Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, έχουν το δικό τους παρελθόν, με τις όποιες θετικές διαχειριστικές επιλογές, αλλά και με τα πολλά αρνητικά στοιχεία που μπορεί κάποιος να πιστώσει την πολιτική τους διαδρομή και κυρίως την ίδια την πρωθυπουργική τους θητεία. Για όλα αυτά κρίθηκαν πολιτικά στο πρόσφατο παρελθόν και προφανώς τα έργα και οι ημέρες τους, θα επαναξιολογηθούν στον κατάλληλο χρόνο και από την ίδια την Ιστορία. Ωστόσο…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ουδείς μπορεί να
προσπεράσει αβασάνιστα, την ολοκληρωμένη πολιτική παρέμβαση την οποία συνέθεσαν
μέσα από δύο σπονδυλωτά αρθρωμένες και ξεχωριστές ομιλίες, κατά την διάρκεια
της χθεσινής εκδήλωσης για την παρουσίαση του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη. Με
την πολιτική κριτική που άσκησαν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, αποδόμησαν συνολικά
τις νοσηρές πολιτικές που κυριαρχούν στα πολιτικά επιτελεία της σταθερά
απαξιωνόμενης και επικίνδυνα μεταλλασσόμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης και παράλληλα
στηλίτευσαν με ξεχωριστή αυστηρότητα, τις καταστροφικές, για την κοινωνία και
την πατρίδα, επιλογές της Ελληνικής κυβέρνησης και προσωπικά του ανεκδιήγητου
Έλληνα πρωθυπουργού.
Το σημαντικότερο όμως όλων, είναι το γεγονός πως οι δύο πρώην πρωθυπουργοί με τις παρεμβάσεις τους, έθεσαν με τον πλέον επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο, ένα πλαίσιο αρχών, κατευθύνσεων, αλλά και αδιαπραγμάτευτων αξόνων και προτεραιοτήτων, που θα πρέπει να αποτελέσουν την βάση για την...
Ταυτόχρονα,
προσδιόρισαν το στίγμα μιας επιθετικά αναπροσανατολισμένης πολιτικής και
διπλωματικής τακτικής που να υπηρετεί κρίσιμες εθνικές προτεραιότητες χωρίς
εκπτώσεις και ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς και φυσικά σκιαγράφησαν τα θεμελιώδη μιας
πλήρως αναθεωρημένης φυσιογνωμίας του κυρίαρχου στρατηγικού δόγματος το οποίο
θα πρέπει επιτέλους να πρυτανεύσει στην χώρα, προκειμένου να δρομολογηθεί η
δυναμική επαναφορά του Εθνοκεντρισμού στην πολιτική, ούτως ώστε να ενισχύεται
σταθερά τόσο η περιφερειακή όσο και η διεθνής θέση της χώρας και ταυτόχρονα να
εμπνέεται η επανενεργοποίηση ευρύτερων τμημάτων της Ελληνικής κοινωνίας.
Προφανώς, οι
τοποθετήσεις των δύο πρωθυπουργών, δεν συνιστούν πλυντήριο ανομημάτων και
φυσικά δεν διαγράφουν ούτε κατ’ ελάχιστον τις τεράστιες ευθύνες που βαρύνουν
ΚΑΙ τους ίδιους, για την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει
η χώρα. Έχουν όμως την ιδιαίτερη σημασία τους, διότι υπήρξαν και οι ίδιοι
ηγέτες της παράταξης η οποία κυβερνά, διότι διεμβολίζουν την σκέψη του μέσου
Νεοδημοκράτη υποδεικνύοντάς του ότι οι καταστροφικές πολιτικές που ακολουθεί η
κυβέρνηση την οποία επέλεξε, δεν είναι μονόδρομος και κυρίως διότι, κάτω από
συγκεκριμένες προϋποθέσεις, το πλαίσιο το οποίο οριοθέτησαν και η πολιτική
συλλογιστική που το αναδεικνύει και το στηρίζει, μπορούν να αποτελέσουν την
βάση ή εάν θέλετε το έναυσμα για την δημιουργία μιας δυναμικής μέσα στην
κοινωνία, που θα μπορούσε να αναδείξει μια νέα φουρνιά ηγετών στην βάση μιας
διαφορετικής πολιτικής και πολιτικής αντίληψης για την διακυβέρνηση μιας χώρας
κυρίαρχης, με ρόλο, λόγο, στόχους και γεωπολιτικό όραμα, που θα διεκδικεί τα
αυτονόητα και δεν θα είναι δεδομένη για κανέναν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου