Η ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ ΤΡΙΑΝΔΡΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΕΦΙΑΛΤΩΝ ΕΙΣΠΡΑΤΤΕΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ

Οι τρεις της συγκυβέρνησης προφανώς αγνοούν τα αυτονόητα: Όταν τα δίνεις όλα σε κάποιον, αυτός θα σου ζητήσει ακόμα περισσότερα. Ακόμη χειρότερα, όταν πάρει από εσένα ό,τι θέλει, τότε δεν σε έχει καμία ανάγκη... 

Κάτι επίσης αυτονόητο και απείρως σοβαρότερο, που επίσης λησμονούν οι κύριοι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης, είναι πως κανείς εχέφρων δεν πριονίζει το κλαδί που κάθεται. Ειδικά αν το κλαδί στο οποίο κάθονται οι αρχηγοί των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης είναι το Σύνταγμα, το οποίο βάλθηκαν να «κλαδέψουν» ακόμη περισσότερο υιοθετώντας την τακτική της διακυβέρνησης διά Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Όμως οι κυβερνήτες μας... 

Έχουν απομακρυνθεί, απ’ ό,τι φαίνεται, από την κοινή λογική. Ή, για να είμαστε ακριβείς και… δίκαιοι, η σκέψη τους περιστρέφεται απλώς και μόνο στην αναζήτηση τρόπων που θα τους εξασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση. Και, έπειτα από… ώριμη σκέψη, εκτίμησαν ότι υπακούοντας στους δανειστές, αυτοί θα τους εξασφάλιζαν την πολιτική τους μακροημέρευση…Τα έδωσαν, λοιπόν, όλα και περίμεναν την ανταμοιβή, δηλαδή το πακέτο με τα νέα δανεικά για να καλυφθούν οι τρύπες των παλιότερων δανείων…
Αντί… Συντάγματος
Γράφοντας στα παλιά τους παπούτσια τις πρόσφατες προεκλογικές τους δεσμεύσεις, Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης… προώθησαν το τρίτο Μνημόνιο (Μεσοπρόθεσμο) και τίναξαν στον αέρα τη συνταγματική νομιμότητα στήνοντας βιομηχανία με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Με πιο απλά λόγια, παρακάμπτοντας την κοινοβουλευτική διαδικασία οι συγκυβερνήτες μας παρέδωσαν τη χώρα και τυπικά στους δανειστές, από τους οποίους – θεωρούν ότι – εκπορεύεται η εξουσία τους.
Με ακόμη απλούστερα λόγια, η συγκυβέρνηση υιοθετώντας την πρακτική της διακυβέρνησης της χώρας με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου ξεκαθαρίζει ότι έχει επενδύσει τα πάντα στην υποστήριξη που ελπίζει ότι θα της προσφέρουν οι τοκογλύφοι / πιστωτές και σπεύδει ευχαρίστως να ικανοποιήσει κάθε απαίτησή τους, ξεχνώντας προφανώς ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, οι κυβερνήσεις εξακολουθούν να εκλέγονται από τον λαό…
 

Για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των πιστωτών και για να πάρει τη δόση, που υποτίθεται, αν δεν ερχόταν μέχρι τις 15 Νοέμβρη, η χώρα δεν θα είχε χρήματα να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, η κυβέρνηση έδωσε τα «πάντα»:
• Την απόλυτη εποπτεία των εσόδων της χώρας διά του δεσμευμένου Ειδικού Λογαριασμού, όπου θα πηγαίνουν τα έσοδα από φορολογία - ιδιωτικοποιήσεις.
• Τη δυνατότητα ο Προϋπολογισμός να αναπροσαρμόζεται ανά μήνα χωρίς να παρεμβαίνει η Βουλή.
• Την αυτόματη περικοπή κοινωνικών δαπανών και εισοδημάτων των γνωστών υποζυγίων.
• Τον καθορισμό του κατώτερου μισθού με υπουργική απόφαση.
• Τη βάπτιση των κολεγίων σε πανεπιστήμια, και πάει λέγοντας…
Παρ’ όλα αυτά, η δόση δεν ήρθε, επιβεβαιώνοντας τα αυτονόητα. Δηλαδή ότι οι τοκογλύφοι, αφού πήραν από την κυβέρνηση ό,τι μπορούσαν να πάρουν, την αντιμετωπίζουν ως άχρηστη στυμμένη λεμονόκουπα.
Σχεδιασμοί διαφυγής
Η ελπίδα, ακόμη και για τις… λεμονόκουπες, πεθαίνει τελευταία και υπό αυτήν την έννοια δεν είναι περίεργο ότι η συγκυβέρνηση αρχίζει να «παίζει» με εκλογικές ημερομηνίες.
Κάποιοι στη Βουλή παρατήρησαν ότι οι δύο τελευταίες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με τις οποίες αφενός επισημοποιείται η πλήρης οικονομική υποταγή της χώρας στους δανειστές και αφετέρου προωθούνται νέες περικοπές σε εφάπαξ κ.λπ., ενισχύουν το σενάριο των εαρινών εκλογών. Ο λόγος;
Με βάση τις συνταγματικές προβλέψεις, η κυβέρνηση έχει περιθώριο να τις καταθέσει μέσα σε 40 μέρες στη Βουλή από τη στιγμή που τις υπέγραψε (σ.σ.: κρίμα, ε;…) ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ενώ έχει άλλους τρεις μήνες αβάντα προκειμένου να τις βάλει σε ψηφοφορία.
 

Το Μαξίμου, στο μεταξύ, θα τα δώσει όλα προκειμένου να αλλάξει η εικόνα μέσα στο επόμενο τρίμηνο. Κι αν, όπως είναι βέβαιο, η κατάσταση επιδεινωθεί, τι θα συμβεί τότε; Φέρνει τις Πράξεις για κύρωση στη Βουλή και πέφτει… «ηρωικά».
Ίσως να μην τους έχετε ικανούς για τέτοιον σχεδιασμό, όμως, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η πολιτική τους επιβίωση, τότε…
Μιλώντας περί της προσπάθειας πολιτικής επιβίωσης – με κάθε μέσο – των κομμάτων της συγκυβέρνησης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πώς έχουν πολιτευτεί μέχρι τώρα.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι διαμόρφωσαν μια κατάσταση όπου:
• Ένα Κοινοβούλιο νομοθετεί σε συνθήκες περιορισμένης δημοσιότητας και κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, έχοντας δηλαδή υποθηκεύσει, χωρίς καν αυτό να συνομολογηθεί, την καχεκτική του δημοκρατική νομιμοποίηση στις δυνάμεις καταστολής.
• Μόνο το τελευταίο πεντάμηνο, έντεκα συνολικά από τις χειρότερες μεταπολιτευτικά νομοθετικές ρυθμίσεις που κατατέθηκαν στη Βουλή και ανέτρεψαν όσες βεβαιότητες υπήρχαν στη ζωή μας πέρασαν με συνοπτικές διαδικασίες, με τη μορφή της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου.
 

Προφανώς, αυτή η απερίγραπτη τριανδρία που παριστάνει την κυβέρνηση του τόπου, θεωρεί ότι τα μέλη της έχουν το δικαίωμα να σπαταλάνε πολύτιμο χρόνο παριστάνοντας ότι… διαφωνούν, την ώρα που στην πραγματικότητα αναζητούν εύσχημους τρόπους να μας σερβίρουν τις αγριότητες που χωρίς αντίσταση καταπίνουν από τους δανειστές, ενώ δεν αναγνωρίζουν το ίδιο δικαίωμα στη Βουλή, να συζητήσει τουλάχιστον με την άνεσή της τα μέτρα που καταδικάζουν τον λαό στην ανέχεια.
 

Προφανώς, οι αξιότιμοι κύριοι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης έχουν λησμονήσει ότι τις κυβερνήσεις δεν τις εκλέγουν οι τοκογλύφοι…

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ