ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ REBEL ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

Γράφει ο πάροικος

 

Η προσπάθεια του κινήματος Rebel ξεκίνησε στις 28 Απριλίου του 2013 θέτοντας ως στόχο τη συλλογή 15 εκατομμυρίων υπογραφών μέχρι τις 30 Ιουνίου. Ωστόσο οι προσδοκίες ξεπεράστηκαν κατά πολύ αφού μέχρι τις 29 Ιουνίου 2013 είχαν μαζευτεί περί τα 22 εκατομμύρια υπογραφές! Έτσι φτάσαμε στην ανατροπή της κυβέρνησης Μόρσι και στις μεγαλειώδεις πορείες των εκατομμυρίων πολιτών που πανηγύρισαν χθες στις πόλεις της Αιγύπτου.

Λέγεται ότι στο τελευταίο μόνο διάστημα που περιλαμβάνει την προεδρία του Μοχάμεντ Μόρσι στην Αίγυπτο οι δυνάμεις καταστολής σκότωσαν... 

 

Περισσότερους πολίτες από όσους είχαν σκοτωθεί κατά την 29χρονη αυταρχική διακυβέρνηση του Χόσνι Μουμπάρακ!

Με την αιγυπτιακή οικονομία υπό κατάρρευση, με ελλείψεις σε καύσιμα και ηλεκτρισμό, με την ατιμωρησία των ενόχων του προηγούμενου καθεστώτος και με νέο αυταρχισμό, η οργή του κόσμου δεν σταμάτησε να φουντώνει.

Το κίνημα ανυπακοής Tamarod (Rebel) που πρωταγωνίστησε στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Αίγυπτο στρεφόταν κατά της πολιτικής της κυβέρνησης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και ζητούσε τη διενέργεια πρόωρων εκλογών. Οι διεκδικήσεις του συνοψίστηκαν σε ένα κείμενο που άρχιζε ως εξής:

«Σας απορρίπτω…. γιατί η ασφάλεια δεν έχει αποκατασταθεί ακόμα
Σας απορρίπτω…. γιατί δεν υπάρχει ακόμα τόπος για τον στερημένο
Σας απορρίπτω…. γιατί ζητιανεύουμε ακόμα δάνεια από το εξωτερικό
Σας απορρίπτω…. γιατί δεν υπήρξε ακόμα δικαιοσύνη για τους μάρτυρες
Σας απορρίπτω…. γιατί δεν έμεινε πια αξιοπρέπεια ούτε για μένα ούτε για την πατρίδα μου
Σας απορρίπτω…. γιατί η οικονομία κατέρρευσε και εξαρτάται μόνο από τη ζητιανιά
Σας απορρίπτω…. γιατί η Αίγυπτος ακολουθεί ακόμα τα βήματα των ΗΠΑ
………………………………………………………………»

Το αυθόρμητο αυτό κίνημα γιγαντώθηκε σε ελάχιστο χρόνο όταν ο κόσμος συνειδητοποίησε ότι οι ούτως ή άλλως περιορισμένης αναποτελεσματικότητας διαμαρτυρίες και οι συγκεντρώσεις σε διάφορα σημεία της χώρας μειώνονταν σε μαζικότητα εξαιτίας της αστυνομικής βίας κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους.

Η προσπάθεια του κινήματος Rebel ξεκίνησε στις 28 Απριλίου του 2013 θέτοντας ως στόχο τη συλλογή 15 εκατομμυρίων υπογραφών μέχρι τις 30 Ιουνίου. Ωστόσο οι προσδοκίες ξεπεράστηκαν κατά πολύ αφού μέχρι τις 29 Ιουνίου 2013 είχαν μαζευτεί περί τις 22 εκατομμύρια υπογραφές! Έτσι φτάσαμε στην ανατροπή της κυβέρνησης Μόρσι και στις μεγαλειώδεις πορείες των εκατομμυρίων πολιτών που πανηγύρισαν χθες στις πόλεις της Αιγύπτου.

Με παρέμβαση του στρατού ο Μόρσι τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό, το σύνταγμα ανεστάλη, η κυβέρνηση αντικαταστάθηκε με μεταβατική κυβέρνηση υπό την ηγεσία του ανώτατου δικαστή Adly Mansou. Ο στρατηγός Abdul Fatah Saeed Hussein Khalil Al-Sisi σε διάγγελμά του προανήγγειλε κυβέρνηση συνεργασίας και αλλαγή του συντάγματος. Είχε προηγηθεί 48ωρη προθεσμία στην κυβέρνηση για επίλυση της πολιτικής κρίσης, στην οποία η κυβέρνηση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας δεν ανταποκρίθηκε.

Λίγο μετά την ομιλία του στρατηγού, ο Μόρσι σε ένα σύντομο βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα προσέφυγε στις γνωστές απέλπιδες προσπάθειες στις οποίες καταφεύγουν συχνά οι διεφθαρμένοι ηγέτες πριν την οριστική πτώση τους: «Είμαι ο εκλεγμένος πρόεδρος της Αιγύπτου […] Μας έκλεψαν την επανάσταση […] Είμαι έτοιμος να καθίσω δίπλα με οποιονδήποτε και να διαπραγματευτώ με οποιονδήποτε […]»

Ο Μόρσι, όπως και κάθε τύραννος, έψαχνε την τελευταία στιγμή απεγνωσμένα κάποιον για να διαπραγματευτεί την διατήρηση της εξουσίας του.  Το μόνο που δεν του είχε περάσει από το μυαλό ένα χρόνο τώρα ήταν το να διαπραγματευτεί με το λαό του που τον εξέλεξε.

Φυσικά οι ΗΠΑ και ο Ομπάμα έσπευσαν να εκφράσουν την ανησυχία τους για την ανατροπή μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης…. Είναι γνωστές οι διαχρονικές ανησυχίες των αμερικανικών κυβερνήσεων για την… δημοκρατία αν και εκφράζονται έντονα και συνήθως έμπρακτα μόνο όταν κινδυνεύουν συγκεκριμένα αμερικανικά συμφέροντα. Διότι κατά τα άλλα η αμερικανική διοίκηση δεν έχει τον παραμικρό ενδοιασμό να συνεργάζεται με διεφθαρμένες κυβερνήσεις και αυταρχικά καθεστώτα με τα οποία έχει ή βρίσκει κοινά επιχειρηματικά συμφέροντα, είτε άμεσα είτε μακροπρόθεσμα. Για αυτό και ο Ομπάμα κάλεσε χθες τον Αιγυπτιακό στρατό να επιστρέψει την εξουσία στον ανατραπέντα πρόεδρο της χώρας και κάλεσε –ως συνήθως- τις πολιτικές δυνάμεις να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, δηλαδή σε ένα τραπέζι στο οποίο θα παρακαθίσουν όλοι οι εραστές της εξουσίας και ασφαλώς σε εξέχουσες θέσεις οι υποστηρικτές των αμερικανικών συμφερόντων τα οποία κινδυνεύουν. Αυτοί που συνήθως λείπουν από ένα τέτοιο τραπέζι βέβαια είναι οι κατ’ εξοχήν ενδιαφερόμενοι, οι απλοί πολίτες, αυτοί που ουσιαστικά προκάλεσαν την ανατροπή. Αλλά αυτό δεν εμπίπτει στη δημοκρατία που έχει κατά νου ο πρόεδρος των ΗΠΑ.

Είναι καλό να θυμόμαστε πως ένας στρατός δεν είναι ποτέ δημοκρατική δύναμη, ιδίως ένας στρατός που αποτελούσε πάντα εγγυητή ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος όπως συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στην Αίγυπτο. H συνέχεια δεν θα είναι ρόδινη, αλλά το παρήγορο είναι ο αιγυπτιακός λαός συνεχίζει να διεκδικεί όσα του ανήκουν και συνειδητοποιεί ότι αποτελεί σημαντικό παράγοντα των εξελίξεων. Αυτό για το οποίο πανηγυρίζει είναι η ανατροπή μιας ακόμα κυβέρνησης που πρόδωσε τις ελπίδες του για δημοκρατία, δικαιοσύνη και ευημερία, και το γεγονός ότι πρόκειται για τη δεύτερη ανατροπή κυβέρνησης μέσα ελάχιστο πολιτικό χρόνο, γεγονός που αποδεικνύει τις τεράστιες δυνατότητές του στον καθορισμό των πολιτικοκοινωνικών εξελίξεων.

 

ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ