Επιχειρώντας μια πρώτη αξιολόγηση
των αποτελεσμάτων από το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, θα πρέπει να
συμφωνήσουμε πως αυτή η αξιολόγηση είναι απαραίτητο να γίνεται με βάση συγκεκριμένους αξιολογικούς κανόνες,
και τέτοιοι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο μικρόκοσμος
και οι ενδόμυχες επιθυμίες των «αναλυτών»…
του Κ.
ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η επιλογή του πρωθυπουργού της χώρας να αρκεστεί σε μεγαλοστομίες «επενδυτικές» και σε κλιματολογικές αμπελοφιλοσοφίες, παραπέμπει σε έναν ηγέτη ΠΡΟΘΥΜΟ να προσαρμοστεί σε συγκυριακές και κυρίαρχες υπαγορεύσεις, αλλά ΑΝΙΚΑΝΟ να...
αναδείξει μια στοιχειώδη εθνική ατζέντα, επιχειρώντας να θέσει πραγματικά τους πάντες ενώπιον των ευθυνών του.
Το δεύτερο ζήτημα που θα πρέπει να απαντηθεί, είναι αν η Ελληνική παρουσία μετέβη στην Ν. Υόρκη, αποφασισμένη να απαιτήσει ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, να μπει ένα τέλος στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των «συμμάχων» της οι οποίοι με τρόπο προκλητικό και αδίστακτο ιφιγενοποιούν την χώρα.
Δυστυχώς αλλά τώρα πια που μπορούμε να κρίνουμε ΚΑΙ εκ του αποτελέσματος, αυτό που προκύπτει είναι ότι ο πρωθυπουργός της χώρας, ΔΕΝ μετέβη στην Ν. Υόρκη αποφασισμένος να καταδείξει ότι η Ελληνική κυβέρνηση, διαθέτει βούληση, αποφασιστικότητα και έναν στρατηγικό πολιτικό σχεδιασμό που της επιτρέπει να απαιτήσει τον επανακαθορισμό των κανόνων, σε σχέση τουλάχιστον με τις κυρίαρχες εθνικές προκλήσεις της εποχής.
Το πλασάρισμα του Έλληνα πρωθυπουργού στο πλευρό του διολισθαίνοντος Αναστασιάδη και η ουσιαστική αφωνία του ικέτη που επέδειξε αναφορικά με το μεταναστευτικό, είναι πρακτικές που ΔΕΝ παραπέμπουν σε ηγέτη που θα πρέπει τόσο οι φίλοι όσο και οι εχθροί, να σταθμίσουν σοβαρά τον λόγο και τις αποφάσεις του.
Άλλωστε, είναι χαρακτηριστικό πως η προΰπαρξη δύο συνεδριάσεων του ΚΥΣΕΑ μόνο για το μεταναστευτικό, σε διάστημα 15 ημερών, με τις αξιοθρήνητες αποφάσεις που τα συνόδευσαν, ΔΕΝ ήσαν ενισχυτικό αλλά ένα πλήρως απαξιωτικό πολιτικό προηγούμενο στην πρωθυπουργική φαρέτρα. Δυστυχώς οι σημερινές εξελίξεις στη Μόρια...
Κι εδώ, οι στοιχειώδεις μεθοδολογικοί κανόνες επιβάλουν να μην αποσυνδέονται ποτέ στην διπλωματική σκακιέρα, οι κινήσεις, οι πρωτοβουλίες και οι σχεδιασμοί ενός πρωθυπουργού, από τις προφανείς σκοπιμότητες του αντιπάλου.
Πρόκειται για κανόνες που ατυχώς (μόνο;;;) δεν τήρησε ο Έλληνας πρωθυπουργός (με ευθύνη βεβαίως και των αμφιβόλου ικανότητας συμβούλων του)…
Κι αυτή ελαφρότητα, προσλαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις, όταν αυτό που επιχειρείς είναι να συντηρήσεις εφησυχασμό στην Ελληνική κοινωνία, επενδύοντας στο ψεύδος, την αστοχία και την ανακρίβεια, μιλώντας για την χώρα σου και παραβλέποντας το γεγονός ότι έχει εγκλωβιστεί στην περιδίνηση ενός ανεξέλεγκτα συγκρουσιακού περιβάλλοντος.
Συμπερασματικά θα λέγαμε, ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός – ΚΑΙ αυτός ο πρωθυπουργός – έκανε απλώς ότι και οι απαράδεκτοι προκάτοχοί του. Αξιοποίησε σημαντικά φόρα της διεθνούς διπλωματίας, ΟΧΙ για να κάνει την διαφορά… ΟΧΙ για να καταστήσει την διαφορά διακριτή και υπολογίσιμη… ΟΧΙ για να θυμίσει στους πάντες πως η Ελλάδα είναι εδώ, έτοιμη ακόμη και ΝΑ αιφνιδιάσει αλλά αποφασισμένη ΝΑ ΜΗΝ παραιτηθεί και ΝΑ ΜΗΝ διαπραγματευτεί τα αυτονόητα…
Τα αξιοποίησε για να διαχειριστεί εξουσία… Για να διαχειριστεί ρόλο στην νομή της… Για να διαχειριστεί όρους παραμονής σ αυτήν, με πρώτιστο μέλημα να αποδείξει σε όλους πως είναι ένας ευπροσάρμοστος ηγέτης, πρόθυμος να ενσωματώνεται στην κυρίαρχη ατζέντα τους και στις κυρίαρχες επιλογές τους.
Αυτό όμως ΔΕΝ είναι εθνική πολιτική… ΔΕΝ έχει καμία απολύτως σχέση με την υπεράσπιση των εθνικών προτεραιοτήτων της χώρας.
Ο πρωθυπουργός της χώρας, κινούμενος στην πεπατημένη των προκατόχων του, πιστοποίησε γι’ ακόμη μια φορά πως σε αυτόν τον τόπο, οι πρωθυπουργοί επιμένουν να κυνηγούν τα νούμερα, με πρακτικές και επιλογές που περιστέλλουν και απομειώνουν την εθνική κυριαρχία.
Ε... Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας επιλογής, δεν είναι δυνατόν να το επικροτήσουμε. Νισάφι πια κύριοι «αναλυτές»… Σύμβουλοι… Και λοιποί θεομπαίχτες…
Το πρώτο ζήτημα
επομένως που θα πρέπει να απαντηθεί, είναι αν
η Ελληνική παρουσία στο περιθώριο της ΓΣ του ΟΗΕ κινήθηκε σε μια λογική δημοσιοσχεσίτικη, ή εάν σηματοδότησε μια νέου τύπου αντίληψη για την Διπλωματία, με
επικαιροποιημένα και «επιθετικά» χαρακτηριστικά, στο πλαίσιο μιας νέας και
ενιαίας στρατηγικής αντίληψης, αποφασισμένης να καταδείξει πως η πατρίδα μας αποφασίζει
επιτέλους να πάψει να λειτουργεί ως
άβουλο παρακολούθημα υπαγορεύσεων και εντολών, και μετασχηματίζεται σε ένα αυτόφωτο γεωπολιτικό μέγεθος, με
επίγνωση του ρόλου της, των «θέλω» της, των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων στο περιβάλλον
των «στρατηγικών» της συμμαχιών, των σύνθετων προκλήσεων αλλά και των πραγματικών
κινδύνων με τους οποίους βρίσκεται αντιμέτωπη.
Η επιλογή του πρωθυπουργού της χώρας να αρκεστεί σε μεγαλοστομίες «επενδυτικές» και σε κλιματολογικές αμπελοφιλοσοφίες, παραπέμπει σε έναν ηγέτη ΠΡΟΘΥΜΟ να προσαρμοστεί σε συγκυριακές και κυρίαρχες υπαγορεύσεις, αλλά ΑΝΙΚΑΝΟ να...
αναδείξει μια στοιχειώδη εθνική ατζέντα, επιχειρώντας να θέσει πραγματικά τους πάντες ενώπιον των ευθυνών του.
Το δεύτερο ζήτημα που θα πρέπει να απαντηθεί, είναι αν η Ελληνική παρουσία μετέβη στην Ν. Υόρκη, αποφασισμένη να απαιτήσει ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, να μπει ένα τέλος στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των «συμμάχων» της οι οποίοι με τρόπο προκλητικό και αδίστακτο ιφιγενοποιούν την χώρα.
Δυστυχώς αλλά τώρα πια που μπορούμε να κρίνουμε ΚΑΙ εκ του αποτελέσματος, αυτό που προκύπτει είναι ότι ο πρωθυπουργός της χώρας, ΔΕΝ μετέβη στην Ν. Υόρκη αποφασισμένος να καταδείξει ότι η Ελληνική κυβέρνηση, διαθέτει βούληση, αποφασιστικότητα και έναν στρατηγικό πολιτικό σχεδιασμό που της επιτρέπει να απαιτήσει τον επανακαθορισμό των κανόνων, σε σχέση τουλάχιστον με τις κυρίαρχες εθνικές προκλήσεις της εποχής.
Το πλασάρισμα του Έλληνα πρωθυπουργού στο πλευρό του διολισθαίνοντος Αναστασιάδη και η ουσιαστική αφωνία του ικέτη που επέδειξε αναφορικά με το μεταναστευτικό, είναι πρακτικές που ΔΕΝ παραπέμπουν σε ηγέτη που θα πρέπει τόσο οι φίλοι όσο και οι εχθροί, να σταθμίσουν σοβαρά τον λόγο και τις αποφάσεις του.
Άλλωστε, είναι χαρακτηριστικό πως η προΰπαρξη δύο συνεδριάσεων του ΚΥΣΕΑ μόνο για το μεταναστευτικό, σε διάστημα 15 ημερών, με τις αξιοθρήνητες αποφάσεις που τα συνόδευσαν, ΔΕΝ ήσαν ενισχυτικό αλλά ένα πλήρως απαξιωτικό πολιτικό προηγούμενο στην πρωθυπουργική φαρέτρα. Δυστυχώς οι σημερινές εξελίξεις στη Μόρια...
- Δεν σηματοδοτούν μονάχα την απόλυτη κατάρρευση αυτών των αξιοθρήνητων αποφάσεων, αλλά...
- Αποδεικνύουν πως οι περίφημες "δομές φιλοξενίας" έχουν παραδοθεί στο έλεος αδίστακτων συμμοριών, που όταν αποφασίζουν να δράσουν δολοφονούν και καταστρέφουν. Σύρουν την χώρα σε έναν ανελέητο εκβιασμό, και οι μηχανισμοί του κράτους είναι ανίκανοι να αντιδράσουν.
Το τρίτο ζήτημα
το οποίο θα πρέπει να αξιολογηθεί, είναι η
σοβαρότητα με την οποία θα μπορούσε κανείς να υποθέσει, ότι ακόμη και οι πλημμελείς
διπλωματικοί χειρισμοί, μπορούν με κάποιον τρόπο να ενσωματωθούν σε μια
διπλωματική ατζέντα σκοπιμότητας, στην προοπτική της επόμενης μέρας.
Κι εδώ, οι στοιχειώδεις μεθοδολογικοί κανόνες επιβάλουν να μην αποσυνδέονται ποτέ στην διπλωματική σκακιέρα, οι κινήσεις, οι πρωτοβουλίες και οι σχεδιασμοί ενός πρωθυπουργού, από τις προφανείς σκοπιμότητες του αντιπάλου.
Πρόκειται για κανόνες που ατυχώς (μόνο;;;) δεν τήρησε ο Έλληνας πρωθυπουργός (με ευθύνη βεβαίως και των αμφιβόλου ικανότητας συμβούλων του)…
- ΟΥΤΕ όταν έσπευσαν να πανηγυρίσουν για το δήθεν «θετικό» αποτύπωμα της συνάντησης με τον Ερντογάν…
- ΟΥΤΕ όταν δεν στάθμισαν την έναντι τρίτων εντύπωση, από την απαραίτητη προετοιμασία που ΔΕΝ έγινε ώστε να μην εκφυλιστεί ΚΑΙ αυτή η συνάντηση σε έναν διάλογο κωφών…
- ΟΥΤΕ όταν δεν φρόντισαν (σύμβουλοι, υπηρεσιακοί παράγοντες, και πολιτικοί δρώντες) να διασφαλίσουν από τους «εταίρους» την δυνατότητα (προνόμιο) να είναι ο Έλληνας πρωθυπουργός αυτός που θα εξέφραζε για λογαριασμό ΟΛΩΝ, έναν ισχυρό πολιτικό εκβιασμό με αποδέκτη τον Ερντογάν και εξ αιτίας της πολλαπλά αδιάλλακτης στάσης του…
ΟΥΤΕ βεβαίως και τώρα,
που προσπαθώντας (στρατευμένα) να αποτιμήσουν αυτό το ταξίδι, απεραντολογούν για «επιτεύγματα» της οικονομικής διπλωματίας απέναντι σε
μια Τουρκία αδιάλλακτη…
- Για δρόμους ανοικτούς στην συνεννόηση μεταξύ των δύο χωρών…
- Για αγορά πολύτιμου χρόνου που είναι απαραίτητος μέχρι η Ελλάδα να καταστεί και πάλι ισχυρή. Και...
- Για πολλές άλλες αντίστοιχης ελαφρότητας προσεγγίσεις.
Διότι μόνο ελαφρότητα
συνιστά να πιστεύεις πως όλα τούτα τα φοβερά και τρομερά τα οποία
καταδεικνύουν προκλητικότατη στρατηγική γύμνια, είναι μεθοδολογία ικανή να ξεγελάσει την Τουρκική εξωτερική
πολιτική, προκειμένου να σου εξασφαλίσει όλα όσα χρειάζεσαι έτσι ώστε να
καταστείς δυσκολότερος και πιο υπολογίσιμος αντίπαλος.
Κι αυτή ελαφρότητα, προσλαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις, όταν αυτό που επιχειρείς είναι να συντηρήσεις εφησυχασμό στην Ελληνική κοινωνία, επενδύοντας στο ψεύδος, την αστοχία και την ανακρίβεια, μιλώντας για την χώρα σου και παραβλέποντας το γεγονός ότι έχει εγκλωβιστεί στην περιδίνηση ενός ανεξέλεγκτα συγκρουσιακού περιβάλλοντος.
Συμπερασματικά θα λέγαμε, ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός – ΚΑΙ αυτός ο πρωθυπουργός – έκανε απλώς ότι και οι απαράδεκτοι προκάτοχοί του. Αξιοποίησε σημαντικά φόρα της διεθνούς διπλωματίας, ΟΧΙ για να κάνει την διαφορά… ΟΧΙ για να καταστήσει την διαφορά διακριτή και υπολογίσιμη… ΟΧΙ για να θυμίσει στους πάντες πως η Ελλάδα είναι εδώ, έτοιμη ακόμη και ΝΑ αιφνιδιάσει αλλά αποφασισμένη ΝΑ ΜΗΝ παραιτηθεί και ΝΑ ΜΗΝ διαπραγματευτεί τα αυτονόητα…
Τα αξιοποίησε για να διαχειριστεί εξουσία… Για να διαχειριστεί ρόλο στην νομή της… Για να διαχειριστεί όρους παραμονής σ αυτήν, με πρώτιστο μέλημα να αποδείξει σε όλους πως είναι ένας ευπροσάρμοστος ηγέτης, πρόθυμος να ενσωματώνεται στην κυρίαρχη ατζέντα τους και στις κυρίαρχες επιλογές τους.
Αυτό όμως ΔΕΝ είναι εθνική πολιτική… ΔΕΝ έχει καμία απολύτως σχέση με την υπεράσπιση των εθνικών προτεραιοτήτων της χώρας.
Ο πρωθυπουργός της χώρας, κινούμενος στην πεπατημένη των προκατόχων του, πιστοποίησε γι’ ακόμη μια φορά πως σε αυτόν τον τόπο, οι πρωθυπουργοί επιμένουν να κυνηγούν τα νούμερα, με πρακτικές και επιλογές που περιστέλλουν και απομειώνουν την εθνική κυριαρχία.
Ε... Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας επιλογής, δεν είναι δυνατόν να το επικροτήσουμε. Νισάφι πια κύριοι «αναλυτές»… Σύμβουλοι… Και λοιποί θεομπαίχτες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου