ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΣΤΕ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑΔΕΣ

Πριν από την Ανάσταση προηγείται ο Θάνατος.  Η Ανάσταση είναι η μετάβαση από μία κατάσταση σε κάποιαν άλλη.  Είναι η μετάσταση από τη φθορά στην ύπαρξη...

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΤΟΥ

Το Ελληνικό κράτος/ έθνος περιήλθε σε κατάσταση «τεθνεώτος»  -οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά-  εδώ και αρκετά χρόνια και αυτό ήταν φυσικό αποτέλεσμα των χειρισμών των διαφόρων πολιτικών συστημάτων τα οποία «κυβέρνησαν» τη χώρα όπως, επίσης, και της αντιπολιτεύσεως.

Αίτιον, η νοοτροπία, το ήθος, ο νεποτισμός, η υποκρισία, η αλαζονεία, οι πελατειακές σχέσεις, η διαφθορά, οι προσωπικές επιδιώξεις, και η έλλειψη αγάπης και πίστης στην πατρίδα.  Θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει... 

Την ανικανότητα, αλλά ταυτόχρονα θα έπρεπε να  τονίσει και την ικανότητα –και το αδίστακτο-  για προσωπικά οφέλη.

Αιτιατό, η ελεεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα με ανοικτά πολλά μέτωπα χωρίς να είναι ορατή μια βελτίωση, εκτός κάποιων σημαντικών προόδων οι οποίες έγιναν μετά τις ισχυρές πιέσεις έξωθεν αλλά και κάποιων εγχωρίων γεγονότων.

Όμως είναι στην ανθρώπινη φύση η ελπίδα και ο αγώνας για την Ανάσταση. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι θρησκείες –στα «εργαλεία» τους για το χειρισμό των μαζών-  συμπεριλαμβάνουν την Ανάσταση.

Χρειάζονται όμως να πραγματωθούν και να συνεργήσουν με τρόπο αρμονικό οι προϋποθέσεις και οι παράγοντες για την Ανάσταση.  Μια Ανάσταση θα μπορούσε να γίνει αν είχαμε:...

Ένα ισχυρό κυβερνητικό σχήμα, στην κυριολεξία ομοούσιο και αδιαίρετο, και όχι ένα μόρφωμα από αντίρροπες ιδεοληψίες οι οποίες προσωρινά ομονοούν για το «θεαθήναι τοις ανθρώποις», ενώ έχουν ύστερες βλέψεις και δόλιες σκοπιμότητες.

Έναν «Ηγέτη» με προσωπικότητα και ικανότητες που να χαρακτηρίζονται από δυναμισμό και δυνατότητες επιβολής στους συνεργάτες του.  Θυμηθείτε, για παράδειγμα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (όχι τον πρόσφατο, αλλά τον εκλιπόντα, ή τον Ανδρέα Παπανδρέου).  Κανείς από τους συνεργάτες τους δεν τολμούσε «να κάνει του  κεφαλιού του».  Αυτό είναι απαραίτητο διότι οι μάζες εντάσσονται πάντα στην προσωπικότητα που εκχέει δυναμισμό επειδή όλοι θέλουν έναν ικανό αρχηγό.

Μια τακτοποίηση των προκλητικών κοινωνικών φαινομένων που αποτελούν απειλή και μέγιστο κίνδυνο για την κοινωνία.  Δεν είναι δυνατό να υπάρχουν στην Ελλάδα το 2014 – εκτιμήσεις επισήμων πηγών-  2.142.348 μετανάστες από τους οποίους οι 1.219.038 να είναι παράνομοι!  Ιδού ο λόγος για την θεαματική αύξηση του ποσοστού της Χρυσής Αυγής, η οποία υπόσχεται διευθέτηση του ζητήματος,  (πρόσφατες δημοσκοπήσεις το εκτιμούν σε 14%, και ότι είναι η μόνη που μπορεί να αντιμετωπίσει τη διαφθορά και να τιμωρήσει πραγματικά!) ενώ ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ (με 6%) προσπαθεί να την χαρακτηρίσει παράνομο κόμμα! Δηλαδή οι περίπου 1.000.000 ψηφοφόροι της θα είναι παράνομοι!).

Αμείλικτη και άμεση τιμωρία των διαφθαρμένων πολιτικών και όλων όσων εγκληματούν σε βάρος του δημοσίου – της περιουσίας του λαού- με συνοπτικές διαδικασίες.  Βλέπετε, έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια και να φθάσει ο κόμπος στο χτένι για να  πει στη φυλακή ο παρ’ ολίγον πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πιθανότατα πρωθυπουργός της χώρας.  Φαντασθείτε τι θα έκανε σαν Πρωθυπουργός!

Ένα σύστημα όπου τα παιδιά μας να μαθαίνουν γράμματα και όχι πώς να γίνονται πολιτικά απαρατσίκ.
Ένα συνδικαλισμό υγιή και όχι συντεχνίες και ακαδημίες απατεώνων που απομυζούν αίμα ακόμη και από τους νεκρούς σα διψασμένοι βρικόλακες.
Μια εκκλησία της οποίας οι εκπρόσωποι θα είχαν λόγο αντί να καμαρώνουν βουβοί στα χρυσοστόλιστα άμφιά τους και την εξίσου εντυπωσιακή υποκρισία τους.

Μια δημοκρατία η οποία να είναι πραγματική δημοκρατία και όχι επίφαση. 
Μια δημοκρατία που θα σέβεται τους πολίτες της και θα λειτουργεί δυναμικά και αποφασιστικά και να μην φοβάται αν θα της προσάψουν «ξενοφοβίες» και άλλα σαχλά αριστερά.
Μια δημοκρατία που θα εφαρμόζει γρήγορα τους νόμους και όχι να βρίσκει καταφύγιο σε παραθυράκια των νόμων με τεχνικές –ή και τεχνητές- λεπτομέρειες.
Μια δημοκρατία όπου η Δικαιοσύνη θα είναι πανίσχυρη, αυτόνομη και αυτοδύναμη, και δεν θα είναι «υποτακτική» στους πολιτικούς.
Μια δημοκρατία όπου ο παράνομος θα φοβάται το νόμο, ο οποίος θα πρέπει να είναι ίσος προς όλους, και όχι τα σώματα ασφαλείας τους παρανόμους και να αναγκάζονται να τους προστατεύουν!

Μια δημοκρατία όπου οι λειτουργοί –επίσημοι ή και όχι- θα είναι ευπρεπείς και «καθώς πρέπει από κάθε άποψη» συναισθανόμενοι την υψηλή αποστολή τους.  Δεν ξεχνούμε τα πρόσφατα ρεζιλίκια τόσο στη Βουλή όσο και στις διάφορες εξεταστικές επιτροπές.  ‘Όταν αυτοί οι άνθρωποι κάνουν αυτά που κάνουν στα φανερά, φαντασθείτε τι έχουν κάνει και τι κάνουν στα κρυφά!  Εισπράττουν όμως πολύ καλές αμοιβές και απολαμβάνουν πολλές προνομίες για τα καραγκιοζιλίκια τους!

Και, στο τέλος, αλλά πολύ σημαντικό, ΜΜΕ που να μην τους επιτρέπεται να αποβλακώνουν, να αποπλανούν και να εκμαυλίζουν τον λαό.  Δεν είναι στις αξίες της δημοκρατίας να επιτρέπει, χάριν ελευθερίας του λόγου και διακίνησης των ιδεών, να δημιουργούν νοητικά ζόμπι και αθλίους πολίτες.

Και...
Ένα λαό που πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσει τη δύναμη του και το ότι αυτός αποφασίζει για την τύχη και το μέλλον του- το δικό του και των επερχομένων γενεών.

‘Ένα λαό ο οποίο δεν θα ξεχνά το περίφημο «τοιούτοις υμίν, τοιούτος εμπρέπει αρχιερεύς».

Όλα αυτά, και αρκετά άλλα, θα μπορούσαν να συμβάλουν στην Ανάσταση του Κράτους και του Έθνους, σε ένα καλύτερο αύριο, σε μια αξιοπρέπεια, σε έναν αυτοσεβασμό.

Αν δεν καταφέρουμε να συνταχθούμε σε αυτές τις επιταγές, τότε είναι περισσότερο από βέβαιο ότι τα επερχόμενα σχήματα διακυβέρνησης της χώρας θα προέρχονται από το χώρο των άκρων με απρόβλεπτες συνέπειες.  Είναι ενδεχόμενο το γεγονός της ανόδου της Χρυσής Αυγής να προκύψει με μία παρόμοια καταφυγή για προστασία στον …μισητό  Τόμσεν και τους δικούς του, επειδή ανάγκασαν το σύστημα να ασχοληθεί με τη διαφθορά και την τακτοποίηση τόσων εγκληματικών αδιαφοριών σε πολλά θέματα του βίου μας.

Υπάρχει ελπίδα για Ανάσταση αρκεί ο λαός μας  να μην ξεχάσει τα όσα υφίσταται – σαν τις γυναίκες που ξεχνούν τους πόνους μετά τη γέννα- την κρίσιμη ώρα στις επόμενες εκλογές.

RIEAS