ΑΛΛΗΛΟΣΠΑΡΑΓΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΙΔΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ...

ΕΜΠΟΡΙΟ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑΔΩΝ ΚΑΙ ΟΙ "ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ" ΤΟΥ ΕΛΕΕΙΝΟΥ ΚΟΥΒΕΛΗ...

Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Αφού ήπιαν μπόλικο αίμα από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, οι τρεις βρικόλακες άρχισαν τις δαγκωνιές μεταξύ τους. Από την πρώτη στιγμή τα συμφεροντολόγα αρπακτικά σκυλόψαρα είχαν μια αμοιβαία αντιπάθεια και καχυποψία.

Δεν μπορούσαν να δουν ο ένας τον άλλο, αλλά τους ένωνε η  κουτάλα. Η μάσα, σαν την πιο δυνατή κόλλα κι ο φόβος μήπως, αν δεν συμμαχήσουν, αφανιστούν, τους έκανε να αναπνέουν ο ένας τη μπόχα του άλλου.

Έπεφταν και παλιότερα κάποιες δαγκωνιές, αλλά ήταν μέσα στα πλαίσια της τρικομματικής «αγάπης». Κάτι σαν τα δαγκώματα των καρχαριών όταν ζευγαρώνουν μεταξύ τους. Τώρα όμως  τα «σκαμπίλια» παύουν να είναι μέρος του ερωτικού παιχνιδιού, αφού γίνονται όλο και πιο δυνατά. Ο λόγος και πάλι είναι η κουτάλα. Τσακώνονται πως... 

 

Θα καταπιεί περισσότερες μπουκιές. Για την ακρίβεια ποιος θα κάνει τα περισσότερα ρουσφέτια. Ο σαμαράς βλέπει κάποιες δημοσκοπήσεις, που δεν εμφανίζονται ΠΟΤΕ στα κανάλια, που δείχνουν πραγματικά τάσεις και τον έχει λούσει κρύος ιδρώτας.

 

Το ότι θα χάσει είναι σίγουρο, αλλά εδώ δεν μιλάμε για απλή ήττα, μιλάμε για την νίλα που έπαθε ο Δράμαλης. Δράμα για τη Νέα Δημοπρασία. Ο Μπενίτο βλέπει τη ταχύτητα της πτώσης να αυξάνεται και ο έτερος της συμμορίας κοιτά ψηλά και αναρωτιέται πως θα φτάσει το όριο 3%. Φώτη, φτάσε πρώτα το 2% και μετά τα ξαναλέμε...

 

Η «λύση» λοιπόν είναι η παλιά δοκιμασμένη συνταγή των ρουσφετιών. Άλλωστε είναι κάτι που το ξέρουν καλά, είναι το μόνο πράγμα που έχουν προϋπηρεσία, εκτός από την καταστροφή.

 

Η αρχική τους συμφωνία προέβλεπε πως, για κάθε έναν γίδι της ΡΗΜΑΔ θα διορίζονταν με «αξιοκρατικό» μέσον 

 

δυο πράσινα και τέσσερα γαλανά γίδια. Στις εξαγγελθείσες 15.000 προσλήψεις (που είναι αποτέλεσμα απολύσεων) για παράδειγμα, λογαριάζουν -πάνω κάτω - να πάρουν 2.000 Ακροδεξιούς μεταμφιεσμένους σε Αριστερούς, 4.000 πράσινους Άκηδες και 9.000 λοβοτομημένους «πατριώτες made in Germany».

Για να μην αναφέρουμε όσους «αλεξιπτωτιστές» προσγειώνονται στις καρέκλες «από το πουθενά» όσους  δηλαδή παίρνουν και δεν λένε, ή αυτά που γίνονται με ορισμένες ΜΚΟ κοκ.

Θα διώξουν όσους θεωρούν ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ, θα σπιλώσουν αυτούς, που οι ίδιοι είχαν διορίσει και θα έχουμε μια καινούρια φουρνιά ετοιμοπόλεμων κομματόσκυλων εμβολιασμένων με φανατισμό και ανηθικότητα.

Τώρα πως γίνεται, να καταγγέλλουν αυτούς που οι ίδιοι είχαν διορίσει, ως αναξιοκρατικά προσληφθέντες και να μην ντρέπονται, εξηγείται επιστημονικά με πολλούς τρόπους. Κατά αρχήν «αυτοδιορίστηκαν», δηλαδή οι υπάλληλοι διορίστηκαν μόνοι τους, ερχόμενοι από το μακρινό πλανήτη «δικομματισμό», καταλαμβάνοντας αιφνιδιαστικά τις θέσεις στο δημόσιο! Εντάξει, επειδή αυτή η εξήγηση δεν έχει ακόμα τεκμηριωθεί, υπάρχει η ψυχιατρική, της σχιζοφρένειας. Όταν τους διόρισαν, δεν ήταν οι ίδιοι. Ο σαμαράς που διόρισε στα μουσεία δεν ήταν ο εαυτός του αλλά κάποιος άλλος, ο κύριος Χάιντ. Υπάρχει το ενδεχόμενο ανήκεστου εγκεφαλικής βλάβης, που προκαλεί αμνησία απόρροια από τα πολλά χαστούκια, που του έριξαν οι δανειστές.  Ή για να το πούμε απλά, οι τσανακογλείφτες που κυβερνάνε είναι ξεδιάντροπα καθάρματα...

Γιατί διώχνουν τους παλιούς; Γιατί θεωρούν τον άνθρωπο εμπορεύσιμο πράγμα. Τα «παλιά μοντέλα» εκτός του ότι δεν τα ελέγχουν απόλυτα, είναι μόνιμα. Τα «νέα μοντέλα» είναι φθηνά, απόλυτα ελεγχόμενα και μπορούν να τα ξεφορτωθούν εύκολα.

Νομικά κενά θα τα καλύψει η «δικαιοσύνη» (χα, χα άκου όνομα: δικαιοσύνη). Πχ για να απολυθεί υπάλληλος πρέπει να καταργηθεί οργανική θέση. Έστω την καταργούν. Πως όμως και σε ποια θέση θα πάρουν τον καινούριο υπάλληλο – πελάτη; Είναι ένα από τα πολλά που θα λύσουν όπως πάντα, με «δημοκρατικές διαδικασίες». Θα φέρουν ένα χουντικό έκτρωμα στη βουλή και ιδού! Κόπηκε ο γόρδιος δεσμός.

Και δεν είναι τα μόνα ρουσφέτια. Αυτά και κάποια άλλα είναι τα ψίχουλα για τους πολλούς, τους χαχόλους. Για τους λίγους μα εκλεκτούς μαφιόζους έχουν τα καλά κομμάτια.

Θα αναφερθώ γενικά. Για να γίνει ένας διαγωνισμός ανάληψης ενός έργου δημοσίου, ή ... πως το είπανε το ξεπούλημα;... ά ναι, για να «αξιοποιήσουν δημόσια περιουσία», χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις. Η πρώτη από αυτές είναι να έχεις γνωστό υπουργό. Τα υποβρύχια πχ ήθελαν τον Άκη τους. Η Siemens πάλι είχε πολλούς πολιτικούς. Η δεύτερη απαραίτητη προϋπόθεση είναι να «ξέρεις από καλό λάδι».  Και φυσικά να χρησιμοποιήσεις extra παρθένο ελαιόλαδο με υψηλό λογαριασμό στην Ελβετία ή αλλού.

Πως γίνεται η δουλειά, πως στήνεται το κόλπο: Αν δεν πετύχουν απευθείας αναθέσεις για το επείγον - και καλά του πράγματος, συμφωνούν με τους άλλους συμμετέχοντες και δίνουν προσφορά που συμφέρει αυτόν ο οποίος παίρνει τελικά το έργο.

Ένα παράδειγμα καθαρά υποθετικό: Βγαίνει ένα κτήριο αξίας 10.00.000 με τιμή 5.000.000 και συμμετέχουν τρεις. Αν δεν «φτιάξουν τη δουλειά και χτυπήσουν» μπορεί να πάρει κάποιος από αυτούς το κτήριο γύρω στα 9.000.000. Αν όμως συμφωνήσουν οι άλλοι δύο, έναντι 500.000 έκαστος, αυτός που θέλει το κτήριο θα δώσει προσφορά 6.000.000

Συνολικά θα δώσει 6.000.000+500.000+500.000=7.000.000, δηλαδή του έρχεται φθηνότερα. Κερδίζουν οι τρεις συμμετέχοντες και χάνει αυτός που έχει το κτήριο. Αν είναι δημόσιο, χάνει το δημόσιο. Πως είπατε; Αυτά γίνονται στις διεφθαρμένες μπατανίες; Συμφωνώ απόλυτα.

Οι γαλάζιοι λοιπόν απαιτούν περισσότερα, μια και όπως λεν κυβερνάνε αυτοί. Τους κακοφαίνεται να μπαίνουν άλλα παιδιά εκτός από τα δικά τους. Ο Βαγγέλης πάλι με το Φώτη λένε ότι, αν δεν ήταν αυτοί, ο σαμαράς θα ήταν παρελθόν.  

Νομίζω ότι παρ' όλες τις πιέσεις από τη ΝΔ, ούτε ο Βενιζέλος ούτε ο Κουνέλης θα υποχωρήσουν αυτή τη φορά (σε αντίθεση με όλες τις άλλες οι οποίες ήταν «θέατρο»), γιατί θα ανοίξουν οι «πύλες της κόλασης» μέσα στα ίδια τους τα αποκόμματα. 

Για ποιο λόγο να είναι βουτηγμένοι στο βόθρο με το σαμαρά, αν δεν τρώνε όλοι μαζί παρέα; 

Σύντροφοι, εν κατακλείδι μπορούμε τους αφήσουμε ανενόχλητους να φάνε πάλι του σκασμού, ασχολούμενοι με το τι είπε ό ένας για τον άλλο πόλο της Αριστεράς. Μπορούμε όμως να ενωθούμε σε αυτό το σημείο με συγκεκριμένο στόχο ώστε να τους χαλάσουμε τα βρωμερά και τρισάθλια σχέδιά τους.

Δεν μιλάω ούτε για υποταγή, ούτε για υποχώρηση κανενός από τις πάγιες πολιτικές του θέσεις. Η Κριτική είναι Χρήσιμη και η Διαφορετικότητα Αρετή. Είναι όμως απόλυτη ανάγκη, να είμαστε σε γενική Επιφυλακή με όλη μας την προσοχή στις κινήσεις της χούντας, τόσο για αυτά τα «γιουρούσια», όσο και για το νέο πλιάτσικο που ετοιμάζουν σε συντάξεις – μισθούς.

 

http://tsak-giorgis.blogspot.gr