ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΣΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ??? ΕΙΣΑΙ ΛΑΪΚΙΣΤΗΣ

Ποιος είναι, άραγε, ο ισχυρότερος ιδεολογικο-πολιτικός «κρίκος» που συνδέει τους δύο «εταίρους» της μνημονιακής συγκυβέρνησης, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, τόσο στην εκπλήρωση του ιστορικού τους «πεπρωμένου» που αφορά στη σωτηρία της χώρας, όσο και στο «καθήκον» τους να διαμορφώσουν τη μεγάλη Κεντροαριστερά και το «χώρο» του δημοκρατικού Σοσιαλισμού;

του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ

Την απάντηση στο ερώτημα αυτό τη διατύπωσε ο γραμματέας της ΔΗΜΑΡ, κ. Σπύρος Λυκούδης, με απόλυτη σαφήνεια στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ: «Πρέπει, εξ αντικειμένου, να συναντηθούμε, να αντιρροπήσουμε το δυναμισμό του λαϊκισμού»... Τι σύμπτωση: Και από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και κάθε πολιτικός ή κοινωνικός φορέας, κάθε πολίτης που... 

Διαφωνεί και αντιδρά στη «μνημονιακή ορθοδοξία» εντάσσεται στη χορεία των ανεύθυνων λαϊκιστών που απεργάζονται την καταστροφή της χώρας... Ο αντι-λαϊκισμός, λοιπόν, είναι «ο κοινός γεωμετρικός τόπος» των μνημονιακών.

Ο αντι-λαϊκισμός αποτελεί σήμερα το ιδεολογικο-πολιτικό προκάλυμμα των συστημικών συμφερόντων του νεοφιλελεύθερου προτύπου, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Επιδιώκει να επιβάλει ένα ορθολογικό πλαίσιο πολιτικής και κοινωνικής αντίληψης και δράσης, σύμφωνα με το οποίο κάθε παρέκκλιση από τα πλαίσια και τις ιστορικές επιλογές των μηχανισμών της Αγοράς και της ακώλυτης οικονομικής δραστηριότητας θεωρείται ανορθολογική και καταστροφική συμπεριφορά, γι’ αυτό και θα πρέπει να κατασταλεί.

Η κλασική ερμηνεία του λαϊκισμού αφορά στην άμεση σχέση πολιτικής εξουσίας - κοινωνίας καθ’ υπέρβασιν του θεσμικού - κανονιστικού πλαισίου, στη δημαγωγία, στις μη εκπληρούμενες υποσχέσεις κ.λπ.

Όμως, πέραν της παραδοσιακής αυτής ερμηνείας, θα πρέπει να εκκινήσουμε από την παραδοχή ότι το θεμελιώδες περιεχόμενο της Δημοκρατίας είναι η λαϊκή βούληση, η έκφραση της κοινωνικής πλειοψηφίας... Αυτή η βούληση αποτελεί την πραγματική εξουσία... την οποία, όταν μια εκτελεστική εξουσία την παραβιάζει, ο ίδιος ο J. J. Rousseau προτείνει την ανατροπή της με λαϊκές εξεγέρσεις.

Ο αντι-λαϊκισμός στη μνημονιακή μας εποχή εκφράζει ευθέως την άρνηση στην έννοια του λαού, στην έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας και σε όλους όσοι την αντιπροσωπεύουν. Ο σύγχρονος αντι-λαϊκισμός αποτελεί την αυθεντική έκφραση και μορφοποίηση ενός ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ, που όχι μόνο καταλύει κάθε θεσμικό / συνταγματικό / κανονιστικό πλαίσιο αλλά έχει επιβάλει ένα αυταρχικό σύστημα διακυβέρνησης, μια σύγχρονη κοινοβουλευτική δικτατορία.

Ποιος είναι ο «ιδεώδης τύπος» του πολίτη, σύμφωνα με τους αντι-λαϊκιστές; Μα εκείνος που δεν αντιδρά όταν χάνει τη δουλειά του, όταν «εξαφανίζεται» ο μισθός και η σύνταξή του, όταν βγαίνει σε πλειστηριασμό το σπίτι του, όταν δεν μπορεί να σπουδάσει τα παιδιά του... Αντι-λαϊκισμός σημαίνει παθητική υποταγή της κοινωνίας, «συνειδητοποίηση» των καταχρήσεων και των οικονομικών ανομημάτων τα οποία διέπραττε τόσα χρόνια, και μετάνοια και «συντριβή», οι οποίες συντελούνται μέσω των προγραμμάτων λιτότητας.

Οι ιδεολογικές «ανησυχίες», οι εντάσεις, οι αντιδράσεις για απώλειες «παρωχημένων» και «ζημιογόνων» κοινωνικών θεσμών, συμβάσεων και δικαιωμάτων θεωρούνται λαϊκιστικές παρεκκλίσεις... και εντάσσονται στο πολιτικο-ιδεολογικό πεδίο «των άκρων»...

Ο αντι-λαϊκισμός ως πολιτική ορθοδξία αποδέχεται ως «νόμιμο» το χώρο του Κέντρου (κι ας διέλυσε τη μεσαία τάξη), όπου επικρατεί η «ουδετερότητα», η μεσότητα συμφερόντων, ώστε να διασφαλίζεται η αβίαστη συναίνεση... Σ’ αυτό το «ουδετεροποιημένο» και «αποστειρωμένο» πεδίο μπορεί η χρηματοπιστωτική εξουσία να «εμφυτεύει» τους εκπροσώπους της (Λ. Παπαδήμος, Μ. Μόντι) χωρίς να διαταράσσει τις κομματικές ισορροπίες, χωρίς να προκαλεί ιδεολογικά προβλήματα... Ο πολιτικός «τεχνοκρατισμός» αποτελεί, άλλωστε, το κομματικό διαβατήριο του νεοφιλελευθερισμού.

Οι κοινωνικές αντιδράσεις, οι λαϊκές κινητοποιήσεις κατά των εξοντωτικών προγραμμάτων λιτότητας, κατά της επιβολής του Δ' Ράιχ, η «αντισυμβατική» ψήφος που εκφράστηκε στην Ιταλία στο Κίνημα Πέντε Αστέρων δεν αποτελούν, φυσικά, εκδηλώσεις «λαϊκισμού»... Αλλά γνήσιες πολιτικές δράσεις για την προάσπιση μιας αξιοπρεπούς ζωής, των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, για την ανόρθωση μιας Δημοκρατίας που καταρρέει... Απέναντί τους και εναντίον τους βρίσκεται ο νεοφιλελεύθερος «αντι-λαϊκισμός», που όσο βαθαίνει η κρίση εμφανίζεται με το γνήσιο, το στυγνό πρόσωπό του... αυτό της Ακροδεξιάς, που θεωρεί ότι η αξιοπρέπεια, η ηθική, οι κοινωνικές αξίες, η ίδια η δημοκρατία αποτελούν «εμπόδια» στην επιβολή της αγοραίας – οικονομιστικής ορθοδοξίας.

ΕΠΙΚΑΙΡΑ