«…Να παρακαλάτε, κυρίες και
κύριοι συνάδελφοι, που υπογράψατε τα μνημόνια να περάσετε από ειδικό
δικαστήριο. Αυτό σας εύχομαι. Παρά να βρείτε ορισμένοι από εσάς το τέλος του
πρεσβευτή των ΗΠΑ πριν λίγους μήνες στη Λιβύη. Καλή σας τύχη»…
Και μετά οι δήμιοι πάγωσαν…
Και τα πολιτικά λαμόγια
έσπευσαν άλλοι ανοικτά και άλλοι με ένα δισταγμό που μόνο ντροπή μπορεί να
αποπνέει, να αποδοκιμάσουν ή να αποστασιοποιηθούν από τις δηλώσεις του
βουλευτή.
Γιατί??? Γιατί οι
απαγορευμένες λέξεις «εκδίκηση και παραδειγματική τιμωρία» δεν έπρεπε να
ακουστούν στο κοινοβούλιο της ντροπής, που τα ανδρείκελα τόλμησαν να
μετατρέψουν σε αντεθνικό ενεχυροδανειστήριο.
Τι αποκαλύπτει αυτή η στάση???...
Τη θλιβερή τους συνενοχή… Το
διαχρονικό πολιτικό αλισβερίσι που διαχέεται στην πολυκολόρε ντροπή του
πολιτικού συστήματος, που μοιράζει συγχωροχάρτια στον εαυτό του, και στους
εκάστοτε πρωταίτιους της καταστροφής.
Οι υποτιθέμενα νηφαλιότεροι,
επιχειρούν να υποβαθμίσουν τη σημασία της προσωπικής ενοχής και της
παραδειγματικής τιμωρίας, φορτώνοντας τα πάντα «στον κόκορα» των πολιτικών
επιλογών.
Αυτές βεβαίως υπάρχουν. Από
πάντα υπήρχαν και ουδέποτε εξέλειπαν. Υπήρχαν και όταν η δημοκρατία βιάστηκε…
Υπήρχαν και όταν η ιστορία παρεκτράπη… Υπήρχαν και όταν ο δωσιλογισμός φορούσε
στην κυριολεξία κουκούλα και παρέδιδε αγωνιστές στα χέρια των δολοφόνων τους.
Υπάρχουν και αποτελούν το
γόνιμο έδαφος πάνω στο οποίο καρπίζουν οι προσωπικοί χειρισμοί των
πρωταγωνιστών, και φυσικά δεν υπάρχουν για να λειτουργούν ως πλυντήριο ή
καθαρτήριο της εθνοπροδοσίας.
Τα λόγια που ακολουθούν τους
τρόμαξαν, γιατί τρέμουν τη μέρα που τα λόγια αυτά θα αποτελέσουν αδιαπραγμάτευτη
λαϊκή απαίτηση, και θα εμπνεύσουν αργά ή γρήγορα μια κοινωνία κοιμώμενη, στον
ασυμβίβαστο ξεσηκωμό της.
Τους τρόμαξαν, γιατί τρέμουν
τη μέρα που θα βρεθούν μόνοι, ανυπεράσπιστοι και αντιμέτωποι με την οργή και το
μίσος ενός λαού που τον καταδίκασαν συνειδητά σε μια δυστυχισμένη ζωή, σε έναν
φρικιαστικό και ανελέητο εφιάλτη.
Τα λόγια που ακολουθούν τους
τρόμαξαν, γιατί δεν αποτελούν απλά το ξέσπασμα ενός βουλευτή που δεν εκφράστηκε
τηρώντας το πρωτόκολλο του υποκριτικού καθωσπρεπισμού τους, αλλά αυθεντικά και
αυθόρμητα όπως θα έκανε και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης.
Τους τρόμαξαν γιατί συνειδητοποιούν
ότι αποτελούν τον πόθο που φωλιάζει στις ψυχές αυτού του λαού, και που αργά ή
γρήγορα το ξέσπασμά του θα είναι ανεξέλεγκτο, όταν το καντήλι της υπομονής θα
σταματήσει να τροφοδοτείται με το λάδι της αυταπάτης.
Αυτά τα λόγια που αποτελούν
την πεμπτουσία της πολιτικής παρέμβασης του Στάθη Παναγούλη, τα επαναλαμβάνουμε
με την ευχή και την προσδοκία, να γίνουν οδηγός της οργής και στην τελευταία
Ελληνική οικογένεια, που ταπεινώθηκε και εξαπατήθηκε από τα πολιτικά ανδρείκελα
που άνοιξαν την κερκόπορτα στην κατοχή και την απόλυτη δυστυχία.
«Αυτοί που κυβερνάνε σήμερα,
είναι εκπρόσωποι κυβερνήσεων υποταγής στα διαπλεκόμενα συμφέροντα, συνένοχοι
για το πάρτι του Χρηματιστηρίου και των Ολυμπιακών Αγώνων. Μήπως έχετε το
θράσος να πείτε πως δεν γνωρίζετε τους υπεύθυνους των εταιρειών ENERGA και
ΗΕLLAS POWER; Δικά σας στελέχη ήταν, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, που πήραν
περισσότερα από 200 εκατομμύρια. Έκλεψαν και τα πήγαν στο εξωτερικό. Ή μήπως,
κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήμουν εγώ ο συνεταίρος του Λαυρεντιάδη; Τον
ξέρουμε τον συνεταίρο του Λαυρεντιάδη και τον ξέρετε… Εάν θέλετε πράγματι, κυρίες
και κύριοι συνάδελφοι, να βρούμε τα κλεμμένα, ας ψαχτούμε πρώτα εμείς εδώ μέσα
από το 74’
μέχρι σήμερα, τι είχαμε και τι έχουμε. Όλα στο φως. Δεν το τολμάτε όμως. Να
παρακαλάτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που υπογράψατε τα μνημόνια να
περάσετε από ειδικό δικαστήριο. Αυτό σας εύχομαι. Παρά να βρείτε ορισμένοι από
εσάς το τέλος του πρεσβευτή των ΗΠΑ πριν λίγους μήνες στη Λιβύη. Καλή σας
τύχη».
Δείτε το σχετικό βίντεο ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου