ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΙ... ΣΧΕΔΙΟ ΕΚΤΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ

Παρακολουθήσαμε και τις χτεσινές εντατικές προσπάθειες εταίρων … φίλων  και άλλων ανιδιοτελών δυνάμεων να μας διασώσουν. Να βρουν επιτέλους μια λύση στο «ελληνικό πρόβλημα»... 

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΥ

Έλα όμως που μετά από δυο χρόνια προσπαθειών τους (των φίλων και συμπαραστατών μας παρέα με τους εδώ ευρισκόμενους τοποτηρητές τους και κυβερνήτες μας) κανείς δεν τους πιστεύει… Κανείς δεν πιστεύει ότι  όλοι αυτοί οι φωστήρες προσπαθούν να βρουν μια λύση για το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Αν μετά από τόσες προσπάθειες που επί δυο χρόνια καταβάλουν το αποτέλεσμα είναι αυτό που βιώνουμε όλοι , δηλαδή μηδέν, τότε δύο πράγματα συμβαίνουν... 

Είτε είναι ανίκανοι, είτε αυτή τους η προσπάθεια άλλους έχει σκοπό να ανακουφίσει. Ενδεχομένως, τους δικούς εγχώριους κομπάρσους  της συγκυβέρνησης να μπορούσε κάποιος να τους χαρακτηρίσει (μεταξύ άλλων) και ανίκανους. Τα έξωθεν αφεντικά τους ωστόσο, δύσκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ανεπαρκείς.

Οι τύποι που λύνουν και δένουν στη χώρα , οι επόπτες και ελεγκτές, είναι επιστήμονες  της καταστροφής (των θυμάτων). Όπου επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους, ο όλεθρος και η καταστροφή επέρχεται αυτόματα. Και στην προκειμένη περίπτωση, στην Ελλάδα, όπως όλοι βλέπουμε και ζούμε, τα έχουν πάει περίφημα:
Ελέγχουν απόλυτα τις πολιτκές μαριονέτες τους
Εχουν τινάξει στον αέρα την οικονομία
Εχουν καταφέρει σε χρόνο ρεκόρ να υποτιμήσουν κάθε αξία (από εργατική δύναμη, μέχρι το τετραγωνικό γης στο Κολωνάκι)
Εχουν εξασφαλίσει την αιώνια πρόσδεση της χώρας στους τοκογλυφικούς μηχανισμούς.
 

Όλα αυτά,  προφανώς, ακούγονται ως αποτυχία αν είσαι Ελληνας εργαζόμενος και βιώνεις στο πετσί σου την κατάσταση. Αν όμως είσαι ντόπιος ή ξένος τοκογλύφος που τώρα θα κερδοσκοπήσεις  αγοράζοντας τα ρέστα τζάμπα, μάλλον με άλλο μάτι βλέπεις την δουλειά που ξεκίνησε επί κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου και ολοκληρώνεται σήμερα με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου της κυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου- Κουβέλη.

Η λύση που μας προτείνουν, λοιπόν, είναι δεδομένη, τη βιώνουμε και εύκολα μπορούμε να δούμε που μας οδηγεί (στα μεροκάματα Κίνας και στις συντάξεις Βουλγαρίας).  Θα την αποδεχτούμε ;
  

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ