Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΚΑΤΑΡ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΗΣ ΑΡΑΒΙΚΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Έχουμε ένα παράδοξο με τον Εμίρη του Κατάρ Χαμάντ Αλ Τάνι, και είναι το διπλό παιχνίδι του: Το παίζει μοντερνιστής με τους δυτικούς «φίλους» του, και υποστηρίζει από την άλλη τους θρησκευτικούς εξτρεμιστές στους ανατολικούς «αδελφούς» του. 

Αλλά κατά πάσα πιθανότητα με την έγκριση των δυτικών φίλων του. Είναι το παράδοξο ενός εμίρη γεμάτου πετροδολάρια, φίλου της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και των δυτικών κρατών, ο οποίος διατηρεί στενές σχέσεις με το Ισραήλ αλλά και με τη Χαμάς και εμφανίζεται ως χορηγός των νέων καθεστώτων των αραβικών «επαναστάσεων».

Μήπως το «παιχνίδι» του Εμίρη του Κατάρ μπαίνει στη στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών; Με δύο τρόπους:...

1. Εξουδετέρωση των «έσω» εξτρεμιστών, που τους απομακρύνει από μια πιθανή σιτική ιρανική επιρροή. Αυτό μόλις έκανε ο Εμίρης του Κατάρ με τη Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, η οποία φλέρταρε με το Ιράν και υποστήριζε τον Μπασάρ αλ-Άσαντ.
2. Να προωθήσει την επανάληψη του διαλόγου μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, ώστε ο επανεκλεγμένος Ομπάμα να υλοποιήσει τον λόγο του και να θέσει τέρμα σε ένα πρόβλημα που μαστίζει τις διεθνείς σχέσεις για πάνω από 60 χρόνια.

Ποιος θα φανταζόταν τη γενναιοδωρία του εμίρη που τον οδηγεί να βοηθήσει τους  Άραβες αδελφούς του της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας; Πίσω από αυτή τη βοήθεια κρύβονται πιο γήινες πολιτικές και οικονομικές προθέσεις. Οι ειδικοί ανακάλυψαν πρόσφατα μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου στα οποία ο εμίρης θέλει να βάλει χέρι. Η συμμαχία του με τη Χαμάς κόβει τους δεσμούς που είχε με το Ιράν, γείτονα και κληρονομικό εχθρό του εμίρη, του οποίου φοβάται πάντα τη δύναμη! Και η «παρουσία» του στη Γάζα, του εξασφαλίζει τον «έλεγχο» του πάντα απρόβλεπτου αιγυπτιακού γείτονα που προσβλέπει και αυτός στην ηγεσία του «Αραβικού» κόσμου. Το Κατάρ, μαζί με την Αίγυπτο, είναι οι  «αραβικές» χώρες που αναγνωρίζουν το Ισραήλ και διατηρούν καλές σχέσεις με αυτή τη χώρα. Ο εμίρης θέλει να επισκιάσει τον αδελφό-εχθρό του Ιμπν Σαούντ, ο οποίος επιχειρεί να «παρασιτοποιήσει» το παιχνίδι του με μια μαζική εξαγωγή του «σαουδικού ουαχαμπισμού», πιο βίαιου και εντελώς οπισθοδρομικού, για να εξουδετερώσει τον «φωτισμένο» ουαχαμπισμό που προωθεί ο εμίρης Χαμάντ Αλ Τάνι!

Το άλλο παράδοξο, και αυτό το τελευταίο είναι δυτικό, απεικονίζεται από τη στάση της Γαλλίας ενώπιον ενός «φίλου» που ενοχλεί σε ορισμένους τομείς. Η γαλλική κυβέρνηση, η οποία επιδιώκει να καταπολεμήσει το ριζοσπαστικό Ισλάμ στο έδαφός της, έχει ως ευνοούμενο συνέταιρο τον εμίρη του Κατάρ, με ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς, επικεφαλής μιας απόλυτης μοναρχίας με φανταχτερό μοντερνισμό, αλλά παραπλανητική, η οποία υποστηρίζει παντού τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τους ενόπλους σαλαφιστές...

Ίσως να ξυπνήσει η γαλλική κυβέρνηση μετά την επιστροφή της γαλλικής αποστολής λόγω παρεμβολής του Εμίρη στην επιλογή των βιβλίων που θεωρούνται «χαράμ» (παράνομα) για να είναι σύμφωνα με το δόγμα Ουαχάμπι. Απόδειξη, αν χρειάζεται, ότι αυτοί οι μονάρχες εξάγουν το κοινωνικό μοντέλο τους, συμπεριλαμβανομένου του ουαχαμπισμού. Οι Γάλλοι θα ήθελαν να εξισορροπήσουν τους δεσμούς τους με τους πετρο-μονάρχες προσεγγίζοντας τους Ιμπν Σαούντ, τους αδελφούς-εχθρούς του Εμίρη του Κατάρ, αλλά και πάλι αυτό είναι μια προσέγγιση με ένα σύστημα που λειτουργεί με το ίδιο μοντέλο με αυτό του Κατάρ, ασκώντας τον ουαχαμπισμό ως πολιτικο-θρησκευτικό σύστημα, σε πιο σκοταδιστική έκδοση στους Σαουδάραβες! Αλλά μπορούν να κάνουν διαφορετικά;

Είναι τελείως ανώμαλο που στο όνομα της realpolitik συνεργάζονται με καθεστώτα που υποστηρίζουν τους πιο ριζοσπαστικούς ισλαμιστές! Θα έρθει δυστυχώς, η ημέρα της επιστροφής του μπούμερανγκ, διότι αυτά τα καθεστώτα θα γίνουν πιθανώς τα θύματα των δημιουργημάτων τους: των «τζιχαντζιστών σαλαφιστών».

Αν το σκεφτούμε καλά, ο εμίρης του Κατάρ είναι λογικός με τον εαυτό του: Εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντά του και προστατεύει τα νώτα του. Είναι επικεφαλής ενός κράτους όχι μεγαλύτερου από την Κορσική, πολύ φτωχού, που ζούσε από τη αλιεία μαργαριταριών, και που έγινε ξαφνικά πλούσιο από ένα κοίτασμα φυσικού αερίου στα ανοικτά της ακτής του. Αλλά γνωρίζει ότι ένα τέτοιο απροσδόκητο μάνα δεν είναι ανεξάντλητο, και επενδύει τα πετροδολάρια του στον κόσμο ολόκληρο, με την αγορά μετοχών, ακινήτων, γης τόσο στη Δύση όσο και στον αραβικό κόσμο.
Εάν αυτο-καλέστηκε στις επαναστάσεις της «Αραβικής Άνοιξης» ο εμίρης, δεν είναι καθόλου από αλτρουισμό: θα κάνει τα πάντα για να τις εμποδίσει, επειδή για τον ίδιον, ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος: να μολύνουν τις πετρο-μοναρχίες. Και ποιος καλύτερος τρόπος για να εξουδετερώσει αυτούς τους εξεγερμένους λαούς, από το να διαδόσει ανάμεσά τους τον ουαχαμπισμό, τέλειο πολιτικό-θρησκευτικό σύστημα για να διατηρεί στο θρόνο πετρο-μονάρχες με απόλυτη και αδιαφιλονίκητη εξουσία, όπως τους προσέφερε ο ιμάμης Μοχάμεντ Abdelwahhab, ιδρυτής του ουαχαμπισμού!

Το πραγματικό παράδοξο είναι αυτό των Δυτικών, που δεν αγνοούν τίποτα για τις προθέσεις του Εμίρη και την ικανότητά του να βλάψει τους λαούς που επιδιώκουν τη δημοκρατία, αλλά κλείνουν τα μάτια τους για γεωπολιτικούς υπολογισμούς και οικονομικά συμφέροντα! Μήπως δεν παίζουν με τη φωτιά όλες αυτές οι «δημοκρατικές» ή «χρηματοπιστωτικές» δυνάμεις σε βάρος των λαών που δεν ζήτησαν τίποτα; Ειδικά, το να αφήσεις να εξαπλωθεί ο ουαχαμπισμός στους εξεγερμένους λαούς, αργά ή γρήγορα θα πληρωθεί ακριβά: Οι σαλαφιστές τζιχαντζιστές, τότε, δεν θα κάνουν πίσω με τίποτα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου