ΚΚΕ - ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΕΤΑΞΕΙ ΣΤΟ ΓΚΡΕΜΟ Η XΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΗ ΤΟΥ ΗΓΕΣΙΑ

Είναι απίστευτοι. Έχουν χάσει κάθε αίσθηση του μέτρου. Γοητεύονται  παραμυθιάζοντας τον εαυτό τους, πως με τη δράση τους και τη στάση τους υπηρετούν υψηλές πολιτικές στοχεύσεις και προσδοκίες. Μα το χειρότερο δεν είναι αυτό...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το χειρότερο, το πραγματικά επικίνδυνο αλλά και το ιστορικά ολέθριο, είναι πως λειτουργώντας αδίστακτα και αμετανόητα, επιχειρούν να παραμυθιάσουν ολόκληρο το κόμμα εμφανίζοντας περίπου ως γεγονότα  και ως κεκτημένα του κινήματος, τις ολέθριες αυταπάτες που κουβαλάνε στο βουτηγμένο στις ιδεοληψίες μυαλό τους.

Γίνεται λόγος για την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ, δηλαδή για μια πεπερασμένη κάστα πολιτικών στελεχών, παντελώς ξεκομμένων από την κοινωνία και από την τάξη της οποίας τα συμφέροντα υποτίθεται ότι εκπροσωπούν, και το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται, είναι να θέσουν τον εαυτό τους στο απυρόβλητο, από την πολιτική κριτική των μελών και των στελεχών του.

Σ αυτή τη θλιβερή τους προσπάθεια…

Δε διστάζουν να επιστρατεύσουν τους πλέον δόλιους τρόπους οι οποίοι έχουν «μεγαλουργήσει» και κατά το παρελθόν, και οι προφανείς στόχοι τους είναι εντελώς συγκεκριμένοι και από κάθε άποψη απροκάλυπτοι. Δε διστάζουν…

Να πνίξουν την πολιτική κριτική…

Να απαξιώσουν πολιτικά αλλά και ηθικά τα μέλη και τα στελέχη που επιχειρούν να τη διατυπώσουν…

Να στοχοποιήσουν με τρόπο πολιτικά ανέντιμο όποιον τολμά να αμφισβητήσει τις ολέθριες πολιτικές λαθροχειρίες τους…

Δε διστάζουν να δηλητηριάσουν ανεπιστρεπτί την οργανωτική ενότητα του κόμματος. Και φυσικά…

Δε διστάζουν να αναβιώσουν τα «Σαχαριαδικά» της Τασκένδης, παροπλίζοντας το κόμμα πολιτικά και παραδίδοντας το πολιτικά νεκρό και αποστεωμένο, με τα μισά του μέλη να στρέφονται ενάντια στα άλλα μισά, σε ένα ρόλο συμπληρωματικό στους νεοταξίτικους σχεδιασμούς της νέας εποχής.

Αυτοί οι ολίγιστοι της ηγετικής ομάδας…

Επικαλούνται το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό για να φιμώσουν την κριτική και τον αντίλογο μέσα στο κόμμα…

Κατασκευάζουν εχθρούς και σ αυτή την κατηγορία πολιτογραφούν εύκολα και αβασάνιστα, κάθε έντιμο αγωνιστή που τολμά να χτυπήσει καμπανάκι κινδύνου για τους χειρισμούς που οδηγούν το κόμμα σε έναν ιδιότυπο κοινωνικό εξοστρακισμό…

Χαρακτηρίζουν φραξιονιστές εκείνους που τόλμησαν στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου να μιλήσουν για τα κακώς κείμενα…

Αμετανόητοι στον τυχοδιωκτισμό κα τη μεθοδολογία…

Χρησιμοποιούν χωρίς δεύτερη σκέψη, πρακτικές που σημάδεψαν με τρόπο ανεξίτηλο την πολιτική ιστορία του κόμματος, αμαύρωσαν την πολιτική του φυσιογνωμία σε κρίσιμες ιστορικές καμπές, και τροφοδότησαν με υλικό όλους εκείνους που καιροφυλακτούσαν για να απαξιώσουν και να κατασυκοφαντήσουν την πολιτική του δράση.

Δείτε τι έλεγαν στις 16 Ιουνίου του 1945 για το σύμβολο του αγώνα της ΕΑΜικής αντίστασης τον Άρη Βελουχιώτη: «Το ΠΓ ενέκρινε τη δημοσίευση στο "Ριζοσπάστη", της απόφασης της 1ης Ολομέλειας της ΚΕ για τον Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια). Ο Κλάρας, αφού μια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ γιατί λύγισε μπροστά στην τρομοκρατία του Μανιαδάκη, ξαναζήτησε στον καιρό του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα να ξαναστρώσει με το αίμα του την προδοσία του εκείνη που αναγνώρισε και καταδίκασε. Το ΚΚΕ του’ δωσε τη δυνατότητα αυτή. Σήμερα όμως σε μια δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, από δειλία και φόβο, παρά τις υποσχέσεις και τη συμφωνία που στα λόγια έδειξε, απειθαρχεί πάλι, ξαναπροδίδει το ΚΚΕ με την τυχοδιωκτική και ύποπτη δράση του που μονάχα τον εχθρό ευνοεί. Στο ΚΚΕ δεν έχει θέση κανένας οσοδήποτε ψηλά κι αν στέκει και οσοδήποτε μεγάλος κι αν είναι, όταν οι πράξεις του δεν συμβιβάζονται με το κοινό συμφέρον και όταν παραβιάζεται η δημοκρατική εσωκομματική πειθαρχία»

Δείτε τι λένε σήμερα για όσους τολμούν να κρίνουν την ολέθρια τακτική που ακολούθησαν: «Πυροβολούν το ΚΚΕ με τα βόλια του αντίπαλου. Στόχος τους είναι να υπονομεύσουν τις αναγκαίες αναπροσαρμογές που πραγματοποιεί συλλογικά το ΚΚΕ, πατώντας πάνω στο 15ο και στα επόμενα Συνέδρια, καθώς και στα συμπεράσματα από την ταξική πάλη που διεξάγεται και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και παγκόσμια. Φαίνεται ότι γι' αυτούς αντεπανάσταση μάλλον... δεν υπήρξε, ή δεν είναι σε θέση να βγάλουν κανένα συμπέρασμα. Οι συγκεκριμένοι δεν τολμούν να πουν τι είναι αυτό που μυρίζει δύσοσμα και δεν αντέχεται. Είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός, της κρίσης, της διαφθοράς, της βαρβαρότητας, των πολέμων. Ο δρόμος που θα ήθελαν να βαδίσει το ΚΚΕ είναι αυτός που υιοθέτησαν άλλα κόμματα στην Ευρώπη και αλλού, τα οποία οδηγήθηκαν στον εκφυλισμό, στη μετάλλαξη και ανοιχτά στην προδοσία της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού. Είναι φανερό ότι αυτοί οι αρθρογράφοι δεν ενδιαφέρονται για να πείσουν τα μέλη του Κόμματος, αλλά να προσφέρουν με τα γραφόμενά τους ως όπλα στον ταξικό αντίπαλο για να τα ξαναστρέψει κατά του Κόμματος. Γνωστή η μέθοδος και έχει επαναληφθεί πολλές φορές.»

Τα πρόσωπα άλλαξαν… Οι πρακτικές της προσωπικής και ηθικής απαξίωσης ωστόσο, παραμένουν οι ίδιες και απαράλλακτες και ακολουθούν τη θλιβερή πεπατημένη

Το μόνο που δεν κατάλαβαν όλοι τούτοι…

Είναι ότι αυτοί που τολμούν να έχουν πρόταση, άποψη και κριτική τοποθέτηση απέναντι στα τεκταινόμενα, και που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σ έναν όμορφο και έντιμο αγώνα, αυτό που θέλουν, είναι να δουν το κόμμα τους…

Όχι στο περιθώριο, αλλά στο ρόλο του πρωταγωνιστή των εξελίξεων…

Όχι με κάθε τίμημα, αλλά με τη σιγουριά ότι μπορεί και πρέπει να βρίσκει τον τρόπο, να καθορίζει πολιτική ατζέντα, να εμπνέει τις μάζες, να δρομολογεί πολιτικούς αγώνες, όχι για την τιμή των όπλων και για την επαναστατική γυμναστική των μελών, αλλά τέτοιους που να δημιουργούν πολιτική αποταμίευση ανιχνεύσιμη και αξιοποιήσιμη από την μαχόμενη κοινωνία.

Και τι απαντά η ηγετική ομάδα όταν βρίσκεται αντιμέτωποι μ αυτή την πρόκληση???

Αυτό που πάντα έμαθαν να κάνουν, και το κάνουν με τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο έμαθαν να λειτουργούν.

Προβοκάροντας τη σκέψη, τη θέληση, τη διάθεση και εν τέλει τη στάση των μελών και των στελεχών, ισχυριζόμενοι πως δήθεν με την τακτική τους επιδιώκουν να μετατρέψουν το κόμμα σε πολιτικό απολειφάδι όπως τα πρώην ΚΚ της δυτικής Ευρώπης (Γαλλικό, Ιταλικό, Ισπανικό κλπ). Απίστευτοι??? Και όχι μόνο. Είναι ταυτόχρονα και τραγικοί.

Και θα καθίστανται όχι μονάχα τραγικοί αλλά και πολλαπλά επικίνδυνοι όσο δεν αντιλαμβάνονται πως με τους χειρισμούς και την πολιτική τακτική τους, κατάφεραν να επιτύχουν αυτό που υποτίθενται ότι αντιμάχονται.

Μετέτρεψαν σε συνθήκες οξύτατης πολιτικής κρίσης και καθολικής πολιτικής απαξίωσης του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος, το ΚΚΕ σε γραφική ομάδα του πολιτικού περιθωρίου απαξιωμένη ακόμη και στη συνείδηση των παραδοσιακών του οπαδών.

Γιατί για όλους αυτούς, η πολιτική πρωτοπορία και η επαναστατικότητα κρίνεται από το αν το μέλος του κόμματος θα απεργήσει έστω και μόνο του, γιατί έτσι υποτίθεται ότι παραδειγματίζει και δίνει μια μάχη αξιοπρέπειας.

Ποια αξιοπρέπεια κρίνεται έτσι βρε απίστευτοι άνθρωποι, αν σπρώχνεις το μέλος σου καπηλευόμενος την ψυχή, την αγνότητα και το ρομαντισμό του στη δυστυχία???

Ποιόν παραδειγματίζει η αυτοκτονική συμπεριφορά του "αγώνα για τον αγώνα"???

Ποιόν και σε ποια πολιτική δράση εμπνέει σε μια κοινωνία που δεν αποφασίζεις να ηγηθείς αποφασιστικά στους πολιτικούς αγώνες της για να τη ριζοσπαστικοποιήσεις???

Και σε τελευταία ανάλυση, ποιος σας δίνει το δικαίωμα να δημιουργείτε τέτοιου είδους συνειδησιακές ενοχές στα μέλη του κόμματος - στα ίδια μέλη του κόμματος -  που την επόμενη στιγμή δε θα διστάσετε να απαξιώσετε με αυθαίρετους χαρακτηρισμούς, όταν τολμήσουν να αμφισβητήσουν τα αδιέξοδα των επιλογών σας???

Ποιοι τολμούν να αντιμετωπίζουν έτσι τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος???

Εκείνοι που όταν η κοινωνία λαμπάδιαζε, επέλεξαν να αφορίζουν ότι κουνιέται, κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους συσκεπτόμενοι για το αν θα πρέπει να αποκαταστήσουν ή όχι το Ζαχαριάδη, οργανωτικά και πολιτικά.

Εκείνοι που δεν τόλμησαν να αποκαταστήσουν οργανωτικά τον πατριώτη της ΕΑΜικής αντίστασης Άρη Βελουχιώτη, γιατί τόλμησε να σηκώσει ψηλά τη σημαία του Έθνους του αμφισβητώντας τις ολέθριες αποφάσεις της ηγεσίας εκείνης της εποχής… Δεν πειθάρσησε λένε... Τι αστείο!!!

Εκείνοι που μέσω αυτής της λιποψυχίας, φρόντισαν να στείλουν στα μέλη του κόμματος ένα «ηχηρό» μήνυμα πως όποιος τολμά να αμφισβητήσει τις αποφάσεις της ηγεσίας τον τρώει το μαύρο σκοτάδι…

Καταλάβατε τώρα που είχαν το μυαλό τους όλοι αυτοί…

Όταν η κοινωνία αποζητούσε εναγωνίως πολιτική διέξοδο στην οργή της και ηγέτη ικανό να την οδηγήσει στην πολιτική εξέγερση???

Καταλάβατε τώρα γιατί όλοι αυτοί αμπελοφιλοσοφούσαν μιλώντας για απειθαρχία των πολιτών, αλλά ουδέποτε τόλμησαν να σηκώσουν το πολιτικό βάρος και να καταδείξουν με τρόπο συγκεκριμένο σε τι μπορεί να συνίσταται και πως πρακτικά θα έπρεπε να εκδηλωθεί αυτή η γενικευμένη απειθαρχία???

Καταλάβατε τώρα γιατί όλοι αυτοί, τη στιγμή που θα έπρεπε να υψώσουν το πολιτικό τους ανάστημα και να διαμορφώσουν πολιτική ατζέντα στο πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου, αυτοί επέλεξαν να ακυρώσουν συνειδητά ακόμη και το πολιτικό βάρος της ψήφου των πολιτικών τους οπαδών???

Και τολμούν τώρα να ισχυρίζονται (διά στόματος Γ. Μαρίνου) πως: «Η πράξη έχει αποδείξει πως η επιλογή του κοινοβουλευτικού δρόμου και οι προσδοκίες που καλλιεργούνται, λειτουργούν ανασχετικά σε βάρος της προετοιμασίας του ΚΚ και της πρωτοπόρας τάξης, λειτουργούν ακυρωτικά προς το στόχο της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού».

Και τι απέδειξε στην πράξη βρε λεβέντη η ίδια η ζωή με τις επιλογές σας, που παρέλαβαν ένα κόμμα που, με εφόδιο της δικαιωμένες γενικές πολιτικές του επεξεργασίες, θα μπορούσε να παίξει όχι απλά καταλυτικό αλλά πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό σκηνικό, και το μετέτρεψαν σε πολιτικά απαξιωμένη - και παρ ολίγον εκτός βουλής – πολιτική ομάδα???

Το προετοιμάσατε μήπως έτσι για το καθήκον της «επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού» όπως μεγαλόστομα ισχυρίζεσαι, ή μήπως το οδηγήσατε στον αστερισμό του περιθωρίου και της γραφικότητας των ιδεολογημάτων που κανείς δεν ακούει και κανέναν δεν εμπνέουν πλέον ούτε και ως αποκούμπι???

Ποια είναι βρε πολιτικέ φαφλατά τα μισόλογα και τα θολά νερά που αποπροσανατολίζουν, όταν κανείς μιλά για το ειδικό βάρος που έχει αντικειμενικά η πολιτική των συμμαχιών, και κυρίως που είναι τα ολοκάθαρα πελάγη που άνοιξε η δική σου επαναστατική σκέψη – που αρνείται να επιτρέψει στην πολιτική των συμμαχιών να τεθεί στην υπηρεσία του συστήματος - αναφορικά με το πολιτικό γίγνεσθαι???

Μήπως στα απόνερα του πολιτικού περιθωρίου στα οποία οδηγήσατε με τους πολιτικούς σας χειρισμούς ένα κόμμα με παράδοση και ιστορία???

Ποιές είναι οι κατηγορίες που «μεθοδευμένα – όπως ισχυρίζεσαι - επιχειρείται να κατασκευαστούν σε βάρος των καθοδηγητικών του οργάνων» και από ποιους μεθοδεύονται τελικά???

Να σε χειροκροτήσουμε εσένα και τη χρεοκοπημένη ηγεσία στο σύνολό της που αφυδάτωσε την πολιτική των συμμαχιών και τη μετέτρεψε σε συνεργασία του ΚΚΕ και τον εαυτό του, επειδή φτιάχτηκε το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ και η ΠΑΣΕΒΕ??? Άντε σε χειροκροτήσαμε… Ε και???

Οικοδομήθηκε έτσι κάποια κοινωνική η πολιτική συσπείρωση και δε τη διαπιστώσαμε όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί???

Ξεκίνησε μήπως η επαναστατική ανατροπή του Καπιταλισμού, και δεν το πήραμε χαμπάρι όλοι εμείς οι αφελείς???

Ή μήπως βιαζόμαστε πολύ κι ακόμη δεν πρόκαμε ένα γίνει η αγουρίδα μέλι???

Ή μήπως είναι προτιμότερο να απαντήσουμε στο δια ταύτα με τα ίδια τα λόγια του Δ. Γόντικα που εμφανίζεται ως κλειδοκράτορας της «καθαρότητας» στην κομματική γραμμή???

Για να δούμε λοιπόν τι λέει ο Δ. Γόντικας στην ομιλία του στην Ν.Ο Βιομηχανίας (ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται η ηγεσία του ΚΚΕ σήμερα την κοινωνική συμμαχία ως συμμαχία του ΚΚΕ με τον εαυτό του): «Κοινωνική συμμαχία. Αυτό που έγινε τις προάλλες, εργάτες, μικροί ΕΒΕ και αγρότες ήταν μαζί στην απεργία με τις σημαίες του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ να αποκτήσει καθολικό χαρακτήρα, με την ιδιαίτερη συμμετοχή των γυναικών και της νεολαίας».

Είναι ή δεν είναι το παραπάνω σαφέστατη ομολογία μιας χρεοκοπημένης πολιτικής, που όταν τη διαλαλεί ο Γόντικας αποτελεί κομματικό θέσφατο, ενώ όταν τη σφυροκοπούν για την ανεπάρκειά της τα στελέχη του κόμματος, χαρακτηρίζονται αυτόματα ως «εχθροί» του κόμματος και «ύπουλοι υπονομευτές της καθαρότητας της πολιτικής του»???

Συμπερασματικά:

Η ηγετική ομάδα του ΚΚΕ, αφού πρώτα οδήγησε με τους χειρισμούς της ολόκληρο το κόμμα σε περιχαρακωμένες δράσεις και κατ επέκταση σε ατραπούς αποξένωσης και αποστασιοποίησης από την Ελληνική κοινωνία, σήμερα επιχειρεί να παίξει το τελευταίο της χαρτί στο όνομα μιας δήθεν επαναστατικής καθαρότητας, και με προφανή στόχο να εμφανίσει ως πολιτικά δικαιωμένες τις ολέθριες πολιτικές της επιλογές.

Πρόκειται για επιλογές που αποστέρησαν από το ΚΚΕ το δικαίωμά του να παίξει ρόλο πρωταγωνιστικό στις πολιτικές εξελίξεις διαμορφώνοντας πραγματική και μάχιμη ατζέντα πολιτικής ανατροπής, και το συμπίεσαν στο περιθώριο των εξελίξεων απολογούμενο σε μια πολιτική ατζέντα που διαμορφώνουν όλοι οι υπόλοιποι.

Περιχαράκωσε μέσα σε έναν κυκεώνα αποστεωμένων ιδεολογημάτων τη δράση και τις πολιτικές του παρεμβάσεις, αποκόπτοντας το από τη μαχόμενη κοινωνία μπροστά στην ανελέητη επίθεση που έχει δεχθεί.

Πρόκειται για μια πολιτική ηγεσία που όχι μονάχα δεν είχε προσανατολισμό να εμπνεύσει τη δράση των μαζών και να μετουσιώσει την οργή τους σε στοχευμένο πολιτικό έργο, αλλά στις κρίσιμες στιγμές των εξελίξεων επέλεξε η να αφορίζει τη δράση τους από απόσταση, ή να στέκεται με υψωμένο το δάκτυλο επιχειρώντας να τις νουθετήσει ετσιθελικά.

Έτσι το τίμημα ήταν πραγματικά βαρύ και ήταν απλώς θέμα χρόνου να έρθουν τα ίδια τα γεγονότα να το επισφραγίσουν.

Και όλα τούτα δεν τα λέμε σήμερα κατόπιν εορτής. Είναι ζητήματα για τα οποία μιλήσαμε σε ανύποπτο χρόνο, αλλά η μέθη της ιδεοληψίας  δεν άφηνε κανέναν να δει αυτό που ερχόταν.

Δείτε τι λέγαμε σε σχετικό μας άρθρο με τίτλο:

«ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΦΑΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΘΡΙΟ»

Και σήμερα, αυτή ηγεσία καθίσταται και πολλαπλά επικίνδυνη επιπροσθέτως, αφού ανίκανη να οικοδομήσει με τρόπο επιθετικό πολιτική συμμαχιών τόσο στην πολιτική όσο και στην κοινωνία, επιδίδεται στο προσφιλές της σπορ που είναι η κατασκευή εχθρών και αντιπάλων ακόμη και ανάμεσα στα μέλη και τα στελέχη του κόμματος.

Αυτή λοιπόν η ηγεσία, δεν έχει καμία θέση μέσα στο ΚΚΕ και δεν αντιστοιχίζεται με κανέναν τρόπο με το μαχητικό κομμουνιστικό κίνημα στο σύνολό του.

Διέψευσε κάθε προσδοκία και τη διέψευσε με πάταγο, και δε θα διστάσει να οδηγήσει το κόμμα στη διάσπαση και το κίνημα συνολικά σε ανεπίτρεπτα πισωγυρίσματα.

Γι αυτό και τονίσαμε σε σχετικό μας άρθρο ότι: "…Απέναντι σ αυτή την ολέθρια τακτική, τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος οφείλουν να αντιτάξουν μια και μόνη επιλογή. Τη διασφάλιση της οργανωτικής ενότητας του κόμματος και την αποπομπή της χρεοκοπημένης ηγετικής του ομάδας, μέσα από τη μαχητική κατάκτηση της πολιτικής του ενότητας, που θα το καταστήσει πραγματικό καταλύτη στις πολιτικές εξελίξεις. Πραγματικό πρωταγωνιστή και όχι κομπάρσο των εξελίξεων"

Δείτε ολόκληρο το άρθρο με τίτλο:

«ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥΚΟΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ»

«ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ»