Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

ΣΤΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΙΚΟΥ ΡΕΒΑΝΣΙΣΜΟΥ

Η αντεπίθεση του ναζισμού οργανώνεται αλλά την ίδια ώρα η «δημοκρατία» κοιμάται...


Το πολιτικό σύστημα που προσκύνησε τις νεοταξίτικες επιλογές φροντίζει να την κρατά σε μια διαρκή καταστολή, ενώ την ίδια ώρα, η Αριστερά συμπεριφέρεται εν πολλοίς ως αποβλακωμένο ζόμπι βουτηγμένη μέχρι το λαιμό στα ιδεολογήματα και στην αδιέξοδη απεραντολογία.

Οι αιτίες που γέννησαν, τροφοδότησαν και ενδυνάμωσαν το τέρας του νεοναζισμού παραμένουν παρούσες, και όσο και αν ορισμένοι επιχειρούν να εξαντλήσουν την απαρίθμηση αυτών των αιτιών στην οικονομική εξαθλίωση της κοινωνίας - επειδή ακριβώς αρνούνται να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος των δικών τους πολιτικών ευθυνών  – η αλήθεια κραυγάζει επίμονα όσο και ξεκάθαρα πως…


Η οικονομική κρίση και η συνεπακόλουθη κοινωνική εξαθλίωση που προκαλεί, εξασφαλίζουν ένα βολικό γήπεδο δράσης των νεοναζιστικών μορφωμάτων, αλλά δεν είναι αυτές που γέννησαν και τροφοδότησαν το φαινόμενο αυτής της επικίνδυνης πολιτικής και κοινωνικής απειλής.

Επικίνδυνος ρεβανσισμός…
Όλα δείχνουν πως ο νεοναζισμός προετοιμάζεται πυρετωδώς για τη μεγάλη πολιτική του ρεβάνς, υποβοηθούμενος δραστικά απ όλους εκείνους που βίασαν τόσο την ιστορία όσο και ένα συγκεκριμένο σύστημα αξιών με μεθόδους προκλητικές όσο και ανεπίτρεπτες.

Η εμμονή των πολιτικών αμπελοφιλοσόφων να ερμηνεύσουν το φαινόμενο αποστηθίζοντας και αναμασώντας τα πολιτικά δεδομένα της προδικτατορικής περιόδου, σύντομα θα αποδειχθεί κόλαφος, τόσο για τους ίδιους (αλλά αυτό είναι το τίμημα της επιλογής τους) όσο και για την κοινωνία που θα κληθεί να πληρώσει πανάκριβα την απερισκεψία της, που την οδήγησε στο να καταθέσει ως διαχρονικό ενέχυρο την εμπιστοσύνη της, σε ηγέτες που το μοναδικό το οποίο άξιζαν ήταν το εξοβελισμό και μια παραδειγματική τιμωρία, με μηδενικά ελαφρυντικά για το ολέθριο έργο και την πολιτική στάση τους.

Ο συμμοριακά συγκροτημένος μηχανισμός του επί της ουσίας έχει υποτιμηθεί, και το τίμημα αυτής της υποτίμησης δε θ αργήσει να αποδειχτεί ολέθριο για τον τόπο.

Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου…
Όλα δείχνουν πως θα είναι εντελώς διαφορετική από κάθε άλλη στο παρελθόν. Οι «πεφωτισμένοι» εκπρόσωποι αυτής της γενιάς, με τη στάση, τη δράση τους και τις επιλογές τους, το αποκαθήλωσαν στη συνείδηση των μαζών από σύμβολο αγώνα, μετατρέποντας το σε σύμβολο ντροπής, σε θερμοκοιτίδα παραγωγής λαμογιών που εμπορεύτηκαν, σύμβολα, αξίες, αξιοπρέπεια και σε τελευταία ανάλυση την ίδια την πατρίδα.

Τα πολιτικά λαμόγια αυτής της γενιάς και οι πατροπαράδοτες πρακτικές της άθλιας κομματοκρατίας, περιθωριοποίησαν τις δεκάδες χιλιάδες έντιμων και άδολων αγωνιστών, με αποτέλεσμα σήμερα – 40 χρόνια μετά τον αντιδικτατορικό ξεσηκωμό – να έχει ταυτιστεί στη συνείδηση της κοινωνίας μια ολόκληρη γενιά με τα πολιτικά ρεμάλια που αυτόκλητα την εκπροσώπησαν στη διαχείριση και κυρίως στη νομή μιας άθλιας και ελεεινής εξουσίας.

Όλη αυτή η πολιτική σαβούρα που τροφοδότησε με λίπασμα το σαρκοβόρο δέντρο του νεοναζισμού, με τις επιλογές της του προσφέρει σήμερα μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να μετατρέψει την επέτειο σε ορμητήριο ανακατάληψης των συνειδήσεων, με ορατό πλέον στόχο και την ίδια την πολιτική εξουσία.

Ο νεοναζισμός στα σχολειά…
Θα δώσει την κορυφαία του πολιτική μάχη. Φρόντισε πρώτα να ριζώσει σ αυτά, καπηλευόμενος μια μαθητική νεολαία που τη γαλούχησαν με κυρίαρχη την εθνική ρευστότητα στις αντιλήψεις και καλλιέργησαν, με τρόπο στοχευμένο, λογικές  απαξίωσης της εθνικής ιστορίας και του πολιτισμού.

Φέτος που το μαθητικό κίνημα ετοιμάζεται να γιορτάσει και να τιμήσει με το δικό του τρόπο τη μνήμη της εξέγερσης, ο νεοναζισμός δείχνει έτοιμος και αποφασισμένος να επιδιώξει να πάρει την πολιτική ρεβάνς με θέατρο τα σχολεία.

Δεν μπορούμε βεβαίως να ξέρουμε τις μορφές και τις μεθόδους που θα χρησιμοποιήσει. Αλλά θεωρούμε πολύ πιθανό, πως ο συμμοριακά συγκροτημένος του μηχανισμός, θα μας φέρει όλους αργά ή γρήγορα αντιμέτωπους με δυσάρεστες εκπλήξεις.

Συμπέρασμα…
Όσο το πολιτικό σύστημα παραδομένο στις νεοταξίτικες λογικές που εξέθρεψαν το αυγό του φιδιού, θα συνεχίσει να εμπορεύεται «εκσυγχρονισμούς», «δημοκρατίες», «ανθρωπισμούς» και λοιπά υποπροϊόντα του κώλου, τόσο η «ώρα μηδέν» θα ρίχνει απειλητική τη βαρειά σκιά της πάνω από την Ελληνική κοινωνία των αποκαθηλωμένων αξιών και των μηδενικών οραμάτων. Μόνο που από αυτό το πολιτικό σύστημα του δωσιλογισμού, της υποτέλειας και των λεσχών του πολιτικού νεοφωτισμού, το βέβαιο είναι πως δεν έχουμε τίποτε διαφορετικό να περιμένουμε.


Όσο η Αριστερά της χρεοκοπημένης στη συνείδηση των πολιτών καρακοσμάρα της, συνεχίζει να εκχωρεί στους κάπηλους και τους αγύρτες τις αξίες του πραγματικού ουμανισμού και της φιλοπατρίας, καταγινόμενη με παραμορφωμένα στα χέρια των νεόκοπων τιμητών της ιδεολογήματα…

Τότε στο επόμενο κουδούνισμα της πόρτας που θα είναι κάποιο παγερό απόβραδο, δε θα είναι ο θυρωρός με την αλληλογραφία, αλλά ο νεκραναστημένος χωροφύλακας, και το «τις πταίει» θα είναι πλέον ένα ερώτημα ρητορικό από αμετανόητους υποκριτές που δεν τολμούν να κοιτάξουν τη θλιβερή μούρη τους στον καθρέφτη.

Καιρός φέρνει τα λάχανα… Καιρός τα παραπούλια!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου