ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ Η ΗΘΙΚΗ ΤΩΝ ΔΩΣΙΛΟΓΩΝ

Έχει μεγάλο πρόβλημα καλοκαιριάτικα η κυβέρνηση. Ψάχνει να βρει κεφάλια στο δημόσιο για κινητικότητα, για διαθεσιμότητα, για απόλυση, εν γένει για κόψιμο... 

του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ

Χιλιάδες κεφάλια -όχι ένα και δύο . Και όσο κι αν ο Άδωνις εμφανίζεται προθυμότατος, κάποιοι άλλοι έχουν μια κάποια αγωνία. Ψάχνουν λοιπόν κόλπα, ούτως ώστε και τα κεφάλια να πέσουν -περί αυτού δεν γεννάται θέμα- αλλά και να έχουν επιχειρήματα για το πόπολο στο οποίο έταξαν ότι δεν θα κάνουν οριζόντιες αγριότητες.

Και που καταλήγουν, σύμφωνα με την καλλωπιστική ορολογία της εποχής; Στις δεξαμενές! Στις δεξαμενές, μάλιστα. Και τι περιέχουν αυτές οι δεξαμενές; Υπαλλήλους κατά κάποιο τρόπο ελαττωματικούς, ζαβούς, ευέλικτους, ευάλωτους, που... 

Προσφέρονται για αποκεφαλισμό μετά επαίνων για τον αποκεφαλιστή. Για διάφορος λόγους οι οποίοι δεν υπήρχαν μέχρι σήμερα, αλλά ανακαλύπτονται, εφευρίσκονται, κατασκευάζονται, ή ότι άλλο θέλετε, σήμερα. Τυλίγουν ωραία-ωραία τα θύματα σε μια κόλλα χαρτί, τα ξαποστέλνουν, και έχουν να λένε από πάνω ότι πρόκειται για δίκαιη τιμωρία.

Στην προσπάθεια αυτή ακούς ευφάνταστα πράγματα. Μαλακό και σκληρό ΑΣΕΠ, μαλακές και σκληρές διαδικασίες πρόσληψης, μαλακοί ή σκληροί τίτλοι σπουδών των υποψηφίων θυμάτων. Το ζητούμενο πάντως είναι ένα: Να συντελεστεί η επικείμενη και απαιτητή από την τρόικα αγριότητα με κάποιο ηθικό υπόβαθρο, κάποια συσκευασία δικαιοσύνης βρε αδελφέ. Όχι απολύονται εκείνοι που το επώνυμό τους αρχίζει από άλφα μέχρι κάπα -δεν λέει. Ενώ εκείνοι που έχουν προσληφθεί με διαδικασίες μαλακές, λέει. Ιδού λοιπόν μια δεξαμενή και αναζητείται άλλη.

Θα πεις βέβαια, ότι ακόμα και ελαττωματικές να είναι κάποιες προσλήψεις, οι ίδιοι τις διέπραξαν. Ότι δεν μπορούν να τιμωρούν κανένα χωρίς να τιμωρούν τον εαυτό τους. Ότι όση αξιοπιστία είχαν όταν όργωναν τον τόπο με τα ρουσφέτια και τις αβάντες στα δικά τους παιδιά, άλλη τόση έχουν και σήμερα με την τιμωρία των "ενόχων". Θυμίζοντας από την άποψη αυτή εκείνο τον Αυλωνίτη στο θησαυρό του μακαρίτη, που είχε ως σύνθημά του την ατάκα Πνεύμα και Ηθική, ενώ ήταν απατεώνας του χειρίστου είδους.

Πνεύμα και Ηθική κι από τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και το σόι. Και περιμένουν να τους πούμε, όπως ο Ρίζος στην ίδια ταινία: Καλά μάννα μου, αφού είναι έτσι, πάρε το μπεζαχτά και πήγαινέ τον στο μπαρμπέρικο..