ΔΩΣΤΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΚΙ ΑΣ ΣΑΣ ΡΙΞΟΥΝ - ΔΩΣΤΕ ΤΗ ΚΙ ΑΣ ΣΑΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ

Δώστε λοιπόν και αυτή τη μάχη και ας σας ρίξουν… Δώστε την και ας σας ανατρέψουν… Εμπνεύστε τα μέλη του κόμματος και την κοινωνία ολάκερη να εξεγερθεί, να αγωνιστεί για να ανατρέψει τον εθνοκτόνο δωσιλογισμό και τον καρκίνο του κοινωνικού συστήματος πού πλέον κανιβαλίζει και τρώει τα ίδια τα παιδιά του με τρόπο αδίστακτο και δολοφονικό...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η ηγεσία του ΚΚΕ, διεκδικεί για τον εαυτό της το δικαίωμα να έχει λόγο επί παντός επιστητού. Να κρίνει τους πάντες και τα πάντα για τη δράση τους και για τη στάση τους. Θεμιτό… 

Αυτό άλλωστε είναι δικαίωμα κάθε πολιτικής δύναμης και κάθε πολιτικά σκεπτόμενου ανθρώπου, και αλλοίμονο σε κείνον και στις πρακτικές εκείνες που αποβλέπουν στην περιστολή αυτού του δικαιώματος…

Όταν όμως η δική της δράση, η δική της στάση και οι δικές της επιλογές, γίνονται αντικείμενο κριτικής ακόμη και από τα ίδια της τα μέλη, τότε…

Αυτό βαφτίζεται αντικομουνισμός.

Οι φορείς της κριτικής απαξιώνονται πολιτικά, ηθικά και προσωπικά χαρακτηριζόμενοι εν πολλοίς ως στρατευμένοι στη δούλεψη του ταξικού αντίπαλου, και…

Το μοναδικό κίνητρο που τους αναγνωρίζεται, είναι η πρόθεση να ζημιώσουν πολιτικά το κόμμα και την πολιτική του επιρροή. Τραγικό…

Αυτοί οι άνθρωποι που έστι αντιλαμβάνονται τον πολιτικό αντίλογο, διεκδικούν το δικαίωμα να είναι ηγέτες. Ηγέτες ενός κόμματος σήμερα, και μιας κοινωνίας αύριο για να την οδηγήσουν… Που άραγε??? Αυτό είναι ένα το κρατούμενο…

Δεύτερο: Μίλησε η Αλέκα και είπε το εξής βαθυστόχαστο:... 


«Οι επαναστάτες ενδέχεται κάποτε να γίνουν οπορτουνιστές. Οι οπορτουνιστές όμως δε μπορούν να γίνουν ποτέ επαναστάτες». Βαθύτατα φιλοσοφημένη διαπίστωση…

Πάμε λοιπόν τώρα να ξετυλίξουμε και το κουβάρι της ιστορικής εμπειρίας για να δούμε το συγκεκριμένο πρακτικό αποτέλεσμα αυτών των επιλογών και αντιλήψεων, και να θυμηθούμε σε τι καταστάσεις οδήγησαν, όταν αναγορεύθηκαν σε  κυρίαρχες μέσα στο κόμμα.

1.Υπαρκτός «σοσιαλισμός»:

Κι εκεί που πήγαινε η οικοδόμησή του για «παλλαϊκό κράτος», ξαφνικά μέσα σε μια νύχτα κατέρρευσαν όλα.

Οι επιλογές όμως των ηγεσιών του υπήρξαν θέσφατο. 

Όποιος τολμούσε να τις αμφισβητήσει ήταν αντεπαναστάτης και πράκτορας του εχθρού. 

Κόμμα και συνδικάτα παροπλισμένα σε έναν ρόλο συμπληρωματικό στην υπόθεση της οικοδόμησης, διεκπεραιώνοντας αποφάσεις και με την πλάνη μιας ψευδεπίγραφης συμμετοχής στη διαχείριση των πλάνων και της καθημερινότητας, αλλά το πολιτικό καράβι πήγαινε με φόρα στα βράχια.

Ποιος δε θυμάται τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονταν μέσα σε δευτερόλεπτα τα μέλη του κόμματος που τολμούσαν να μιλήσουν γι αυτό που οικοδομούνταν εκεί, όταν πήγαιναν και έρχονταν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα???

Το αποτέλεσμα είναι πλέον δεδομένο. Και το ερώτημα που θέλει απάντηση είναι εξ ίσου σαφές. Ποιος ζημίωσε την υπόθεση του σοσιαλισμού τελικά??? Εκείνοι που είχαν λόγο και κριτική άποψη για τα κακώς κείμενα ή όλοι εκείνοι που διεκδικούσαν για τον εαυτό τους το ρόλο του θεματοφύλακα της καθαρότητας στην πολιτική σκέψη???

Σημείωση: Με την αναφορά σε όλα τα παραπάνω δεν επιχειρούμε το μηδενισμό των όποιων κατακτήσεών. Κρίνουμε απλώς τον τρόπο αντιμετώπισης της κριτικής προσέγγισης των επιλογών των «αλάθητων» ηγεσιών, των μόνων υπεύθυνων δηλαδή που οδήγησαν τα πάντα στην απόλυτη κατάρρευση.

2.Ιστορικές αποφάσεις ολομελειών για κρίσιμα ζητήματα σε κρίσιμες καμπές για τις εξελίξεις στον τόπο:

Στην πλειοψηφία τους αναθεωρήθηκαν από μεταγενέστερες, (βλέπε «Μακεδονικό», συμμετοχή σε εκλογές κλπ κλπ κλπ). Το κακό όμως είχε ήδη γίνει...

Η βαριά τους σκιά ακόμη σημαδεύει με τρόπο ανεξίτηλο ολόκληρο το κόμμα. Ήταν αποφάσεις ηγεσιών που διεκδικούσαν για τον εαυτό τους το αλάθητο, τις χρεώθηκε όμως το κόμμα στο σύνολό του. Μέλη του, αγνοί αγωνιστές λοιδορήθηκαν, διαπομπεύτηκαν, εκτελέστηκαν συνεπεία αυτών των αποφάσεων.

Στελέχη του απαξιώθηκαν, διεγράφησαν, ταπεινώθηκαν ηθικά και πολιτικά, για να έρθουν πολύ αργότερα οι περιβόητες «αποκαταστάσεις». Τι έλεγε όμως τότε η ηγετική ομάδα που και πάλι διεκδικούσε για τον εαυτό της το ρόλο του θεματοφύλακα??? Τα ίδια ακριβώς που ισχυρίζεται και η σημερινή, γιατί ακριβώς δεν αντέχει το ραντεβού της με την αλήθεια...

Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα εντελώς ενδεικτικά…

Και όχι βεβαίως σε πλήρη ανάπτυξη γιατί αυτό δεν είναι το ζητούμενο επί του παρόντος:

Νίκος Πλουμπίδης:

Τον είπαν χαφιέ και πράκτορα. Τον οδήγησαν στο θάνατο με τη ρετσινιά του προδότη. Τι λέει ο γιός του Ν. Μπελογιάννη γι αυτή την άθλια αντιμετώπιση αναφερόμενος στον τότε γραμματέα του κόμματος Ν. Ζαχαριάδη??? «Την είχε στήσει και στον Πλουμπίδη. Υπάρχει μάλιστα κομματική απόφαση του 1957, που καταδικάζει τον Ζαχαριάδη για το ότι έβγαλε πλαστή την επιστολή Πλουμπίδη».

Τι λέει η γυναίκα του Ν. Μπελογιάννη η Έλλη Παππά??? «Ότι εκείνη την ώρα της γενικής κατάρρευσης ο Ζαχαριάδης ήθελε έναν ήρωα και έναν χαφιέ. Ε! στο τέλος, τον μάσησε ένας μηχανισμός όπως εκείνος που και αυτός είχε στήσει...».

Νίκος Μπελογιάννης:

Εκτελέστηκε φωνάζοντας «Ζήτω το ΚΚΕ»

Τι λέει ο γιός του Μπελογιάννη για την άθλια αντιμετώπιση της ηγεσίας του ΚΚΕ απέναντι στον Νίκο Μπελογιάννη??? «Όταν δεν υπήρχαν συνωμοσίες εναντίον του, ο Ζαχαριάδης τις επινοούσε προκειμένου να εξουδετερώσει όσους θεωρούσε ότι μπορούσαν να τον εκθρονίσουν», ενώ σχολιάζοντας τη συνέντευξη του Ιωσήφ Ζαχαριάδη, γιου του Νίκου Ζαχαριάδη, προσθέτει: «το παιδί που λένε Ιωσήφ προς τιμή του Στάλιν τι θα πει;». Η Έλλη Παππά, σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, στην «πολιτική διαθήκη» της επιρρίπτει την πολιτική ευθύνη για την εκτέλεση του «ανθρώπου με το γαρίφαλο» στο Ν. Ζαχαριάδη.

Και τι έγινε μεταγενέστερα σχετικά με όλα τούτα???

Τον Νοέμβριο του 1957, μετά από την απομάκρυνση του Ζαχαριάδη από την ηγεσία, συντάχτηκε και κατατέθηκε από αρμόδια Επιτροπή του Τμήματος Στελεχών της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ταξίαρχο του ΔΣΕ Ηλία Ρούνη, ένα σημαντικό πόρισμα για την Υπόθεση Πλουμπίδη. Στο πόρισμα αυτό, με τίτλο "Πόρισμα Εξέτασης της κομματικής υπόθεσης του Πλουμπίδη Νίκου ή Μπάρμπα", διαπιστώνεται πέρα από κάθε αμφιβολία, με πλήθος στοιχεία από τα κομματικά αρχεία του ΚΚΕ, ο συνειδητά συκοφαντικός, μεθοδευμένος και με ιδιοτελή κίνητρα χαρακτήρας της κατηγορίας που απηύθυνε η ζαχαριαδική ηγεσία ενάντια στον Πλουμπίδη.

Το Πόρισμα Ρούνη, όπως και ένα ανάλογο αλλά λιγότερο αναλυτικό πόρισμα που συντάχτηκε τότε από τους Βατουσιανό και Κωτούζα, ανώτερα επίσης στελέχη του ΚΚΕ, παραμερίστηκε από την ηγεσία Κολιγιάννη, που προτίμησε να κουκουλώσει τα πράγματα, και δεν δημοσιεύτηκε ποτέ.

Όλοι προδότες… Όλοι οχτροί… Όλοι αυτοί ξαφνικά αποφάσισαν να ασκήσουν κριτική στις επιλογές της ηγεσίας, γιατί ...αγάπησαν τον καπιταλισμό και τα τερτίπια του. Αυτή ε΄'ειναι η εύκολη αντιμετώπιση για κάθε πολικά χρεοκοπημένο…

Τι γίνεται σήμερα???

Τα εξής λέγονται και διαδίδονται από την πολιτικά υπόλογη ηγετική ομάδα. Ας πάρουμε ένα δείγμα δια στόματος Γόντικα: «Οι σύντροφοι αυτοί ισχυρίζονται ότι η πάλη για το σοσιαλισμό, για την εργατική λαϊκή εξουσία είναι σεχταριστική πολιτική, αριστερίστικη. (Αυτό λένε οι σύντροφοι ωρέ Μήτσο???)  Είναι πολιτική απόσπασης από τις πιεστικές λαϊκές ανάγκες, από το σήμερα, ότι παραπέμπουμε τη λύση τους στο σοσιαλισμό, στο μακρινό μέλλον. Ότι δεν έχουμε πολιτική συμμαχιών, ότι παραβιάζουμε το Πρόγραμμα που ψήφισε το 15ο Συνέδριο, με το οποίο ορισμένοι διαφωνούσαν και τότε. Στην πραγματικότητα οι σύντροφοι αυτοί υιοθετούν όλες τις εχθρικές αντιλήψεις για το Κόμμα, την πολιτική των οπορτουνιστών κάθε είδους και ταυτόχρονα ενισχύουν το οπλοστάσιο των αντιπάλων σε βάρος του Κόμματος. Διαστρεβλώνουν και συκοφαντούν μεθοδικά και συνειδητά τις θέσεις και τη δράση του Κόμματος. Κάνουν πως δεν βλέπουν ότι το ΚΚΕ καθημερινά διαμορφώνει μέτωπα πάλης για οξυμένα προβλήματα π.χ. εργατικό κίνημα, αγρότες, ΕΒΕ».

Αυτό έμαθε να κάνει ο Γόντικας κι αυτό φυσικά θα συνεχίσει να κάνει εις τον αιώνα τον άπαντα.

Και βεβαίως μπορεί ο Γόντικας να αποτελεί ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας του κόμματος, αλλά το κόμμα στο σύνολό του θα πρέπει να αποφασίσει…

Ή θα αφήσει στο περιθώριο τους κάθε λογής Γόντικες, Μαίληδες και λοιπούς Μεντρέκες και Μαρίνους, και θα τους τιμά για την ιστορία τους και την προσωπική τους αυταπάρνηση, και θα ανασκουμπωθεί για να γράψει πραγματική ιστορία...

Ή θα λιβανίζει τις σελίδες του μέλλοντος χρησιμοποιώντας για λιβανιστήρι το άλλοθι ορισμένων για το προσωπικό τους παρελθόν.

Ή θα συνειδητοποιήσει πως είναι άλλο πράγμα η προσφορά και η αυταπάρνηση και εντελώς διαφορετικό πράγμα η ικανότητα να παράγεις πολιτική...

Ή θα συνεχίσει να λιβανίζει το προσωπικό παρελθόν των στελεχών επενδύοντας στο αβέβαιο μέλλον του κόμματος στο σύνολό του.

Δυστυχώς αλλά η ζωή είναι αμείλικτη το ίδιο και οι προκλήσεις της, και μέση λύση δεν υπάρχει - Η ιστορία δεν είναι μονάχα μουσιακό είδος για να την αφηγείσαι. Είναι πρωτίστως πρόκληση για να προσυπογράψεις σαν πρωταγωνιστής τις λευκές σελίδες της που έρχονται από το …μέλλον.

Και με βαρίδια στη σκέψη και την οργανωτική πολιτική, το μέλλον δε σε περιμένει να πρωταγωνιστήσεις αλλά σε ανέχεται απλώς να φυτοζωείς, σε έναν ρόλο αυστηρά συμπληρωματικό, κι αλλοίμονο σ αυτόν που δεν αντιλαμβάνεται αυτή την αδιαμφισβήτητη αλήθεια.

Ας έρθουμε τώρα και στην ουσία…

Η αντεπίθεση την οποία επεχείρησε σε βάρος μελών και στελεχών του κόμματος η ηγετική του ομάδα, ήταν και δόλια και αποπροσανατολιστική. Ήταν μια στάση άμυνας στην οποία σύρεται τρομαγμένη από τις ίδιες τις εξελίξεις.

Τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά αυτής της επίθεσης ήταν:

Συνειδητή διαστρέβλωση του περιεχομένου των κριτικών τοποθετήσεων…

Ηθική και πολιτική απαξίωση των πρωταγωνιστών του πολιτικού αντίλογου…

Αυθαίρετη και υποβολιμαία «ταξινόμηση» τους στο στρατόπεδο εκείνων που αντιπολιτεύονται – έτσι απλά και χωρίς αιτία – την πολιτική του…

Αλλά και μια απίστευτη χοντροκοπιά που εκδηλώνεται, είτε με το θράσος να τους προσεγγίζει ως εχθρούς και πεμπτοφαλαγγίτες, είτε με την αναίδεια να τους εκλαμβάνει ως αδιάβαστους, καιροσκόπους και οπορτουνιστές.

Όλα λοιπόν τα «είδαν» οι αδίστακτοι. Και εχθρούς, και υπονομευτές, και αδιάβαστους, και πράκτορες, και συνομωσίες… και… και… και. Όλα τα «είδαν». Και ότι δεν είδαν… Το κατασκεύασαν.

Ένα πράγμα μονάχα δεν είδαν…

Καημό δεν είδαν. Ψυχή δεν είδαν. Ανησυχία εποικοδομητική δεν είδαν. Διάθεση να δοθεί επιτέλους ένα τέλος στο αυτοπαραμύθιασμα δεν είδαν. Οργή σε μια κοινωνία που λαχταρούσε να την μετατρέψει σε πολιτική δράση δεν είδαν. Θέληση πραγματική απ όλους αυτούς που έχουν αντίλογο, και επιθυμούν να δουν το κόμμα τους να πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις, διαμορφώνοντας και επιβάλλοντας πολιτική ατζέντα που θα συμπαρασύρει τα πάντα στο διάβα της, αντί να σύρεται ασθμαίνοντας πίσω από την ατζέντα των άλλων απολογούμενο δεν είδαν.

Είδαν την ανύπαρκτη πρόθεση κάποιων να σύρουν το κόμμα σε συνεργασία ντροπής με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δε διέκριναν την πραγματική πρόθεση όλων να βγει το κόμμα επιθετικά και με πολιτικές πρωτοβουλίες ανατροπής, που θα ξεβράκωνε το ΣΥΡΙΖΑ και την απόλυτη ενσωμάτωσή του στο σύστημα της εξουσίας.

Είδαν εκλογολαγνεία σε κάποιους γιατί αρνήθηκαν να δουν τις εγκληματικές ευθύνες τους, που με τις επιλογές τους ακύρωσαν στην πράξη τη δύναμη της  ψήφου των οπαδών, στέλνοντας σαφέστατο μήνυμα περί «χαμένης ψήφου», κουρεύοντας αυτοκτονικά την εκλογική επιρροή του κόμματος στην κοινωνία. Δείτε τι λέγαμε ΕΔΩ.

Κι αφού τα σκάτωσαν ολοκληρωτικά, ακόμη και σε ζητήματα στοιχειώδους πολιτικής διαχείρισης, τολμούν τώρα να περνούν και στην επίθεση απαξιώνοντας τους πάντες και τα πάντα.

Τι είπε λοιπόν η Αλέκα σε μια προσπάθεια απόλυτης απαξίωσης της ουσίας της πολιτικής κριτικής που ασκείται στην ηγετική ομάδα του κόμματος??? Το εξής απίστευτο: «Οι επαναστάτες ενδέχεται κάποτε να γίνουν οπορτουνιστές. Οι οπορτουνιστές όμως δε μπορούν να γίνουν ποτέ επαναστάτες».

Δε θα μείνουμε στην ανάλυση των όρων γιατί δεν έχουν καμία απολύτως αξία για το μέσο αναγνώστη. Την ουσία των πραγμάτων ωστόσο θα επιχειρήσουμε να την αναδείξουμε.

Για πες μας λοιπόν ωρέ Αλέκα…

Ποια είναι η πεμπτουσία του καθήκοντος του «επαναστάτη» και σε τι τελικά συνίσταται το θεμελιώδες λάθος του «οπορτουνιστή»???

Πως αντιστοίχησαν στην πράξη οι «επαναστάτες» της ηγετικής ομάδας του κόμματος, τις απόλυτα δικαιωμένες προσεγγίσεις του για το χαρακτήρα των εξελίξεων στην Ευρώπη, με τη μοναδική δυνατότητα που διαμορφώθηκε ιστορικά για στοχευμένες πολιτικές δράσεις στην κατεύθυνση της συνολικής αμφισβήτησής και δραστικής ανακοπής αυτών των εξελίξεων???

Πόσο επαναστατικό είναι τελικά, να καίγονται τα πάντα γύρω σου, να αποδεκατίζεται άρδην το σύνολο των μεταπολεμικών κατακτήσεων των εργαζομένων, να αναβιώνει απροσχημάτιστα στον τόπο σου το καθεστώς του δωσιλογισμού και των αδίστακτων γερμανοτσολιάδων, να… να… να… κι εσύ, αντί να ασχολείσαι με την πραγματική οργάνωση της αντεπίθεσης με τρόπο που να ριζοσπαστικοποιήσει την αφυπνιζόμενη κοινωνία, καταγίνεσαι με αμπελοφιλοσοφίες για το πώς θα οικοδομήσεις το σοσιαλισμό στην Ελλάδα???

Τέθηκε ως ζητούμενο ο σοσιαλισμός από την Ελληνική κοινωνία, και χρειάστηκε εκ των πραγμάτων να δώσεις άμεσες και εμπεριστατωμένες απαντήσεις επ αυτού???

Κατάλαβες άραγε ότι σε μια ιστορική καμπή που η κοινωνία είχε ανάγκη τον ηγέτη του ξεσηκωμού της για να πάρει πίσω τη ζωή που της αφαίρεσαν και την αξιοπρέπεια που της τσαλάκωσαν, εσύ εξάντλησες την πολιτική σου παρουσία σε λογικές πολιτικής νουθεσίας???

Αναλογίστηκες άραγε ότι αυτή η λογική, αντί να σε εντάξει οργανικά στις γραμμές της και να σε καταστήσει πολιτικό φάρο ικανό να σηματοδοτεί διέξοδο στην αγανάκτηση και την οργή της, σε τοποθέτησε απέναντι, αρκούμενη στο να την λοιδορείς και να απαξιώνεις οτιδήποτε αποφάσιζε να κινηθεί και ν αντιδράσει στην επερχόμενη λαίλαπα???

Αν λοιπόν το μέτρο του επαναστάτη είναι η ικανότητά του να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της μαχόμενης κοινωνίας, όχι για να ενσωματώνεται σ αυτή και να χάνει την πολιτική φυσιογνωμία του, αλλά για να σηματοδοτεί την κατεύθυνση της δράσης της και να ριζοσπαστικοποιεί τη λογική της – όχι με νουθεσίες και εξ αποστάσεως – αλλά εκεί που δίνει το δικό της αγώνα, συνειδητοποίησες τελικά ότι μ αυτό το μέτρο κρίθηκες και ευρέθης ελειποβαρής???

Ποιός ήταν ο πολιτικός και κυρίως ο επιχειρησιακός σχεδιασμός της "επαναστατικής" σου ηγεσίας, προκειμένου να εμπνεύσεις και να οδηγήσεις την Ελληνική κοινωνία στην στοχευμένη πολιτική αντίσταση, στην γενικευμένη πολιτική απειθαρχία και φυσικά στην πολιτική εξέγερση???

Πως χρησιμοποίησες το αδιαφιλονίκητο προσόν των οργανωμένων δυνάμεων που διαθέτεις πανελλαδικά, ωστε να υπηρετήσει στοχευμένα και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την υπόθεση της γενικευμένης πολιτικής εξέγερσης???

Έκανες άραγε τίποτε απ όλα αυτά ως όφειλες σαν επαναστατικό κόμμα με "επαναστατική" ηγεσία, ή αρκέστηκες να επιμένεις να αξιολογείς την ετοιμότητα μιας κοινωνίας από το βαθμό της συμμετοχής της σε απεργίες ή "παρελάσεις" προσπερνώντας το γεγονός οτι σηκώθηκε από τον καναπέ βγαίνοντας έξω ν αγωνιστεί - όπως της έκοβε - κι εσύ τη λοιδορούσες, και αντί να κερδίζεις την εκτίμηση και την ανγνώρσή της, αποσπούσες την οργή της για τη στάση σου???

Ποια χειρότερη υπηρεσία θα μπορούσε να προσφέρει ένας οπορτουνιστής στο κίνημα και το κόμμα του, από αυτή που προσέφερες εσύ ως «επαναστάτης» ηγέτης αυτού του κόμματος???

Τι χειρότερο θα μπορούσε να καταφέρει ένας οπορτουνιστής ηγέτης από ένα αποτέλεσμα που εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι κατέστησε το κόμμα του κοινωνικά απαξιωμένο και απαξίωσε τη δυναμική των οραμάτων του ακόμη και στη μισή εκλογική του βάση???

Πόσο χειρότερα θα μπορούσε να εκφραστεί το μέγεθος μιας σεχταριστικής πολιτικής που οδηγεί το κόμμα σε τέτοιες συνθήκες στην απόλυτη περιθωριοποίηση, σε βαθμό μάλιστα που να αγωνιά ακόμη και γι αυτήν την πολιτική του επιβίωση???

Και πόσο επαναστατικό είναι τελικά, αντί να καθιστάς πρώτο σου μέλημα την επιθετική όσο και ασυμβίβαστη πολιτική των συμμαχιών, εσύ αντί να αναζητάς συμμάχους στη βάση της λογικής που λέει: «Όποιος δεν είναι εχθρός μου είναι εν δυνάμει μαζί μου», εσύ να κατασκευάζεις εχθρούς ακόμη και μέσα στο ίδιο σου το κόμμα εμφορούμενη από την ολέθρια αντίληψη που λέει: «Όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εχθρός μου»???

Όλα αυτά, αλλά και τα χειρότερα που θα έρθουν, δεν είναι αποτέλεσμα της δράσης κανενός οπορτουνιστή, κανενός συνωμότη, κανενός ταξικού και πολιτικού οχτρού. Είναι αποτέλεσμα της δικής σας λογικής, της δικής σας ηγεσίας, των υποτιθέμενα επαναστατών που μετέτρεψαν την ιδεολογία σε ιδεολόγημα και τελικά πέταξαν το καράβι στα βράχια.

Δε σε ενοχλεί που θέριεψε ο σεχταρισμός μέσα στο κόμμα, και σ ενοχλεί που υπάρχουν στελέχη και μέλη του κόμματος που τολμούν να αναδείξουν αυτή την αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα???

Και ποιός σου έδωσε το δικαίωμα τελικά να αποκαλείς κουκουεδολόγο οποιονδήποτε βρίσκεται εκτός κόμματος και τολμά να κρίνει αυτή την ολέθρια τακτική??? Εσύ έχεις δικαίωμα να κρίνεις όλους τους άλλους χωρίς να σου προσπάπτουν την όποια ιδιότητα, αλλά όταν κρίνεσαι ανακαλύπεις την ιδιότητα του κουκουεδολόγου για όλους τους υπόλοιπους???

Το δικαίωμά μου να σε κρίνω σαν απλός Έλληνας πολίτης μου το αναγνωρίζεις άραγε ή το μόνο που μου επιτ΄ρεπεις είναι να αποδέχομαι ακριτα τις επιλογές σου???

Όμως αυτό το κόμμα δε σας ανήκει. Πάρτε το απόφαση…

Ανήκει στην κοινωνία που το χρειάζεται για να πορευτεί στις προκλήσεις της ίδιας της ιστορίας.

Ανήκει στα μέλη του που μοχθούν καθημερινά, και που έχουν ανάγκη τα πολιτικά αποκρυσταλλώματα αυτής τους της πάλης. Αυτά θα εμπνεύσουν και θα προσδώσουν δυναμική στη δράση τους και όχι τα κατασκευασμένα άλλοθι που προτρέπουν όλο το κόμμα να κλείσει τα μάτια του και να μη δει την αλήθεια κατάματα.

Ανήκει στον κόσμο που το πίστεψε και που έχει πληρώσει βαρύτατο τίμημα στην αιματοβαμμένη του ιστορία.

Ανήκει στους πατεράδες μας και στους παππούδες μας που εκτελέστηκαν με τη ρετσινιά του προδότη, γιατί κάποιες «επαναστατικές» ηγεσίες σαν εσάς, στις κρίσιμες καμπές της ιστορίας, έπαιρναν αποφάσεις ολέθριες ακόμη και για ζητήματα κορυφαίας εθνικής σημασίας.

Ποιός σας έδωσε τελικά το δικαίωμα να λειτουργείτε στη βάση αυτής της ολέθριας τακτικής???

Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα τη στιγμή των κορυφαίων ιστορικών προκλήσεων, να κλωτσάτε την καρδάρα και να χύνετε το γάλα???

Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να απαξιώνετε την κριτική οποιουδήποτε με το ευτελές επιχείρημα ότι δεν το δικαιούται γιατί βρίσκεται εκτός κόμματος???

Ολόκληρη η κοινωνία δικαιούται να σας κρίνει, ακόμη και ο αντίπαλος, γιατί η πολιτική και η στάση του κάθε κόμματος, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αγγίζει και αφορά την κοινωνία στο σύνολό της.

Όχι, εγώ δε θα κάνω το λάθος που κάνατε εσείς…

Εγώ δε θα πω ότι αυτές οι ηγεσίες που λειτούργησαν έτσι, λειτούργησαν προδοτικά με τον οιονδήποτε τρόπο. Ένα κόμμα που έδωσε δεκάδες χιλιάδες θύματα στον αγώνα για την ανεξαρτησία και τη λευτεριά, είναι κατ εξοχήν πατριωτικό κόμμα.

Γι αυτό και θα πω απλά ότι είστε παντελώς ανίκανοι να ηγηθείτε ενός πολιτικού οργανισμού που οφείλει να απαντά με τρόπο μαχητικό στις προκλήσεις της ιστορίας.

Είστε ανίκανοι γιατί μετατρέψατε και υποβιβάσατε την ιδεολογία σε επικίνδυνο ιδεολόγημα και τους κανόνες της οργανωτικής πολιτικής σε κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τα ολέθρια σφάλματά σας.

Αυτή ακριβώς η ανικανότητα είναι που σας καθιστά και πολιτικά επικίνδυνους. Και για το κόμμα και για την κοινωνία ολόκληρη.

Αφήστε επιτέλους τους εύκολους αφορισμούς περί της ανικανότητας ενός επαναστάτη και ενός κομμουνιστή να διαχειριστεί τις υποθέσεις που αφορούν το λαό του συγκρουόμενος με τα κυρίαρχα συμφέροντα. Και αυτό θα το κάνει. Και θα το κάνει χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς από την επιδίωξή του να αλλάξει την πατρίδα του και τον κόσμο.

Το ΑΚΕΛ δεν το έκανε γιατί δε θέλησε να το κάνει…

Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα το κάνει γιατί αποτελεί κομμάτι του συστήματος και αρνείται να το υπερβεί.

Το ΚΚΕ με μια ηγεσία διαφορετικά προσανατολισμένη ΚΑΙ θέλει ΚΑΙ μπορεί να δώσει τη μάχη. ΚΑΙ θέλει ΚΑΙ μπορεί να τροποποιήσει ριζικά την ατζέντα στο πολιτικό γίγνεσθαι.

Δώστε λοιπόν και αυτή τη μάχη και ας σας ρίξουν…

Δώστε την και ας σας ανατρέψουν…

Εμπνεύστε τα μέλη του κόμματος και την κοινωνία ολάκερη να αγωνιστεί για να ανατρέψει τον εθνοκτόνο δωσιλογισμό και τον καρκίνο του κοινωνικού συστήματος πού πλέον κανιβαλίζει και τρώει τα ίδια τα παιδιά του.

Το ρίξιμο με τα μούτρα σ αυτή τη μάχη είναι αυτό που θα εμπνεύσει και θα ριζοσπαστικοποιήσει την κοινωνία και τα πολιτικά της οράματα, μέσα από την ίδια της την πείρα.

Αυτό είναι το καθήκον του επαναστάτη και όχι οι ατελεύτητοι λιβανωτοί στην ανωτερότητα του σοσιαλισμού μακριά από την κοινωνία και με τις αναζητήσεις της τοποθετημένες στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Τολμήστε λοιπόν να κάνετε όλα τούτα για τα οποία κρίνεται ο επαναστάτης και μετά ελάτε να κουβεντιάσουμε τι σημαίνει τελικά ρεφορμιστής…

Σχετικές μας αναρτήσεις:

ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΦΑΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΘΡΙΟ

ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΕΤΑΞΕΙ ΣΤΟ ΓΚΡΕΜΟ Η XΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΗ ΤΟΥ ΗΓΕΣΙΑ

ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ

 «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ»