙΩΝΟΥΝ το καθεστώς και ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΝ.

Και όλοι αυτοί, οι «πρωταγωνιστές της γκλαμουριάς», αναδείχτηκαν και εντάχθηκαν στο σύστημα, γιατί «μάγεψε» ο λόγος τους, και δυστυχώς, η ανάγκη επίγνωσης της πολιτικής τους ρηχότητας πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

Ταυτόχρονα, μέσα από ένα τέτοιο πολιτικά ρηχό «κίνημα», δυνάμωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, δυνάμωσε η  ΧΑ, παραδειγματίστηκαν οι «ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ», εμπνεύστηκαν οι «διαδηλώσεις αξιοπρέπειας» κλπ. Μπορούμε να τα ξεχάσουμε όλα αυτά;;;

Δυστυχώς ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να τα ξεχάσουμε, γιατί αυτό είναι το τίμημα των «κραυγών» με περίσσευμα «αντιμνημονιακής» ταυτότητας και χωρίς πολιτικό βάθος.

• Μπορεί λοιπόν στις μέρες μας η ιστορία να επαναληφθεί ως φάρσα;;; 
• Μπορεί το αυθεντικό γνήσια λαϊκό πατριωτικό κίνημα, να συμπορευθεί σε μια τέτοια αντίληψη για την λαϊκή αντίδραση γενικώς, όπως αυτή που προβάλει το «ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ» της όψιμης πατριδοκαπηλίας;;;  
• Μπορούμε να πορευτούμε στοχεύοντας στην αναγκαία πολιτική ανατροπή, έτσι… Χωρίς κόμματα, χωρίς όργανα, χωρίς συλλογικές διαδικασίες;;;

Προφανώς και δεν μπορεί η πάλη για την πολιτική ανατροπή, να είναι ένα ταξιδάκι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.

Και φυσικά, η ίδια η διαδικασία ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, επειδή ακριβώς είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, έχει και πολύ σοβαρούς αντιπάλους και προϋποθέτει πολύ σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις, που θα κρίνουν τελικά την έκβαση ενός αγώνα διαρκούς και πολυεπίπεδου, που δεν έχει και δεν μπορεί να έχει, καμία απολύτως σχέση με τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα της χορογραφημένης πατριδοκαπηλίας.

Και επειδή ακριβώς είναι όλα αυτά, αλλά και πολύ περισσότερα η υπόθεση της πάλης για την ανάκτηση της Εθνικής κυριαρχίας, γι’ αυτό και… 

• ΟΥΤΕ με πρωτοβουλίες «χύμα στο κύμα» μπορεί να ευοδωθεί, 
• αλλά ΟΥΤΕ και το «αντι»μνημονιακό μπλά – μπλά των κενολόγων, συνιστά από μόνο του ικανή ταυτότητα, που αρκεί για να εγγυηθεί την έκβαση της επόμενης μέρας.

Όλα αυτά ωστόσο, ελάχιστη αξία έχουν για τους πρωταγωνιστές του «ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ», ακριβώς γιατί οι πραγματικές στοχεύσεις τους, δεν είναι μόνο μακριά… είναι και ενάντι στα πραγματικά συμφέροντα του λαού και του τόπου μας.

Επιχειρούν να λαθροχειρίσουν καπηλευόμενοι τη συμμετοχή του κόσμου στα προηγούμενα συλλαλητήρια, και να την εμφανίσουν ως δήθεν «λαϊκή υποστήριξη» σε κυοφορούμενα πολιτικά εγχειρήματα. Προφανώς ξεχνούν πως κατέληξαν στα σκουπίδια πάμπολλες τέτοιες «λαϊκές υποστηρίξεις», περιορισμένης διάρκειας, ωσάν να πρόκειται για σακουλίσιο γιαούρτι που μούχλιασε πριν την ώρα του.

Επιχειρούν ξεδιάντροπα και αδίστακτα να καπηλευτούν ακόμη και σφυρηλατημένα πολιτικά συνθήματα που συμπυκνώνουν την πεμπτουσία της πάλης του λαού μας, και τα εναποθέτουν σε ένα ιδιότυπο κολλάζ πολιτικών ασυναρτησιών, για να τα σύρουν στον ευτελισμό στο όνομα ιταμών σκοπιμοτήτων, και για λογαριασμό ενός ιδιότυπου «θεαθήναι» στο αγοραίο πατριδεμπόριο.

Το γνήσιο και αυθεντικό λαϊκό πατριωτικό κίνημα ωστόσο, δεν έχει κανένα λόγο να εγκαταλείψει την πολύτιμη φαρέτρα του, και να συρθεί πίσω από την επικίνδυνη κενολογία των αχταρμάδων του «θεαθήναι».

Αν το κάνει, θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια στον πολιτικό εκφυλισμό. 

Η ίδια η κοινωνία αν παρασυρθεί σε αυτό το κυνηγητό, θα εγκλωβιστεί στη λαγνεία του «θεαθήναι», και , δεν θα βρει δρόμο να δραπετεύσει από την καταστροφική πορεία που της έχουν δρομολογήσει.

• Ο λόγος και οι επιδιώξεις του γνήσιου και αυθεντικά λαϊκού πατριωτικού κινήματος, δεν έχει, και δεν μπορεί να έχει, καμία απολύτως σχέση με τη ρητορική των μορφωμάτων του «ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ». 
• Οι πατροπαράδοτες αξίες του εθνισμού αυτού του λαού, οι σφυρηλατημένες με τα μεγάλα έπη και τους υποδειγματικούς εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του, δεν έχουν και δεν μπορούν να έχουν καμία απολύτως σχέση με το διχαστικό πνεύμα των πρωταγωνιστών του «ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ».

Με όλα τούτα μας χωρίζει άβυσσος, και σε αυτή την άβυσσο θα πρέπει να τσακιστεί κάθε προσπάθεια σφετερισμού, αποπροσανατολισμού, και κατευθυνόμενης εκτροπής των αυθεντικών συναισθημάτων αυτού του λαού, προκειμένου να μην οδηγηθεί η πατρίδα μας αποδυναμωμένη, μπροστά σε νέες εθνικές τραγωδίες.

Σε κάθε περίπτωση, η γνώση της ταυτότητας του «εχθρού» μέσα κι έξω από τη χώρα, δεν επιτρέπεται να ακυρώνεται ή να αποδυναμώνεται, με καιροσκοπισμούς και παιχνίδια σκοπιμότητας που αποπροσανατολίζουν και δεν επιτρέπουν να έχουμε καθαρό μέτωπο και απέναντι σε κάθε λογής δεκανίκια του, που αντικειμενικά ευνουχίζουν τις συνειδήσεις της κοινωνίας.

Και η ρητορική του διχασμού που τροφοδοτεί την πολιτική διαστροφή του «ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ», είναι πολύτιμο δεκανίκι των εχθρών και όχι των φίλων του λαού μας.

Η ανοχή λοιπόν απέναντι σ αυτά τα φαινόμενα, όχι μονάχα δεν συνιστά πράξη ευθύνης και συμβολή στην ενότητα, αλλά αποτελεί σοβαρό πολιτικό ολίσθημα με επικίνδυνες πολιτικές προεκτάσεις, που παγιδεύει τους ανυποψίαστους πολίτες, και εμποδίζει τον στοχευμένο αγώνα ΚΑΙ για την Εθνική ανεξαρτησία ΚΑΙ για την πολιτική ανατροπή, αλλά ΚΑΙ για την ίδια την ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ σε τελευταία ανάλυση.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"