ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ - Η ΧΩΡΑ ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΗ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΒΟΛΕΩΝ

Πολλές φορές, και κυρίως από τα τέλη του 2008, με αφορμή είτε τη ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας είτε μαζικές κοινωνικές εντάσεις, έχει ανακύψει το αναπόφευκτο ερώτημα: Τι Αστυνομία, επιτέλους, θέλουμε;...

Την απάντηση στο ρητορικό αυτό σχήμα φροντίζει να τη δίνει η ίδια η ΕΛ.ΑΣ. Έχουμε την Αστυνομία που συνταιριάζει με το γενικευμένο κοινωνικό - πολιτικό στάτους και απεικονίζεται στη μορφή ενός παλιάτσου. Μια Αστυνομία κλαυσίγελω, αναλόγως της διάθεσης, που ταλαντώνεται μεταξύ του φιάσκου και της γελοιοποίησης, παρ’ ότι είχε... προειδοποιηθεί.
Πριν από έναν μήνα περίπου, στο ρεπορτάζ μας για την απόπειρα απόδρασης του Παναγιώτη Βλαστού (έγινε την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου), στηλιτεύαμε την καλή μας Αστυνομία για δύο καραμπινάτα ψεύδη. Το πρώτο ότι είχαν πληροφορίες και το δεύτερο ότι συνέβαλε η ίδια... αποφασιστικά στην αποτυχία του κινηματογραφικού εγχειρήματος. Και για τα δύο ψεύδη η ροή του χρόνου και των γεγονότων την... ξεμασκάρεψαν για τα καλά. Γράφαμε συγκεκριμένα:... 

«Η Αστυνομία εξέδωσε τη Δευτέρα (25 Φεβρουαρίου, λίγες ώρες μετά την αστοχία ελέω “κοτετσοσύρματος” της απόδρασης, μία ανακοίνωση θριαμβικού χαρακτήρα, με την οποία έκανε διανομή... αυτοσυγχαρητηρίων για την επιτυχή έκβαση. Τι σχέση έχει όμως η Αστυνομία με την εμπλοκή για να αυτοσυγχαίρεται; Ποια σφαίρα από τους 500 κάλυκες που “έλουσαν” τη φυλακή ρίχτηκε από δικό της όπλο; Καμία. Όλες ήταν από τα Καλάσνικοφ των κακοποιών και από τα όπλα της εξωτερικής φρουράς και των σωφρονιστικών υπαλλήλων.
 

Από την άλλη, πότε αυτή η αξεπέραστης υποκρισίας Αστυνομία μας λέει αλήθειες και πότε ψέματα; Τώρα που έσπευσαν να θριαμβολογήσουν για την αποτροπή της απόδρασης διεκδικώντας... δάφνες ή όταν ένιπτε τας χείρας της στις δύο προηγούμενες επιτυχείς αποδράσεις των Παλαιοκώστα και Ριζάι που δήλωνε διαπρύσια και σε όλους τους τόνους, διά των τότε αρμοδίων της, ότι δεν υπήρχε αρμοδιότητα διαχείρισης σε έναν χώρο αποκλειστικής ευθύνης του υπουργείου Δικαιοσύνης, των σωφρονιστικών υπαλλήλων και της εξωτερικής φρουράς; Πόσα θέλουν για να μας τρελάνουν;
Το σίγουρο είναι πια ότι την επόμενη φορά που θα γίνει κάποια απόδραση από φυλακές δεν έχει κανένα επιχείρημα ή δικαιολογία για να τραβήξει απ’ έξω την ουρά της. Εκτέθηκε ανεπανόρθωτα και θα το πληρώσει, καθώς, με το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε, έθεσε η ίδια θέμα συνευθύνης».
 

Κι επειδή «όλα εδώ πληρώνονται», ούτε έναν μήνα μετά (22 Μαρτίου), ήρθε η απόδραση των 11 και, κατά διαβολική συγκυρία, στην ίδια ακριβώς φυλακή, για να μας επαληθεύσει εκθέτοντας ανεπανόρθωτα την ΕΛ.ΑΣ.
Όταν όμως απέτυχε η απόδραση Βλαστού, βρισκόμασταν μια ανάσα πριν από τις αμέσως επικείμενες κρίσεις. Γι’ αυτό λοιπόν εκδόθηκε εκείνη η διθυραμβική ανακοίνωση αυτο-εξύμνησης της Αστυνομίας. Η φύλαξη των φυλακών ήταν, τότε, δευτερεύουσας σημασίας.
 

Σ’ αυτήν την περίπτωση το αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι, εάν η Αστυνομία υποστηρίζει όσα κατά καιρούς πρεσβεύει, τότε, όπως σε όλα τα προηγούμενα παραδείγματα, θα έπρεπε να διατάξει ΕΔΕ και διαθεσιμότητες. Αντ’ αυτών η ηγεσία επέλεξε την... αιδήμονα σιωπή. Μόνο που το μάρμαρο των κωμικοτραγικών δεδομένων θα επιστρέφουν πάντα και μόνο εις βάρος του ανίσχυρου να επιβάλει όρους προσωπικού των φυλακών. Ας πρόσεχαν...
 

Θερμό επεισόδιο
Θυμίζουμε ακόμη, για να μην ξεχνιόμαστε, ότι ήταν το τρίτο διαδοχικό Σαββατοκύριακο που είχαμε θερμό επεισόδιο στις φυλακές. Μεσολάβησε το Σάββατο 16 Μαρτίου η απόπειρα του Αλκέτ Ριζάι στις φυλακές του Δομοκού, ο οποίος επίσης έφτασε ένα βήμα – ή, για να ακριβολογούμε, μία... πόρτα – πριν από την έξοδο. Ο διαβόητος κακοποιός κράτησε όμηρους σωφρονιστικούς υπαλλήλους περίπου 24 ώρες πριν παραδοθεί στον αρχηγό της ΕΚΑΜ... αυτοπροσώπως. Όλη αυτή η ανακατωσούρα στις φυλακές, έσπειρε βαθύ προβληματισμό στους ένστολους συνδικαλιστές.
Στην εφημερίδα της ΠΟΑΣΥ γράφουν συγκεκριμένα: «Οι τελευταίες απόπειρες αποδράσεων και αποδράσεις από σωφρονιστικά καταστήματα συμπίπτουν με την απόφαση της κυβέρνησης να παρατείνει έως το 2016 την παρεχόμενη από την Ελληνική Αστυνομία συνδρομή στην Υπηρεσία Εξωτερικής Φρούρησης Καταστημάτων Κράτησης του υπουργείου Δικαιοσύνης.
 

Αν προσθέσουμε στα συμβάντα αυτά και τις ποικίλες αποδράσεις από τους χώρους κράτησης του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, έχουμε πλήρη εικόνα μιας προβληματικής κατάστασης που διογκώνεται διαρκώς και μάλιστα σε επικίνδυνο βαθμό.
Το συνδικαλιστικό μας κίνημα καλώς έχει πρωτοστατήσει στη διασφάλιση των συναδέλφων μας σε κάθε επίπεδο και κάθε υπηρεσία από τους καθημερινούς κινδύνους που αντιμετωπίζουν όταν συνοδεύουν είτε φυλάσσουν ποινικούς κρατούμενους. Καλώς επίσης έχει αναδείξει το απαράδεκτο φαινόμενο της συνεχιζόμενης παράτασης της εμπλοκής της Ελληνικής Αστυνομίας στην ασφάλεια των σωφρονιστικών καταστημάτων, υπερτονίζοντας τη σημασία των διακριτών ρόλων και της αναγκαιότητας ενίσχυσης των αρμοδίων για τη φρούρηση των φυλακών υπηρεσιών.
Το κακό έχει παραγίνει εξαιτίας και του υπερκορεσμού πλέον των αστυνομικών κρατητηρίων, τα οποία, ως γνωστόν, μετατρέπονται σε ιδιάζουσες φυλακές. Άνθρωποι στοιβαγμένοι, σκέτοι “αριθμοί” προς διεκπεραίωση, χωρίς τη στοιχειώδη μέριμνα περί σωφρονισμού και επανένταξής τους στην ελληνική κοινωνία.
 

Οι διαχρονικές ευθύνες εκείνων που διαχειρίστηκαν το κεφάλαιο “σωφρονισμός” είναι τεράστιες και κάποτε πρέπει να συζητηθούν και να αναληφθούν. Αν δεν γίνει αυτό, όχι μόνο θα δοθεί και νέα παράταση στη συνδρομή της εξωτερικής φρούρησης, αλλά θα έχει εξουδετερωθεί πλήρως και ο ρόλος της Ελληνικής Αστυνομίας, αφού οι μεν αστυνομικοί θα συλλαμβάνουν, οι δε φύλακες δεν θα είναι σε θέση να επιτελέσουν ούτε κι εκείνοι τον σωφρονιστικό τους ρόλο.
Η ευκολία με την οποία διακινούνται στις φυλακές παράνομα σύνεργα και ο τρόπος με τον οποίο οργανώνονται αποδράσεις και άλλες εγκληματικές ενέργειες δεν μπορεί να λησμονούνται μόλις σβήνουν τα φώτα της δημοσιότητας. Αρκετά έχει πληρώσει η Ελληνική Αστυνομία τη συνεχιζόμενη απαξίωση του σωφρονιστικού μας συστήματος».
Άδικο έχουν; Αλλά να ήταν μόνο αυτά.
 

Η... κονσερτίνα
Όμως, επειδή κάποιες πνευματικές δυσλειτουργίες και αγκυλώσεις δεν αποτελούν αναπαλλοτρίωτο προνόμιο της Αστυνομίας, ας θυμηθούμε επίσης πόσοι ύμνοι δεν απαγγέλθηκαν από παράγοντες του υπουργείου Δικαιοσύνης, σωφρονιστικούς, αναπόφευκτα και από την Αστυνομία, για την κονσερτίνα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αυτοπαγίδευση του Βλαστού.
Επειδή όμως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, ήρθε λιγότερο από έναν μήνα μετά η απόδραση των 11 να καταδείξει ότι επρόκειτο για ακόμα ένα... μηδαμινής αξίας μέτρο αποτροπής των αποδράσεων.
 

Κανονικός τραγέλαφος. Τα συρματοπλέγματα και οι κονσερτίνες που έβαλαν οι επαΐοντες για την αποτροπή των από αέρος αποδράσεων με ελικόπτερο ήταν τελικά αυτά που επέτρεψαν την... από εδάφους διαφυγή των 11, καθώς χρησιμοποιήθηκαν από τους φυγάδες για να προσγειωθούν εκτός των τειχών της φυλακής.
Από εκεί κρεμάστηκαν με τα αυτοσχέδια σχοινιά που είχαν φτιάξει με τα σεντόνια τους και γάντζους από τα σπασμένα μεταλλικά τμήματα των κρεβατιών τους οι φυγάδες των Τρικάλων, που κρεμάστηκαν στο κοτετσόσυρμα και με κινήσεις ακροβατών βρέθηκαν ο ένας μετά τον άλλο σε εκτός της περίφραξης περιβάλλοντα χώρο. Τόσο καλά!
Άσχετο και παρενθετικό, αλλά του Βλαστού τελικά θα του βγει το όνομα. Όλοι τριγύρω φεύγουνε κι αυτός στο ίδιο μέρος μένει... Και σαν να μην του έφτανε η κακοριζικιά του, ήρθε, εξαιτίας της απόδρασης των 11, νέος έλεγχος σε όλες τις πτέρυγες της φυλακής, για να βρεθούν στο κελί του λάμες πριονιών, αυτοσχέδια μαχαίρια και κινητά τηλέφωνα. 

Ή είσαι γκαντέμης ή δεν είσαι...
Θυμίζουμε ότι, όταν αυτός επιχείρησε ν’ αποδράσει, η Αστυνομία εξερεύνησε μόνο την Α’ πτέρυγα, στην οποία κρατείται η αυτού εξοχότης. Τώρα που ξέφυγαν από τη Γ’ οι 11, έψαξαν όλη τη φυλακή κι ακόμη ψάχνουν να βρουν αν, τότε που ο ίδιος πρωταγωνίστησε στην αποτυχημένη σεκάνς, ο σάκος που πετάχτηκε στο προαύλιο είχε όπλα και σε ποιους κατέληξαν. Τότε, στην έρευνα που είχε γίνει, κατάδικος της Α’ πτέρυγας παρέδωσε στους ΕΚΑΜίτες ένα πιστόλι.
Πάντως, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, δεν φαίνεται οι 11 να είχαν όπλα και να πυροβόλησαν τη στιγμή που οι τουλάχιστον τέσσερις συνεργοί τους «έλουζαν» με σφαίρες τον εξωτερικό μαντρότοιχο και τις σκοπιές.
 

Απόδραση των 11, των εξής 2
Η «απόδραση των 11» θα μπορούσε να λέγεται «απόδραση των 12», αν ο τελευταίος των φυγάδων, υπήκοος Αργεντινής, δεν σκόνταφτε λίγο πριν από το τελευταίο αγκαθωτό «ανάχωμα» της φυλακής με αποτέλεσμα να πέσει στα χέρια των αστυνομικών.
Όμως, όπως λένε αστυνομικές πηγές, το σχέδιο της απόδρασης είχε οργανωθεί για να ξεφύγουν από τα δεσμά 8 έγκλειστοι της Γ’ πτέρυγας, όλοι τους υπήκοοι Αλβανίας και κατάδικοι για βαριά αδικήματα. Οι υπόλοιποι τρεις απλώς προσκολλήθηκαν. Είδαν... φως κι ανέβηκαν. Αλλά κι από τους 8 δεν ήταν όλοι στην ίδια γραμμή προτεραιότητας. Πιο ψηλά όλων ήταν ένας 34χρονος κακοποιός – ο πιο γνωστός.
Βασική πρόθεση κι επιδίωξη των 4 κομάντο που με στρατιωτικού τύπου επιχείρηση γάζωσαν με 400 σφαίρες τις σκοπιές και την εξωτερική περίφραξη του σωφρονιστικού καταστήματος ήταν να διαφύγει ο Μαριάν Κόλα. Ένας κακοποιός που μαζί με ομοεθνή του αντιμετώπισαν βαρύτατες κατηγορίες στο παρελθόν, όπως σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά αστυνομικών, παράνομη οπλοκατοχή και ληστεία κατά συρροή, προμήθεια και κατοχή εκρηκτικών υλών από κοινού, σε μία και μόνη περίπτωση.
 

Είχαν προκαλέσει σοκ στο πανελλήνιο τον Φεβρουάριο του 2010, όταν μετέτρεψαν σε πεδίο μάχης μια ήσυχη γειτονιά μετά την ανταλλαγή πυρών με άνδρες του τμήματος Διαρρηκτών της Ασφάλειας Αττικής και έπεσε νεκρός ένας 25χρονος βιοπαλαιστής.
Όλα συνέβησαν το μεσημέρι της 16ης Φεβρουαρίου 2010. Αστυνομικοί έστησαν ενέδρα στους δύο αδίστακτους Αλβανούς στην οδό Ζωοδόχου Πηγής στον Βύρωνα, όπου, σύμφωνα με πληροφορίες, βρισκόταν το κρησφύγετο των δύο κακοποιών. Μόλις οι δύο δράστες βγήκαν από το σπίτι, οι αστυνομικοί προσπάθησαν να τους ακινητοποιήσουν. Οι δράστες, χωρίς δισταγμό, τράβηξαν τα όπλα τους.
Έπεσε βροχή από σφαίρες, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν ελαφρά δύο αστυνομικοί, ενώ ο 25χρονος υδραυλικός Νικόλα Τόντι, που βρισκόταν σε παρακείμενη οικοδομή, τραυματίστηκε βαριά και εξέπνευσε. Τελικά οι δράστες συνελήφθησαν, αφού προηγουμένως έριξαν έξι χειροβομβίδες. Όπως προέκυψε, ήταν τα ίδια άτομα που λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της προηγούμενης μέρας είχαν αιφνιδιάσει δύο αστυνομικούς του Αστυνομικού Τμήματος Αμαρουσίου και τους είχαν αφαιρέσει τα πιστόλια και τα αλεξίσφαιρα γιλέκα.
 

Επίσης, λίγους μήνες πριν από το μακελειό, στις 23 Νοεμβρίου 2009, ο Κόλα είχε αποδράσει οπλισμένος με χειροβομβίδα μέσα από το Α.Τ. της Θήβας, όπου είχε μεταφερθεί από τις φυλακές των Γρεβενών για να δικαστεί για υποθέσεις ληστειών. Τότε, είχε διεξαχθεί έρευνα για πιθανή εμπλοκή και συνεργασία στην απόδραση ενός ανθυπαστυνόμου, πλην όμως ποτέ δεν έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα της έρευνας.
Στον Μαριάν Κόλα επίσης αποδίδεται το μίνι οπλοστάσιο που βρήκαν θαμμένο στις 17 Ιουλίου 2007 εθελοντές πυροσβέστες στην περιοχή του Βύρωνα, μετά την κατάσβεση της πυρκαγιάς. Μεταξύ άλλων, βρέθηκαν θαμμένα ένα Καλάσνικοφ, ένα πιστόλι Μακάροφ, τρεις πυροδοτικοί μηχανισμοί, χειροβομβίδες και πολλά φυσίγγια.
 

Ο δεύτερος που ήταν ψηλά στο σχέδιο της απόδρασης, δεν τα κατάφερε όπως ο Κόλα. Πρόκειται για επίσης Αλβανό κακοποιό, με καταδίκη 13,5 ετών για ληστείες και άλλα συναφή αδικήματα, ο οποίος όμως πιάστηκε λίγες ώρες μετά την κινηματογραφική διαφυγή, σε απόσταση περίπου 4 χιλιομέτρων από τη φυλακή.

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ