Η σημερινή γερμανική κυβέρνηση
εφαρμόζει, μέσω των «επιτετραμμένων» της, την «τεχνική» που εφάρμοζε
το Γ' Ράιχ για την απομύζηση του εθνικού πλούτου της Ελλάδας...
Η μόνη
διαφορά, ότι η ναζιστική Γερμανία είχε αρχίσει να αποπληρώνει κάποιες
δόσεις του δανείου της Κατοχής...
Την «τεχνογνωσία» για την απομύζηση
του εθνικού πλούτου κατεχόμενων χωρών, που εφάρμοσε στην περίπτωση της
Ελλάδας το Γ' Ράιχ, εφαρμόζει και η σημερινή Γερμανία μέσω των
«επιτετραμμένων» της.
Η μόνη ορατή διαφορά έγκειται στο ότι το Γ' Ράιχ σε κάποια φάση
άρχισε να αποπληρώνει κάποιες δόσεις του αναγκαστικού δανείου, σε
αντίθεση με τη σημερινή Γερμανία, η οποία...
Αρνείται προκλητικά (βλέπε
δηλώσεις Σόιμπλε).
Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί η ομοιότητα των διαδικασιών -τότε και τώρα- για την υλοποίηση της γερμανικής πολιτικής.
Μέθοδοι υφαρπαγής
Την τότε κατοχική περίοδο οι Γερμανοί αξιωματούχοι οργάνωναν και μετείχαν σε συσκέψεις με την «ελληνική κυβέρνηση» για τη μεθόδευση της υφαρπαγής, όπως προκύπτει από τα πρακτικά που αφορούν τη σύναψη συμφωνίας το 1942, ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους ειδικούς εντεταλμένους του Αξονα. Αναφέρονται τα εξής:
«Της Συσκέψεως ήτις εγένετο την νύκτα της 1 προς την 2 Δεκεμβρίου 1942 εν Αθήναις μεταξύ του Ελληνος Πρωθυπουργού και υπουργού των Οικονομικών αφ' ενός και των Πληρεξουσίων και ειδικών εντεταλμένων του Αξονος αφ' ετέρου...».1
Μέθοδοι υφαρπαγής
Την τότε κατοχική περίοδο οι Γερμανοί αξιωματούχοι οργάνωναν και μετείχαν σε συσκέψεις με την «ελληνική κυβέρνηση» για τη μεθόδευση της υφαρπαγής, όπως προκύπτει από τα πρακτικά που αφορούν τη σύναψη συμφωνίας το 1942, ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους ειδικούς εντεταλμένους του Αξονα. Αναφέρονται τα εξής:
«Της Συσκέψεως ήτις εγένετο την νύκτα της 1 προς την 2 Δεκεμβρίου 1942 εν Αθήναις μεταξύ του Ελληνος Πρωθυπουργού και υπουργού των Οικονομικών αφ' ενός και των Πληρεξουσίων και ειδικών εντεταλμένων του Αξονος αφ' ετέρου...».1
Το γερμανικό Γ' Ράιχ από τον Απρίλη 1943 ξεκίνησε όμως την
αποπληρωμή του κατοχικού δανείου και μάλιστα μέχρι τον Σεπτέμβριο 1944
κατεβλήθησαν ορισμένες εξοφλητικές δόσεις.
Στο αποκαλυπτικό έγγραφο2 παρατίθεται το εξής απόσπασμα: «Εχομεν την τιμήν να σας διαβιβάσωμεν δεόντως οπισθογεγραμμένην παρ' ημών την υπ' αριθμ. 68825/13-05-44 επιταγήν του Ειδικού Πληρεξουσίου του Υπουργείου των Εξωτερικών του Ράιχ διά την Νότιον Ανατολήν εκ δραχμών οκτακοσίων δισεκατομμυρίων και να παρακαλέσωμεν σαν το ποσόν τούτο φέρητε εις πίστωσιν του παρ' υμίν λογαριασμού "Ελληνικόν Δημόσιον - Επιστροφή παρά Γερμανικών Υπηρεσιών διά τους ειδικούς λογαριασμούς Βγ1 και Βγ2"».
Σημειώνεται ότι ο ειδικός λογαριασμός της Τραπέζης της Ελλάδος, στον οποίο χρεώνονταν οι σχετικές πιστώσεις, ήταν λογαριασμός όχι των αρχών Κατοχής, αλλά των κυβερνήσεων και αυτό γινόταν κατ' απαίτηση των ίδιων των αρχών Κατοχής.
Στο αποκαλυπτικό έγγραφο2 παρατίθεται το εξής απόσπασμα: «Εχομεν την τιμήν να σας διαβιβάσωμεν δεόντως οπισθογεγραμμένην παρ' ημών την υπ' αριθμ. 68825/13-05-44 επιταγήν του Ειδικού Πληρεξουσίου του Υπουργείου των Εξωτερικών του Ράιχ διά την Νότιον Ανατολήν εκ δραχμών οκτακοσίων δισεκατομμυρίων και να παρακαλέσωμεν σαν το ποσόν τούτο φέρητε εις πίστωσιν του παρ' υμίν λογαριασμού "Ελληνικόν Δημόσιον - Επιστροφή παρά Γερμανικών Υπηρεσιών διά τους ειδικούς λογαριασμούς Βγ1 και Βγ2"».
Σημειώνεται ότι ο ειδικός λογαριασμός της Τραπέζης της Ελλάδος, στον οποίο χρεώνονταν οι σχετικές πιστώσεις, ήταν λογαριασμός όχι των αρχών Κατοχής, αλλά των κυβερνήσεων και αυτό γινόταν κατ' απαίτηση των ίδιων των αρχών Κατοχής.
Ο Χίτλερ πλήρωνε...
Ετσι, ο ίδιος ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει το νομικό χαρακτήρα των δανείων και είχε δώσει εντολή να αρχίσει η διαδικασία εξόφλησής τους, σύμφωνα με παλαιότερη δήλωση του διοικητή της ΤτΕ, Ξενοφώντα Ζολώτα.
Η Γερμανία έχει κατά καιρούς προβάλει επιχειρήματα προκειμένου να «αποδεσμευτεί» από την υποχρέωσή της προς την Ελλάδα όσον αφορά το κατοχικό δάνειο.
Επικαλείται τη δήλωση -προφορική και μυστική- περί παραίτησης της Ελλάδας από τις απαιτήσεις της, προς τον τότε καγκελάριο της Γερμανίας Κόνραντ Αντενάουερ, του «εθνάρχη» Κωνσταντίνου Καραμανλή, όταν ως πρωθυπουργός επισκέφτηκε τη Βόνη τον Νοέμβριο 1958.
Ωστόσο, στις 31 Μαρτίου 1967 η Γερμανία, απαντώντας σε ρηματική διακοίνωση της Ελλάδας, αναγνωρίζει ότι η Αθήνα έχει νόμιμες αξιώσεις τόσο επί του κατοχικού δανείου όσο και επί των επανορθώσεων, από τις οποίες ουδέποτε παραιτήθηκε.
Τώρα, η γερμανική πλευρά ισχυρίζεται ότι εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της έναντι της Ελλάδας, περιλαμβανομένου και του κατοχικού δανείου, με τη σύναψη της γερμανο-ελληνικής συμφωνίας της 18ης Μαρτίου 1960, η οποία αφορούσε παροχές υπέρ Ελλήνων πολιτών που είχαν πληγεί από τις θηριωδίες των Γερμανών κατά την περίοδο της Κατοχής.
Ετσι, ο ίδιος ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει το νομικό χαρακτήρα των δανείων και είχε δώσει εντολή να αρχίσει η διαδικασία εξόφλησής τους, σύμφωνα με παλαιότερη δήλωση του διοικητή της ΤτΕ, Ξενοφώντα Ζολώτα.
Η Γερμανία έχει κατά καιρούς προβάλει επιχειρήματα προκειμένου να «αποδεσμευτεί» από την υποχρέωσή της προς την Ελλάδα όσον αφορά το κατοχικό δάνειο.
Επικαλείται τη δήλωση -προφορική και μυστική- περί παραίτησης της Ελλάδας από τις απαιτήσεις της, προς τον τότε καγκελάριο της Γερμανίας Κόνραντ Αντενάουερ, του «εθνάρχη» Κωνσταντίνου Καραμανλή, όταν ως πρωθυπουργός επισκέφτηκε τη Βόνη τον Νοέμβριο 1958.
Ωστόσο, στις 31 Μαρτίου 1967 η Γερμανία, απαντώντας σε ρηματική διακοίνωση της Ελλάδας, αναγνωρίζει ότι η Αθήνα έχει νόμιμες αξιώσεις τόσο επί του κατοχικού δανείου όσο και επί των επανορθώσεων, από τις οποίες ουδέποτε παραιτήθηκε.
Τώρα, η γερμανική πλευρά ισχυρίζεται ότι εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της έναντι της Ελλάδας, περιλαμβανομένου και του κατοχικού δανείου, με τη σύναψη της γερμανο-ελληνικής συμφωνίας της 18ης Μαρτίου 1960, η οποία αφορούσε παροχές υπέρ Ελλήνων πολιτών που είχαν πληγεί από τις θηριωδίες των Γερμανών κατά την περίοδο της Κατοχής.
Το πόρισμα στον Σαμαρά
Οπως επισημαίνει ο επίτιμος αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου Ιωάννης Παπανικολάου, στο πόρισμα που απεστάλη στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και στους αρχηγούς των κομμάτων της συμπολίτευσης, Ευάγγελο Βενιζέλο και Φώτη Κουβέλη, τον Δεκέμβριο 2012, εκτός του ότι η συμφωνία συνήφθη δύο χρόνια μετά την υποτιθέμενη «παραίτηση» Καραμανλή, το περιεχόμενο της συμφωνίας δεν αφορά σε καμία περίπτωση το κατοχικό δάνειο, παρά καλύπτει μέρος μόνο των απαιτήσεων της Ελλάδας για επανορθώσεις.
Επίσης, όπως επισημαίνεται, οι ισχυρισμοί της Γερμανίας περί συμψηφισμού με τη γερμανική βοήθεια στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι πρόδηλα αβάσιμοι.
Η Ελλάδα στη διάσκεψη των επανορθώσεων του 1945, στη διάσκεψη του Παρισιού το 1946 και στη διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών των τεσσάρων μεγάλων δυνάμεων (Σοβιετική Ενωση, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ηνωμένες Πολιτείες) το 1947 διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις πολεμικές επανορθώσεις.
Η Ελλάδα επανήλθε επί του ζητήματος αυτού και έθεσε εκ νέου υπ' όψιν τις νόμιμες διεκδικήσεις της το 1965 με τον Ανδρέα Παπανδρέου, το 1966 κατά τις ελληνο-γερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα, το 1974 με τον τότε δοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Ξενοφώντα Ζολώτα και το 1991, ανεπίσημα όμως, από τον τότε υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά προς το Γερμανό ομόλογό του.
Οπως επισημαίνει ο επίτιμος αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου Ιωάννης Παπανικολάου, στο πόρισμα που απεστάλη στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και στους αρχηγούς των κομμάτων της συμπολίτευσης, Ευάγγελο Βενιζέλο και Φώτη Κουβέλη, τον Δεκέμβριο 2012, εκτός του ότι η συμφωνία συνήφθη δύο χρόνια μετά την υποτιθέμενη «παραίτηση» Καραμανλή, το περιεχόμενο της συμφωνίας δεν αφορά σε καμία περίπτωση το κατοχικό δάνειο, παρά καλύπτει μέρος μόνο των απαιτήσεων της Ελλάδας για επανορθώσεις.
Επίσης, όπως επισημαίνεται, οι ισχυρισμοί της Γερμανίας περί συμψηφισμού με τη γερμανική βοήθεια στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι πρόδηλα αβάσιμοι.
Η Ελλάδα στη διάσκεψη των επανορθώσεων του 1945, στη διάσκεψη του Παρισιού το 1946 και στη διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών των τεσσάρων μεγάλων δυνάμεων (Σοβιετική Ενωση, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ηνωμένες Πολιτείες) το 1947 διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις πολεμικές επανορθώσεις.
Η Ελλάδα επανήλθε επί του ζητήματος αυτού και έθεσε εκ νέου υπ' όψιν τις νόμιμες διεκδικήσεις της το 1965 με τον Ανδρέα Παπανδρέου, το 1966 κατά τις ελληνο-γερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα, το 1974 με τον τότε δοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Ξενοφώντα Ζολώτα και το 1991, ανεπίσημα όμως, από τον τότε υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά προς το Γερμανό ομόλογό του.
Η ενοποίηση
Το 1995, με δεδομένο ότι στις 31 Αυγούστου 1990 υπεγράφη η Συνθήκη Ενοποίησης των δύο Γερμανιών (Δυτικής και Ανατολικής) και στις 12 Σεπτεμβρίου 1990 υπεγράφη στην Μόσχα η συνθήκη οριστικής ρύθμισης των θεμάτων που αφορούσαν τη Γερμανία (Συμφωνία «2+4»), με την οποία η Γερμανία απέκτησε πλήρη κυριαρχία στις εσωτερικές και εξωτερικές υποθέσεις, ο τότε πρέσβης της Ελλάδας στη Βόνη, επέδωσε στο Γερμανό υφυπουργό Εξωτερικών Πέτερ Χάρτμαν ρηματική διακοίνωση ζητώντας την έναρξη των διαπραγματεύσεων και για το κατοχικό δάνειο.
Η γερμανική πλευρά απέρριψε βεβαίως το ελληνικό διάβημα, με το επιχείρημα πως «μετά πάροδο 50 ετών από το τέλος του πολέμου και δεκαετιών αξιοπίστου και στενής συνεργασίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με τη διεθνή κοινότητα το πρόβλημα των επανορθώσεων απώλεσε τη δικαιολογητική του βάση. Ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να προσδοκά η ελληνική κυβέρνηση ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα προσέλθει σε συνομιλίες για το θέμα αυτό».
Ωστόσο, σύμφωνα με τα όσα προβλέπει το διεθνές δίκαιο, δεν μπορεί να υπάρξει παραγραφή αναφορικά με το κατοχικό δάνειο.
Το 1995, με δεδομένο ότι στις 31 Αυγούστου 1990 υπεγράφη η Συνθήκη Ενοποίησης των δύο Γερμανιών (Δυτικής και Ανατολικής) και στις 12 Σεπτεμβρίου 1990 υπεγράφη στην Μόσχα η συνθήκη οριστικής ρύθμισης των θεμάτων που αφορούσαν τη Γερμανία (Συμφωνία «2+4»), με την οποία η Γερμανία απέκτησε πλήρη κυριαρχία στις εσωτερικές και εξωτερικές υποθέσεις, ο τότε πρέσβης της Ελλάδας στη Βόνη, επέδωσε στο Γερμανό υφυπουργό Εξωτερικών Πέτερ Χάρτμαν ρηματική διακοίνωση ζητώντας την έναρξη των διαπραγματεύσεων και για το κατοχικό δάνειο.
Η γερμανική πλευρά απέρριψε βεβαίως το ελληνικό διάβημα, με το επιχείρημα πως «μετά πάροδο 50 ετών από το τέλος του πολέμου και δεκαετιών αξιοπίστου και στενής συνεργασίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με τη διεθνή κοινότητα το πρόβλημα των επανορθώσεων απώλεσε τη δικαιολογητική του βάση. Ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να προσδοκά η ελληνική κυβέρνηση ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα προσέλθει σε συνομιλίες για το θέμα αυτό».
Ωστόσο, σύμφωνα με τα όσα προβλέπει το διεθνές δίκαιο, δεν μπορεί να υπάρξει παραγραφή αναφορικά με το κατοχικό δάνειο.
Στο έγγραφο1 αναφέρεται ότι «το ποσόν όπερ, συμφώνως του
Πρωτοκόλλου της 4ης Μαρτίου 1942, η Ελληνική Κυβέρνησις δέον να θέτη
μηνιαίως εις διάθεσιν των Δυνάμεων Κατοχής ως καταβολήν έναντι των εις
βάρος της εξόδων κατοχής, ποσόν το οποίον την ημερομηνίαν εκείνην είχεν
ορισθή εις 1.500 εκατομμ. δραχμών, προσαρμόζεται νυν προς την μειωθείσαν
αγοραστικής αξίαν της δραχμής».
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει παραθέσει ο Μανώλης Γλέζος, η Γερμανία οφείλει προς το ελληνικό Δημόσιο:
α. 108,43 δισ. ευρώ, χωρίς τους τόκους. Πρόκειται για το ποσόν που οφείλει η Γερμανία λόγω των καταστροφών που προκάλεσε στις υποδομές της χώρας κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
β. 54 δισ. ευρώ, χωρίς τους τόκους. Πρόκειται για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο.
γ. Να επιστρέψει τους κλεμμένους αρχαιολογικούς θησαυρούς.
Παράλληλα, η Γερμανία οφείλει αποζημιώσεις στους συγγενείς των θυμάτων.
Σημειώνεται πως σε έγγραφο της Διεύθυνσης Οικονομικών Μελετών της Τραπέζης της Ελλάδος του 19833 τεκμηριώνεται και εκτιμάται το ύψος της οφειλής (κεφάλαιο συν τόκοι) έως την 31η Δεκεμβρίου 1982.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει παραθέσει ο Μανώλης Γλέζος, η Γερμανία οφείλει προς το ελληνικό Δημόσιο:
α. 108,43 δισ. ευρώ, χωρίς τους τόκους. Πρόκειται για το ποσόν που οφείλει η Γερμανία λόγω των καταστροφών που προκάλεσε στις υποδομές της χώρας κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
β. 54 δισ. ευρώ, χωρίς τους τόκους. Πρόκειται για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο.
γ. Να επιστρέψει τους κλεμμένους αρχαιολογικούς θησαυρούς.
Παράλληλα, η Γερμανία οφείλει αποζημιώσεις στους συγγενείς των θυμάτων.
Σημειώνεται πως σε έγγραφο της Διεύθυνσης Οικονομικών Μελετών της Τραπέζης της Ελλάδος του 19833 τεκμηριώνεται και εκτιμάται το ύψος της οφειλής (κεφάλαιο συν τόκοι) έως την 31η Δεκεμβρίου 1982.
Η οφειλή αυτή στην εν λόγω μελέτη κατόπιν αναπροσαρμογής έως την 31η Δεκεμβρίου 1994 ανέρχεται στα 485 δισ. δραχμές.
Σε κάθε περίπτωση, την απόρρητη έκθεση της Ομάδας Εργασίας του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για την έρευνα των αρχείων που αναφέρονται στον Α' και το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αναμένεται να εξετάσει το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ώστε να γίνει η επεξεργασία, η αξιολόγηση και η στοιχειοθέτηση των αξιώσεων του ελληνικού Δημοσίου.
Σε κάθε περίπτωση, την απόρρητη έκθεση της Ομάδας Εργασίας του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για την έρευνα των αρχείων που αναφέρονται στον Α' και το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αναμένεται να εξετάσει το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ώστε να γίνει η επεξεργασία, η αξιολόγηση και η στοιχειοθέτηση των αξιώσεων του ελληνικού Δημοσίου.
Οι γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις επιτέλους σε κίνηση (;)
Είναι γεγονός ότι για
το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων, ανοιχτό από πολλά
χρόνια, η κινητικότητα που παρατηρείται ιδίως μετά την ελληνική
παρέμβαση στη διένεξη Γερμανίας/Ιταλίας στο Διεθνές Δικαστήριο (2011),
μπορεί να ξενίζει.
Γι' αυτούς που συνήθισαν στην επιφυλακτική στάση των ελληνικών
κυβερνήσεων και την απουσία ουσιαστικής διάθεσης -μετά την αποσπασματική
κίνηση του 1995 (όταν τέθηκε στη γερμανική κυβέρνηση, για πρώτη φορά
τυπικά, το ζήτημα των επανορθώσεων και του αναγκαστικού δανείου)-
διεκδίκησης επανορθώσεων για τα συμβάντα στην περίοδο της ναζιστικής
κατοχής στη χώρα μας, προκαλεί ερωτήματα η πρόσφατη «επιτάχυνση της
ιστορίας». Πρώτα, πριν από τις εκλογές, για πρώτη φορά συζήτηση στο
Κοινοβούλιο για το θέμα και απόφαση συγκρότησης Μικτής Κοινοβουλευτικής
Επιτροπής από όλες τις πτέρυγες, που μεταγενέστερα θα έθετε το ζήτημα
και θα ενημέρωνε ευρωπαϊκούς θεσμούς, Κοινοβούλια και τη διεθνή κοινή
γνώμη για το ελληνικό αίτημα.
Κατόπιν, και ιδίως, με τη συγκρότηση Επιτροπής καταγραφής και αξιολόγησης αρχειακού υλικού, η οποία σε συγκεκριμένο χρόνο έκανε ό,τι δεν είχε συμβεί επί δεκαετίες, συγκεντρώνοντας στοιχεία απαραίτητα για τη νομική διεκδίκηση. Το πόρισμα που προέκυψε από την εν λόγω έρευνα αξιολογείται ήδη και από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.
Αυτή η τελευταία κίνηση προκάλεσε προφανώς εκνευρισμό στη γερμανική πλευρά, η οποία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το θέμα αλαζονικά. Η προχθεσινή δήλωση του «αναρμόδιου» υπουργού Σόιμπλε είναι χαρακτηριστική. Αφού εγκάλεσε τους Ελληνες για εσφαλμένους προορισμούς ως προς τους δρόμους των μεταρρυθμίσεων, σημείωσε ότι: «Δεν βλέπει καμιά ελπίδα, γιατί το ζήτημα αυτό έχει ξεκαθαριστεί από καιρό».
Η αστραπιαία ελληνική αντίδραση σ' αυτή την προκλητική δήλωση έρχεται να δώσει στην εικόνα της αβελτηρίας και καθολικής ακινησίας του παρελθόντος μιαν άλλη διάσταση. Η δήλωση Αβραμόπουλου δεν έδωσε απλά μια ώθηση στην υπόθεση, αλλά επί της ουσίας ξεκαθάρισε δύο κρίσιμα ζητήματα για πρώτη φορά.
Κατόπιν, και ιδίως, με τη συγκρότηση Επιτροπής καταγραφής και αξιολόγησης αρχειακού υλικού, η οποία σε συγκεκριμένο χρόνο έκανε ό,τι δεν είχε συμβεί επί δεκαετίες, συγκεντρώνοντας στοιχεία απαραίτητα για τη νομική διεκδίκηση. Το πόρισμα που προέκυψε από την εν λόγω έρευνα αξιολογείται ήδη και από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.
Αυτή η τελευταία κίνηση προκάλεσε προφανώς εκνευρισμό στη γερμανική πλευρά, η οποία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το θέμα αλαζονικά. Η προχθεσινή δήλωση του «αναρμόδιου» υπουργού Σόιμπλε είναι χαρακτηριστική. Αφού εγκάλεσε τους Ελληνες για εσφαλμένους προορισμούς ως προς τους δρόμους των μεταρρυθμίσεων, σημείωσε ότι: «Δεν βλέπει καμιά ελπίδα, γιατί το ζήτημα αυτό έχει ξεκαθαριστεί από καιρό».
Η αστραπιαία ελληνική αντίδραση σ' αυτή την προκλητική δήλωση έρχεται να δώσει στην εικόνα της αβελτηρίας και καθολικής ακινησίας του παρελθόντος μιαν άλλη διάσταση. Η δήλωση Αβραμόπουλου δεν έδωσε απλά μια ώθηση στην υπόθεση, αλλά επί της ουσίας ξεκαθάρισε δύο κρίσιμα ζητήματα για πρώτη φορά.
Το πρώτο, ότι η αξίωση καταβολής επανορθώσεων από τη Γερμανία
προς την Ελλάδα δεν είναι απλά ένα «ανοιχτό» θέμα, αλλά όντας ζήτημα
διεθνούς δικαίου, σε περίπτωση απουσίας γερμανικής συναίνεσης για
διευθέτηση της διαφοράς, ο δρόμος προς τη δικαίωση περνάει από «τα
διεθνή δικαιοδοτικά όργανα» (π.χ. Διεθνές Δικαστήριο Χάγης). Το δεύτερο,
γιατί διαχωρίζει -χωρίς περιστροφές- το υψηλής ηθικής, νομικής και
πολιτικής τάξης ζήτημα των επανορθώσεων και του αναγκαστικού δανείου,
από την παρούσα οικονομική κατάσταση και συγκυρία στην Ελλάδα,
διευκρινίζοντας ότι κανένας τέτοιος συσχετισμός δεν θα μπορούσε να
υπάρξει.
Εξάλλου, η αναφορά στη δήλωση του Ελληνα ΥΠΕΞ, ως προς το κατάλληλο δικαιοπολιτικό περιβάλλον προβολής της αξίωσης, ιδίως σε περίπτωση μη συνεργασίας της Γερμανίας, υποδηλώνει, κατ' αρχάς, τη διάθεση της ελληνικής κυβέρνησης να προχωρήσει, αξιοποιώντας στον κατάλληλο χρόνο και τα όποια νέα στοιχεία προέκυψαν και ενσωματώνονται στο απόρρητο πόρισμα. Αυτό, όταν θα εκφραστεί με συγκεκριμένες κινήσεις, θα αναγκάσει τη γερμανική πλευρά υπεύθυνα και τυπικά να επιχειρηματολογήσει όσον αφορά την υποχρέωση επιστροφής του αναγκαστικού δανείου του 1942-1943, αλλά και ως προς τα ειδικότερα κεφάλαια των επανορθώσεων, συμπεριλαμβανομένων και των αξιώσεων των ιδιωτών - θυμάτων εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, στην Ελλάδα της Κατοχής, και των 90 ολοκαυτωμάτων.
Εξάλλου, η αναφορά στη δήλωση του Ελληνα ΥΠΕΞ, ως προς το κατάλληλο δικαιοπολιτικό περιβάλλον προβολής της αξίωσης, ιδίως σε περίπτωση μη συνεργασίας της Γερμανίας, υποδηλώνει, κατ' αρχάς, τη διάθεση της ελληνικής κυβέρνησης να προχωρήσει, αξιοποιώντας στον κατάλληλο χρόνο και τα όποια νέα στοιχεία προέκυψαν και ενσωματώνονται στο απόρρητο πόρισμα. Αυτό, όταν θα εκφραστεί με συγκεκριμένες κινήσεις, θα αναγκάσει τη γερμανική πλευρά υπεύθυνα και τυπικά να επιχειρηματολογήσει όσον αφορά την υποχρέωση επιστροφής του αναγκαστικού δανείου του 1942-1943, αλλά και ως προς τα ειδικότερα κεφάλαια των επανορθώσεων, συμπεριλαμβανομένων και των αξιώσεων των ιδιωτών - θυμάτων εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, στην Ελλάδα της Κατοχής, και των 90 ολοκαυτωμάτων.
Σημειώνω ότι το Διεθνές Δικαστήριο, στη συντηρητική απόφασή του
της 3ης Φεβρουαρίου 2012, θεώρησε -κατά πλειοψηφία- ότι η δικαστική
ασυλία του κράτους παραμένει ισχυρή, ακόμη και αν πρόκειται για κρατικές
πράξεις που συνιστούν σοβαρές παραβιάσεις δικαιωμάτων του ανθρώπου και
ανθρωπιστικού δικαίου που χαρακτηρίζονται ως jus cogens. Υπογράμμισε,
ωστόσο, ότι η Γερμανία έχει υποχρέωση να διαπραγματευτεί με την Ιταλία
ως προς την αποζημίωση των θυμάτων που είχαν διεκδικήσει αποζημιώσεις.
Δηλαδή, προκειμένου ο θεσμός της διεθνούς ευθύνης να εφαρμοστεί πλήρως
όσον αφορά τις γερμανικές υποχρεώσεις, θα πρέπει η Γερμανία να
προχωρήσει σε διαδικασία συνεννόησης με την ενδιαφερόμενη χώρα - Ελλάδα.
Η διεθνής ευθύνη της Γερμανίας συνεπάγεται την υποχρέωση επανόρθωσης
κατά το διεθνές δίκαιο και εφ' όσον στην παρούσα φάση εξέλιξης του
διεθνούς δικαίου δεν έγινε δεκτή η διεκδίκηση επανορθώσεων μέσω
εσωτερικών δικαστηρίων, η διευθέτηση θα πρέπει να γίνει στο διακρατικό
επίπεδο. Διαφορετικά, η μη επανόρθωση, για οποιονδήποτε λόγο, οδηγεί στο
ανεύθυνο και στην απουσία κύρωσης για το διεθνή δρώντα που τέλεσε
διεθνή εγκλήματα και συνακόλουθα οδηγούμαστε στην αναίρεση της επιθυμίας
της διεθνούς κοινότητας, που εκφράζει ο συγκεκριμένος κανόνας.
Φαίνεται ότι ίσως ο βηματισμός άνοιξε στο δύσκολο μακρύ δρόμο της διεκδίκησης, προκειμένου οι αρχές και οι αξίες που προωθεί η διεθνής κοινότητα να εφαρμοστούν. Χθες ήταν ιδιώτες (Διστομίτες και άλλοι), σήμερα και αύριο θα πρέπει να είναι η ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό Κοινοβούλιο εκφράζοντας την αγωνία του ελληνικού λαού για δικαίωση.
Φαίνεται ότι ίσως ο βηματισμός άνοιξε στο δύσκολο μακρύ δρόμο της διεκδίκησης, προκειμένου οι αρχές και οι αξίες που προωθεί η διεθνής κοινότητα να εφαρμοστούν. Χθες ήταν ιδιώτες (Διστομίτες και άλλοι), σήμερα και αύριο θα πρέπει να είναι η ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό Κοινοβούλιο εκφράζοντας την αγωνία του ελληνικού λαού για δικαίωση.
* Καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Θεσμών στο Πάντειο
Πανεπιστήμιο, πληρεξούσιος της Ελληνικής Δημοκρατίας στο Διεθνές
Δικαστήριο στην υπόθεση δικαστικές ασυλίες του κράτους Γερμανίας/
Ιταλίας, Ελλάδα παρεμβαίνουσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου