Κρίσιμες παραδοχές πίσω από την επιπολαιότητα των "αναλύσεων"

Επειδή λέγονται και γράφονται απίθανα έως τραγικά πράγματα,  τα οποία μάλιστα επιχειρείται να παρουσιάζονται ως αντικειμενικές, εμπεριστατωμένες και σοβαρές πολιτικές αναλύσεις, νομίζω πως είναι απαραίτητο να αποσαφηνίσουμε τα εξής:...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

μέλους της ΠΓ της ΔΗ.ΠΟ.Σ "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"

Πρώτον: Το ισοζύγιο απωλειών και ωφελημάτων το οποίο αφορά στις Τουρκικές στρατηγικές επιδιώξεις στην Συρία, δεν μπορούμε να το αξιολογήσουμε αυτοτελώς και ανεξάρτητα από την παρουσία της Ρωσίας σε αυτή την πολυσύνθετη εξίσωση. 

Η Ρωσία είναι παράμετρος των εξελίξεων στο Συριακό την οποία ουδείς μπορεί να αγνοήσει (ούτε φυσικά και η Τουρκία) και της οποίας οι στρατηγικές επιδιώξεις, μοιραία συνυπολογίζονται στους σχεδιασμούς όλων των υπολοίπων δρώντων στην ευρύτερη περιοχή (φυσικά της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης).

Επομένως (και με δεδομένο ότι τα πάντα βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη) το ερώτημα για το αν πέτυχε ή ναυάγησε η τουρκική στρατηγική με αφορμή τα τεκταινόμενα στη Συρία, είναι ένα επιπόλαιο και απλοϊκά διατυπωμένο ερώτημα.

Αυτό που ενδιαφέρει πρωτίστως να απαντηθεί, είναι το εάν και κατά πόσον η Τουρκία κατάφερε να...

προσαρμόσει τους τακτικούς της χειρισμούς στο Συριακό, με δεδομένη την ύπαρξη περισσοτέρων του ενός δρώντων (κυρίως της Ρωσίας), και μάλιστα με τρόπο που να υπηρετεί και να προωθεί αποτελεσματικά την συνολική στρατηγική της επιδίωξη η οποία προφανώς και δεν περιορίζεται στα διαδραματιζόμενα στο θέατρο της Συρίας, αλλά έχει πολύ ευρύτερο αποτύπωμα.

Αλλά, για να τεθεί με πραγματικούς όρους το συγκεκριμένο ερώτημα, αυτό που προέχει είναι να μπορεί να προσεγγίζει ο ερωτών, με επίσης πραγματικούς όρους το πραγματικό εύρος της Τουρκικής στρατηγικής. Και αυτή κύριοι, είναι προφανές πως δεν φυλακίζεται στο Συριακό θέατρο, ούτε καν για τις εξελίξεις που από την πρώτη ματιά φαίνονται να έχουν αμιγώς Συριακό ενδιαφέρον.

Δεύτερον: Κάθε αξιολογική προσπάθεια είναι καταδικασμένη να αποτύχει και να καταρρεύσει με πάταγο, από τη στιγμή που εγκλωβίζεται στο περιβάλλον των επιθυμιών του εκάστοτε «αναλυτή». 

Την Τουρκία κύριοι, συνακόλουθα και το βαθμό της ικανότητάς της να προωθεί αποτελεσματικά τις ευρύτερες στρατηγικές της επιδιώξεις, οφείλουμε να την κρίνουμε με αυτό που είναι αντικειμενικά στον συγκεκριμένο ιστορικό χρόνο, και όχι με βάση αυτό που θα θέλαμε ή που συνηθίσαμε να είναι, σε διαφορετική ιστορική εποχή και στην βάση εντελώς διαφορετικών ιστορικών και γεωπολιτικών δεδομένων.

Καλό θα είναι λοιπόν, κάθε απόπειρα ανάλυσης των δεδομένων αν θέλει πραγματικά να είναι εύστοχη και κυρίως σοβαρή, να «δραπετεύσει» από τους παραδοσιακούς μονοδιάστατους προσανατολισμούς και τα παραδοσιακά θέσφατα.

• Ούτε ο δυτικότροπος προσανατολισμός της Άγκυρας είναι πλέον δεδομένος…
• Ούτε η παραδοσιακή δυτική στρατηγική απέναντι στο γεωπολιτικό μέγεθος «Τουρκία» έχει παραμείνει συμπαγής και ανεπηρέαστη από τις εξελίξεις…
• Ούτε οι παραδοσιακές προσεγγιστικές διαφορές μέσα στην Τουρκική κοινωνία μεταξύ Κεμαλιστών και οπαδών της νεοοθωμανικής αντίληψης, παραμένουν περιβάλλοντα αποτύπωσης εσωτερικών ισορροπιών. 

Η Τουρκική κοινωνία γοητεύεται  από τον τρόπο με τον οποίο αισθάνεται να την πλασάρουν οι πάντες στις κινητήριες δυνάμεις του Τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού, κι αυτό είναι μια καινούρια κατάσταση την οποία ουδείς δικαιούται να αγνοήσει.

Η Τουρκία λοιπόν όντως δεν κατόρθωσε να ανατρέψει τον Άσαντ όπως θα ήθελε αρχικά. Αλλά ποιος πιστεύει σοβαρά ότι μετά την δυναμική Ρωσοτουρκική προσέγγιση, το στοίχημα για την Τουρκία παρέμεινε επί της ουσίας η ανατροπή του Άσαντ ή έστω ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι ο αποκλεισμός κάθε σχετικής σκέψης απεκλείσθη από τους Ρώσους και μάλιστα από την πρώτη στιγμή;;;

Μπροστά σε όλα όσα φαίνεται να μεσολαβούν, και τα οποία αναβαθμίζουν δραματικά τον ιστορικό πλέον ρόλο της Τουρκίας σε ισχυρή περιφερειακή δύναμη, με ποιες ακριβώς πλευρές αυτής της στοιχηματικής εξίσωσης, παραμένει «ανταλλάξιμη» η παράμετρος «παραμονή του Άσαντ»;;;

Η Κουρδική οντότητα δεν γεννήθηκε ως πολιτική παράμετρος στην Συρία. Ως τέτοια προϋπήρχε και οι εξελίξεις στην Συρία κατέδειξαν  την δυνατότητά της να διεκδικήσει και ρόλο ευρύτερο στην αρχιτεκτονική της Μέσης Ανατολής. Προφανώς αυτό συνιστά ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα για την Τουρκία, αλλά ΔΕΝ είναι ένα καινούριο πρόβλημα. Με τον εφιάλτη του ζει η Τουρκία δεκαετίες ολόκληρες.

Και κάθε σοβαρός στρατηγιστής θεωρεί δεδομένο πως η αναδιάταξη της αρχιτεκτονικής στην Μέση Ανατολή και συνολικά στην Ευρασία (ΚΑΙ στο πλαίσιο του αναβαθμισμένου ρόλου που επιφυλάσσεται για την Τουρκία στο πλαίσιο αυτής της εξέλιξης) θεωρεί και εκλαμβάνει ως αναγκαία συνθήκη σχετικής περιφερειακής σταθερότητας, την διευθέτηση με κάποιον τρόπο  ΚΑΙ του Κουρδικού προβλήματος.

Είναι φανερό λοιπόν ότι η εποχή είναι ιδιαιτέρως παραγωγική σε εξελίξεις, γι΄ αυτό και καμία στρατευμένη «ανάλυση» που επιχειρεί να αποδώσει τα γεγονότα στην διάρρηξη των πεπατημένων οδών, δεν μπορεί να είναι υπεύθυνη και ουσιαστική, ως προς την διερεύνηση των απαντήσεων.

Η Τουρκία, ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη, που επιχειρεί να προωθήσει το συνολικό πακέτο των μαξιμαλιστικών της επιδιώξεων, χρησιμοποιεί και χρησιμοποιείται… αντιμετωπίζει και αντιμετωπίζεται… ως συμπρωταγωνιστής της μεγάλης εικόνας των εξελίξεων, η οποία εκτείνεται πολύ πέρα από την νεκρή ζώνη και το Συριακό συνολικά, και αλίμονο στην Ελλάδα  που η πολιτική της ελίτ, αρνείται πεισματικά να συνειδητοποιήσει αυτό που πραγματικά συντελείται στο εγγύς και ευρύτερο γεωπολιτικό της περιβάλλον

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"