ΠΑΝΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ - Ούτε
με θαύμα της φύσης δεν θα περίμενε ποτέ κανείς να συμβεί το αποτρόπαιο
και παρά φύση συναπάντημα, ενός εβραίου πρωθυπουργού, μετά ενός
φανατικού και τσεκουράτου ναζί και αντιεβραίου...
Κι΄ όμως, στο λεκανοπέδιο της ανωμαλίας, και στους πάλαι ποτέ ελαιώνας, τα πάντα μπορούν να συμβούν…..
Ήτανε 3 τ΄ Απρίλη στις 6
το πρωί. Μόλις έχει χαράξει. Ο νεαρός ψυχοπαθής ναζί με το τσεκούρι,
μόλις έχει τελειώσει από τη τελευταία του επιδρομή στο εβραίικο
νεκροταφείο, όπου με το αγαπημένο του τσεκούρι, έσπασε 42 πλάκες
πεζοδρομιακές. Ευτυχώς, οι φύλακες απουσιάζουν ΠΑΝΤΟΤΕ, όποτε έχει
έμπνευση. Αφού τελειώνει, κατάκοπος και ιδρωμένος...
Βγαίνει σαν
μαυρουδένια σκιά στον περιφερειακό και επειδή ακόμα δεν έχει παραλάβει
τη θωρακισμένη μερτσέντες που του παρήγγειλε ο μπαμπάς, κάνει ωτοστοπ.
Ίσως και να είναι ο πρώτος των πρώτων, που έφερε το ότοστοπ στην Ελλάδα.
Πέρασε καμιά ώρα και κανένας δεν σταματούσε. Το αγαπημένο του τσεκούρι,
άρχισε να βαραίνει στο αριστερό του χέρι. Το μισεί το αριστερό του
χέρι. Αυτός δεξιός γεννήθηκε, αρχιφασίστας θα πεθάνει. Αν δεν το
χρειαζόταν για να ξηλώνει πλάκες πεζοδρομιακές και μάρμαρα και γρανίτες,
όλα αφύλακτα, θα το έκοβε στη ρίζα…..
Αλλά να!!!… Ένα λεωφορείο σχολικό πλησιάζει και
κοντοστέκεται…. ΚΟΛΕΓΙΟ γράφει η φωτεινή ταμπέλα του…. Μέσα γεμάτο.
Εικοσιδυό εβραιόπουλα κι΄ οκτώ παιδιά μασόνων!!!… Μιλάμε για τον αφρό
της αφρόκρεμας!!! Σαν σαντιγί παρθένα!!!… Μπροστά, δίπλα στον οδηγό,
ένας νεαρούλης με γυαλιά και γυριστή τη φράτζα, σχεδόν με μάτια
βουρκωμένα, τον δείχνει στον οδηγό Γορίλα και με χείλη τρεμάμενα τον
παρακαλεί και λέει: «Σταμάτα…. Πάρτον
σε παρακαλώ…. είναι κρίμα… ακόμα κάνει κρύο και αν πάθει πνευμονία,
ίσως να μη καταφέρει να γίνει υπουργός, όταν μεγαλώσω και κληρονομήσω
την πόρνη εξουσία» — Ήταν ο μικρός και πονόψυχος Αντώνης Ταραμάς.
Ο οδηγός Γορίλας σταμάτησε. Σαν από κακό προαίσθημα,
τον φοβόταν τον μικρό Ταραμά με τα φονικά γυαλάκια. Ο νεαρός ναζί, σαν
μαυρουδένια σκιά στο μισοσκόταδο, με ένα σάλτο τα τρία σκαλοπάτια,
ανέβηκε και στάθηκε δίπλα στον νεαρό Αντώνη Ταραμά. Αυτός χαμογέλασε και
άρχισε να χαϊδεύει με σημασία το στυλιάρι, από το τσεκούρι του
μαυρουδένιου ναζί. Έτσι, κανένα από τα υπόλοιπα εβραιόπουλα και τα
παιδομασόνια του κολεγίου δεν φοβήθηκε. Σε κανενός το κρανίο δεν πέρασε
σαν σκέψη, ότι ο μαυρουδένιος ξενύχτησε στο νεκροταφείο….. Όλα
ευγενέστατα, πήγαν να σηκωθούν να προσφέρουν τη θέση τους στον
μαυρουδένιο ναζί, γιατί το όχημα ήταν υπερπλήρες. Ο Αντώνης Ταραμάς,
σωστός αρχηγός τους καθησύχασε και βοήθησε τον μαυρουδένιο να καθίσει
στα τρυφερά γόνατά του!!!
«Σε 30 χρόνια από σήμερα, θα γίνω πρωθυπουργός αυτής της άθλιας χώρας και ΄σύ θα γίνεις ο υπουργός μου ο αγαπητός»
λέει ο Αντώνης Ταραμάς στον μαυρουδένιο, σαν να ψέλνει στίχους από
αρχαία προφητεία!!!!! Ένα χαμόγελο αυτοϊκανοποίησης έσκασε στα χείλη του
μαυρουδένιου ναζί και κείνη τη μαύρη ώρα τη πρωινή, έξυσε τις λάσπες
από τις μαύρες μπότες του, στη κοφτερή μα χρήσιμη κάμα του τσεκουριού
του. Τα όνειρά του άρχισαν να απλώνονται στον ματωμένο ορίζοντα….. Ο
ήλιος σκεπάστηκε με βαριά παπλώματα…. Μια καινούρια νύχτα ξεπρόβαλε….
Πολύ μακριά, βαριά κι΄ ασήκωτη και τσεκουράτη!!! Σκοτάδι…. Η δικτατορία
των σιωνιστών τραπεζιτών, μόλις είχε ξεκινήσει!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου