Ο δρόμος της αξιοπρέπειας δεν τελειώνει για κανέναν εκεί που αρχίζει ο κώδικας της παθογένειας

Μετά την αποφυλάκιση Φλώρου, και όταν πολλοί ξεκίνησαν να επιδίδονται στις γνωστές επικύψεις διατυμπανίζοντας πως οι δικαστές απλά δικάζουν... οι δικαστές απλά εφαρμόζουν τους νόμους της πολιτείας κλπ... Εμείς είχαμε αναγκαστεί να κάνουμε το παρακάτω σχόλιο...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

μέλους της ΠΓ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"

και της "Πανελλαδικής πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας"

"Αντιλαμβάνομαι κύριοι την συναισθηματική ανάγκη κάποιων δικαστών ν αποστασιοποιηθούν από βουλεύματα και αποφάσεις που προκαλούν το κοινό αίσθημα...

Αλλά αυτή η ανάγκη, προφανώς και δεν υπηρετείται με πληρότητα, αν καταφεύγουν με ανακοινώσεις τους οι δικαστές ή ομάδες δικαστών, σε πρακτικές που καυτηριάζουν την παθογένεια του πολιτικού συστήματος και την νοσηρότητα των αποφάσεών του...

Πολύ δε περισσότερο δεν μπορούν να φορτώνονται τα πάντα σ αυτήν... Και φυσικά δεν μπορούμε να αποδεχτούμε μια τέτοια πρακτική μετάθεσης ευθυνών, από τους δικαστές που όφειλαν να είναι "παρόντες", όταν θεσμοθετούνταν παθογενείς ρυθμίσεις δεσμευτικές για το έργο τους.

Αν αποδεχτούμε αυτή τη λογική, ως ερμηνευτική μέθοδο και όχι ως άλλοθι απαλλακτικό της προσωπικής ευθύνης ενός εκάστου των γνωμοδοτούντων...

Τότε με κάποιο μαγικό τρόπο θα πρέπει να αποδεχτούμε την παντοδυναμία της παθογένειας... θα πρέπει ίσως να της αναγνωρίσουμε το δικαίωμα της αυτόματης γνωμοδότησης και μάλιστα κατά τρόπον που να...

καθιστά περιττό το ρόλο και την παρουσία του φυσικού δικαστή...

Τι τον θέλουμε τον δικαστή; Ας υπογράφει ο ευνοούμενος μια Υ.Δ ότι ευνοείται κατά τα προβλεπόμενα της παθογένειας, προσκομίζοντας απλά τα σχετικά προς τούτο παραστατικά.

Αν επίσης αποδεχτούμε ως παντοδύναμη την άρνηση κάποιου καταδικασμένου να ευνοηθεί από την παθογένεια του πολιτικού συστήματος, τότε να αναγνωρίσουμε και στον υπόδικο το δικαίωμα άρνησης να δικαστεί... Τι;;; Όχι;;;

Επιτέλους... Ο δρόμος της αξιοπρέπειας δεν τελειώνει για κανέναν εκεί που αρχίζει ο κώδικας της παθογένειας.

Πολύ δε περισσότερο, για το δικαστή δεν μπορεί στην οριακά κρίσιμη στιγμή να υπάρχει η λογική του "Ε... και τι να κάνω"...

Στον πολίτη αναγνωρίζετε κύριοι δικαστές αυτή τη λογική;;; ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΕ...

Ούτε καν το δικαίωμα άγνοιας νόμου δεν του αναγνωρίζετε, γιατί αυτό επιβάλει η συστημική παθογένεια.

Μα αν ο πολίτης κύριοι είναι υποχρεωτικά γνώστης των νόμων, τότε εν δυνάμει έχει τα φόντα να είναι ΚΑΙ δικαστής. Επομένως να δικάζει ο πολίτης... Να απολαμβάνει ο πολίτης τα προνόμια των δικαστών, και όχι εσείς... Τι;;; Όχι;;;

Κατά τα λοιπά... Υπάρχει και η παραίτηση...

Υπάρχει και η λευκή απεργία...

Υπάρχει και η απεργία διαρκείας...

Υπάρχει εν τέλει και η "τιμωρία" του τιμώμενου δικαστή, επειδή θα αρνηθεί να νομιμοποιήσει και εν τέλει να δικάσει, αποδεχόμενος την παθογένεια...

Νισάφι πια... Λύσεις θέλουμε κύριοι. Όχι ανακοινώσεις ευλογογενιοποιητικές. Νισάφι..."

Αυτά λέγαμε στις 27 Αυγούστου, μετά την προκλητική απόφαση αποφυλάκισης Φλώρου, όταν κάποιοι έσπευδαν ώς είθισται να προσφέρουν συντεχνιακά σωσίβια, φορτώνοντας τα πάντα στις "παθογένειες"... 

Τώρα... Μετά την έφεση κατά του σχετικού βουλεύματος οι εξελίξεις ακολουθούν μια διαφορετική διαδρομή:

• Ο Φλώρος επανασυλλαμβάνεται...
• Ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Χαράλαμπος Βουρλιώτης, χαρακτηρίζει το βούλευμα «κάθε άλλο παρά εμπεριστατωμένο και πειστικό», στηριζόμενος στις γνωματεύσεις που δόθηκαν για τα ποσοστά αναπηρίας του κρατουμένου. Και...
• Όλη η επιχειρηματολογία που επιστρατεύτηκε λίγα 24ωρα πριν για να υποστηρίξει την "τυφλή και αδέκαστη απόφαση", μένει έωλη και οι φορείς που την εξέπεμψαν πλήρως εκτεθειμένοι.

Τελικά κύριοι... Η λαϊκή κατακραυγή τροποποιεί τους κανόνες ή τελικά επιβάλει την ουσιαστική και αδιαπραγμάτευτη τήρησή τους;;;

Και αν ισχύει το δεύτερο, τότε κατά τη λήψη της πρώτης απόφασης, η "τυφλή και αδέκαστη" έκανε απλώς το καθήκον της ή κάτι άλλο συμβαίνει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας;;;

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"