Τρίτη 7 Ιουλίου 2020

Ας τελειώνουμε με τους Ροζάκηδες και ας πούμε επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους...

Νομίζω πως είναι απαραίτητο να τελειώνουμε με τις ανεπίτρεπτες «εκπτώσεις». Στην πολιτική υπάρχουν κανόνες που είναι αδιαπραγμάτευτοι και "παντός καιρού" σε ότι αφορά την διαχρονικότητα της ισχύος τους. Υπάρχουν όμως και πολιτικές προσεγγίσεις που κρίνονται και αξιολογούνται πάντα σε συνάρτηση με την χρονική συγκυρία κατά την οποία διατυπώνονται...


Με αυτό το κριτήριο τοποθετήθηκα απέναντι στις παρεμβάσεις Ροζάκη, Ντόκου και λοιπών αστέρων του πολιτικού προσκηνίου και των συμβουλευτικών μηχανισμών, που επιμένουν να απασχολούν τον δημόσιο διάλογο, και δυστυχώς το αποτολμούν καταφεύγοντας συχνότατα ακόμη και σε ανεπίτρεπτη υπέρβαση ρόλων...

Οποιαδήποτε άλλη περίοδο, το σύστημα αντιλήψεων από το οποίο διακατέχονται αυτοί οι κύριοι, θα ήταν απλά οι απόψεις τους με τις οποίες διαφωνώ και τις οποίες θεωρώ επιεικώς απαράδεκτες...

Ο Ιούνιος όμως του 2020, με μια άκρως αναβαθμισμένη βεντάλια προκλήσεων να φιγουράρει διάπλατα ανοικτή, και με την πατρίδα μας να εκβιάζεται και να σύρεται στο τραπέζι του συμβιβασμού με μοναδικό ζητούμενο την αναζήτηση τρόπων για να μοιράσει τα ιμάτιά της, είναι μια εποχή που δεν προσφέρεται για δικαιωματισμούς και υπαρξιακές αναζητήσεις, ούτε καν από τους δεδηλωμένα και αδιαμφισβήτητα αφελείς...

Πολύ δε περισσότερο δεν προσφέρεται για κάτι αντίστοιχο, από τους συγκεκριμένους κυρίους, οι οποίοι με...
την επίκληση της επιστημοσύνης τους, καταφεύγουν στην αναπαραγωγή φοβικών αντιλήψεων, ενδοτικών λογικών και ανεπίτρεπτων νεολογισμών, μέσα από τους οποίους επιδιώκεται συνειδητά το ροκάνισμα και εν τέλει η ακύρωση μιας συγκεκριμένης εθνικής αντίληψης, η οποία όμως επείγει να καταστεί κυρίαρχη και γύρω από την οποία επιβάλλεται να υπάρχει και να καταδεικνύεται υπεραυξημένη εθνική ομοψυχία.

Στην συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία επομένως, το πρόβλημα δεν το έχουμε όλοι εμείς που επιμένουμε να κρίνουμε με την ενδεδειγμένη αυστηρότητα αυτές τις αντιλήψεις...
  • Το έχουν πρώτα απ' όλα οι ίδιοι, και είναι πρόβλημα, μεταξύ άλλων, ηθικό και από αυτήν την άποψη κανένα ελαφρυντικό κατά την άποψή μου δεν πρέπει να αναγνωρίζεται...
  • Το πρόβλημα ωστόσο, παράλληλα με αυτούς, το έχει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας, αλλά και σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο, που όχι μόνο δεν μπορεί να ανέχεται - ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ - την συντήρηση και αναπαραγωγή τέτοιων αντιλήψεων από ανθρώπους που έχουν παίξει ή συνεχίζουν να παίζουν ρόλο στην λήψη των κρίσιμων αποφάσεων...
Αλλά αντιθέτως έχει την υποχρέωση να τους απομακρύνει και να τους στιγματίσει με τρόπο παραδειγματικό, εκπέμποντας σαφέστατο μήνυμα αποφασιστικότητας και ΕΝΤΟΣ αλλά και ΕΚΤΟΣ της χώρας. Σε ΦΙΛΟΥΣ και ΕΧΘΡΟΥΣ. Απολύτως δεικτικό μιας ανυποχώρητης αποφασιστικότητας ικανής να αναγκάσει τους πάντες να ξανασκεφτούν και δεύτερη, και τρίτη, και πολλοστή φορά την στάση τους, πριν διανοηθούν να δοκιμάσουν τα εθνικά αντανακλαστικά της χώρας.

Σε περιόδους κρίσης κύριοι, δεν τροποποιούνται μονάχα οι κανόνες εμπλοκής... Τροποποιείται δραματικά και το πολιτικό σαβουάρ βιβρ με το οποίο αντιμετωπίζονται οι συμπεριφορές όλων...

Σε συνθήκες ΜΗ κρίσης, θα μπορούσαν όλα τούτα να αντιμετωπίζονται σαν ρευστές εθνικά και καταγέλαστες γραφικότητες...

Σε συνθήκες κρίσης όμως... Σε συνθήκες αυξημένης ετοιμότητας... Με όλον τον τραχανά των διεκδικήσεων απλωμένο... Με επιχειρησιακή δράση που επιδιώκει να δώσει υπόσταση σε τετελεσμένα... Και με ένα πλέγμα στρατηγικής δολιότητας να οδηγεί την πατρίδα μας στις Συμπληγάδες μιας πολλαπλής παγίδευσης... Όλα τούτα τα φαινόμενα, δεν είναι παρά ο ορισμός της πέμπτης φάλαγγας και μόνο ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζονται από τους πάντες.-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου