ΜΙΑ «ΑΙΡΕΤΙΚΗ»
ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
Δυστυχώς, τίποτα
δεν έχουμε διδαχθεί από την ιστορία της γεωπολιτικής. Όχι μόνο εμείς. Ούτε οι
Τούρκοι. Αλλά ούτε και οι Ευρωπαίοι γενικότερα. Κανένας δεν μπαίνει στο κόπο να
«ακονίσει» λίγο το μυαλό του και να δει την πραγματικότητα κατάματα…
του Γ. ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΟΥ
μέλους της ΠΓ της ΔΗ.ΠΟ.Σ "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"
Νομίζουμε πως οι
Τούρκοι διεκδικούν εις βάρος μας διέξοδο στο Αιγαίο και στην Ανατολική
Μεσόγειο, επειδή απλά είναι «κακοί» ή πολεμοχαρείς. Στην πραγματικότητα όμως,
όποιος κι αν κατοικούσε στα παράλια της Μικράς Ασίας, ακριβώς τις ίδιες βλέψεις
θα είχε. Ακόμα κι αν ήταν η πιο καλοκάγαθη φυλή του Αμαζονίου.
Δείτε την όλη
εικόνα και αναρωτηθείτε. Τι θα κάνατε εσείς αν σας λάχαινε να βρέχεστε από το
καλύτερο υδάτινο οικόπεδο του πλανήτη (το Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο),
στο οποίο όμως σας επιτρέπεται μόνο να το ατενίζετε σαν ηδονοβλεψίας; Αν σας
απαγορευόταν η παραμικρή πρόσβαση στη θάλασσα;
Έτσι ακριβώς
αισθάνεται η Τουρκία. Για κακή της τύχη, το Αιγαίο είναι διάσπαρτο από νησιά.
Το ίδιο και η ανατολική Μεσόγειος, με το Καστελόριζο και την Κύπρο. Το
χειρότερο όμως, είναι πως αυτά τα νησιά διαθέτουν υφαλοκρηπίδα και χωρικά
ύδατα. Κι ακόμα χειρότερο, κατοικούνται! Και το χείριστο όλων, είναι ότι αυτά
τα νησιά...
φτάνουν μέχρι τα παράλιά της. Την ακουμπάνε, την πειράζουν, της
βγάζουν την γλώσσα! Και υπάρχει ακόμα ένας πραγματικός εφιάλτης, που τους
αναστατώνει τα βράδια. Το ενδεχόμενο μια μελλοντική κυβέρνηση της γείτονος (της
Ελλάδας) να ασκήσει πραγματικά τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο Αιγαίο. Όπως, να
επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν. μίλια. Ή, ακόμα χειρότερα, να
ανακηρύξει μονομερώς ολόκληρο το Αιγαίο ως ελληνικό Αρχιπέλαγος. Ή να
ανακηρύξει ΑΟΖ μαζί με την Κύπρο.
Δεν είναι η
Τουρκία το πρόβλημα, λοιπόν. Ή καλύτερα, δεν είναι επειδή είναι η Τουρκία.
Είναι επειδή, δυστυχώς και για την Τουρκία, αλλά και για όλους τους γείτονές
μας, όποιος λαός κατοικεί στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, τα ορίζει
κιόλας. Και είτε το θέλουν είτε όχι, το Αιγαίο αποτελεί εσωτερική ελληνική
λίμνη! Και κανένας δεν μπορεί να κάνει τίποτα επ’ αυτού.
Το γνωρίζει πολύ
καλά αυτό η Τουρκία. Ασχέτως αν δεν αντιλαμβάνεται το «πρόβλημα» στις
πραγματικές του διαστάσεις. Ή μάλλον, το αντιλαμβάνεται, αλλά δεν θέλει να το
«χωνέψει».
Το πρόβλημα είναι
ότι ο Αιγιακός χώρος είναι ενιαίος. Πάντα ήταν ενιαίος! Δεν υπάρχει ανατολικό
και δυτικό Αιγαίο. Δεν τίθεται θέμα διάκρισης ανατολικών και δυτικών ακτών. Και
όσες φορές επιχειρήθηκε μια πολιτική διάσπαση, κράτησε μεν για λίγο, αλλά στο
τέλος απέτυχε παταγωδώς. Ιστορικό παράδειγμα, η ακατανίκητη τότε Περσική
αυτοκρατορία, η οποία προδιάγραψε την οριστική κατάρρευσή της ακριβώς τότε –και
επειδή- επεκτάθηκε μέχρι τα Ιωνικά παράλια και έσπασε πρόσκαιρα το ενιαίον του
Αιγιακού χώρου.
Το Τουρκικό
κράτος είναι καταδικασμένο επίσης να καταρρεύσει. Χίλιες φορές καλύτερα γι’
αυτούς, να κρατιόντουσαν μακριά από τα παράλια μετά την ήττα του Οθωμανικού
κράτους και την αναδιανομή των εδαφών του. Να περιορίζονταν στα, οικεία σ’
αυτούς, εδάφη της Ανατολίας. Θα το έπαιρναν απόφαση τότε, ότι το Αιγαίο αποτελεί
όνειρο θερινής νυκτός γι’ αυτούς. Θα ήταν κι εκείνοι πιο ήρεμοι, πιο λογικοί,
πιο προσγειωμένοι. Ενώ τώρα είναι καταδικασμένοι να προβούν, αργά ή γρήγορα,
στο απονενοημένο…
Όχι, προσωπικά
δεν είμαι υπέρ της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης μ’ αυτά που λέω. Η
ιστορία όμως είναι! Και η ιστορία δεν συγχωρεί ποτέ. Το ιστορικό λάθος να
αποδοθούν τότε τα παράλια της Μικράς Ασίας στο Κεμαλικό κράτος πρέπει να
διορθωθεί. Και θα διορθωθεί ανεξάρτητα με τις βουλές των ένθεν κα κείθεν των
θαλασσίων συνόρων, και σε πείσμα των μεγάλων Δυνάμεων που επιζητούν -και
επιζητούσαν πάντα- μια «ισορροπία» στην περιοχή.
Δυστυχώς για
‘μας, αλλά και για τους Τούρκους –κυρίως γι’ αυτούς- αλλά και για τους
ισορροπιστές Ευρωπαίους των ίσων αποστάσεων, ο πόλεμος που, αργά ή γρήγορα, θα
ξεκινήσουν οι Τούρκοι, θα είναι η μοναδική επιλογή. Και θα τον πληρώσει πολύ
ακριβά αυτόν τον πόλεμο η Τουρκία. Όταν και όποτε αυτός εκδηλωθεί.
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ
ΠΡΟΒΛΗΜΑ «ΑΙΓΑΙΟ» ΚΑΙ ΠΩΣ ΛΥΝΕΤΑΙ
Χαρακτηρίζω
διεθνές το πρόβλημα του Αιγαίου και όχι στενά διμερές μεταξύ Ελλάδας και
Τουρκίας, επειδή ο διεθνής παράγοντας ήταν εκείνος που το δημιούργησε. Γνωστό
στο πως οι «Σύμμαχοι» μάς εξώθησαν στον τυχοδιωκτισμό της «μεγάλης ιδέας», στο
πως μας εγκατέλειψαν στο τέλος και στο πως ακόμα και ο Λένιν της νεοσύστατης
τότε Σοβιετικής Ένωσης βοήθησε πολεμικά τον Ατατούρκ. Στόχος τους ήταν εξ αρχής
η διχοτόμηση του Αιγιακού χώρου. Καθότι κρίθηκε τότε ολέθριο για τα συμφέροντά
τους το ενδεχόμενο ενοποίησης του «ομφαλού της Γης» σε ένα ενιαίο κράτος.
Αυτή η κατάσταση
όμως, δεν μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστον. Όσο επιτρέπεται στην Τουρκία να
καταπατά τις ανατολικές ακτές του Αιγαίου, αλλά συνάμα –και εκ των πραγμάτων-
να παραμένει στριμωγμένη εκεί, χωρίς να μπορεί να αξιοποιήσει τη θάλασσα που
τις βρέχει, την κρατάει σε μια μόνιμα σχιζοφρενική κατάσταση, που κάποια στιγμή
θα ξεσπάσει. Και τότε δύο τινά μπορούν να συμβούν. Ή η Τουρκία θα καταλάβει και
το υπόλοιπο Αιγαίο, ή θα χάσει οριστικά το δικό της τμήμα. Πάντως, δεν μπορεί
να συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμα αυτή η πολιτική ανωμαλία ενός διχοτομημένου
Αιγαίου.
Το πρώτο
ενδεχόμενο αποκλείεται εντελώς να συμβεί. Και για ιστορικούς, αλλά –κυρίως- για
γεωλογικούς λόγους. Ας μην το αναλύσουμε άλλο. Οπότε τι μένει; Η απόσχιση της
Μικράς Ασίας και του Βυζαντίου από την τουρκική επικράτεια. Σε πρώτη φάση, ως
ανεξάρτητου κρατικού μορφώματος και σε δεύτερη, η ένωσή του με το δυτικό τμήμα
του Αιγιακού χώρου και η δημιουργία ενός ενιαίου ομόσπονδου Αιγιακού κράτους.
Ένα κράτος που θα περιλαμβάνει στην επικράτειά του ολόκληρο τον εθνοχώρο. Από
το Ιόνιο και την Πίνδο μέχρι το Βυζάντιο, την Αιολίδα και την Ιωνία και μέχρι
την Κύπρο και τις απέναντι ακτές της νοτιότερα. Μόνο που αυτή η δεύτερη φάση
δεν πρέπει να καθυστερήσει πολύ, καθότι ο εκ των πραγμάτων αποκλεισμός της
Μικράς Ασίας στα ηπειρωτικά της παράλια, θα την φέρει στην ίδια ακριβώς
σχιζοφρενική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα και η Τουρκία. Η ενοποίηση των δύο
τμημάτων της Αιγιήδος πρέπει να γίνει μέσα σε ένα βράχυ διάστημα μερικών
δεκαετιών. Διάστημα, κατά το οποίο θα πρέπει να υπάρξουν μεθοδευμένες πολιτικές
αδελφοποίησης των δύο συγγενικών λαών.
Μην σας ξαφνιάζει
καθόλου ο όρος «συγγενικοί λαοί». Απλά ανατρέξατε στην ιστορία και κατανοείστε
τους όρους και τις αιτίες που οδήγησαν τους γηγενείς πληθυσμούς να
αλλαξοπιστήσουν στην αρχή και να «τουρκέψουν» στη συνέχεια. Αντίστοιχοι όροι
και αιτίες μπορούν κάλλιστα να τους επαναφέρουν στις πρότερες γενετικές τους
ρίζες.
Το ζήτημα της
Αιγιακής ενοποίησης δεν αποτελεί απλά θέμα εθνικής δικαίωσης. Αν και ποτέ δεν
θα μπορούσε να καταστεί ιστορικά βιώσιμο στον χρόνο, χωρίς φυλετική συνάφεια
των δύο λαών. Ούτε τίθεται υπ’ αυτή την σκοπιά. Είναι καθαρά θέμα διεθνούς
σταθερότητας και ειρήνευσης της περιοχής. Προφανώς και οι κάτοικοι των
ανατολικών ακτών του Αιγαίου θα έπρεπε να είχαν δικαιώματα στην θάλασσα που
βρέχει τις ακτές τους, αλλά ο μοναδικός τρόπος να καταστεί αυτό εφικτό, είναι
να καταστούν κι εκείνοι πολιτικό τμήμα του Αιγαίου. Και κάτι τέτοιο δεν μπορεί
να συμβεί ποτέ όταν ελέγχεται από την Άγκυρα.
Να πούμε και κάτι
ακόμα. Ως γνωστόν, το ελληνικό έθνος έχει διασπαρθεί κατά τα αρχαία χρόνια σε
όλες τις ακτές τις Μεσογείου. Και μέχρι σήμερα ακόμα, ολόκληρες περιοχές, όπως
για παράδειγμα τα νότια τμήματα της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας κλπ.,
κατοικούνται από απογόνους Ελλήνων αποίκων. Δεν τίθεται όμως εκεί θέμα
επανένταξης. Καθότι όλα αυτά τα σύγχρονα κράτη αποτελούν συμπαγείς ενότητες που
δεν απειλούν η μία την άλλη. Τα ζητήματα των χωρικών υδάτων και της κυριαρχίας
είναι ξεκάθαρα και αποσαφηνισμένα.
Τα ζητήματα
αποσαφηνισμένης κυριαρχίας αφορά αποκλειστικά και μόνο τον Αιγιακό χώρο. Κι
αυτό, για έναν και μοναδικό λόγο. Επειδή οι κοντόφθαλμες βλέψεις των ιθυνόντων
του πρόσφατου παρελθόντων διχοτόμησαν τον συμπαγή όγκο του Αιγιακού χώρου.
Ο μοναδικός
τρόπος να ειρηνεύσει ξανά η περιοχή, είναι να ενοποιηθεί ξανά και να αποδοθεί
στους ιστορικούς ιδιοκτήτες του. Κι αυτό ακριβώς θα γίνει κάποια στιγμή. Να μου
το θυμάστε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου